woensdag in week 4 door het jaar
God vermaant zijn kinderen niet uit straf, maar uit liefde, zodat zij kunnen groeien in geloof en liefde. In Nazareth wordt Jezus niet erkend als profeet, omdat de mensen Hem blijven zien als de timmerman die zij van vroeger kennen en daardoor geen openheid tonen voor zijn goddelijke zending.
Uit de brief aan de Hebreeën 12, 4-7 + 11-15
We horen over God als iemand die vermaant, niet als een straf, maar als een teken van zijn liefde en zorg voor ons als zijn kinderen. Door vol te houden in geloof en ons te laten vormen door zijn leiding, groeien we naar een leven van vrede en gerechtigheid.
Broeders en zusters,
u hebt in uw strijd tegen de zonde uw leven nog niet op het spel gezet. Kennelijk bent u de bemoediging vergeten die tot u als tot kinderen wordt gericht: ‘Mijn zoon, je mag een vermaning van de Heer nooit terzijde schuiven en nooit opgeven als je door Hem terechtgewezen wordt, want de Heer berispt wie Hij liefheeft, straft elk kind waarvan Hij houdt.’ Houd vol, het betreft hier immers een leerschool, God behandelt u als zijn kinderen. Welk kind wordt niet door zijn vader berispt?
Een vermaning lijkt op het moment zelf geen vreugde te brengen, slechts verdriet, maar wie erdoor gevormd is plukt er op den duur de vruchten van: een leven in vrede en gerechtigheid. Hef daarom uw slappe handen op, strek uw knikkende knieën, en kies rechte paden, zodat een voet die gekneusd is niet verder ontwricht raakt, maar juist geneest.
Streef ernaar in vrede te leven met allen en leid een heilig leven; wie dat niet doet zal de Heer niet zien. Zorg ervoor dat niemand zich de genade van God laat ontgaan, dat er geen giftige kiem opschiet die onrust veroorzaakt en met zijn bitterheid velen besmet.
Tussenzang: Psalm 103, 1-2 + 13-14 + 17-18a
Refr.: Prijs de Heer, mijn ziel, prijs, mijn hart, zijn heilige naam.
Prijs de Heer, mijn ziel,
prijs, mijn hart, zijn heilige naam.
Prijs de Heer, mijn ziel,
vergeet niet één van zijn weldaden.
Zoals een vader zich ontfermt over zijn kinderen,
zo ontfermt zich de Heer over wie Hem vrezen.
Want Hij weet waarvan wij gemaakt zijn,
Hij vergeet niet dat wij uit stof zijn gevormd.
Maar de Heer is trouw aan wie Hem vrezen,
van eeuwigheid tot eeuwigheid.
Hij doet recht aan de kinderen en kleinkinderen
van wie zich houdt aan zijn verbond.
Vers voor het evangelie (Joh 8, 12)
Alleluia.
Ik ben het licht voor de wereld,
zegt de Heer.
Wie Mij volgt heeft licht dat leven geeft.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Marcus 6, 1-6
We zien hoe Jezus in zijn eigen thuisstad niet wordt erkend, omdat mensen blijven hangen in hun vertrouwde beeld van Hem en daardoor niet openstaan voor zijn goddelijke zending.
Jezus vertrok weer en ging naar zijn vaderstad, gevolgd door zijn leerlingen. Toen de sabbat was aangebroken, gaf Hij onderricht in de synagoge, en vele toehoorders waren stomverbaasd en zeiden: ‘Waar haalt Hij dat allemaal vandaan? Wat is dat voor wijsheid die Hem gegeven is? En dan die wonderen die zijn handen tot stand brengen! Hij is toch die timmerman, de zoon van Maria en de broer van Jakobus en Joses en Judas en Simon? En wonen zijn zussen niet hier bij ons?’ En ze namen aanstoot aan Hem.
Jezus zei tegen hen: ‘Een profeet wordt overal erkend behalve in zijn vaderstad, onder zijn verwanten en huisgenoten.’
Hij kon daar geen enkel wonder doen, behalve dat Hij een paar zieken de handen oplegde en hen genas. Hij stond verbaasd over hun ongeloof.
Hij trok rond langs de dorpen in de omtrek en onderwees de mensen.
