zaterdag in week 19 door het jaar
Uit de profeet Ezechiël 18, 1-10-11 + 13b + 30-32
God spreekt tot het volk Israël en Hij verwerpt het idee dat kinderen de gevolgen van de zonden van hun ouders dragen. God benadrukt dat ieder individu verantwoordelijk is voor zijn eigen daden en dat bekering en gerechtigheid de weg naar het leven zijn.
De Heer richtte zich tot mij:
‘Waarom gebruiken jullie in Israël toch het spreekwoord: Als de ouders onrijpe druiven eten, krijgen de kinderen stompe tanden? Zo waar Ik leef – spreekt God, de Heer –, nooit meer mag iemand bij jullie in Israël dit spreekwoord in de mond nemen! Weet dat alle mensenlevens Mij toebehoren: zowel het leven van de ouders als dat van hun kinderen ligt in mijn hand, en alleen wie zondigt zal sterven.
Stel, iemand is rechtvaardig, hij handelt naar recht en gerechtigheid. Aan de offermaaltijden op de bergen neemt hij niet deel en hij vereert de afgoden van het volk van Israël niet; hij maakt de vrouw van een ander niet onrein door haar te onteren en met een vrouw die ongesteld is heeft hij geen gemeenschap; hij buit niemand uit, geeft de schuldenaar zijn onderpand terug en besteelt niemand. Hij deelt zijn brood met al wie honger heeft, wie naakt is geeft hij kleren; hij vraagt geen rente wanneer hij geld uitleent of toeslag wanneer hij het terugkrijgt; hij begaat geen onrecht en geeft een eerlijk oordeel bij onderlinge geschillen; hij houdt zich aan mijn bepalingen en leeft werkelijk naar mijn regels. Zo iemand is rechtvaardig en zal zeker in leven blijven – spreekt God, de Heer. Maar stel, hij krijgt een gewelddadige zoon, een moordenaar, die alles doet? Moet zo iemand in leven blijven? Nee, hij zal niet in leven blijven: na zoveel wandaden zal hij zeker sterven, hij heeft zelf de dood over zich afgeroepen.
Volk van Israël, Ik zal ieder van jullie beoordelen naar de weg die hij gaat! – spreekt God, de Heer. Kom tot inkeer; bega geen misdaden meer, anders brengen die jullie ten val. Breek met het zondige leven dat jullie hebben geleid, en vernieuw je hart en je geest. Want waarom zouden jullie sterven, volk van Israël? De dood van een mens geeft Me geen vreugde – spreekt God, de Heer. Kom tot inkeer en leef!’
Psalm 51, 12 + 13 + 14 + 15 + 18 + 19
Refr.: Schep, o God, een zuiver hart in mij.
Schep, o God, een zuiver hart in mij,
vernieuw mijn geest, maak mij standvastig,
verban mij niet uit uw nabijheid,
neem uw heilige Geest niet van mij weg.
Red mij, geef mij de vreugde van vroeger,
de kracht van een sterke geest.
Dan wil ik verdwaalden uw wegen leren,
en zullen zondaars terugkeren tot U.
U wilt van mij geen offerdieren,
in brandoffers schept U geen behagen.
Het offer voor God is een gebroken geest;
een gebroken en verbrijzeld hart
zult U, God, niet verachten.
Vers voor het evangelie (Ps 95, 7c-8a)
Alleluia.
Luister vandaag naar de stem van de Heer
en wees niet halsstarrig.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Matteüs 19, 13-15
Jezus benadrukt dat het koninkrijk van de hemel toebehoort aan wie als kinderen zijn en zegent de kinderen die naar Hem worden gebracht.
De mensen brachten kinderen bij Jezus; ze wilden dat Hij hun de handen zou opleggen en zou bidden.
Toen de leerlingen hen berispten, zei Jezus: ‘Laat die kinderen, houd ze niet tegen, want het koninkrijk van de hemel behoort toe aan wie is zoals zij.’
En nadat Hij hun de handen had opgelegd, trok Hij weer verder.
Van Woord naar leven
OPVOEDING
(Bij Ezechiël 18, 1-10-11 + 13b + 30-32)
De profeet Ezechiël leert ons vandaag dat ieder mens verantwoordelijk is voor zijn eigen daden. Het oude spreekwoord ‘Als de ouders onrijpe druiven eten, krijgen de kinderen stompe tanden’ wordt door God zelf verworpen. Dit spreekwoord suggereerde dat kinderen zouden lijden onder de zonden van hun ouders, alsof schuld en straf automatisch van generatie op generatie worden overgedragen. Maar God maakt in deze passage duidelijk dat dit niet het geval is. Hij zegt: ‘alleen wie zondigt zal sterven.’ Hiermee bevestigt Hij dat ieder individu zelf verantwoordelijk is voor zijn eigen daden en dat iedereen een persoonlijke relatie met God heeft.
Anderzijds dragen wij als ouders, leerkrachten en begeleiders van onze jongeren een ongelooflijk belangrijke verantwoordelijkheid. Door wat wij hen meegeven en voorleven, worden zij gevormd, ook al zullen zij later als individuen zelf verantwoordelijk zijn voor hun daden. De opvoeding en de manier waarop wij als volwassenen hen nabij zijn, is van fundamenteel belang.
