zondag 33 door het jaar B
Geliefde mensen,
deze 33e zondag door het jaar, door paus Franciscus uitgeroepen tot Werelddag van de Armen, roept ons op om onze ogen en harten te openen voor degenen die in onze samenleving vaak onopgemerkt blijven. In de Schrift wordt ons het beeld geschetst van een tijd van verdrukking en uiteindelijk redding, waar armen en rechtvaardigen zullen opstaan in Gods heerlijkheid. Jezus herinnert ons vandaag aan de nabijheid van zijn komst, die niet alleen in de toekomst ligt, maar elke dag opnieuw een uitnodiging is om Hem te ontvangen, vooral in de meest kwetsbaren onder ons. De boodschap van het evangelie en de profetie van Daniël uit de lezingen van vandaag wijzen ons op de radicale verandering die Christus brengt, een verandering die niet alleen de wereld zal doen wankelen, maar ons ook vraagt om te handelen in liefde en gerechtigheid. Vandaag worden wij uitgenodigd om, in navolging van Christus, de armen een plaats aan onze tafel te geven en zo te delen in het Koninkrijk van God, waar liefde en barmhartigheid de sleutel zijn. Mogen wij, door onze daden van zorg en gastvrijheid, een teken zijn van Gods koninkrijk in deze wereld.
Uit de profeet Daniël 12, 1-3
De profetie uit Daniël spreekt over een tijd van grote verdrukking. Michaël, de beschermengel, zal de verdrukten, vaak de armen, bijstaan. Degenen die gerechtigheid hebben gebracht, zullen opstaan tot eeuwig leven en stralen in Gods heerlijkheid, als sterren die voor altijd schitteren.
In die tijd zal Michaël opstaan, de grote vorst, die de kinderen van je volk terzijde staat. Het zal een tijd van verdrukking zijn, zoals er niet geweest is sinds er volken bestaan. In die tijd zal je volk worden gered: allen die in het boek zijn opgetekend. Velen van hen die slapen in de aarde, in het stof, zullen ontwaken, sommigen om eeuwig te leven, anderen om voor eeuwig te worden veracht en verafschuwd. De verlichten zullen stralen als het fonkelende hemelgewelf, en degenen die velen tot gerechtigheid hebben gebracht als de sterren, voor eeuwig en altijd.
Tussenzang uit ps 16
(tekst onder geluidsfragment)
Refr.: Behoed mij God, tot U neem ik mijn toevlucht.
De Heer is mijn erfdeel,
mijn dronk uit de beker,
Hij heeft mijn lot in zijn hand.
Steeds houd ik mijn ogen gericht op de Heer,
ik val niet want Hij staat naast mij.
Daarom ben ik rustig en blij van hart,
en zonder zorg is mijn geest,
mijn lichaam kan veilig rusten.
Mijn ziel laat Gij niet aan het dodenrijk over,
Gij geeft uw dienaar niet prijs aan bederf.
Gij zult mij de weg van het leven wijzen,
om heel mijn vreugde te vinden bij U,
bestendig geluk aan uw zijde.
Uit de brief van Paulus aan de Hebreeën 10, 11-14 + 18
Paulus benadrukt het verschil tussen de herhaalde offers van de priesters en het eenmalige, volmaakte offer van Christus, dat de zonden voorgoed wegnam. Door dit offer heeft Christus degenen die zich door Hem laten heiligen, voorgoed gereinigd, zodat er geen verdere offers voor de zonden meer nodig zijn.
Broeders en zusters,
de priesters blijven dagelijks hun dienst verrichten en steeds opnieuw dezelfde offers opdragen, die de zonden nooit kunnen wegnemen, terwijl Hij, na zijn eenmalig offer voor de zonden, voorgoed zijn plaats aan Gods rechterhand heeft ingenomen, waar Hij wacht tot van zijn vijanden een bank voor zijn voeten is gemaakt. Door deze ene offergave heeft Hij hen die zich door Hem laten heiligen voorgoed tot volmaaktheid gebracht. Waar dat alles vergeven is, daar is geen offer voor de zonde meer nodig.
Vers uit het evangelie (Mt 24, 42)
Alleluia.
Wees waakzaam, zegt de Heer,
want jullie weten niet op welke dag
jullie Heer komt.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Marcus 13, 24-32
Op deze ‘Werelddag van de Armen’ nodigt Jezus ons vandaag uit om de tekenen van de tijd te zien, waarbij de verdrukking van de armen ons aanzet tot reflectie over zijn komst en ons antwoord. In ons antwoord op het lijden van de armen kunnen we ervaren dat Gods gerechtigheid nabij is, net zoals we aan de bloesems van de vijgeboom zien dat de zomer aanbreekt. Jezus verzekert ons dat, ook al blijft de verdrukking van de armen duren, zijn woord en oproep blijvend zullen zijn, wat hoop voor de armen betreft, en een blijvende oproep aan de rijken.
