zondag 11 door het jaar – B
Uit de profeet Ezechiël 17, 22-24
Zoals een kleine twijg oprijst uit een grote ceder, zo zal God een nieuw volk doen opstaan uit de kleine rest van Israël.
Dit zegt God, de Heer:
‘Ikzelf zal uit de top van de hoge ceder, tussen de bovenste takken, een teer twijgje wegplukken, en dat zal Ik planten op een hoge en verheven berg. Op de hoogste berg van Israël zal Ik het planten, het zal takken dragen en vruchten voortbrengen, en een prachtige ceder worden. In die boom, in de schaduw van zijn takken, zullen vogels wonen, alle soorten vogels die er zijn. En alle bomen op aarde zullen beseffen dat Ik, de Heer, het ben die een hoge boom velt en een kleine boom doet groeien, die een gezonde boom laat verdorren en een verdorde boom weer laat bloeien. Wat Ik, de Heer, gezegd heb, zal Ik doen.’
Tussenzang: Uit ps 92
(tekst onder geluidsfragment)
Refr.: Hoe heerlijk is het de Heer te prijzen.
Hoe heerlijk is het de Heer te prijzen,
uw Naam, Allerhoogste, te loven.
Uw goedheid te melden iedere ochtend
en heel de nacht door uw trouw.
De vromen schieten als palmbomen op,
als libanonceders gedijend.
Zij zijn geplant bij het huis van de Heer,
zij komen tot bloei in Gods voorhof.
Ook als zij reeds oud zijn dragen zij vruchten,
zij blijven sappig en fris.
Zij wijzen uit hoe rechtvaardig de Heer is,
mijn Rots, in Hem is geen onrecht.
Uit de tweede brief van Paulus aan de Korintiërs 5, 6-10
Het christelijk leven is nu reeds deelname aan het leven van Christus, maar het brengt nog niet de volledige eenheid met Hem tot stand. Iedere gelovige ervaart deze onvolkomenheid in zichzelf. In afwachting van het moment dat hij Christus ten volle zal aanschouwen, is het de bedoeling dat hij alles in het werk stelt om te doen wat God wil.
Broeders en zusters,
wij blijven altijd vol goede moed, ook al weten we dat zolang dit lichaam onze woning is, we ver van de Heer wonen. We leven nu immers vanuit vertrouwen, zonder al echt te zien. Ook al zouden we ons lichaam liever verlaten om onze intrek te nemen bij de Heer, toch blijven we vol goede moed. Daarom ook stellen wij er een eer in te doen wat Hij wil, of we nu in dit aardse lichaam wonen of niet. Want wij moeten allen voor de rechterstoel van Christus verschijnen, zodat ieder van ons krijgt wat hij verdient voor wat hij in zijn leven heeft gedaan, of het nu goed is of slecht.
Vers voor het evangelie (Lc 19, 38a)
Alleluia.
Gezegend Hij die komt als koning,
in de naam van de Heer.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Marcus 4, 26-34
Twee parabels, een dubbele boodschap. Ondanks Gods schijnbare nietsdoen is Hij toch voortdurend werkzaam. Zijn woord roept ons zonder uitstel op om ons te bekeren. Ondanks zijn nietige begin zal het koninkrijk alle verwachtingen overtreffen. Zijn wij in staat dit te begrijpen? Dan is het Woord ons werkelijk verkondigd en is het een Blijde Boodschap voor Kerk en wereld.
In die tijd zei Jezus tot de menigte: ‘Het is met het koninkrijk van God als met een mens die zaad uitstrooit op de aarde: hij slaapt en staat weer op, dag in dag uit, terwijl het zaad ontkiemt en opschiet, ook al weet hij niet hoe. De aarde brengt uit zichzelf vrucht voort, eerst de halm, dan de aar, en dan het rijpe graan in de aar. Maar zo gauw het graan het toelaat, slaat hij er de sikkel in, omdat het tijd is voor de oogst.’
En Hij zei: ‘Waarmee kunnen we het koninkrijk van God vergelijken en door welke gelijkenis kunnen we het voorstellen? Het is als een zaadje van de mosterdplant, het kleinste van alle zaden op aarde wanneer het gezaaid wordt. Maar als het na het zaaien opschiet, wordt het het grootste van alle planten en krijgt het grote takken, zodat de vogels van de hemel in zijn schaduw kunnen nestelen.’
