zaterdag na aswoensdag
Uit de profeet Jesaja 58, 9b-14
De profeet Jesaja verbindt de waarde van de Dag van de Heer met de naastenliefde als waarachtige boetvaardigheid. Als wij zo leven, zal de Heer ons blijven geleiden en zullen wij vreugde vinden bij Hem.
Zo spreekt God de Heer:
‘Wanneer je het juk van de onderdrukking uitbant, de beschuldigende vinger en de kwaadsprekerij, wanneer je de hongerige schenkt wat je zelf nodig hebt en de verdrukte gul onthaalt, dan zal je licht in het donker schijnen, je duisternis wordt als het licht van het middaguur. De Heer zal je voortdurend leiden, Hij zal je verkwikken in dorre streken, Hij maakt je botten sterk en krachtig.
Je zult zijn als een goed bevloeide tuin, als een bron waarvan het water nooit opdroogt. Je eigen mensen zullen weer opbouwen wat al eeuwenlang verwoest ligt; fundamenten, door vroegere generaties gelegd, zullen weer worden hersteld. Dan zal men je noemen Hersteller van muren, Herbouwer van straten.
Wanneer je je voeten rust gunt op sabbat en geen handel drijft op mijn heilige dag, wanneer je de sabbat als een dag van vreugde ziet, de dag van de Heer als een heilige dag, wanneer je hem in ere houdt door niet je gang te gaan, geen handel te drijven of zaken te bespreken, dan vind je vreugde in de Heer.
Ik zal je voeren over de hoogste bergen en je laten genieten van het land dat Ik je voorvader Jakob in bezit heb gegeven.’
De Heer heeft gesproken!
Psalm 86, 1-6
Refr.: Leer mij uw weg, Heer, om die trouw te volgen.
Hoor mij, Heer, en antwoord mij,
ik ben verzwakt en arm.
Behoed mij, want ik ben U toegewijd,
red uw dienaar, die op U vertrouwt,
U bent mijn God.
Wees mij genadig, Heer,
heel de dag roep ik tot U,
verblijd het hart van uw dienaar,
naar U verlang ik, Heer.
U, Heer, bent goed en tot vergeving bereid,
uw trouw is groot voor ieder die U aanroept.
Hoor mijn gebed, Heer,
luister naar mijn smeken.
In dit uur van mijn nood roep ik U aan,
want U geeft mij antwoord.
Vers voor het evangelie
Breek met het zondige leven
dat jullie hebben geleid,
zegt de Heer,
en vernieuw je hart en je geest.
Uit het evangelie volgens Lucas 5, 27-32
Jezus roept iedereen, zelfs tollenaars of andere publieke zondaars. Tijdens de maaltijd bij Levi verduidelijkt Hij zijn zending. Levi zal dat in praktijk brengen en alles achter laten om Jezus te volgen.
Jezus zag bij het tolhuis een tollenaar zitten die Levi heette. Hij zei tegen hem: ‘Volg Mij!’
Levi stond op, liet alles achter en volgde Hem.
Hij richtte in zijn huis een groot feestmaal voor Hem aan, waarbij een groot aantal tollenaars en anderen samen met Jezus aanlagen. De farizeeën en hun schriftgeleerden zeiden morrend tegen zijn leerlingen: ‘Waarom eet en drinkt u met tollenaars en zondaars?’
Maar Jezus antwoordde: ‘Gezonde mensen hebben geen dokter nodig, maar zieken wel; Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen tot inkeer op te roepen, maar zondaars.’
Van Woord naar leven
Vandaag gaat de profeet Jesaja verder op wat hij gisteren zei, namelijk dat we de concrete beleving van de liefde nooit uit het oog mogen verliezen wanneer wij werken aan ons innerlijk leven. Zó belangrijk om in het oog te houden!
In het evangelie horen we hoe Levi alles achterlaat om Jezus te volgen. Van belang is dat hij dit niet zomaar doet vanuit een oppervlakkig verlangen een andere wending te geven aan z’n leven, vanuit een soort buikgevoel naar spirituele groei. Nee, Levi laat alles achter op ‘het woord van de Heer’. Dit maakt hem dan ook tot volgeling van Christus.
Wanneer wij als christenen werken aan onze binnenkant is het – net zoal bij Levi – goed om dit te doen op het woord van de Heer en niet als een antwoord op onze buik los van God. De Heer roept; Hij roept u, Hij roept mij, Hij roept ieder van ons. En wel vandaag. Bekering is altijd een antwoord op een innerlijke roep van de Heer.
