zondag 21 door het jaar B

De lezingen van deze zondag benadrukken de keuze voor trouw aan God, zowel individueel als binnen relaties. Jozua roept Israël op om de Heer trouw te dienen, terwijl Paulus wederzijds respect en liefde in het huwelijk centraal stelt, met Christus als voorbeeld. Het evangelie confronteert ons met de vraag of wij, net als sommige leerlingen, Jezus willen verlaten, of dat wij, zoals Petrus, in Hem woorden van eeuwig leven blijven herkennen.

Uit het boek Jozua 24, 1-2a + 15-17 + 18b

Jozua roept het volk van Israël op om te kiezen welke goden ze willen dienen, waarbij hij en zijn familie verklaren trouw aan de Heer te blijven. Het volk antwoordt vastberaden dat zij de Heer zullen dienen, omdat Hij hen uit slavernij heeft bevrijd en hen door alle gevaren heeft geleid.

Jozua riep alle stammen van Israël bijeen in Sichem. Nadat hij de oudsten, stamhoofden, rechters en griffiers zich ten overstaan van God had laten opstellen, sprak hij tot het volk: ‘Dit zegt de Heer, de God van Israël: Als u de Heer niet wilt dienen, kies dan nu wie u wel wilt dienen: de goden van uw voorouders ten oosten van de Eufraat of de goden van de Amorieten, van wie u nu het land bewoont. Ikzelf en mijn familie zullen de Heer dienen.’
Hierop antwoordde het volk: ‘Het is verre van ons de Heer te verlaten om andere goden te dienen. Hij is het, de Heer, onze God, die ons en onze voorouders uit de slavernij in Egypte heeft bevrijd. Hij heeft grote wonderen voor ons verricht; dat hebben we met eigen ogen gezien. Hij heeft ons op onze hele tocht beschermd tegen alle volken waarvan we het gebied doortrokken. De Heer heeft ze allemaal voor ons verdreven, en ook de Amorieten, die vroeger in dit land woonden. Ook wij zullen de Heer dienen, want Hij is onze God.’

Tussenzang: Uit ps 34

(geluid onder geluidsfragment)

Refr.: Proef en merk op hoe mild de Heer is.

De Heer zal ik prijzen iedere dag,
zijn lof ligt mij steeds op de lippen.
Mijn geest is fier op de gunst van de Heer,
laat elk die het hoort zich verheugen.

Het oog van de Heer is gericht op de vromen,
zijn oor naar hun smeken gekeerd.
Van boosdoeners keert Hij zijn aangezicht af,
zij worden op aarde vergeten.

Naar vromen die roepen, luistert de Heer
en redt hen uit iedere nood.
De Heer is nabij voor rouwmoedige harten,
Hij helpt wie zijn schuld erkent.

Veel rampen zullen de vrome bedreigen,
uit elk daarvan redt hem de Heer.
De Heer zal over zijn beenderen waken
opdat Hij er geen van breekt.

Het kwaad van de zonde loopt uit op de dood,
wie vroomheid veracht, wordt gestraft.
De Heer redt het leven van wie Hem dient,
al wie tot Hem vlucht, heeft geen straf te duchten.

Uit de brief van Paulus aan de Efesiërs 5, 21-32

Deze lezing benadrukt wederzijds respect en liefde binnen het huwelijk, waarbij de relatie tussen man en vrouw wordt vergeleken met die tussen Christus en de kerk.

Broeders en zusters,
aanvaard elkaars gezag uit eerbied voor Christus.
Vrouwen, erken het gezag van uw man zoals dat van de Heer, want een man is het hoofd van zijn vrouw, zoals Christus het hoofd is van de kerk, het lichaam dat Hij gered heeft. En zoals de kerk het gezag van Christus erkent, zo moeten vrouwen in ieder opzicht het gezag van hun man erkennen.
Mannen, heb uw vrouw lief, zoals Christus de kerk heeft liefgehad en zich voor haar heeft prijsgegeven om haar te heiligen, haar te reinigen met het water en met woorden en om haar in al haar luister bij zich te nemen, zodat ze zonder vlek of rimpel of iets dergelijks zal zijn, heilig en zuiver. Zo moeten mannen hun vrouw liefhebben, als hun eigen lichaam.
Wie zijn vrouw liefheeft, heeft zichzelf lief. Niemand haat ooit zijn eigen lichaam, integendeel, men voedt en verzorgt het, zoals Christus de kerk, want dat is zijn lichaam en wij zijn de ledematen. ‘Daarom zal een man zich losmaken van zijn vader en moeder en zich hechten aan zijn vrouw, en die twee zullen één lichaam zijn.’ In deze woorden schuilt een groot geheim – ik betrek ze op Christus en de kerk.

Vers voor het evangelie (Joh 14, 23)

Alleluia.
Wanneer iemand Mij liefheeft
zal hij zich houden aan wat Ik zeg,
mijn Vader zal hem liefhebben
en mijn Vader en Ik
zullen bij hem komen
en bij hem wonen.
Alleluia.

Uit het evangelie volgens Johannes 6, 60-69

Veel leerlingen van Jezus reageren afwijzend op zijn woorden, waarop Jezus benadrukt dat zijn boodschap geestelijk en levensveranderend is, al begrijpen niet allen dit. Terwijl velen Hem verlaten, bevestigt Petrus namens de twaalf apostelen hun geloof in Jezus als de Heilige van God, omdat Hij woorden van eeuwig leven spreekt.

Veel leerlingen van Jezus zeiden: ‘Dat zijn harde woorden, wie kan daarnaar luisteren?’
Jezus wist wel dat zijn leerlingen protesteerden en zei tegen hen: ‘Ergeren jullie je hieraan? Maar als jullie nu de Mensenzoon zouden zien opstijgen naar waar Hij eerst was? Het aardse bestaan leidt tot niets, het is de Geest die levend maakt. Wat Ik gezegd heb is vol van Geest en leven. Maar sommigen van jullie geloven niet.’ Jezus wist namelijk vanaf het begin wie er niet geloofden en wie Hem zou uitleveren. ‘Daarom heb Ik jullie gezegd,’ zei Hij, ‘dat iemand alleen bij Mij kan komen als het hem door de Vader gegeven is.’
Toen trokken veel leerlingen zich terug en gingen niet verder met Hem mee.
Jezus vroeg nu aan de twaalf: ‘Willen jullie soms ook weggaan?’
Simon Petrus gaf antwoord: ‘Naar wie zouden we moeten gaan, Heer? U spreekt woorden die eeuwig leven geven, en wij geloven en weten dat U de heilige van God bent.’

De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.