zondag 32 door het jaar – A
Uit het boek Wijsheid 6, 12-16
Het is niet de eerste keer dat wij uitgenodigd worden om in Christus de ware Wijsheid te zien. Komt ook Hij niet, zoals de Wijsheid, tegemoet aan wie Hem zoeken, en verlicht ook Hij niet hen die Hem in geloof verbeiden?
Schitterend en onvergankelijk is de wijsheid. Ze laat zich gemakkelijk zien aan wie haar liefheeft, ze laat zich vinden door wie haar zoekt; wie naar haar verlangt leert haar dadelijk kennen.
Wie voor zonsopgang opstaat om haar te zoeken, wordt niet moe: hij vindt haar pal voor zijn deur.
Een mens kan zijn verstand niet beter gebruiken dan door aan haar te denken.
Wie om haar wakker ligt zal spoedig vrij van zorgen zijn.
De wijsheid is op zoek naar mensen die haar waard zijn, ze treedt hun welwillend tegemoet en vertoont zich aan hen in elke gedachte.
Psalm 63, 2-8
Refr.: Laten al uw schepselen U loven, Heer.
God, U bent mijn God, U zoek ik,
naar U smacht mijn ziel,
naar U hunkert mijn lichaam
in een dor en dorstig land, zonder water.
In het heiligdom heb ik U gezien,
uw macht en majesteit aanschouwd.
Uw liefde is meer dan het leven,
mijn lippen zingen uw lof.
U wil ik prijzen, mijn leven lang,
roepend uw Naam, de handen geheven.
Dan wordt mijn ziel verzadigd met uw overvloed,
jubel ligt op mijn lippen, mijn mond zal U loven.
Liggend op mijn bed denk ik aan U,
wakend in de nacht prevel ik uw Naam.
U bent altijd mijn hulp geweest,
ik juichte in de schaduw van uw vleugels.
Uit de eerste brief van Paulus aan de Tessalonicenzen 4, 13-18
Om deze moeilijke tekst te verstaan, moeten wij twee dingen voor ogen houden. Toen Paulus deze brief schreef, was hij in de overtuiging dat hij nog tijdens zijn leven de werderkomst van Christus zou zien. Vandaar de uitdrukking: ‘Wij die in leven blijven…’ Daarbij beschrijft hij de verrijzenis van de gelovigen in termen van de joodse apocalyptische literatuur. Vandaar beelden zoals de stem van de aartsengel en het weggevoerd worden op de wolken van de hemel. Maar zijn boodschap blijft actueel: de zekerheid dat Christus terugkomt is een bron van hoop en wederzijdse steun.
Broeders en zusters,
wij willen u niet in het ongewisse laten over de doden, zodat u niet hoeft te treuren, zoals zij die geen hoop hebben. Want als wij geloven dat Jezus is gestorven en is opgestaan, moeten wij ook geloven dat God door Jezus de doden naar zich toe zal leiden, samen met Jezus zelf.
Wij zeggen u met een woord van de Heer: wij, die in leven blijven tot de komst van de Heer, zullen de doden in geen geval voorgaan. Wanneer het signaal gegeven wordt, de aartsengel zijn stem verheft en de bazuin van God weerklinkt, zal de Heer zelf uit de hemel neerdalen. Dan zullen eerst de doden die Christus toebehoren opstaan, en daarna zullen wij, die nog in leven zijn, samen met hen worden weggevoerd op de wolken en gaan we de Heer in de lucht tegemoet. Dan zullen we altijd bij Hem zijn.
Troost elkaar met deze woorden.
Alleluia.
Wees waakzaam,
want gij weet niet op welk uur
de Mensenzoon komt.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Matteüs 25, 1-13
Er is iets tragisch in het bestaan van de christenen: dag en uur van Christus’ wederkomst zijn niet gekend. Daarom is voor hen wijs en voorzichtig, zich onvermoeibaar op die wederkomst voor te bereiden, door de trouw aan het evangelie, de standvastigheid in het geloof en de beoefening van de naastenliefde.