Jezus sprak tot zijn leerlingen:
‘In de dagen na de verdrukking zal de zon verduisterd worden en de maan geen licht meer geven, de sterren zullen uit de hemel vallen en de hemelse machten zullen wankelen. Dan zal men de Mensenzoon zien komen op de wolken, bekleed met grote macht en luister. Dan zal Hij de engelen eropuit sturen om zijn uitverkorenen uit de vier windstreken bijeen te brengen, van het uiteinde van de aarde tot het uiteinde van de hemel.
Leer van de vijgenboom deze les: zo gauw zijn takken uitlopen en in blad schieten, weet je dat de zomer in aantocht is. Zo moeten jullie ook weten, wanneer je die dingen ziet gebeuren, dat Hij in aantocht is en heel dichtbij. Ik verzeker jullie: deze generatie zal zeker nog niet verdwenen zijn wanneer al die dingen gebeuren. Hemel en aarde zullen verdwijnen, maar mijn woorden verdwijnen nooit. Niemand weet wanneer die dag of dat moment zal aanbreken, de engelen in de hemel niet en de Zoon niet, alleen de Vader.’
Van Woord naar leven
DE GEUR VAN BROOD EN GENADE
(Bij Mc 13, 24-32, op het feest van de Werelddag van de Armen)
Onderstaande overweging is van de hand van aartsbisschop Vincenzo Paglia.
Het evangelie van vandaag herinnert ons eraan dat de ‘Mensenzoon’ niet komt in de sleur van onze gewoonten, en dat Hij niet past in het gewone gangetje van altijd. De komst van de Mensenzoon brengt een radicale verandering in het leven van de mensen en in de schepping zelf teweeg. Jezus beschrijft deze transformatie met de typische woorden van de apocalyptische traditie, die in die tijd erg gebruikelijk was, en spreekt over kosmische gebeurtenissen die de natuurlijke orde aan het wankelen brengen.
Jezus spreekt over de ‘dagen na de verdrukking’, maar zegt ook dat deze gebeurtenissen zullen plaatsvinden ‘in deze generatie’. Deze ‘dag van de Heer’ overvalt elke generatie, elke dag van de geschiedenis. Jezus spreekt over ‘heel dichtbij’. In andere vertalingen schrijft men ‘vlak voor de deur’. Deze uitdrukking wordt vaak gebruikt in de Schrift om de gelovigen op te roepen klaar te staan om de Heer te ontvangen als Hij komt: ‘Ik sta voor de deur en klop aan. Als iemand mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik binnenkomen, en we zullen samen eten, Ik met hem en hij met Mij’ (Ap 3, 20). De Heer klopt op de deur, elke dag van ons leven.
Vandaag, op de zondag die de Kerk aan de armen wijdt, herinneren we ons dat Jezus altijd voor onze deur staat in het lichaam van de hongerige, de vreemdeling, de zieke, de gevangene. Het is de met wonden bedekte Lazarus die vandaag wacht om verwelkomd te worden. Van hoe we hem ontvangen hangt het oordeel van God af. Dat oordeel wil de tijd waarin wij leven nu al veranderen.
Paus Franciscus wilde dat de zondag vóór het feest van Christus Koning aan de armen gewijd wordt. Alle kerken worden uitgenodigd om hun deuren voor de armen te openen. Hij doet hetzelfde met de Sint-Pietersbasiliek te Rome. Aan het einde van de eucharistie biedt hij hun een maaltijd aan.
Door dit feest van de armen begrijpen we beter wat er meermaals in het evangelie gezegd wordt over het rijk waarvan Christus de Koning is. Denk aan het evangelie waar Jezus in een gelijkenis uiteindelijk de armen en de kreupelen verwelkomt aan het grote feestmaal van God (Lc 14, 15-24). Dat is het rijk waar Jezus heerst, of beter, dient.
De les is duidelijk: de link tussen het altaar van de eucharistie en de tafel waaraan de armen worden uitgenodigd. Twee onafscheidelijke altaren, twee onafscheidelijke tafels. Het is het beeld van de universele broederschap die geen grenzen kent en die het evangelie wil realiseren.
Laten we bidden
Goede God,
uw liefde roept allen samen aan één tafel.
U zoekt wie verloren is,
en tilt op wie gebroken is.
Leer ons uw uitnodiging te beantwoorden
door anderen een plaats te geven in ons hart.
Vervul ons met uw barmhartigheid,
zodat wij delen met wie weinig heeft
en nabij zijn aan wie vergeten is.
