zaterdag in week 2 door het jaar
Uit de brief van Paulus aan de Hebreeën 9, 2-3 + 11-14
Christus is zo ver gegaan in zijn gegeven-zijn aan de anderen, dat Hij er zelfs zijn leven voor over had. Dit was zijn offer. In vergelijking met de offers van het oude Verbond, de offers van bokken en stieren, ligt het grote verschil hierin dat Hij zichzelf geeft. Dit kon omdat Hij trouw wilde zijn aan de Geest die Hem hiertoe aanzette.
Broeders en zusters,
het eerste verbond bevatte bepalingen voor de rituelen van de dienst en het aardse heiligdom. De voorste tent, die is ingericht met de kandelaar en de tafel voor de toonbroden, wordt het heilige genoemd. Achter het tweede voorhangsel bevindt zich de tent die het allerheiligste genoemd wordt.
Christus daarentegen is aangetreden als hogepriester van al het goede dat ons is toebedacht: Hij is door een indrukwekkender en volmaakter tent – die niet door mensenhanden gemaakt is en niet behoort tot onze schepping – voor eens en altijd het hemelse heiligdom binnengegaan, en dan niet met bloed van bokken en jonge stieren maar met zijn eigen bloed. Zo heeft Hij een eeuwige verlossing verworven. Want als het lichaam van wie onrein is al wordt gereinigd en geheiligd wanneer het besprenkeld wordt met het bloed van bokken en stieren of bestrooid met de as van een jonge koe, hoeveel te meer zal dan niet het bloed van Christus, die dankzij de eeuwige Geest zichzelf heeft kunnen opdragen als offer zonder smet, ons geweten reinigen van daden die tot de dood leiden, en het heiligen voor de dienst aan de levende God?
Psalm 47, 2 + 3 + 6 + 7 + 8 + 9
Refr.: Onder gejuich steeg God omhoog, de Heer steeg op bij hoorngeschal.
Klap in de handen, o volken,
juich God toe met jubelzang:
geducht is de Heer, de Allerhoogste,
machtige koning van heel de aarde.
Onder gejuich steeg God omhoog,
de Heer steeg op bij hoorngeschal.
Zing voor God, zing een lied,
zing voor onze koning,
zing Hem een lied.
God is koning van heel de aarde.
Zing een feestelijk lied.
God heerst als koning over de volken,
God zetelt op zijn heilige troon.
Vers voor het evangelie (Ps 119, 105)
Alleluia.
Uw woord is een lamp voor mijn voet,
een licht op mijn pad.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Marcus 3, 20-21
Jezus’ optreden wekte heel wat verwondering en ergernis, zelfs bij zijn familieleden. Zijn belangloze inzet en zijn verregaande dienst om niet, konden ze niet vatten. Ook voor hen was alléén geloof de norm om Hem te begrijpen. Verhalen die laten verstaan dat mensen uit Jezus’ onmiddellijke omgeving alles direct vernamen, vertekenen de waarheid en maken Jezus’ familie onecht.
Jezus ging terug naar huis, en weer verzamelde zich een menigte, zodat ze zelfs niet de kans kregen om wat te eten. Toen zijn verwanten hiervan hoorden, gingen ze op weg om Hem, desnoods onder dwang, mee te nemen, want volgens hen had Hij zijn verstand verloren.
Van Woord naar leven
… want volgens hen had Hij zijn verstand verloren.
Wie leeft in de geest van Jezus zal beslist voor velen in ‘de wereld’ ook z’n verstand verloren hebben. Voor ‘de wereld’ is het immers dikwijls niet meer dan normaal dat je die dingen nastreeft die het eigenbelang dienen. Terwijl het evangelie oproept het gemeenschappelijk belang te dienen, of nog beter gezegd: Gods belang. En het belang van God gaat niet over het bevredigen van je eigen ego, maar wel over liefde tot de naaste, tot allen.