Jezus vertelde zijn leerlingen deze gelijkenis:
‘Het zal met het koninkrijk van de hemel zijn als met tien meisjes die hun olielampen hadden gepakt en erop uittrokken, de bruidegom tegemoet. Vijf van hen waren dwaas, de andere vijf waren wijs. De dwaze meisjes hadden wel hun lampen gepakt, maar geen extra olie. De wijze meisjes hadden behalve hun lampen ook olie in kruiken bij zich. Omdat de bruidegom op zich liet wachten, werden ze allemaal slaperig en dommelden ze in. Midden in de nacht klonk er luid geroep: “Daar is de bruidegom! Kom, ga hem tegemoet.” Dat wekte de meisjes en ze brachten hun olielampen in orde. De dwaze meisjes zeiden tegen de wijze: “Geef ons wat van jullie olie, want onze lampen gaan al uit.” De wijze meisjes antwoordden: “Nee, straks is er nog te weinig voor ons en jullie samen. Zoek liever een verkoper en koop zelf olie.” Terwijl zij op olie uit waren, arriveerde de bruidegom, en zij die klaarstonden gingen met hem naar binnen voor het bruiloftsfeest, waarna de deur gesloten werd. Enige tijd later kwamen ook de andere meisjes. Ze riepen: “Heer, heer, laat ons binnen!” Maar hij antwoordde: “Ik ken jullie werkelijk niet.”
Wees dus waakzaam, want jullie weten niet op welke dag en op welk tijdstip Hij komt.’
Van Woord naar leven
De overweging van deze zondag is ontleend aan Preken.be
Zusters en broeders,
Zoals zo dikwijls hoorden we in het evangelie een parabel die direct uit het leven gegrepen is. Want meisjes die met lampen op de bruidegom wachten was in de tijd van Jezus inderdaad realiteit, net zoals het feit dat de bruidegom niet op tijd kwam opdagen. Dat wees erop dat er nog stevig gediscussieerd werd over de bruidsschat die moest opgehoest worden, en over wie recht had op een deel van die bruidsschat.
Maar het gaat natuurlijk niet daar om, wel om her Rijk der hemelen, anders gezegd, het Koninkrijk van God, het Rijk van liefde, vrede en gerechtigheid. Van de meisjes wordt verwacht dat ze daaraan meewerken, maar vijf van hen brengen dat niet op, met als gevolg dat ze niet toegelaten worden in Gods Koninkrijk: ze hebben er immers niets voor gedaan. En Jezus besluit: ‘Wees waakzaam, want gij kent dag noch uur.’ Hij zegt dat ook tegen ons, en wijzelf zouden dat om honderden redenen dan weer tegen onszelf kunnen zeggen.
Want waakzaam zijn hoort tot de kern van ons doen en laten. We zijn immers waakzaam op ontelbaar veel domeinen, en als we dat niet zijn, worden we vaak met negatieve gevolgen van die onachtzaamheid geconfronteerd. Dus zijn we waakzaam dat ons huis en ons bezit beveiligd is tegen diefstal. We zijn waakzaam in onze omgang met onze medemensen, om hen niet te kwetsen of te beledigen. We zijn waakzaam op ons werk, om goed te doen wat van ons verwacht wordt, en we zijn ook waakzaam in het verkeer, om geen ongevallen te veroorzaken of te ondergaan. En ook waakzaam in ons gedrag, om geen domme dingen te doen, om niet verslaafd te worden aan drank en drugs, om in vrede en geluk om te gaan met ons gezin, onze familie, onze buren, onze collega’s. En zo kunnen we blijven doorgaan, want waakzaamheid maakt echt deel uit van ons leven.
Maar Jezus bedoelt meer dan dat. Hij zet ons namelijk direct aan tot waakzaamheid in onze inzet voor het Koninkrijk van Gods liefde, vrede en gerechtigheid. En ook in dat verband kunnen we onszelf zeker op heel wat domeinen tot meer waakzaamheid aansporen.
Wees waakzaam, zouden we kunnen zeggen, want voor je het weet draai je mee in een wereld van overconsumptie, en laat je je vangen door de gekste reclame om nog veel meer te consumeren.
Wees waakzaam, want voor je het beseft leef je er maar op los, hou je geen rekening meer met je medemensen, en nog minder met je omgeving, het milieu, de natuur.
Wees waakzaam, want voor je het doorhebt ben je zo verslaafd aan je gsm, je iPhone, Facebook, twitter, Instagram en al die andere sociale media, dat je niet eens meer weet dat je echt leeft.
Wees waakzaam, want voor je het weet doe je mee aan roddelpraat over anderen, en slik je zonder nadenken de meest kwetsende leugens.
Wees waakzaam, want voor je het beseft zet je je niet meer in voor je medemensen, omdat je vindt dat het ieder voor zich is.
Wees waakzaam, want voor je het weet ben je niet meer arm van geest, en werk je helemaal niet meer mee aan Gods Koninkrijk van liefde, vrede en gerechtigheid.
