woensdag in week 32 door het jaar
Uit de brief van Paulus aan Titus 3, 1-7
Paulus roept de gelovigen op om met een open en vredelievende houding te leven, gezag te respecteren en zich vriendelijk op te stellen tegenover iedereen. Hij herinnert hen eraan dat God hen uit barmhartigheid heeft gered, niet om hun eigen verdiensten, maar door de overvloed van zijn genade.
Dierbare,
herinner allen eraan dat ze overheid en gezag moeten erkennen en gehoorzaam moeten zijn, bereid om altijd het goede te doen, dat ze van niemand mogen kwaadspreken, vredelievend en vriendelijk moeten zijn en zich tegenover alle mensen steeds zachtmoedig moeten gedragen.
Ook wij waren eens onverstandig, ongehoorzaam, op de verkeerde weg, slaaf van allerlei begeerten en lusten. Ons leven stond in het teken van boosaardigheid en afgunst, we verafschuwden en haatten elkaar. Maar toen zijn de goedheid en mensenliefde van God, onze redder, openbaar geworden en heeft Hij ons gered, niet vanwege onze rechtvaardige daden, maar uit barmhartigheid. Hij heeft ons gered door het bad van de wedergeboorte en de vernieuwende kracht van de heilige Geest, die Hij door Jezus Christus, onze redder, rijkelijk over ons heeft uitgegoten. Zo zijn wij door zijn genade rechtvaardig verklaard en krijgen we deel aan het eeuwige leven waarop onze hoop gericht is.
Tussenzang: Ps 23, 1-6
Refr.: De Heer is mijn herder, het ontbreekt mij aan niets.
De Heer is mijn herder,
het ontbreekt mij aan niets.
Hij laat mij rusten in groene weiden
en voert mij naar vredig water.
Hij geeft mij nieuwe kracht
en leidt mij langs veilige paden
tot eer van zijn naam.
Al gaat mijn weg
door een donker dal,
ik vrees geen gevaar,
want U bent bij mij,
uw stok en uw staf,
zij geven mij moed.
U nodigt mij aan tafel
voor het oog van de vijand,
U zalft mijn hoofd met olie,
mijn beker vloeit over.
Geluk en genade volgen mij
alle dagen van mijn leven,
ik verblijf in het huis van de Heer
tot in lengte van dagen.
Vers voor het evangelie (Kol 3, 16a + 17c)
Alleluia.
Het woord van Christus
moge in volle rijkdom onder u wonen;
dank God de Vader door Hem.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Lucas 17, 11-19
Jezus geneest tien melaatsen, maar alleen een Samaritaan komt terug om Hem te danken en God te loven. Door dit gebaar benadrukt Jezus het belang van dankbaarheid en toont Hij dat het geloof én het terugkomen van de man hem daadwerkelijk heeft gered.
Op weg naar Jeruzalem trok Jezus door het grensgebied van Samaria en Galilea. Toen Hij daar een dorp wilde binnengaan, kwamen Hem tien mensen tegemoet die door een huidziekte onrein waren; ze bleven op een afstand staan.
Ze verhieven hun stem en riepen: ‘Jezus, meester, heb medelijden met ons!’
Toen Hij hen zag, zei Hij tegen hen: ‘Ga u aan de priesters laten zien.’
Terwijl ze gingen werden ze gereinigd.
Een van hen, die zag dat hij genezen was, keerde terug en loofde God met luide stem. Hij viel neer aan Jezus’ voeten om Hem te danken. Het was een Samaritaan.
Toen zei Jezus: ‘Zijn er niet tien gereinigd? Waar zijn de negen anderen? Wilde niemand anders terugkomen om God eer te bewijzen dan alleen deze vreemdeling?’
Hij zei tegen de Samaritaan: ‘Sta op en ga. Uw geloof heeft u gered.’
Van Woord naar leven
GENEZING VOORBIJ HET ZICHTBARE
(Bij Lc 17, 11-19)
Dit evangelie nodigt ons uit om na te denken over het wonder van zowel dankbaarheid als geloof. Tien mensen stonden samen aan de rand van de samenleving, gescheiden van anderen door hun ziekte en hun status als ‘onreinen’. Op een beslissend moment, op een grensgebied tussen Samaria en Galilea, ontmoeten ze Jezus, die zowel met Jood als Samaritaan medelijden heeft. Hun roep klinkt eenvoudig maar krachtig: ‘Meester, heb medelijden met ons!’
Jezus geneest hen niet direct, maar stuurt hen naar de priesters, zoals voorgeschreven in de Wet. Hun genezing vindt plaats onderweg – in een beweging van gehoorzaamheid en geloof. Wat een vreugde moet het hen gegeven hebben om zich reeds onderweg genezen te weten.