Laat ons zo een teken zijn van uw Koninkrijk,
waar we allen samen feestvieren
in Uw aanwezigheid.
In Christus, onze Broeder en Heer.
Amen.
Geliefde mensen, moge deze dag ons leren om plaats te maken aan onze tafel voor wie minder heeft, zodat Gods overvloed zichtbaar wordt in onze wijze van leven.
Een gezegende zondag!
kris
Om mee op weg te gaan
Neem tijd en ruimte om stil te staan bij hoe jij Christus verwelkomt in je naaste, vooral in degene die een zekere nood met zich meedraagt. Dit kan iemand zijn die ver buiten je leefwereld staat, maar ook een persoon die heel dichtbij is. Ben jij op dat moment een teken van Gods barmhartigheid voor die ander?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.
De barmhartige Samaritaan
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Elisabeth van Thüringen († 1231)
Elisabeth van Thüringen (ook van Hessen of van Hongarije), Marburg, Duitsland; weduwe en weldoenster
Zij werd in 1207 in de Hongaarse plaats Sárospatak geboren als dochter van koning Andreas II van Hongarije en zijn vrouw Gertrud van Andechs. Haar familie telt nog een paar heiligen en zaligen: de heilige Hedwig van Silezië († 1243; feest 16 oktober) was een nicht van haar en de heilige Elisabeth van Portugal († 1336; feest 4 juli) een achternicht. Elisabeth groeide op in de Wartburg in Thüringen en huwde met Ludwig IV, landgraaf van Thüringen; ook hij zou later heilig verklaard worden († 1227; feest 11 september). Ze kregen drie kinderen, waarvan Gertrudis ook als zalige zou worden vereerd; zij staat bekend als Gertrudis van Altenberg († 1297; feest 13 augustus).
Het was een goed huwelijk; beide echtelieden hadden bijzonder veel hoogachting voor elkaar. Met instemming van ‘haar broertje’ zoals Elisabeth haar man liefkozend noemde, had zij veel aandacht voor de armen. Toen in 1225/26 grote hongersnood uitbrak, stelde zij alle voorraden in de koninklijke schuren en opslagplaatsen ter beschikking van de talrijke noodlijdenden van die dagen. Zij ging daarin zo ver, dat haar schoonfamilie en het paleispersoneel bang werd, dat er niets zou overblijven. Met name haar schoonmoeder probeerde haar bij haar man herhaaldelijk in een kwaad daglicht te plaatsen.
In diezelfde tijd vertrok haar man naar Italië om zich daar bij Frederik Barbarossa te voegen voor een kruistocht naar het Heilige Land. Hij overleed onderweg in het Italiaanse plaats Otranto; 1227. De twintigjarige Elisabeth bleef achter met drie kleine kinderen, en werd door haar zwager, die namens Ludwig de zaken waarnam, van de Wartburg verdreven.
Na veel ontberingen legde ze te Eisenach de geloften af die behoorden bij de Derde Orde van Sint Franciscus.
Ze voegde zich bij de communiteit van Marburg. Nu kon ze al haar liefde en aandacht geven aan haar armen. Ze stichtte een hospitaal en betoonde zich een voorbeeldig verzorgster van armen en zieken. Midden in haar bezigheden stierf ze, waarschijnlijk uitgeput door een al te strenge boetvaardigheid; op dat moment was ze pas vierentwintig jaar oud. Ook een van haar dienstmeisjes, Jutta, zou later zalig worden verklaard († 1252; feest 19 maart).
In 1232 bouwde haar geestelijk leidsman Konrad van Marburg een kerk boven haar graf, die hij toewijdde aan Sint-Franciscus. Reeds vier jaar na haar dood werd ze op 27 mei 1235 door paus Gregorius IX († 1241) heilig verklaard. Op 1 mei werd haar stoffelijk overschot met plechtig vertoon overgebracht naar het hoogaltaar. Op diezelfde plek bouwde Elisabeths zwager, Konrad van Hessen, de Sint-Elisabethkerk. In 1250 werd haar stoffelijk overschot hier herbegraven.
Marburg werd een drukbezochte bedevaartplaats. In het Zweedse Lund en de Hollandse stad Dordrecht werden pelgrimsinsignes gevonden afkomstig uit Marburg. Door de geschiedkundigen worden ze geplaatst in de tweede helft van de 14e eeuw. Daarop staat Christus afgebeeld, die Elisabeth en Franciscus een kroon op het hoofd plaatst. Dat gegeven is ontleend aan een gebrandschilderd raam in de St-Elisabethkerk te Marburg, dat gedateerd wordt in de jaren 1240/50. Zoals bekend had Elisabeth een grote verering voor Franciscus. Niet alleen werd de eerste kerk, waarin zij werd begraven aan hem toegewijd; zelf had ze het plaatselijke gasthuis destijds onder zijn patronaat geplaatst.