En ook hier zouden we kunnen blijven doorgaan, want er is zoveel dat probeert ons af te leiden van aandacht voor onze medemensen, om ons egoïstisch en onverschillig te maken.
Zusters en broeders,
in de eerste lezing hoorden we een lofzang op de wijsheid. Die is ‘stralend en onvergankelijk, en laat zich gemakkelijk zien aan wie haar liefheeft, en vinden door wie haar zoekt.’ En zo gaat het nog een beetje door. Misschien vragen we ons af wat we met die wijsheid moeten aanvangen, en zijn we veeleer op zoek naar andere dingen dan naar pure wijsheid. Maar het gaat helemaal anders klinken als we weten dat die wijsheid God betreft, en dat het dus gaat over de vraag in hoever we God zoeken en Hem echt in ons leven toelaten. Het antwoord op die vraag vinden we bij Jezus: welke plaats neemt Hij in in ons leven, en in hoever leven we naar zijn woorden en daden. Pas als we dat echt doen, dus naar zijn woorden en daden leven, zijn we waakzaam en houden we onze lampen brandend. Onze lampen van geloof, hoop en liefde in Gods Rijk van liefde, vrede en gerechtigheid voor alle mensen.
Amen.
Reageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.
Laten wij bidden
Allerhoogste, Algoede God,
vervul ons hart met uw genade, opdat wij in ons leven waakzaam mogen zijn voor al die momenten dat Gij ons oproept uw Liefde te zijn. Geef dat wij mogen drinken van uw genade, opdat ons doen en laten uw leven mag zijn in ons.
Alle dagen van ons leven, in Christus Naam, onze Broeder en Heer.
Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Johannes Duns Scotus († 1308)
Johannes Duns Scotus ofm, Keulen, Duitsland; theoloog
Hij werd in 1266 geboren uit Ierse ouders die zich in het Schotse Littledean hadden gevestigd. Tegenwoordig heet zijn geboorteplaats Duns. Zijn opleiding kreeg hij bij zijn oom Elias Duns die franciscaan was in Dumfries. John werd op Sint Patricksdag 17 maart 1291 tot priester gewijd. Alles bijeen studeerde hij acht jaar theologie aan de universiteiten van Parijs en Oxford. Daarna werd hijzelf docent eerst aan de universiteit van Cambridge en vervolgens aan de Sorbonne in Parijs.
In 1306 werd hij door de paus afgevaardigd naar het theologendispuut in Parijs om er de leer te verdedigen van Maria’s Onbevlekte Ontvangenis.
De overlevering weet te vertellen dat hij op weg naar het dispuut dat hij glansrijk zou winnen, voor een marmeren Mariabeeld in de zaal van het dispuut neerknielde en ten aanhoren van alle aanwezigen bad: “Verleen mij, Heilige Maagd, de waardigheid u de juiste lof te brengen. Maak me sterk tegenover uw vijanden.” Volgens de aanwezigen zou het beeld van Maria lichtjes met het hoofd hebben geknikt. Dat wonderdadige Mariabeeld is eeuwenlang daarna nog vereerd.
In 1307 werd hij naar Keulen gestuurd. Daar stierf hij in het jaar daarop. Hij ligt er begraven in de Minoritenkirche tot op de dag vandaag.
Hij wordt aangeduid met de titel ‘doctor subtilis’ (= ‘fijnzinnig docent’).
In 1619 werden zijn relieken plechtig overgebracht naar de minorietenkerk in Keulen. Daar werden ze in oktober 1980 nog met een bezoek vereerd door paus Johannes Paulus II († 2004), zoals bekend zelf een groot Maria-vereerder.
Onlangs werden er in het zomerverblijf van de paus, Castelgandolfo, twee schilderijen ontdekt, die klaarblijkelijk zijn vervaardigd ter gelegenheid van de overbrenging van zijn relieken in 1619: op het ene doek zien we Maria met kind met rechts Sint Franciscus en Johannes Duns Scotus en links Sint Patrick; op het andere, van de hand van de Vlaamse schilder Van Heche, is de overbrenging afgebeeld van zijn relieken naar de franciscaner kerk in Keulen.
Bron: Heiligen.net
Laten wij bidden
Allerhoogste, Algoede God,
vervul ons hart met uw genade, opdat wij in ons leven waakzaam mogen zijn voor al die momenten dat Gij ons oproept uw Liefde te zijn. Geef dat wij mogen drinken van uw genade, opdat ons doen en laten uw leven mag zijn in ons.
Alle dagen van ons leven, in Christus Naam, onze Broeder en Heer.
Amen.