Toch is het slechts één van de tien die, in plaats van door te lopen naar de priester, zich omdraait en naar Jezus terugkeert. Deze man, een Samaritaan, erkent niet alleen zijn genezing, maar herkent ook de bron ervan. Hij ziet en begrijpt wat er werkelijk is gebeurd. Zijn reactie gaat verder dan vreugde om zijn fysieke genezing; hij keert terug om God te prijzen en werpt zich aan Jezus’ voeten neer. Hij komt om te danken, om zijn geloof te belijden, en zo verbindt hij zich dieper met Degene die zijn leven heeft aangeraakt.
Jezus’ woorden aan deze ene man spreken tot de kern van het evangelie: ‘Uw geloof heeft u gered.’ De dankbaarheid van de man is geen beleefdheidsformule, maar een daad van geloof die de geestelijke diepte van zijn genezing onthult. De genezing van zijn lichaam was een geschenk, maar zijn geloof, zijn openheid voor het ontvangen van genade, gaf hem een nieuw leven, een nieuwe bestemming.
Hieruit mogen we leren dat het ontvangen van Gods genade slechts het begin is. Het ware wonder ligt in ons antwoord: in onze bereidheid om ons bewust te worden van het geschenk én om in geloof te reageren. Wanneer wij ons omkeren, net als deze Samaritaan, en de bron van ons bestaan erkennen, vindt er een genezing plaats die verder gaat dan het zichtbare.
Het geloof dat de Samaritaan toont, is het geloof dat ons redt: een geloof dat niet alleen aanneemt, maar ook erkent en zichzelf schenkt.
Laten we bidden
Goede God,
U die ons aanraakt met helende kracht,
maak ons bewust van uw aanwezigheid in ons leven.
Geef ons de moed om in eenvoud op U te vertrouwen,
en om te erkennen waar uw hand ons heeft geleid.
Mogen wij ons wenden naar U,
niet alleen om U te danken,
maar om U in de diepte te vinden;
in nederige overgave aan U.
Moge zo ons geloof groeien,
als antwoord op uw genade.
Door Christus, onze Heer.
Amen.
Geliefde mensen, moge dankbaarheid en overgave ons leven ten diepste kleuren.
In diepe verbondenheid,
kris
Om mee op weg te gaan
Neem de tijd om terug te blikken op je leven en na te gaan waar de Heer je heeft aangeraakt. Vraag jezelf of deze aanraking je niet alleen tot een dankbaar mens heeft gemaakt, maar ook tot een dieper gelovig mens – iemand die zich meer en oprecht heeft gegeven aan de Heer.
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Stanislas Kostka († 1568)
Stanislas Kostka sj, Rome, Italië; belijder
Stanislas was een jongen van Poolse adel, geboren op 28 oktober 1550 op slot Rostków. Vader wilde, dat hij en zijn oudere zoon Paul door de jezuïeten zouden worden gevormd. Daartoe zond hij ze naar het pas opgerichte jezuïetencollege te Wenen. Daar woonde Stanislas in hetzelfde huis als zijn broer, maar deze was een nogal heerszuchtig type, en bovendien moest hij eigenlijk niets van de jezuïeten hebben. Stanislas wel. Hij verlangde naar iets anders in zijn leven, maar besefte, dat hij met zulke idealen bij zijn broer niet hoefde aan te komen. Ook vader zou er vast niet mee ingenomen zijn. Dus brak hij met zijn milieu, kleedde zich als een zwerver en ging op weg: ver van zijn broer en nog verder weg van zijn ouderlijk huis in Polen. Hij begaf zich naar Augsburg 450 kilometer verderop! Daar meldde hij zich aan bij de jezuïeten.
Intussen had zijn broer ontdekt, dat hij weggelopen was. Hij was razend; en zocht met een aantal rauwe vrienden de hele omgeving van Wenen af om hem te vinden. Het verhaal zegt, dat die broer zelfs Stanislas achterop is gekomen, maar hem inderhaast niet herkende. Zelfs niet, toen hij hem in het voorbijgaan vroeg of hij niet iemand had gezien die geleek op… En daar volgde een hele beschrijving van Stanislas zelf. Deze wees met een vaag gebaar in de andere richting.
In Augsburg kreeg hij te horen, dat hij door moest reizen naar Dillingen (nog eens veertig kilometer). Daar woonde Petrus Canisius, één van de belangrijkste jezuïeten van dat moment in de Duits sprekende landen († 1597; feest 27 april). Die zou wel raad weten. Deze stuurde de jongen met twee jezuïetenstudenten door naar Rome: dat was nog eens duizend kilometer! Nu was hij ver genoeg weg van de invloedssfeer van thuis, en werd aangenomen als novice in de orde der jezuïeten. Niet lang daarna stierf hij (aan een ziekte? van uitputting?) op 15 augustus 1568, nog geen 18 jaar oud.
