zondag 13 door het jaar – B
Uit het boek Wijsheid 1, 13-15 + 2, 23-24
God heeft de mens geschapen voor de eeuwigheid, als afspiegeling van zijn eigen wezen.
De dood is niet door God gemaakt. God vindt geen vreugde in de ondergang van enig levend wezen. Hij heeft alles geschapen om het te laten bestaan. Alles ter wereld dient om het leven in stand te houden. In geen enkel schepsel ligt de kiem van de dood, en het dodenrijk kan op aarde geen rechten doen gelden, want gerechtigheid maakt onsterfelijk.
God heeft de mens immers geschapen voor de eeuwigheid, als afspiegeling van zijn eigen wezen. Maar de duivel heeft uit jaloezie de dood in de wereld gebracht; ieder die hem toebehoort roept de dood over zich af.
Tussenzang: Ps 30
(tekst onder geluidsfragment)
Refr.: U zal ik loven, Heer, want Gij hebt mij bevrijd.
U zal ik loven, Heer, want Gij hebt mij bevrijd,
Gij hebt mijn vijanden niet laten zegevieren.
Heer, uit het dodenrijk hebt Gij mijn ziel verlost,
Gij hebt mij losgemaakt van die ten grave dalen.
Bezing de Heer dan met mij, al zijn vromen,
en dank zijn Naam die hoog verheven is.
Zijn toorn duurt kort, maar zijn genade levenslang,
de avond brengt geween, de ochtend blijdschap.
Heer, luister en ontferm U over mij,
mijn God, sta mij terzijde met uw hulp.
Gij hebt mijn rouwklacht in een vreugdedans veranderd,
U zal ik loven, Heer mijn God, in eeuwigheid.
Uit de tweede brief van Paulus aan de Korintiërs 8, 7 + 9 + 13 + 15
Christus heeft de overvloedige rijkdom van zijn godheid met de mensen gedeeld en onze menselijke behoeftigheid werd overstelpt met een overvloed aan geestelijke gaven. Ook vandaag nog, zijn velen arm. Het voorbeeld van Christus nodigt ons uit om opnieuw een gelijke verdeling van goederen te bewerken.
Broeders en zusters,
u blinkt in alles uit: in geloof, in kennis en welsprekendheid, in inzet op elk gebied, in de liefde die wij in u hebben gewekt – blink dus ook uit in dit goede werk.
Tenslotte kent u de liefde die onze Heer Jezus Christus heeft gegeven: Hij was rijk, maar is omwille van u arm geworden opdat u door zijn armoede rijk zou worden.
Het is niet de bedoeling dat u door anderen te helpen zelf in moeilijkheden raakt. Er moet evenwicht zijn. Zoals ook geschreven staat: ‘Hij die meer had, had niet te veel; hij die minder had, had niet te weinig.’
Vers voor het evangelie
Alleluia.
Uw woord is waarheid, Heer,
wijd ons U toe in de waarheid.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Marcus 5, 21-43
Jaïrus en de zieke vrouw wenden zich tot Jezus, een geneesheer die sterkt verschilt van andere. De twee verhalen houden dezelfde bevestiging in: het heil wordt verleend aan om het even wie gelooft in Christus, de meeester van het leven.
Toen Jezus weer met de boot was overgestoken, verzamelde er zich een grote menigte bij Hem, en Hij bleef aan het meer. Een van de leiders van de synagoge, die Jaïrus heette, kwam naar Hem toe, en toen hij Jezus zag viel hij aan zijn voeten neer. Hij smeekte Hem dringend: ‘Mijn dochter ligt op sterven; kom haar de handen opleggen om haar te redden en te zorgen dat ze in leven blijft.’ Hij ging met hem mee.