Dat onze kinderen worden opgevoed met waarden als rechtvaardigheid en liefde … daar is over het algemeen iedereen het mee eens. Maar als gelovige mensen hebben we ook de verantwoordelijkheid om hen te helpen een relatie met God op te bouwen. Het is van onschatbare waarde dat kinderen in hun leven God leren kennen. Zij mogen ontdekken dat ze een hemelse Vader hebben die hen – in Christus – liefheeft, naar hen luistert, naar hen toekomt en hun gebeden verhoort. Door hen te leren bidden, openen we de deur naar een leven waarin ze mogen ervaren hoe Jezus in hun leven werkt, hoe Hij hen vormt en leidt. In deze intieme relatie met Christus kunnen zij hun roeping ontdekken; de unieke weg die God met hen wil gaan.
Opvoeden in de diepe betekenis van het woord betekent dus dat we kinderen niet alleen de morele waarden meegeven die hen tot goede mensen maken, maar ook dat we hen wijzen op de Bron van alle goedheid. In hun zoektocht naar wie ze zijn en wie ze mogen worden, is hun relatie met God de sleutel tot een leven dat hen zal vervullen en hun bestaan zin zal geven.
Het klinkt misschien cliché, maar het is een waarheid als een koe: onze kinderen zijn de toekomst. Zij zijn degenen die de wereld zullen vormgeven en dragen wanneer wij er niet meer zijn. Daarom is het van het grootste belang dat wij hen – naast het omringen met liefde en zorg – ook de waarden en inzichten meegeven die hun leven zin en richting geven, ten bate van het grotere geheel.
Door hen te leren om te geven om anderen, ontwikkelen zij een gevoel van solidariteit en medemenselijkheid, waardoor ze zich inzetten voor rechtvaardigheid, gelijkheid en het welzijn van iedereen.
Ook op het gebied van klimaat dragen wij de verantwoordelijkheid om onze jongeren bewust te maken van de kwetsbaarheid van onze planeet en de noodzaak om zorg te dragen voor de schepping. Zij moeten leren dat hun keuzes, groot en klein, invloed hebben op de natuur en het milieu. We moeten hen de tools geven om verantwoordelijke rentmeesters van de aarde te worden.
Kortom, laten we onze kinderen tot bij God brengen, zoals die enkele mensen vandaag bij Jezus deden. Wanneer zij opgroeien met een hart dat gevormd is door Gods liefde, zullen zij uitgroeien tot volwassenen die met zorg en verantwoordelijkheid bouwen aan een toekomst waarin zowel de mensheid als de schepping tot bloei kan komen.
Laten we bidden
Goede Vader,
we danken U voor de wijsheid en liefde die U ons door uw Woord schenkt. Help ons om onze kinderen op te voeden in rechtvaardigheid en liefde, en hen te leren om een persoonlijke relatie met U op te bouwen. Geef ons de kracht om hen te begeleiden in hun zoektocht naar wie zij zijn en wie zij mogen worden, zodat zij een leven mogen leiden dat door uw liefde vervuld is.
In Jezus’ naam.
Amen.
Om mee op weg te gaan
Hoe ondersteun ik mijn kinderen, leerlingen of jongeren in hun zoektocht naar een persoonlijke relatie met God?
Deze vraag nodigt je uit om na te denken over de rol die jij kan spelen in de spirituele ontwikkeling van jongeren in jouw directe omgeving.
Wat kan ik doen om meer bewustzijn te creëren over de kwetsbaarheid van onze planeet, zowel voor mezelf als voor jongeren?
Deze vraag daagt je uit om na te denken over hoe je jezelf en jongeren kunt bewustmaken van de kwetsbaarheid van onze planeet en hoe je duurzame acties kunt bevorderen als onderdeel van je verantwoordelijkheidsrol als rentmeester van Gods schepping.
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Elia de Jongere († 903)
Elia (gedoopt Johannes) de Jongere, osb.bas; monnik, Thessalonica, Griekenland
Hij was afkomstig uit het stadje Enna op Sicilië, Italië, waar hij in 823 geboren zou zijn. Op vijftien-jarige leeftijd viel hij in handen van de Saracenen tijdens hun verovering van Sicilië. Zij namen hem mee naar Noord-Afrika. Een paar jaar later werd hij weer vrijgelaten. Bij wijze van dank maakte hij een pelgrimstocht naar Jeruzalem waar hij Basilianer monnik werd. Bij die gelegenheid nam hij de naam van Elia aan uit devotie tot de grote profeet uit het Oude Testament. Hij leidde een zwervend bestaan, en zou zelfs voor een tweede keer door de Saracenen gevangen zijn genomen. Pelgrimeerde terug naar Calabrië, waar Basilianer monniken meerdere vestigingen hadden. Had een ontmoeting met de paus die hem een boodschap meegaf voor de keizer van Byzantium. Hij stierf uiteindelijk in Thessalonica, Griekenland.
Hij staat te boek als een man van gestrenge levenswijze, diepe vroomheid en grote wondermacht.