Zijn lijfspreuk was ‘Ad maiora natus sum’: ‘Ik ben voor iets hogers geboren’.
Hij is patroon van Polen en van de Poolse steden Gniezno, Lublin, Lviv, Poznan en Warschau; daarnaast van jezuïetennovicen en van de studerende jeugd in het algemeen; van de stervenden (omdat hem op zijn sterfbed de Maagd Maria met het Kind Jezus op haar arm verschenen zou zijn. Hij had een grote liefde voor de Heilige Maagd).
Zijn voorspraak wordt ingeroepen bij geloofstwijfel; ook bij allerhande ziektes, vooral wanner men alle hoop op herstel heeft opgegeven, bij koorts, hartinfarcten, oogkwalen en botbreuken.
Hij wordt afgebeeld als jezuïet met lelie (reinheid) en reisstaf (vanwege de lange tochten naar Dillingen en Rome); met kruisbeeld en/of rozenkrans; met Jezuskind op de arm (verschijning); voor het Allerheiligste of voor een engel (soms de Heilige Maagd of Sint Barbara) die hem de communie brengt of met het visioen waarin de Maagd hem verschijnt met het Jezuskind of als jongen uit wiens hart de letters IHS opgloeien, monogram dat aan de jezuïetenorde zeer dierbaar is.
Bron: Heiligen.net
Van Woord naar leven
GENEZING VOORBIJ HET ZICHTBARE
(Bij Lc 17, 11-19)
Dit evangelie nodigt ons uit om na te denken over het wonder van zowel dankbaarheid als geloof. Tien mensen stonden samen aan de rand van de samenleving, gescheiden van anderen door hun ziekte en hun status als ‘onreinen’. Op een beslissend moment, op een grensgebied tussen Samaria en Galilea, ontmoeten ze Jezus, die zowel met Jood als Samaritaan medelijden heeft. Hun roep klinkt eenvoudig maar krachtig: ‘Meester, heb medelijden met ons!’
Jezus geneest hen niet direct, maar stuurt hen naar de priesters, zoals voorgeschreven in de Wet. Hun genezing vindt plaats onderweg – in een beweging van gehoorzaamheid en geloof. Wat een vreugde moet het hen gegeven hebben om zich reeds onderweg genezen te weten.
Toch is het slechts één van de tien die, in plaats van door te lopen naar de priester, zich omdraait en naar Jezus terugkeert. Deze man, een Samaritaan, erkent niet alleen zijn genezing, maar herkent ook de bron ervan. Hij ziet en begrijpt wat er werkelijk is gebeurd. Zijn reactie gaat verder dan vreugde om zijn fysieke genezing; hij keert terug om God te prijzen en werpt zich aan Jezus’ voeten neer. Hij komt om te danken, om zijn geloof te belijden, en zo verbindt hij zich dieper met Degene die zijn leven heeft aangeraakt.
Jezus’ woorden aan deze ene man spreken tot de kern van het evangelie: ‘Uw geloof heeft u gered.’ De dankbaarheid van de man is geen beleefdheidsformule, maar een daad van geloof die de geestelijke diepte van zijn genezing onthult. De genezing van zijn lichaam was een geschenk, maar zijn geloof, zijn openheid voor het ontvangen van genade, gaf hem een nieuw leven, een nieuwe bestemming.
Hieruit mogen we leren dat het ontvangen van Gods genade slechts het begin is. Het ware wonder ligt in ons antwoord: in onze bereidheid om ons bewust te worden van het geschenk én om in geloof te reageren. Wanneer wij ons omkeren, net als deze Samaritaan, en de bron van ons bestaan erkennen, vindt er een genezing plaats die verder gaat dan het zichtbare.
Het geloof dat de Samaritaan toont, is het geloof dat ons redt: een geloof dat niet alleen aanneemt, maar ook erkent en zichzelf schenkt.
Laten we bidden
Goede God,
U die ons aanraakt met helende kracht,
maak ons bewust van uw aanwezigheid in ons leven.
Geef ons de moed om in eenvoud op U te vertrouwen,
en om te erkennen waar uw hand ons heeft geleid.
Mogen wij ons wenden naar U,
niet alleen om U te danken,
maar om U in de diepte te vinden;
in nederige overgave aan U.
Moge zo ons geloof groeien,
als antwoord op uw genade.
Door Christus, onze Heer.
Amen.
Geliefde mensen, moge dankbaarheid en overgave ons leven ten diepste kleuren.
In diepe verbondenheid,
kris
Om mee op weg te gaan
Neem de tijd om terug te blikken op je leven en na te gaan waar de Heer je heeft aangeraakt. Vraag jezelf of deze aanraking je niet alleen tot een dankbaar mens heeft gemaakt, maar ook tot een dieper gelovig mens – iemand die zich meer en oprecht heeft gegeven aan de Heer.
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.