Van Woord naar leven
VADERLIJKE EN MOEDERLIJKE LIEFDE
(Bij Heb 12, 4-7.11-15 / Ps 103, 13-14)
Beste mensen, vandaag een, in eerste instantie, streng verhaal in de Hebreeënbrief over berispingen van God, vermaningen die de aangesprokene niet zomaar opzij mag leggen.
We lezen: Mijn zoon, je mag de vermaning van de Heer nooit terzijde schuiven en nooit opgeven als je door Hem terechtgewezen wordt, want de Heer berispt wie Hij liefheeft, straft elk kind waarvan Hij houdt. (Heb 12,5b-6)
Het gaat hier over volwassen mensen die wel de verkeerde weg op zijn gegaan, maar gezien worden door de Vader die van hen houdt. Het is Hem zeker niet onverschillig als zijn kinderen hun eigen weg gaan, ver van hem vandaan.
In een regel in het voorgaande stukje staat zelfs dat de Vader een bemoediging stuurt, juist met bovenstaande woorden. De Vader spreekt zijn zoon liefdevol aan met het woord ‘zoon’. Zou je een vrouw zijn dan zeker ook met ‘dochter‘.
Strenge woorden brengen je misschien terug naar je eigen jeugd. Soms zijn vaders strenger dan moeders, maar daaruit mag je niet concluderen dat de een minder, en de ander meer van hen houdt.
De volgende woorden leggen uit dat strengheid heel leerzaam kan zijn. Houd vol, het betreft hier immers een leerschool, God behandelt u immers als zijn kinderen. Welk kind wordt niet door zijn vader berispt? (Heb 12,7)
Terug naar onze eigen herinneringen. Niemand van ons heeft precies dezelfde ouders gehad, maar zeker hebben we, al of niet terecht, wel eens een standje gekregen, van zowel je vader als van je moeder, soms gepaard gaand met een straf, bijvoorbeeld vroeg naar bed of naar je slaapkamer moeten, of een klusje op moeten knappen, of een boodschap moeten doen net toen je zo fijn aan het spelen was.
Als het goed is voelen de ouders zich verantwoordelijk voor het gedrag van hun kinderen en ervaren ze het als hun plicht om het kind te leren wat nog wel en wat niet meer door de beugel kan. Zo kunnen kinderen wijzer worden van een berisping en hun gedrag erop aanpassen..
Als dit zo al werkt bij ouders ten opzichte van hun kinderen, dan werkt dit des te meer als de Vader van ons allen ons vermaant. Vaak betreft het zwaardere feiten die niet zuiver zijn ten opzichte van God of naasten. Het kan een ontrouw zijn aan de God die ons uit liefde in het bestaan heeft geroepen, de God waaruit we voortgekomen zijn.
De liefde van ouders voor hun kinderen is een kleine afspiegeling van Gods liefde die nog oneindig veel groter is. In God ontspringt zowel de vaderlijke als de moederlijke liefde.
Heb je wel eens een vermaning van God gehad? Hoe openbaarde die zich?
Ik vind het woord GEWETEN zo mooi en sprekend. Je WEET het van binnen als je iets verkeerds hebt gedaan. Je voelt je er niet lekker bij, hebt er spijt van. Dit gevoel herken je als een teken dat je er iets mee moet doen. Ga ermee naar de Vader, leg het voor Hem neer en vraag Hem om vergeving. Hij ziet je graag komen en zal je met open armen ontvangen. En ben je tekortgeschoten naar je naaste, wees moedig en ga er naartoe.
In psalm 103 vinden we woorden die bij het bovenstaande aansluiten:
Zoals een vader zich ontfermt over zijn kinderen,
zo ontfermt zich de Heer over wie Hem vrezen.
Want Hij weet waarvan wij gemaakt zijn,
Hij vergeet niet dat wij uit stof zijn gevormd.
Het woord ‘vrezen’ in de psalm heeft niets te maken met angst, maar betekent in de Bijbel altijd: eerbiedigen, erkennen dat Hij/Zij onze liefdevolle en rechtvaardige God is.
Laten we bidden
Goede Vader, bron van ons bestaan,
wij danken U voor uw woorden van wijsheid,
die tevens woorden van liefde zijn.