Bron: Heiligen.net
Van Woord naar leven
OPVOEDING
(Bij Ezechiël 18, 1-10-11 + 13b + 30-32)
De profeet Ezechiël leert ons vandaag dat ieder mens verantwoordelijk is voor zijn eigen daden. Het oude spreekwoord ‘Als de ouders onrijpe druiven eten, krijgen de kinderen stompe tanden’ wordt door God zelf verworpen. Dit spreekwoord suggereerde dat kinderen zouden lijden onder de zonden van hun ouders, alsof schuld en straf automatisch van generatie op generatie worden overgedragen. Maar God maakt in deze passage duidelijk dat dit niet het geval is. Hij zegt: ‘alleen wie zondigt zal sterven.’ Hiermee bevestigt Hij dat ieder individu zelf verantwoordelijk is voor zijn eigen daden en dat iedereen een persoonlijke relatie met God heeft.
Anderzijds dragen wij als ouders, leerkrachten en begeleiders van onze jongeren een ongelooflijk belangrijke verantwoordelijkheid. Door wat wij hen meegeven en voorleven, worden zij gevormd, ook al zullen zij later als individuen zelf verantwoordelijk zijn voor hun daden. De opvoeding en de manier waarop wij als volwassenen hen nabij zijn, is van fundamenteel belang.
Dat onze kinderen worden opgevoed met waarden als rechtvaardigheid en liefde … daar is over het algemeen iedereen het mee eens. Maar als gelovige mensen hebben we ook de verantwoordelijkheid om hen te helpen een relatie met God op te bouwen. Het is van onschatbare waarde dat kinderen in hun leven God leren kennen. Zij mogen ontdekken dat ze een hemelse Vader hebben die hen – in Christus – liefheeft, naar hen luistert, naar hen toekomt en hun gebeden verhoort. Door hen te leren bidden, openen we de deur naar een leven waarin ze mogen ervaren hoe Jezus in hun leven werkt, hoe Hij hen vormt en leidt. In deze intieme relatie met Christus kunnen zij hun roeping ontdekken; de unieke weg die God met hen wil gaan.
Opvoeden in de diepe betekenis van het woord betekent dus dat we kinderen niet alleen de morele waarden meegeven die hen tot goede mensen maken, maar ook dat we hen wijzen op de Bron van alle goedheid. In hun zoektocht naar wie ze zijn en wie ze mogen worden, is hun relatie met God de sleutel tot een leven dat hen zal vervullen en hun bestaan zin zal geven.
Het klinkt misschien cliché, maar het is een waarheid als een koe: onze kinderen zijn de toekomst. Zij zijn degenen die de wereld zullen vormgeven en dragen wanneer wij er niet meer zijn. Daarom is het van het grootste belang dat wij hen – naast het omringen met liefde en zorg – ook de waarden en inzichten meegeven die hun leven zin en richting geven, ten bate van het grotere geheel.
Door hen te leren om te geven om anderen, ontwikkelen zij een gevoel van solidariteit en medemenselijkheid, waardoor ze zich inzetten voor rechtvaardigheid, gelijkheid en het welzijn van iedereen.
Ook op het gebied van klimaat dragen wij de verantwoordelijkheid om onze jongeren bewust te maken van de kwetsbaarheid van onze planeet en de noodzaak om zorg te dragen voor de schepping. Zij moeten leren dat hun keuzes, groot en klein, invloed hebben op de natuur en het milieu. We moeten hen de tools geven om verantwoordelijke rentmeesters van de aarde te worden.
Kortom, laten we onze kinderen tot bij God brengen, zoals die enkele mensen vandaag bij Jezus deden. Wanneer zij opgroeien met een hart dat gevormd is door Gods liefde, zullen zij uitgroeien tot volwassenen die met zorg en verantwoordelijkheid bouwen aan een toekomst waarin zowel de mensheid als de schepping tot bloei kan komen.
Laten we bidden
Goede Vader,
we danken U voor de wijsheid en liefde die U ons door uw Woord schenkt. Help ons om onze kinderen op te voeden in rechtvaardigheid en liefde, en hen te leren om een persoonlijke relatie met U op te bouwen. Geef ons de kracht om hen te begeleiden in hun zoektocht naar wie zij zijn en wie zij mogen worden, zodat zij een leven mogen leiden dat door uw liefde vervuld is.
In Jezus’ naam.
Amen.
Om mee op weg te gaan
Hoe ondersteun ik mijn kinderen, leerlingen of jongeren in hun zoektocht naar een persoonlijke relatie met God?
Deze vraag nodigt je uit om na te denken over de rol die jij kan spelen in de spirituele ontwikkeling van jongeren in jouw directe omgeving.
Wat kan ik doen om meer bewustzijn te creëren over de kwetsbaarheid van onze planeet, zowel voor mezelf als voor jongeren?
Deze vraag daagt je uit om na te denken over hoe je jezelf en jongeren kunt bewustmaken van de kwetsbaarheid van onze planeet en hoe je duurzame acties kunt bevorderen als onderdeel van je verantwoordelijkheidsrol als rentmeester van Gods schepping.
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.