Een grote menigte volgde Hem en verdrong zich om Hem heen. Onder hen was ook een vrouw die al twaalf jaar aan bloedverlies leed. Ze had veel ellende doorgemaakt door de behandeling van allerlei artsen, aan wie ze haar hele vermogen had uitgegeven zonder dat ze ergens baat bij had gehad; integendeel, ze was alleen maar achteruitgegaan. Ze had gehoord over Jezus, en ze begaf zich tussen de menigte en raakte zijn mantel van achteren aan, want ze dacht: Als ik alleen zijn kleren maar kan aanraken, zal ik genezen. En meteen hield het bloed op te vloeien en merkte ze aan haar lichaam dat ze van de kwaal genezen was.
Op hetzelfde ogenblik werd Jezus zich ervan bewust dat er kracht van Hem was uitgegaan. Midden in de menigte draaide Hij zich om en vroeg: ‘Wie heeft mijn kleren aangeraakt?’
Zijn leerlingen zeiden tegen Hem: ‘U ziet dat de menigte zich om U verdringt en dan vraagt U: “Wie heeft Mij aangeraakt?”’
Maar Hij keek om zich heen om te zien wie het gedaan had. De vrouw, die bang was geworden en stond te trillen omdat ze wist wat er met haar was gebeurd, kwam naar Hem toe en viel voor Hem neer en vertelde Hem de hele waarheid.
Toen zei Hij tegen haar: ‘Uw geloof heeft u gered, mijn dochter; ga in vrede, u bent van uw kwaal genezen.’
Nog voor Hij uitgesproken was, kwamen enkele mensen tegen de leider van de synagoge zeggen: ‘Uw dochter is gestorven, waarom valt u de meester nog lastig?’
Maar Jezus hoorde dat en zei tegen de leider van de synagoge: ‘Wees niet bang, maar blijf geloven.’ Hij stond niemand toe om met Hem mee te gaan, behalve Petrus, Jakobus en Johannes, de broer van Jakobus.
Ze kwamen bij het huis van de leider van de synagoge en zagen daar een groep mensen die luid stonden te huilen en te weeklagen. Hij ging naar binnen en zei tegen hen: ‘Waarom maken jullie zo’n misbaar en huilen jullie? Het kind is niet gestorven, het slaapt.’
Ze lachten Hem uit.
Maar Hij stuurde hen allemaal naar buiten en ging met de vader en moeder van het kind en de leerlingen die bij Hem waren de kamer binnen waar het kind lag. Hij pakte de hand van het kind vast en zei tegen haar: ‘Talita koem!’ In onze taal betekent dat: ‘Meisje, Ik zeg je, sta op!’
Meteen stond het meisje op en begon heen en weer te lopen. Ze was twaalf jaar.
Iedereen was met stomheid geslagen.
Hij drukte hun op het hart dat niemand dit te weten mocht komen, en zei dat ze haar iets te eten moesten geven.
Van Woord naar leven
OVER HET WONDER VAN GODS AANRAKING
(Bij Mc 5, 21-43)
Aanraking. Daarover gaat het evangelie van vandaag. Aanraking door de Heer, door God zelf. Aanraking met als gevolg: genezing, leven.
We weten dat een menselijke knuffel zo’n deugd kan doen. Of een letterlijke schouderklop, een hand die je krijgt, een streling. Een fysieke, tedere aanraking doet iets met een mens.
Wel, als een menselijke aanraking al zo’n deugd doet, wat moet het dan niet zijn wanneer God ons in eigen persoon komt aanraken? Wat een feest voor de ziel, deugddoend voor ons innerlijk. Twee bewegingen die samensmelten: Gods liefde voor ons, ons verlangen naar Hem.
Goddelijke aanraking doet de dood teniet. Niet enkel de fysieke dood, maar ook alles wat dood is in onszelf: het toegeven aan neigingen tot zonde, uitgesloten worden door wie dan ook, als ‘onrein’ worden gezien, een laag zelfbeeld, neerslachtigheid, …
Als God de mens in Christus aanraakt, vindt er genezing plaats. Hij tilt op, geeft waarde, zet je in beweging.
Lieve mensen, ga naar de Heer toe. Strek je hand uit, je hart, je hele zijn. Zoals jij vanuit je mens-zijn naar Hem verlangt, zo verlangt Hij vanuit zijn God-zijn naar jou. Laat de ontmoeting gebeuren. Smelt samen.