Liefde, om ons te begeleiden op onze levensweg.
We vragen U vergeving voor alle fouten,
en zijn blij dat U ons een hint geeft
als we zelf nog niet ontdekt hebben
dat wij niet altijd gehandeld hebben
naar uw wet van Liefde.
Dit vragen we U, door Jezus,
uw Zoon, en onze broeder.
Amen
Beste mensen, wat is berouw een gave die we mogen koesteren, een bewustwording op onze levensweg, als we de tekens leren verstaan en bereid zijn er iets mee te doen. Als kind baden we vroeger altijd een oefening van berouw bij het avondgebed. Een goede gewoonte, die ook met eigen woorden uitgesproken kan worden.
Ricky
Suggesties voor onderweg
Misschien kun je ’s avonds eens terugkijken op je dag, en kijken waar er iets misging in je relatie tot anderen? En ook tot God? Was Hij erbij in de loop van de dag toen er iets misging?
Wat doe je met schaamte om je eigen gedrag? In de doofpot stoppen of erkennen?
Bid vaak het Onze Vader, en ook de woorden daarin: Vergeef ons onze schuld, zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren.
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Agatha († ca 250)
De heilige maagd Agatha was reeds in de oudheid een veel vereerde martelares. Dat blijkt uit het feit dat haar naam genoemd wordt in het voornaamste eucharistische gebed van de Romeinse Ritus van de Katholieke Kerk.
Legende
Agatha was een telg uit een voornaam geslacht. Zij stierf omstreeks 250 de marteldood in de Siciliaanse stad Catania. De legende vertelt dat Agatha zich als maagd aan Christus had toegewijd en daarom weigerde te huwen met stadhouder Quintilianus. Dat kwam haar duurte staan: ze onderging verschillende martelingen. Een van haar borsten werd met een tang afgesneden. In de gevangenis kreeg ze een verschijning van de heilige apostel Petrus. Die genas haar verwondingen en voorzag Agatha van een nieuwe borst. Na nieuwe martelingen overleed ze.
Canon
Agatha is een van de Zeven Martelaressen die worden genoemd in de Romeinse Canon, het eerste eucharistische gebed van de Romeinse Ritus. De verering van Agatha is het grootst in Zuid-Italië en Sicilië. Daar geldt ze vooral als schutspatroon tegen het uitbarsten van de Etna.
Feestdag
De liturgische gedachtenis van Agatha op de universele kalender van de Rooms-Katholieke Kerk staat op 5 februari. In Catania is het rond en op die dag groot feest met kermis, vuurwerk en processies. Ook op 17 augustus staat Catania in het teken van de grote martelares. Dat feest herinnert aan de terugkeer van haar relieken in ‘haar’ stad op 17 augustus 1126. Die hadden eeuwenlang gelegen in Constantinopel.
Iconografie
In de westerse kunst wordt Sint-Agatha vaak afgebeeld als een jonge vrouw die een schaal met twee borsten erop draagt. Daar herinnert aan het verhaal van haar martelaarschap.
Bron: KRO-NCRV
Sint-Agatha
Van Woord naar leven
VADERLIJKE EN MOEDERLIJKE LIEFDE
(Bij Heb 12, 4-7.11-15 / Ps 103, 13-14)
Beste mensen, vandaag een, in eerste instantie, streng verhaal in de Hebreeënbrief over berispingen van God, vermaningen die de aangesprokene niet zomaar opzij mag leggen.
We lezen: Mijn zoon, je mag de vermaning van de Heer nooit terzijde schuiven en nooit opgeven als je door Hem terechtgewezen wordt, want de Heer berispt wie Hij liefheeft, straft elk kind waarvan Hij houdt. (Heb 12,5b-6)
Het gaat hier over volwassen mensen die wel de verkeerde weg op zijn gegaan, maar gezien worden door de Vader die van hen houdt. Het is Hem zeker niet onverschillig als zijn kinderen hun eigen weg gaan, ver van hem vandaan.
In een regel in het voorgaande stukje staat zelfs dat de Vader een bemoediging stuurt, juist met bovenstaande woorden. De Vader spreekt zijn zoon liefdevol aan met het woord ‘zoon’. Zou je een vrouw zijn dan zeker ook met ‘dochter‘.