En dan hebben we het over het belichamen van Gods goedheid, over het beantwoorden aan zijn oproep tot vergeving en het werken aan verzoening, over streven naar een eerlijk economisch systeem, over delen met hen die minder hebben, over respectvol omgaan met moeder aarde, over geweldloosheid, gemeenschap, verkondiging,…
Wie deze weg gaat zwemt – jammer genoeg – vaak tegen de grote stroom in. Het vraagt moed dit vol te houden. Het vraagt nederigheid niet hoogmoedig te zijn. Het vraagt vooral heel veel liefde niemand te veroordelen maar naar eer en geweten trouw je weg te blijven gaan. En wel in naam van de Heer, vanuit een innige verbondenheid met Hem.
Laten we het samen doen, als kerkgemeenschap, onze bewust zijnde dat we de wereld zijn ingezonden. Laten we, naar de woorden van paus Franciscus, geen angst hebben onze handen vuil te maken. Laten we eenvoudig en oprecht, biddend en dankbaar, de straten van onze dorpen en steden vullen met Gods liefde door ieder ander te beminnen met de liefde waarmee God elke mens bemint.
Moge ons hart geopend zijn voor God en gericht naar de wereld. Mogen we bescheiden zijn maar niet laf, klein maar niet weggedoken, liefdevol en dapper. Mogen we op de eerste plaats biddende mensen zijn; mensen die vanuit het ontmoeten van God zich engageren in de wereld; ieder naar zijn roeping en mogelijkheden; naar daad, woord en gebed.
Laten wij bidden …
Vader,
mogen wij in Christus U belichamen in deze wereld. Mogen wij als Kerk ons gezonden weten zout en licht te zijn. Mogen wij dit altijd nederig doen, de ander hoger achtend dan onszelf.
Om deze genade bidden wij, in Christus, onze Broeder en Heer.
Amen.
Een mooi weekend,
kris
- Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Agnes († begin 4e eeuw)
Sint-Agnes is een van de meest vereerde en geroemde maagden en martelaressen in de antieke Kerk. Zij stierf de marteldood in Rome in de tweede helft van de 3e eeuw of wellicht in het begin van de 4e eeuw. Agnes wordt beschouwd als toonbeeld van moed en kuisheid. Haar liturgische gedachtenis is op 21 januari.
Legende
De oudste bronnen vertellen dat Agnes in problemen was gekomen omdat ze geweigerd had met de zoon van de Romeinse stadsprefect te huwen. Ze wilde haar maagdelijkheid niet prijsgeven omdat ze zichzelf als bruid aan Christus had toegewijd. De stadsprefect leverde haar daarom over aan antichristelijke rechters. Onder bedreiging van gruwelijke lijfstraffen werd ze gedwongen haar geloof af te zweren. Agnes hield stand en werd veroordeeld tot verkrachting en een bestaan als seksslavin. In het bordeel werd ze opgezocht door de zoon van de stadsprefect. Toen hij haar wilde aanraken, werd hij door een bovennatuurlijke kracht teruggeworpen waardoor hij dood neerviel. Daarop liet de prefect haar als heks veroordelen. Ze werd in het stadion van Domitianus in een groot vuur geworpen. Omdat de vlammen haar lichaam intact lieten, werd Agnes uiteindelijk onthoofd.
Lofzangen
Agnes werd na haar dood geroemd door tal van kerkvaders en dichters. Zo maakte paus Damasus I (366-384) haar grafschrift. Ook Sint-Ambrosius van Milaan (339-379) schreef over haar: Habetis igitur in una hostia duplex martyrium, pudoris et religionis: et virgo permansit et martyrium obtinuit (‘Aanschouwt daarom in dit slachtoffer een dubbel martelaarschap: van bescheidenheid en van godsvrucht. Zij bleef maagd en verkreeg de kroon van het martelaarschap’), schreef Ambrosius in zijn homilie De virginibus. De bekende dichter Prudentius (348-405) roemde haar moed en haar trouw aan Christus in hymne 14 in zijn Peristephanon.