Volgeling van Jezus worden betekent dus alles achterlaten. Wat is dat alles?
Dat zal ieder voor zich zo’n beetje moeten onderzoeken in z’n eigen leven. Dat kunnen materiële zaken zijn, dat kan een levenshouding zijn, dat kunnen neigingen tot zonde zijn. Het kan erg verschillen van persoon tot persoon. Van belang is dit ‘onderzoek’ te doen in samenspraak met de Heer; biddend dus. De tijd nemen om met de Schrift in de hand, de stilte en het zwijgen koesterend, luisteren naar de Heer. Aanvoelen waartoe Hij je persoonlijk uitnodigt. Jezelf een zekere discipline opleggen – uiteraard gezond en verstandig – wat betreft tijd maken en nemen voor gebed is bij deze van groot belang. Anders – zoals we weten – verwatert ons gebedsleven snel.
Maar als we dat ‘alles achterlaten’ nu even leggen op ons thema waarmee we deze veertigdagentijd hier bij Bijbelcitaat.be doorgaan – namelijk ‘mijn kracht openbaart zich juist ten volle wanneer iemand zwak is’ – dan kan dat ‘alles achterlaten’ betekenen dat we onze neiging om van onze zwakheden weg te lopen, zullen moeten achterlaten. Dus niet onze zwakheden achterlaten, wel de neiging om er van weg te lopen.
En uiteraard gaat het dan niet over het toegeven aan onze zwakheden of bekoringen, maar wél over het heel bewust aanwezig blijven in de bekoring; biddend wel te verstaan.
Wie wegloopt van zijn bekoringen kiest het pad van de vlucht. Hij wil zichzelf niet onder ogen zien, of heeft een – al dan niet bewuste of onbewuste – angst voor de Heer die met zijn helende genade in ons aanwezig wil komen. Dit laatste zou op z’n minst voor een christen merkwaardig moeten overkomen: in plaats van angst voor de Heer zouden we juist moeten uitkijken naar zijn ‘komen in ons’, naar zijn ‘aanraking in onze bekoringen’. In plaats van paniek zouden we ons als kinderen moeten werpen in zijn barmhartig komen.
Eigenlijk komt Hij niet. Hij is er reeds. Hij is er altijd. Wat wij doen is vaak met een innerlijke bolster leven rond onze neigingen tot zonde zodat we niet toelaten dat de Heer ons kán aanraken. De bolster openbreken, Hem alle toegang verlenen tot in onze diepste neigingen tot zonde is de boodschap. Pas dán kan het gebeuren. Dáár zit de bekering, en wel door Gods genade.
Morgen is de eerste zondag van de veertigdagentijd, waarin we het evangelie zullen lezen waar Jezus door de duivel bekoord wordt in de woestijn. Jezus liep niet weg van de verleidingen waarmee de duivel Hem tegemoet trad. Hij bleef in de verleiding aanwezig. En dat is niet zomaar. Dat is – zoals we reeds zeiden – van fundamenteel belang.
We gaan daar morgen – aan de hand van het evangelie – dieper op in.
Laten wij bidden …
Vader,
wij danken U omdat Gij ook ons
– in Christus – dagelijks aanspreekt.
Mogen wij in de liefde van de Geest
met veel blijdschap ‘ja’ zeggen
op uw roep tot eenheid met uw liefde.
Help ons onze innerlijke bolster af te leggen
opdat Gij – in Christus –
zou kunnen doen wat Ge wilt doen,
namelijk ons ten diepste aanraken
en genezen daar waar nodig.
Om deze genade bidden wij U,
door Christus, onze Heer.
Amen.
Een mooi weekend voor ieder van u,
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Sebastianus d’ Aparicio († 1600)
Sebastianus d’Aparicio ofm; Pueblo de los Angeles; kloosterling
Geboren 1502 in La Gudiña, Galicië, in het Noord-Westen van Spanje; diende aanvankelijk de heer van Salamanca; emigreerde naar México en verzorgde het postverkeer tussen México en Zacateca. Toen hij 70 jaar was, stierf zijn tweede vrouw; trad in bij de Franciscanen te Puebla de los Angelojs. Hij leefde daar nog 28 jaar; de meeste tijd besteedde hij aan bedelen voor zijn huisgenoten.
Bron: Heiligen.net
Sebastianus d’ Aparicio
Van Woord naar leven
Vandaag gaat de profeet Jesaja verder op wat hij gisteren zei, namelijk dat we de concrete beleving van de liefde nooit uit het oog mogen verliezen wanneer wij werken aan ons innerlijk leven. Zó belangrijk om in het oog te houden!