Strenge woorden brengen je misschien terug naar je eigen jeugd. Soms zijn vaders strenger dan moeders, maar daaruit mag je niet concluderen dat de een minder, en de ander meer van hen houdt.
De volgende woorden leggen uit dat strengheid heel leerzaam kan zijn. Houd vol, het betreft hier immers een leerschool, God behandelt u immers als zijn kinderen. Welk kind wordt niet door zijn vader berispt? (Heb 12,7)
Terug naar onze eigen herinneringen. Niemand van ons heeft precies dezelfde ouders gehad, maar zeker hebben we, al of niet terecht, wel eens een standje gekregen, van zowel je vader als van je moeder, soms gepaard gaand met een straf, bijvoorbeeld vroeg naar bed of naar je slaapkamer moeten, of een klusje op moeten knappen, of een boodschap moeten doen net toen je zo fijn aan het spelen was.
Als het goed is voelen de ouders zich verantwoordelijk voor het gedrag van hun kinderen en ervaren ze het als hun plicht om het kind te leren wat nog wel en wat niet meer door de beugel kan. Zo kunnen kinderen wijzer worden van een berisping en hun gedrag erop aanpassen..
Als dit zo al werkt bij ouders ten opzichte van hun kinderen, dan werkt dit des te meer als de Vader van ons allen ons vermaant. Vaak betreft het zwaardere feiten die niet zuiver zijn ten opzichte van God of naasten. Het kan een ontrouw zijn aan de God die ons uit liefde in het bestaan heeft geroepen, de God waaruit we voortgekomen zijn.
De liefde van ouders voor hun kinderen is een kleine afspiegeling van Gods liefde die nog oneindig veel groter is. In God ontspringt zowel de vaderlijke als de moederlijke liefde.
Heb je wel eens een vermaning van God gehad? Hoe openbaarde die zich?
Ik vind het woord GEWETEN zo mooi en sprekend. Je WEET het van binnen als je iets verkeerds hebt gedaan. Je voelt je er niet lekker bij, hebt er spijt van. Dit gevoel herken je als een teken dat je er iets mee moet doen. Ga ermee naar de Vader, leg het voor Hem neer en vraag Hem om vergeving. Hij ziet je graag komen en zal je met open armen ontvangen. En ben je tekortgeschoten naar je naaste, wees moedig en ga er naartoe.
In psalm 103 vinden we woorden die bij het bovenstaande aansluiten:
Zoals een vader zich ontfermt over zijn kinderen,
zo ontfermt zich de Heer over wie Hem vrezen.
Want Hij weet waarvan wij gemaakt zijn,
Hij vergeet niet dat wij uit stof zijn gevormd.
Het woord ‘vrezen’ in de psalm heeft niets te maken met angst, maar betekent in de Bijbel altijd: eerbiedigen, erkennen dat Hij/Zij onze liefdevolle en rechtvaardige God is.
Laten we bidden
Goede Vader, bron van ons bestaan,
wij danken U voor uw woorden van wijsheid,
die tevens woorden van liefde zijn.
Liefde, om ons te begeleiden op onze levensweg.
We vragen U vergeving voor alle fouten,
en zijn blij dat U ons een hint geeft
als we zelf nog niet ontdekt hebben
dat wij niet altijd gehandeld hebben
naar uw wet van Liefde.
Dit vragen we U, door Jezus,
uw Zoon, en onze broeder.
Amen
Beste mensen, wat is berouw een gave die we mogen koesteren, een bewustwording op onze levensweg, als we de tekens leren verstaan en bereid zijn er iets mee te doen. Als kind baden we vroeger altijd een oefening van berouw bij het avondgebed. Een goede gewoonte, die ook met eigen woorden uitgesproken kan worden.
Ricky
Suggesties voor onderweg
Misschien kun je ’s avonds eens terugkijken op je dag, en kijken waar er iets misging in je relatie tot anderen? En ook tot God? Was Hij erbij in de loop van de dag toen er iets misging?
Wat doe je met schaamte om je eigen gedrag? In de doofpot stoppen of erkennen?
Bid vaak het Onze Vader, en ook de woorden daarin: Vergeef ons onze schuld, zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren.
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.