zondag 12 door het jaar – B

Uit het boek Job 38, 1 + 8-11

De zee wordt in de Bijbel vaak beschouwd als de verzamelplaats van de machten van het kwaad. Menselijk lijden wordt er dan ook beschreven als een storm. Maar heeft God de zee niet geschapen en beheerst Hij haar niet? Hij kan dus ook tot het lijden zeggen: ‘Tot hier mag je komen en niet verder.’

In die tijd sprak de Heer vanuit een storm tot Job:
‘Wie sloot de zee af met een deur, toen ze uit de schoot van de aarde brak? Ik hulde haar in een gewaad van wolken en omwond haar met donkere nevels. Ik legde haar mijn grenzen op en sloot haar af met deur en grendelbalk, en zei: “Tot hier en niet verder, dit is de grens die Ik je trotse golven stel.”’

Tussenzang: uit ps 107

(tekst onder geluidsfragment)

Refr.: Breng dank aan de Heer, want Hij is goedgunstig, barmhartig is Hij altijd.

Zij scheepten zich in om de zee op te gaan,
om handel te drijven over het water.
Zij ondervonden de macht van de Heer,
zijn grootheid boven de kolkende afgrond.

Hij sprak en er gierde een stormwind aan,
die zweepte de golven op;
ze rezen omhoog en zonken weer neer,
ze waren verlamd van ontzetting.

Toen riepen zij tot de Heer in hun nood
en hij bevrijdde hen uit hun ellende.
Hij deed de storm tot een briesje bedaren
en bracht de golven tot rust.

Hij gaf hen kalmte en nieuwe moed
en bracht hen in veilige haven.
Zij moeten de Heer voor zijn goedheid danken,
voor al zijn weldaden jegens de mensen.

Uit de tweede brief van Paulus aan de Korintiërs 5, 14-17

Aanvankelijk hebben de leerlingen Jezus op een menselijke manier gekend. Net als wij moesten ook zij toegang krijgen tot het mysterie van Christus: Hij heeft zichzelf prijsgegeven om de mensen te redden. Als wij Christus op die manier begrijpen, dan leven wij als nieuwe mensen en richten wij ons niet langer op onszelf, maar op de Heer, de bron van alle leven.

Wat ons drijft is de liefde van Christus, omdat we ervan overtuigd zijn dat één mens voor alle mensen is gestorven, waardoor alle mensen zijn gestorven, en dat Hij voor allen is gestorven opdat de levenden niet langer voor zichzelf zouden leven, maar voor Hem die voor de levenden is gestorven en is opgewekt.
Daarom beoordelen we vanaf nu niemand meer volgens de maatstaven van deze wereld; ook Christus niet, die we vroeger wel volgens die maatstaven beoordeelden.
Daarom ook is iemand die één met Christus is, een nieuwe schepping. Het oude is voorbij, het nieuwe is gekomen.

Vers voor het evangelie (cfr Hand 16, 14b)

Alleluia.
Maak ons hart ontvankelijk, Heer,
opdat wij de woorde van uw Zoon
zouden begrijpen.
Alleluia.

Uit het evangelie volgens Marcus 4, 35-41

Dit evangelie laat zien dat, ongeacht de chaos om ons heen, we altijd op Jezus kunnen vertrouwen voor vrede en bescherming.

Aan het eind van de dag, toen het avond was geworden, zei Jezus tegen zijn leerling: ‘Laten we het meer oversteken.’
Ze lieten de menigte achter en namen Hem mee in de boot waarin Hij al zat, en voeren samen met de andere boten het meer op. Er stak een hevige storm op en de golven beukten tegen de boot, zodat die vol water kwam te staan. Maar Hij lag achter in de boot op een kussen te slapen.
Ze maakten Hem wakker en riepen: ‘Meester, kan het U niet schelen dat we vergaan?’
Toen Hij wakker geworden was, sprak Hij de wind bestraffend toe en zei tegen het water: ‘Zwijg! Wees stil!’
De wind ging liggen en het water kwam helemaal tot rust.
Hij zei tegen hen: ‘Waarom zijn jullie zo angstig? Geloven jullie nog steeds niet?’
Ze werden bevangen door grote schrik en zeiden tegen elkaar: ‘Wie is Hij toch, dat zelfs de wind en het water Hem gehoorzamen?’

De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.