In het evangelie horen we hoe Levi alles achterlaat om Jezus te volgen. Van belang is dat hij dit niet zomaar doet vanuit een oppervlakkig verlangen een andere wending te geven aan z’n leven, vanuit een soort buikgevoel naar spirituele groei. Nee, Levi laat alles achter op ‘het woord van de Heer’. Dit maakt hem dan ook tot volgeling van Christus.
Wanneer wij als christenen werken aan onze binnenkant is het – net zoal bij Levi – goed om dit te doen op het woord van de Heer en niet als een antwoord op onze buik los van God. De Heer roept; Hij roept u, Hij roept mij, Hij roept ieder van ons. En wel vandaag. Bekering is altijd een antwoord op een innerlijke roep van de Heer.
Volgeling van Jezus worden betekent dus alles achterlaten. Wat is dat alles?
Dat zal ieder voor zich zo’n beetje moeten onderzoeken in z’n eigen leven. Dat kunnen materiële zaken zijn, dat kan een levenshouding zijn, dat kunnen neigingen tot zonde zijn. Het kan erg verschillen van persoon tot persoon. Van belang is dit ‘onderzoek’ te doen in samenspraak met de Heer; biddend dus. De tijd nemen om met de Schrift in de hand, de stilte en het zwijgen koesterend, luisteren naar de Heer. Aanvoelen waartoe Hij je persoonlijk uitnodigt. Jezelf een zekere discipline opleggen – uiteraard gezond en verstandig – wat betreft tijd maken en nemen voor gebed is bij deze van groot belang. Anders – zoals we weten – verwatert ons gebedsleven snel.
Maar als we dat ‘alles achterlaten’ nu even leggen op ons thema waarmee we deze veertigdagentijd hier bij Bijbelcitaat.be doorgaan – namelijk ‘mijn kracht openbaart zich juist ten volle wanneer iemand zwak is’ – dan kan dat ‘alles achterlaten’ betekenen dat we onze neiging om van onze zwakheden weg te lopen, zullen moeten achterlaten. Dus niet onze zwakheden achterlaten, wel de neiging om er van weg te lopen.
En uiteraard gaat het dan niet over het toegeven aan onze zwakheden of bekoringen, maar wél over het heel bewust aanwezig blijven in de bekoring; biddend wel te verstaan.
Wie wegloopt van zijn bekoringen kiest het pad van de vlucht. Hij wil zichzelf niet onder ogen zien, of heeft een – al dan niet bewuste of onbewuste – angst voor de Heer die met zijn helende genade in ons aanwezig wil komen. Dit laatste zou op z’n minst voor een christen merkwaardig moeten overkomen: in plaats van angst voor de Heer zouden we juist moeten uitkijken naar zijn ‘komen in ons’, naar zijn ‘aanraking in onze bekoringen’. In plaats van paniek zouden we ons als kinderen moeten werpen in zijn barmhartig komen.
Eigenlijk komt Hij niet. Hij is er reeds. Hij is er altijd. Wat wij doen is vaak met een innerlijke bolster leven rond onze neigingen tot zonde zodat we niet toelaten dat de Heer ons kán aanraken. De bolster openbreken, Hem alle toegang verlenen tot in onze diepste neigingen tot zonde is de boodschap. Pas dán kan het gebeuren. Dáár zit de bekering, en wel door Gods genade.
Morgen is de eerste zondag van de veertigdagentijd, waarin we het evangelie zullen lezen waar Jezus door de duivel bekoord wordt in de woestijn. Jezus liep niet weg van de verleidingen waarmee de duivel Hem tegemoet trad. Hij bleef in de verleiding aanwezig. En dat is niet zomaar. Dat is – zoals we reeds zeiden – van fundamenteel belang.
We gaan daar morgen – aan de hand van het evangelie – dieper op in.
Laten wij bidden …
Vader,
wij danken U omdat Gij ook ons
– in Christus – dagelijks aanspreekt.
Mogen wij in de liefde van de Geest
met veel blijdschap ‘ja’ zeggen
op uw roep tot eenheid met uw liefde.
Help ons onze innerlijke bolster af te leggen
opdat Gij – in Christus –
zou kunnen doen wat Ge wilt doen,
namelijk ons ten diepste aanraken
en genezen daar waar nodig.
Om deze genade bidden wij U,
door Christus, onze Heer.
Amen.
Een mooi weekend voor ieder van u,
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.