Met zulke en andere gelijkenissen verkondigde Hij hun Gods boodschap, voor zover ze die konden begrijpen; Hij sprak uitsluitend in gelijkenissen tegen hen, maar wanneer Hij alleen was met zijn leerlingen, verklaarde Hij hun alles.
Van Woord naar leven
VERHALEN VAN GELOOF EN ZORG
(Bij Mc 4, 30-32)
Graag deel ik iets over het woonzorgcentrum waar ik werk: Huize Vincent in Tielrode, beginnend bij de man die aan de basis ligt van ons zorgcentrum: Vincentius a Paulo.
Net als het mosterdzaadje begon het werk van Vincentius a Paulo in de 17e eeuw klein, maar door de kracht van liefde en toewijding groeide het uit tot een grootse beweging van naastenliefde en zorg. Vandaag zie ik in Huize Vincent de rijke vruchten van deze boom, gevoed door het geloof en de inzet van de zusters van de Heilige Vincentius a Paulo – Deftinge, volgelingen van Vincentius die aan de wieg stonden van Huize Vincent.
De zusters hadden, net als Vincentius zelf, oog voor de kwetsbaren in de samenleving. Ze hebben hun leven gewijd aan het dienen van de meest behoeftigen, en hun werk was en is een lichtend voorbeeld van ware christelijke naastenliefde. Hun ja-woord aan hun roeping was en is als dat kleine mosterdzaadje uit het evangelie, dat nu een majestueuze boom is geworden die schaduw en beschutting biedt aan bewoners, medewerkers en vrijwilligers.
Huize Vincent is beslist geen alleenstaand voorbeeld. Veel woonzorgcentra, ziekenhuizen en andere ‘huizen van liefde’ vinden hun oorsprong bij zusters, broeders of paters die hun leven belangeloos hebben ingezet voor de kwetsbaren in onze samenleving. Vaak werkten ze dag en nacht, zonder vergoeding. De zorgsector in onze streken anno 2024 mag hen nooit vergeten, want zij stonden vaak aan de wieg van onze huidige zorgcentra.
Laten we met diepe bewondering en dankbaarheid hulde brengen aan deze mensen. Hun toewijding en onvoorwaardelijke liefde weerspiegelen het ware hart van de boodschap van Christus. Ze waren en zijn een levend getuigenis van wat er mogelijk is wanneer we ons laten leiden door medeleven en geloof. In hun dienst zagen en zien we de hand van God aan het werk, en hun leven is een inspiratie voor ons allen.
Zorgkundigen en verpleegkundigen nemen vandaag de dag het werk van deze mensen over, voortbouwend op het stevige fundament dat deze religieuzen hebben gelegd. We hopen dat zij met dezelfde inspiratie en toewijding de zorg en compassie voortzetten die deze mensen hebben getoond. Mogen hun handen, net als die van hun voorgangers, werken met liefde en geduld, en mogen hun harten altijd openstaan voor de nood van anderen. Mogen ze in hun werk de openbaring van God zien en in bewoners en patiënten Christus ontmoeten, die hen oproept het beste uit henzelf te halen.
Laten we allen het voorbeeld van deze religieuzen volgen, aangepast aan deze tijd maar met dezelfde toewijding, zoals het mosterdzaadje: groeiend in liefde en dienstbaarheid. Moge zo deze wereld een plek zijn waar Gods liefde bezongen wordt.
Laten we bidden
Heer,
wij bidden om kracht en toewijding
om een boom te zijn
waar velen in kunnen nestelen,
waar zorg, liefde en geborgenheid
geboden wordt.
Moge uw heilige Geest
ons van binnenuit aanzetten
zo’n boom te zijn;
verinnigd in U.
In uw naam.
Amen.
Geliefde mensen, laten we vandaag die boom zijn voor elkaar waarover het evangelie spreekt. Mogen we bij elkaar liefde en gastvrijheid vinden, in de liefde van onze algoede God.
Een mooi weekend,
kris
Om mee op weg te gaan
Denk even na over de mensen die je vandaag gaat ontmoeten en stel jezelf de vraag: hoe kan ik in het samenzijn met hen een bron van vreugde en hoop zijn?