In 1434 bezorgde Johannes Rothe van haar een levensbeschrijving.
Bron: Heiligen.net
Lees ook: Lezing van paus Benedictus XVI over de H. Elisabeth van Hongarije
Elisabeth van Thüringen
Van Woord naar leven
DE GEUR VAN BROOD EN GENADE
(Bij Mc 13, 24-32, op het feest van de Werelddag van de Armen)
Onderstaande overweging is van de hand van aartsbisschop Vincenzo Paglia.
Het evangelie van vandaag herinnert ons eraan dat de ‘Mensenzoon’ niet komt in de sleur van onze gewoonten, en dat Hij niet past in het gewone gangetje van altijd. De komst van de Mensenzoon brengt een radicale verandering in het leven van de mensen en in de schepping zelf teweeg. Jezus beschrijft deze transformatie met de typische woorden van de apocalyptische traditie, die in die tijd erg gebruikelijk was, en spreekt over kosmische gebeurtenissen die de natuurlijke orde aan het wankelen brengen.
Jezus spreekt over de ‘dagen na de verdrukking’, maar zegt ook dat deze gebeurtenissen zullen plaatsvinden ‘in deze generatie’. Deze ‘dag van de Heer’ overvalt elke generatie, elke dag van de geschiedenis. Jezus spreekt over ‘heel dichtbij’. In andere vertalingen schrijft men ‘vlak voor de deur’. Deze uitdrukking wordt vaak gebruikt in de Schrift om de gelovigen op te roepen klaar te staan om de Heer te ontvangen als Hij komt: ‘Ik sta voor de deur en klop aan. Als iemand mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik binnenkomen, en we zullen samen eten, Ik met hem en hij met Mij’ (Ap 3, 20). De Heer klopt op de deur, elke dag van ons leven.
Vandaag, op de zondag die de Kerk aan de armen wijdt, herinneren we ons dat Jezus altijd voor onze deur staat in het lichaam van de hongerige, de vreemdeling, de zieke, de gevangene. Het is de met wonden bedekte Lazarus die vandaag wacht om verwelkomd te worden. Van hoe we hem ontvangen hangt het oordeel van God af. Dat oordeel wil de tijd waarin wij leven nu al veranderen.
Paus Franciscus wilde dat de zondag vóór het feest van Christus Koning aan de armen gewijd wordt. Alle kerken worden uitgenodigd om hun deuren voor de armen te openen. Hij doet hetzelfde met de Sint-Pietersbasiliek te Rome. Aan het einde van de eucharistie biedt hij hun een maaltijd aan.
Door dit feest van de armen begrijpen we beter wat er meermaals in het evangelie gezegd wordt over het rijk waarvan Christus de Koning is. Denk aan het evangelie waar Jezus in een gelijkenis uiteindelijk de armen en de kreupelen verwelkomt aan het grote feestmaal van God (Lc 14, 15-24). Dat is het rijk waar Jezus heerst, of beter, dient.
De les is duidelijk: de link tussen het altaar van de eucharistie en de tafel waaraan de armen worden uitgenodigd. Twee onafscheidelijke altaren, twee onafscheidelijke tafels. Het is het beeld van de universele broederschap die geen grenzen kent en die het evangelie wil realiseren.
Laten we bidden
Goede God,
uw liefde roept allen samen aan één tafel.
U zoekt wie verloren is,
en tilt op wie gebroken is.
Leer ons uw uitnodiging te beantwoorden
door anderen een plaats te geven in ons hart.
Vervul ons met uw barmhartigheid,
zodat wij delen met wie weinig heeft
en nabij zijn aan wie vergeten is.
Laat ons zo een teken zijn van uw Koninkrijk,
waar we allen samen feestvieren
in Uw aanwezigheid.
In Christus, onze Broeder en Heer.
Amen.
Geliefde mensen, moge deze dag ons leren om plaats te maken aan onze tafel voor wie minder heeft, zodat Gods overvloed zichtbaar wordt in onze wijze van leven.
Een gezegende zondag!
kris
Om mee op weg te gaan
Neem tijd en ruimte om stil te staan bij hoe jij Christus verwelkomt in je naaste, vooral in degene die een zekere nood met zich meedraagt. Dit kan iemand zijn die ver buiten je leefwereld staat, maar ook een persoon die heel dichtbij is. Ben jij op dat moment een teken van Gods barmhartigheid voor die ander?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.
De barmhartige Samaritaan