Maria Angela Truszkowski († 1899)

Maria Angela Truszkowski, Polen; ofm.ter. & stichteres

Zij werd geboren op 16 mei 1825 en bleek een kind met een zwakke, breekbare gezondheid. Misschien kwam het wel daardoor dat zij zich aangetrokken voelde tot mensen die het slecht getroffen hadden. Ze richtte een soort opvangcentrumpje in waar ze armekinderen opving. Ze trad toe tot de Derde Orde van Franciscus.

Het centrumpje stond ook open voor daklozen, zwervers, gehandicapten, zieken en bejaarden die met hun ziel onder de arm rondliepen. Al gauw stond het bekend als het ‘Instituut van juffrouw Truszkowska’. Andere jonge vrouwen sloten zich bij haar aan; uiteindelijk groeide het uit tot een heuse zustercongregatie: de Congregatie van de Zusters van de Heilige Felix van Cantalice, de zogeheten Felicianerinnen.

Maar de vreugde daarover duurde niet lang. Want Polen viel indertijd onder het regime van de Russische tsaren, en die waren vierkant tegen inmenging van Rooms-Katholieken. Religieuze groepringen werden verboden, dus ook de jonge congregatie van Zuster Maria Angela, zoals Sofia zich nu noemde. De zusters gingen verspreid wonen, maar hielden door Maria’s inspanningen onderling contact. De zusters bleven hun werken van naastenliefde uitoefenen, maar clandestien.

Toen in 1865 Oostenrijk de macht kreeg in Polen, kregen zij toestemming hun religieus leven weer op te pakken. Er kwam een huis waar de actieve zusters woonden, en een huis waar de zusters een contemplatief leven leidden, en zorgden voor de altijddurende aanbidding van het Heilig Sacrament. Het was vanuit dat huis dat zuster Maria Angela leiding gaf aan haar zusters. In 1869 legde zij haar functies neer. De laatste dertig jaar van haar leven heeft ze teruggetrokken in stil gebed doorgebracht.

Zij werd op 18 april 1993 door paus Johannes Paulus II zalig verklaard.

Bron: Heiligen.net

Vandaag komen wij voor de Heer om Hem, zoals de jongeman uit het evangelie, te vragen: “Goede Meester, wat moeten wij toch doen om echt gelukkig te zijn?” En Jezus verwijst ons naar de gewone geboden. Dát zijn de hulpmiddelen, de wegwijzers, om gelukkig te worden, als medemensen onder elkaar en als kinderen van God. Misschien hebben wij opgemerkt dat Jezus wel niet alle tien geboden opsomt. Tegenover de “rijke jongeman die leeft in het hart van ieder van ons” haalt Hij vandaag vooral die geboden aan die ons herinneren aan onze plichten jegens onze medemensen. In het christendom wordt onze liefde tot God concreet beleefd, niet door individuele devotie, wel door liefde tot de medemens. Dat is een hele opgave, voor die “rijke jongeman die in ieder van ons steekt”.

Maar de jongeman drong bij Jezus aan. In hem leefde blijkbaar een dieper verlangen. Aan hem mocht men meer vragen.
Toen keek de Heer hem liefdevol aan. Door die liefdevolle blik van de Heer voelde de jongeman dat Jezus meer was dan een leermeester die hem enkele middeltjes om gelukkiger te worden aan de hand kon doen. Hij voelde aan dat de Heer hem zijn vriendschap aanbood. Als ook wij op een bepaald moment ervaren dat de Heer met een beminnende blik persoonlijk naar ons kijkt, dan gebeurt er iets belangrijks. Die blik kan van ons heel nieuwe mensen maken, mensen met een andere visie, mensen met ruimere idealen en een nieuwe hoop.
De Heer kijkt ieder van ons in vriendschap aan, maar wij merken het niet altijd. Wij kijken misschien te dikwijls naar de handen van de Heer, naar hetgeen Hij ons zou kunnen geven, naar de geschenken die wij van Hem kunnen verwachten. Maar misschien kijken wij te weinig naar zijn ogen, naar zijn blik. Want dan zouden wij zijn aanbod van vriendschap ontdekken. Dan zouden wij vlug zien dat Hij ons vooral wil ontmoeten en beminnen.
Wanneer een vriendschapsrelatie met de Heer ontstaat, komt vrij vlug het verlangen naar boven om Hem heel nabij te zijn. Jezus’ uitnodiging luidt dan: “Verkoop wat je bezit en kom terug om mij te volgen!” Dat betekent voor ons: “Maak je los van datgene waaraan je nu precies zozeer gehecht bent. Kies ervoor te beginnen leven naar de voorkeur van mijn hart. En begin je te engageren voor Mij.”

Het is verwonderlijk hoe een mens in de loop van zijn leven, – voor hij het goed beseft – telkens aan nieuwe dingen “gehecht” kan geraken. Het kan een gemiste erfenis zijn, of een ontspanningsprogramma op internet, of een eigen vaste gewoonte. Maar dat zijn juist de dingen die ons klein houden en die ons vervreemden van diegenen die ons graag zien. Jezus nodigt ons uit ons te bevrijden uit het kleine wereldje waarin wij onszelf opsluiten en ongelukkig maken, om Hem te volgen en zijn levenshouding over te nemen: nl. op de eerste plaats voor anderen bezorgd te zijn en onszelf te breken, te delen en te geven voor anderen. Op die uitnodiging ingaan en die levenshouding aannemen, wordt het begin van het diepste, meest gelukkige, “eeuwige” leven van Jezus’ vrienden.

Voor de jongeman uit het evangelie werd die uitnodiging toen een afgang. “Hij ging droevig heen, want hij hield vast aan zijn vele bezittingen.” Op sommige dagen, in sommige perioden van ons leven wordt het ook voor ons een mislukking. Telkens als wij de uitnodiging van de Heer niet verstaan of weigeren te verstaan. Telkens als wij liever gehecht blijven aan wat ons eigenlijk ongelukkig maakt.

Welstand is goed. Wij mogen er de Heer om danken dat wij brood op onze tafel hebben en een dak boven ons hoofd, en nog veel meer. Maar de rijkdom kan zeer gemakkelijk misbruikt worden. De Heer gunt het ons dat wij het goed hebben, maar Hij waarschuwt ons wel dat weelde een mens kan veranderen in een bezitterige en hooghartige heerser. Overdreven rijkdom en hebberig bezit maakt het ons zo moeilijk om solidair bezorgd te zijn voor anderen en menselijk verbonden te blijven met de minderbedeelden onder ons. Die bezorgdheid juist is hetgeen dat ons ten diepste gelukkig kan maken.

Solidariteit en verbondenheid, dat zijn immers de rijke gaven van Gods echte vrienden en geroepenen, van diegenen naar wie de Heer Jezus kijkt met een liefdevolle blik en die Hem daarop hun wederliefde willen tonen.

Frans Mistiaen, sj

Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.

Goede God,
ook ons kijkt gij, doorheen uw Zoon, aan, met die liefdevolle blik, vragende om afstand te nemen van al datgene dat een belemmering vormt in U te leven. Geef ons liefde en nederigheid, moed en volharding, om al die dingen weg te doen die tussen ons en U staan. Mogen wij alzo een en al liefde worden, werkend in uw wijngaard, zorgend naar allen toe die Gij ons toevertrouwt.
Door Christus, onze Heer. Amen.