Benoem voor jezelf enkele voedende elementen in je leven die je geloof verdiepen. Wat kun je concreet doen om deze elementen nog meer te benutten om een toegewijd leven te leiden?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Reacties worden geplaatst na moderatie om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Lutgardis van Tongeren († 1246)
Lutgardis van Tongeren o.cist., Aywières, België; mystica
Zij werd in 1182 in Tongeren geboren. Haar vader was een rijke koopman en had voor zijn dochter een gunstig huwelijk in gedachten. Haar moeder daarentegen bracht haar de liefde voor het geestelijk leven bij en wees haar erop, dat zij eventueel ook in het klooster kon gaan. Voorlopig won moeder. Zij trad in bij de benedictinessen van het St.-Catharinaklooster te Sint-Truiden, 1194. Maar er kwamen huwelijkskandidaten tot in het klooster. En Lutgart bleek er niet ongevoelig voor. Toen zij eens met een knappe jongeman in gesprek was, verscheen haar Christus naast hem, zoals Hij er aan het eind van zijn lijdensweg aan toe was: het bloed stroomde uit zijn wonden. Op dat moment van keuze werd het haar duidelijk, dat haar liefde voor haar Heer groter was dan voor welke aardse bruidegom ook. En zij koos er voor van nu af Christus te beminnen en te omhelzen als een bruid.
Zij leidde een intensief mystiek leven, waarin zij een bijzondere omgang had met Christus. Haar huisgenotes dachten aanvankelijk, dat de gestrenge levenswijze die zij zich nu oplegde, het vasten en al de onthoudingen en boetedoeningen, het vuur waren van een beginnende novice: het zou strakjes wel weer overgaan. Maar haar verlangen naar nog intiemere gebedsomgang met haar Heer werd almaar groter. Uit deze tijd stamt het verhaal, dat zij eens ondanks heftige migraineaanvallen aan het nachtelijk koorgebed deelnam. Bij terugkomst op haar kamer, toen zij nog even voor het kruisbeeld verwijlde, maakte Christus zijn arm los van het kruis en sloeg die om haar heen. Dit moment is in veel afbeeldingen van haar terug te vinden.
In 1205 werd zij priorin van het klooster. Maar zij verlangde naar een klooster met een strengere levenswijze. Zij verhuisde een jaar later, 1206, naar Aywières, dat juist de hernieuwde en verstrengde regel van Cîteaux had aangenomen.
Een recente Vlaamse levensbeschrijving vermeldt uitdrukkelijk, dat zij op voorspraak van Maria de gave(!) ontving om nooit Frans te leren, zodat zij gespaard bleef voor de zware verantwoordelijkheid van abdis.
Zij kende zelfs te weinig Frans om in de Franstalige omgeving waar het klooster stond, brood te bedelen. Toch werd ze om raad gevraagd door vele kerkelijke en maatschappelijke functionarissen en hoogwaardigheidsbekleders. Een kroniek uit de zeventiende eeuw – dus van ver vóór de taalstrijd – weet te vermelden: ‘Als sy in de duytsche tale eenighe persoonen aen-sprack/ die de duytsche tale niet en konden / wiert sy van hen mirakuleuselijck verstaen.’
Haar hele leven werd getekend door een strenge vasten en onthouding. Zij legde zichzelf boetes op vanwege eigen onvolmaaktheid, maar ook voor de bekering van zondaars van die tijd. Herhaaldelijk kwam het voor, dat de zieken die zij verpleegde, genezen werden door haar aanraking. De laatste elf jaren van haar leven was zij blind. Dat bracht haar nog meer in de gelegenheid om in de gebedsstilte te leven waarin zij haar Heer op intieme wijze ontmoette.
Zij stierf in 1246, 64 jaar oud. De oude kronieken weten nog te vertellen, dat er vele zieken waren die door aanraking met haar dode lichaam, genezen werden.
Zij is patrones van Vlaanderen en van de stad Tongeren; van de Vlaamse Beweging (op grond van haar gebed geen Frans te hoeven leren!); en van Taal en Letteren; alsmede van blinden. Haar voorspraak wordt ingeroepen om een voorspoedige geboorte.