Graf
De relieken van Agnes zouden aanwezig zijn in de Cappella di Sabina van de catacomben onder de Romeinse kerk Sint-Agnes-buiten-de-Muren (Sant’Agnese fuori le Mura) aan de Via Nomentana. Al vanaf de 4e eeuw behoorde haar graf aldaar tot de meest bezochte pelgrimsoorden van Rome.
Piazza Navona
Op de locatie waar Agnes de marteldood stierf, staat nu de naar haar vernoemde Sant’Agnese in Agone (‘Sint Agnes in Doodstrijd’). Deze barokkerk staat aan de Piazza Navona, waar in heidense tijden het stadion van Domitianus stond. Navona zou een verbastering zijn van in agone; waarschijnlijker is echter dat het is afgeleid van Circus Agonalis, zoals het stadion ook wel werd genoemd.
Lammeren
Jaarlijks worden op 21 januari in de Sint-Agnes-buiten-de-Muren twee lammeren gezegend. De reden hiervoor schuilt in de betekenis van haar naam. Agnus is Latijn voor ‘lam’ en agnos is Grieks voor ‘rein’. De zuivere lamswol wordt gebruikt voor het pallium van de metropolitane aartsbisschoppen.
Canon
Agnes behoort met Felicitas, Perpetua, Agatha, Lucia, Cecilia en Anastasia tot de Zeven Martelaressen die worden genoemd in de Romeinse Canon, oftewel Eucharistisch Gebed I van de Romeinse Ritus.
Bron: KRO-NCRV
Heilige Agnes – Silvestro dei Gherarducci
Van Woord naar leven
… want volgens hen had Hij zijn verstand verloren.
Wie leeft in de geest van Jezus zal beslist voor velen in ‘de wereld’ ook z’n verstand verloren hebben. Voor ‘de wereld’ is het immers dikwijls niet meer dan normaal dat je die dingen nastreeft die het eigenbelang dienen. Terwijl het evangelie oproept het gemeenschappelijk belang te dienen, of nog beter gezegd: Gods belang. En het belang van God gaat niet over het bevredigen van je eigen ego, maar wel over liefde tot de naaste, tot allen.
En dan hebben we het over het belichamen van Gods goedheid, over het beantwoorden aan zijn oproep tot vergeving en het werken aan verzoening, over streven naar een eerlijk economisch systeem, over delen met hen die minder hebben, over respectvol omgaan met moeder aarde, over geweldloosheid, gemeenschap, verkondiging,…
Wie deze weg gaat zwemt – jammer genoeg – vaak tegen de grote stroom in. Het vraagt moed dit vol te houden. Het vraagt nederigheid niet hoogmoedig te zijn. Het vraagt vooral heel veel liefde niemand te veroordelen maar naar eer en geweten trouw je weg te blijven gaan. En wel in naam van de Heer, vanuit een innige verbondenheid met Hem.
Laten we het samen doen, als kerkgemeenschap, onze bewust zijnde dat we de wereld zijn ingezonden. Laten we, naar de woorden van paus Franciscus, geen angst hebben onze handen vuil te maken. Laten we eenvoudig en oprecht, biddend en dankbaar, de straten van onze dorpen en steden vullen met Gods liefde door ieder ander te beminnen met de liefde waarmee God elke mens bemint.
Moge ons hart geopend zijn voor God en gericht naar de wereld. Mogen we bescheiden zijn maar niet laf, klein maar niet weggedoken, liefdevol en dapper. Mogen we op de eerste plaats biddende mensen zijn; mensen die vanuit het ontmoeten van God zich engageren in de wereld; ieder naar zijn roeping en mogelijkheden; naar daad, woord en gebed.
Laten wij bidden …
Vader,
mogen wij in Christus U belichamen in deze wereld. Mogen wij als Kerk ons gezonden weten zout en licht te zijn. Mogen wij dit altijd nederig doen, de ander hoger achtend dan onszelf.
Om deze genade bidden wij, in Christus, onze Broeder en Heer.
Amen.
Een mooi weekend,
kris
- Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.