Wie vandaag eucharistie viert: moge het beluisteren van het Woord, en het ontvangen van de Communie, die samensmelting met de Heer tot gevolg hebben.
Nog dit: het evangelie eindigt vandaag met een opdracht van Jezus aan de mensen die rond het meisje stonden, namelijk dat ze haar te eten moesten geven. Laten we bidden dat de Heer aanrakend onder ons aanwezig mag zijn. Maar laten we daarin ook elkaar tot steun zijn, elkaar voedend, door gemeenschap te vormen en te beleven; gemeenschap in de mooie en diepe zin van het woord. Ook dat is Kerk zijn.
Laat ons bidden
Goede God,
raak ons aan in Christus.
Genees ons, til ons op.
Opdat wij,
verenigd met uw liefde,
uw goedheid mogen uitzingen;
doorheen gebed en daad.
In Christus, onze Heer.
Amen.
Geliefde mensen, moge de aanraking van God je vandaag omarmen en je ziel verlichten met vrede en genezing. Moge zijn liefde je kracht en vreugde geven.
Een mooie zondag,
kris
Om mee op weg te gaan
Neem de tijd om stil te staan bij de momenten waarop God jou persoonlijk in het leven heeft aangeraakt. Tracht deze momenten te erkennen, én te vieren.
Veel mensen worstelen met een laag zelfbeeld. Mag God ons zo aanraken dat dit zelfbeeld wordt opgekrikt?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Eerste christenmartelaren van Rome († ca 65)
Eerste Christenmartelaren van Rome, Italië
Het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1969) voerde naast vele andere veranderingen ook vernieuwingen door op het gebied van de liturgie en de heiligenkalender. Zo staat nu daags na het feest van Petrus en Paulus de gedachtenis op de kalender aan de eerste christenmartelaren die vielen ten tijde van keizer Nero.
Hoewel Rome in de eerste eeuw van de jaartelling een smeltkroes was van allerhande godsdiensten, religies en sektes, namen de christenen toch een aparte plaats in. Men kende ze alleen bij geruchte. Omdat de christenen aanvankelijk het Joodse gebruik overnamen dat God niet bij name werd genoemd, meenden de Romeinen dat zijn atheïsten waren, een onmogelijkheid in die dagen. Dat idee werd nog versterkt door het feit dat zij geen afbeeldingen kenden. Anderen wisten echter te vertellen dat er kinderoffers werden gebracht, dat hun vlees werd gegeten en bloed gedronken…
Weer anderen wisten dat zij er een geheel andere seksuele moraal op na hielden dan de Romeinen, en dat ze vrouwen ertoe brachten liever maagd te blijven dan te trouwen.
Intussen hielden christenen zich afzijdig van het openbare maatschappelijke leven. Bij alle openbare gelegenheden en gebeurtenissen moest een wierookoffer worden gebracht aan de Romeinse goden, aan de goddelijkheid van de staat en van de keizer. Dat hield in dat er voor een godenbeeld een bak met gloeiend houtskool klaarstond, met daarnaast een bak wierookkorrels. In het voorbijgaan wierp men meestal zonder nadenken een enkele korrel op het vuur. Voor christenen botste dat met hun overtuiging dat God alleen eer moest worden gebracht. Zij voelden dergelijke offers hoe nietszeggend en routineus ze soms ook waren geworden – als verraad aan God.
Hoe dan ook, in de eerste jaren van hun verblijf te Rome, kenden men ze eigenlijk alleen bij geruchte. Een uitstekende voedingsbodem voor verdachtmaking als je een zondebok nodig hebt.
Dat was het geval na de beruchte brand van Rome in 64. Tot op de dag van vandaag gaat men er meestal van uit dat de keizer ze zelf heeft laten aansteken. Hij hield ervan op zijn bordes dat uitkeek over arme krottenwijken van de stad, Homerus te declameren. Hij wilde zo levendig mogelijk de brand van Troje voor zich zien die uiteindelijk zou leiden tot de stichting van de stad Rome. Daarom had hij de krottenwijk beneden zich in brand laten steken… Bovendien maakte hij zo meteen meer ruimte om zijn gouden paleis uit te breiden. Er vielen honderden slachtoffers. Om de geruchten de kop in te drukken die naar hem als schuldige wezen, liet hij christenen arresteren en op geraffineerde manieren doodmartelen.