Bron: Heiligen.net
Lutgardis van Tongeren
Van Woord naar leven
VERHALEN VAN GELOOF EN ZORG
(Bij Mc 4, 30-32)
Graag deel ik iets over het woonzorgcentrum waar ik werk: Huize Vincent in Tielrode, beginnend bij de man die aan de basis ligt van ons zorgcentrum: Vincentius a Paulo.
Net als het mosterdzaadje begon het werk van Vincentius a Paulo in de 17e eeuw klein, maar door de kracht van liefde en toewijding groeide het uit tot een grootse beweging van naastenliefde en zorg. Vandaag zie ik in Huize Vincent de rijke vruchten van deze boom, gevoed door het geloof en de inzet van de zusters van de Heilige Vincentius a Paulo – Deftinge, volgelingen van Vincentius die aan de wieg stonden van Huize Vincent.
De zusters hadden, net als Vincentius zelf, oog voor de kwetsbaren in de samenleving. Ze hebben hun leven gewijd aan het dienen van de meest behoeftigen, en hun werk was en is een lichtend voorbeeld van ware christelijke naastenliefde. Hun ja-woord aan hun roeping was en is als dat kleine mosterdzaadje uit het evangelie, dat nu een majestueuze boom is geworden die schaduw en beschutting biedt aan bewoners, medewerkers en vrijwilligers.
Huize Vincent is beslist geen alleenstaand voorbeeld. Veel woonzorgcentra, ziekenhuizen en andere ‘huizen van liefde’ vinden hun oorsprong bij zusters, broeders of paters die hun leven belangeloos hebben ingezet voor de kwetsbaren in onze samenleving. Vaak werkten ze dag en nacht, zonder vergoeding. De zorgsector in onze streken anno 2024 mag hen nooit vergeten, want zij stonden vaak aan de wieg van onze huidige zorgcentra.
Laten we met diepe bewondering en dankbaarheid hulde brengen aan deze mensen. Hun toewijding en onvoorwaardelijke liefde weerspiegelen het ware hart van de boodschap van Christus. Ze waren en zijn een levend getuigenis van wat er mogelijk is wanneer we ons laten leiden door medeleven en geloof. In hun dienst zagen en zien we de hand van God aan het werk, en hun leven is een inspiratie voor ons allen.
Zorgkundigen en verpleegkundigen nemen vandaag de dag het werk van deze mensen over, voortbouwend op het stevige fundament dat deze religieuzen hebben gelegd. We hopen dat zij met dezelfde inspiratie en toewijding de zorg en compassie voortzetten die deze mensen hebben getoond. Mogen hun handen, net als die van hun voorgangers, werken met liefde en geduld, en mogen hun harten altijd openstaan voor de nood van anderen. Mogen ze in hun werk de openbaring van God zien en in bewoners en patiënten Christus ontmoeten, die hen oproept het beste uit henzelf te halen.
Laten we allen het voorbeeld van deze religieuzen volgen, aangepast aan deze tijd maar met dezelfde toewijding, zoals het mosterdzaadje: groeiend in liefde en dienstbaarheid. Moge zo deze wereld een plek zijn waar Gods liefde bezongen wordt.
Laten we bidden
Heer,
wij bidden om kracht en toewijding
om een boom te zijn
waar velen in kunnen nestelen,
waar zorg, liefde en geborgenheid
geboden wordt.
Moge uw heilige Geest
ons van binnenuit aanzetten
zo’n boom te zijn;
verinnigd in U.
In uw naam.
Amen.
Geliefde mensen, laten we vandaag die boom zijn voor elkaar waarover het evangelie spreekt. Mogen we bij elkaar liefde en gastvrijheid vinden, in de liefde van onze algoede God.
Een mooi weekend,
kris
Om mee op weg te gaan
Denk even na over de mensen die je vandaag gaat ontmoeten en stel jezelf de vraag: hoe kan ik in het samenzijn met hen een bron van vreugde en hoop zijn?
Benoem voor jezelf enkele voedende elementen in je leven die je geloof verdiepen. Wat kun je concreet doen om deze elementen nog meer te benutten om een toegewijd leven te leiden?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Reacties worden geplaatst na moderatie om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen.