zaterdag in week 22 door het jaar

Uit de eerste brief van Paulus aan de Korintiërs 4, 6-15

Paulus roept de Korintiërs op tot nederigheid door hen te herinneren dat alles wat zij bezitten door God is geschonken, en dat er geen reden is om trots te zijn. Hij wijst er verder op dat hij en de andere apostelen lijden en worden veracht om Christus’ wil, maar desondanks trouw blijven, als voorbeeld voor de gelovigen.

Broeders en zusters,
ik heb hiervoor over Apollos en mijzelf gesproken. Dat heb ik gedaan omwille van u. Want als u uit ons voorbeeld de betekenis leert van de regel ‘houd u aan wat geschreven staat’, zal niemand meer zijn trots ontlenen aan de een ten koste van de ander.
Wie denkt u wel dat u bent? Bezit u ook maar iets dat u niet geschonken is? Alles is u geschonken, dus waarom schept u dan op alsof u het zelf verworven hebt? Maar natuurlijk – u bent al helemaal verzadigd, u bent al rijk, en anders dan wij bent u al koningen geworden. Was u dat maar! Dan zouden wij nu ook koningen zijn, net als u. Maar volgens mij heeft God ons, apostelen, de laagste plaats toegewezen, alsof we ter dood veroordeeld zijn. We zijn voor heel de wereld, zowel voor engelen als mensen, een schouwspel geworden. Wij zijn dwaas omwille van Christus, terwijl u dankzij Christus zo geweldig wijs bent; wij zijn zwak, terwijl u zo geweldig sterk bent; u staat enorm in aanzien, terwijl wij worden veracht.
Tot op de dag van vandaag lijden we honger en dorst, hebben we nauwelijks kleren, worden we mishandeld, leiden we een zwervend bestaan en zwoegen we voor ons eigen brood. Worden we bespot, dan zegenen we; worden we vervolgd, dan verdragen we het; worden we beledigd, dan antwoorden we vriendelijk. Tot op dit ogenblik zijn wij het uitschot van de wereld, het uitvaagsel van de mensheid.
Ik schrijf dit alles niet om u te beschamen, maar om u als mijn geliefde kinderen terecht te wijzen. Hoeveel opvoeders in het geloof in Christus u ook zult hebben, u hebt maar één vader. Ik ben in Christus Jezus uw vader geworden, omdat ik u het evangelie heb gebracht.

Tussenzang: Ps 145, 17-21

Refr.: Allen die Hem aanroepen is de Heer nabij,

Rechtvaardig is de Heer in alles wat Hij doet,
heel zijn schepping blijft Hij trouw.
Allen die Hem aanroepen is de Heer nabij,
die Hem roepen in vast vertrouwen.

Hij vervult het verlangen van wie Hem eren,
Hij hoort hun klacht en komt te hulp.
De Heer waakt over wie Hem liefhebben,
maar goddelozen vaagt Hij weg.

Laat zó mijn mond de lof spreken van de Heer,
en alles wat leeft zijn heilige naam prijzen,
tot in eeuwigheid.

Vers voor het evangelie

Alleluia.
Uw woord is waarheid, Heer;
wijd ons toe in de waarheid.
Alleluia.

Uit het evangelie volgens Lucas 6, 1-5

Jezus verdedigt zijn leerlingen tegen de kritiek van de farizeeën, die hen verwijten de sabbatregels te overtreden door aren te plukken. Hij benadrukt dat de Mensenzoon heer is over de sabbat, waarmee Hij laat zien dat de sabbat voor de mens is gemaakt, niet andersom.

Toen Jezus op sabbat eens door de korenvelden liep, begonnen zijn leerlingen aren te plukken. Ze wreven die stuk tussen hun handen en aten ervan.
Enkele farizeeën zeiden tegen hen: ‘Waarom doet u iets dat op sabbat niet mag?’
Jezus antwoordde: ‘Hebt u dan niet gelezen wat David deed toen hij en zijn metgezellen honger hadden, hoe hij het huis van God binnenging, de toonbroden nam, ervan at en ze uitdeelde aan zijn mannen, ook al mogen alleen de priesters van die broden eten?’
En Hij voegde eraan toe: ‘De Mensenzoon is heer over de sabbat.’

Van Woord naar leven

LIEFDE ALS KOMPAS
(Bij Lc 6, 1-5)

Staan we in ons geloof werkelijk in verbinding met het Leven, of beperken we ons tot een theoretische benadering? Is ons geloofsleven een strakke, omheinde ruimte, vastgelegd door de paaltjes van voorschriften, regels en geboden? Beleven we onze religie als een reeks plichten, een systeem van rituelen en routines waar we ons, na verloop van tijd, met de precisie van een geleerde doorheen bewegen? Of durven we ons leven te delen met Jezus, als metgezel op onze weg? Niet geleid door een lijst van verplichtingen, maar door dat ene kerngebod: ‘Heb God lief, en heb je naaste lief.’ Het is in die overgave, in die verbondenheid met Hem, dat we werkelijk zullen ervaren: ‘Heer, U bent onmetelijk groot, en wij buigen ons in nederigheid voor mw majesteit.’

Ja, in geloof buigen wij ons voor de Mensenzoon, die de Heer is van de sabbat en de bron van onze innerlijke kracht. Hij is het hart van ons leven, en de liefde die Hij in ons ontsteekt spoort ons aan om allen die ons pad kruisen te omarmen in zijn naam. Zo vinden we niet alleen richting, maar ook vervulling op de weg van het geloof.

Laten we ons geven aan Hem.

Laat we bidden

Jezus,
U die de Heer van de sabbat bent,
leid ons weg van kille regels en lege gewoonten,
en vul ons hart met de liefde die van U komt.
Geef ons de moed om U als metgezel te volgen,
zodat we ons leven delen met elkaar
in diepe verbondenheid met U.
Moge zo Gods vrede een gezicht krijgen.
In uw naam.
Amen.

Geliefde mensen, moge de liefde van Christus je kompas zijn bij al wat je doet.
Een mooi weekend,
kris

Om mee op weg te gaan

Sta ik echt in verbinding met God in mijn dagelijks leven? Anders gezegd: Beleef ik mijn geloof als een levend engagement of als een reeks gewoontes?

Beleef ik Jezus werkelijk als mijn metgezel op mijn levensweg?

Blog ‘Van Woord naar leven’

Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.

Klik hier voor de blog.

Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.

 

De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.