Zo was er een groep die gekruisigd werd; anderen werden in dierenvellen genaaid en voor de wilde beesten geworpen, waardoor ze wreed werden verscheurd; een derde groep werd eveneens in dierenvellen genaaid, maar vervolgens met pek en olie overgoten om als fakkels te dienen en zo de tuinen van de keizer te verlichten. Hoewel hun sterfdata meestal enkele jaren later worden geschat, zijn er nog steeds onderzoekers die menen dat zowel Petrus als Paulus behoord hebben tot deze slachtoffers van de eerste generatie.
Deze eerste vervolgingen vormden achteraf gezien een opmaat voor meerdere periodes van christenvervolging in de eerste drie à vier eeuwen van onze jaartelling.
Bron: Heiligen.net
Van Woord naar leven
OVER HET WONDER VAN GODS AANRAKING
(Bij Mc 5, 21-43)
Aanraking. Daarover gaat het evangelie van vandaag. Aanraking door de Heer, door God zelf. Aanraking met als gevolg: genezing, leven.
We weten dat een menselijke knuffel zo’n deugd kan doen. Of een letterlijke schouderklop, een hand die je krijgt, een streling. Een fysieke, tedere aanraking doet iets met een mens.
Wel, als een menselijke aanraking al zo’n deugd doet, wat moet het dan niet zijn wanneer God ons in eigen persoon komt aanraken? Wat een feest voor de ziel, deugddoend voor ons innerlijk. Twee bewegingen die samensmelten: Gods liefde voor ons, ons verlangen naar Hem.
Goddelijke aanraking doet de dood teniet. Niet enkel de fysieke dood, maar ook alles wat dood is in onszelf: het toegeven aan neigingen tot zonde, uitgesloten worden door wie dan ook, als ‘onrein’ worden gezien, een laag zelfbeeld, neerslachtigheid, …
Als God de mens in Christus aanraakt, vindt er genezing plaats. Hij tilt op, geeft waarde, zet je in beweging.
Lieve mensen, ga naar de Heer toe. Strek je hand uit, je hart, je hele zijn. Zoals jij vanuit je mens-zijn naar Hem verlangt, zo verlangt Hij vanuit zijn God-zijn naar jou. Laat de ontmoeting gebeuren. Smelt samen.
Wie vandaag eucharistie viert: moge het beluisteren van het Woord, en het ontvangen van de Communie, die samensmelting met de Heer tot gevolg hebben.
Nog dit: het evangelie eindigt vandaag met een opdracht van Jezus aan de mensen die rond het meisje stonden, namelijk dat ze haar te eten moesten geven. Laten we bidden dat de Heer aanrakend onder ons aanwezig mag zijn. Maar laten we daarin ook elkaar tot steun zijn, elkaar voedend, door gemeenschap te vormen en te beleven; gemeenschap in de mooie en diepe zin van het woord. Ook dat is Kerk zijn.
Laat ons bidden
Goede God,
raak ons aan in Christus.
Genees ons, til ons op.
Opdat wij,
verenigd met uw liefde,
uw goedheid mogen uitzingen;
doorheen gebed en daad.
In Christus, onze Heer.
Amen.
Geliefde mensen, moge de aanraking van God je vandaag omarmen en je ziel verlichten met vrede en genezing. Moge zijn liefde je kracht en vreugde geven.
Een mooie zondag,
kris
Om mee op weg te gaan
Neem de tijd om stil te staan bij de momenten waarop God jou persoonlijk in het leven heeft aangeraakt. Tracht deze momenten te erkennen, én te vieren.
Veel mensen worstelen met een laag zelfbeeld. Mag God ons zo aanraken dat dit zelfbeeld wordt opgekrikt?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.