woensdag in week 22 door het jaar
Uit de eerste brief van Paulus aan de Korintiërs 3, 1-9
In een wankele tijd is er altijd gevaar dat bepaalde mensen zich meer gaan hechten aan personen dan wel aan de inhoud van het christendom. Dit was ook het geval te Korinte. Paulus nodigt ons uit ons niet te laten beïnvloeden door twistvragen. Want wie echt in dienst staat van het evangelie verwijst niet naar zijn eigen persoon, maar naar Christus zelf.
Broeders en zusters,
ik kon tot u niet spreken als tot mensen die zich door de Geest laten leiden. Ik sprak tot mensen die zich nog door deze wereld laten leiden, tot niet meer dan kinderen in het geloof in Christus. Ik heb u melk gegeven, geen vast voedsel; daar was u niet aan toe. En ook nu nog niet, want u bent nog gebonden aan deze wereld. Want wanneer u afgunstig en verdeeld bent, dan bent u toch gebonden aan deze wereld, dan leeft u toch als ieder ander?
Wanneer de een zegt: ‘Ik ben van Paulus,’ en een ander: ‘Ik van Apollos,’ bent u dan niet als alle andere mensen? Wat is Apollos eigenlijk? En wat is Paulus? Zij zijn niet meer dan dienaren die u tot geloof hebben gebracht, beiden op de wijze die de Heer hun heeft geschonken. Ik heb geplant, Apollos heeft water gegeven, maar God heeft doen groeien.
Het is niet belangrijk wie plant of wie begiet; alleen God is belangrijk, want Hij doet groeien. Wie plant en wie begiet hebben hetzelfde doel, al worden ze ieder apart beloond overeenkomstig de moeite die ze zich hebben gegeven.
Dus wij zijn medewerkers van God en u bent zijn akker. U bent een bouwwerk van God.
Psalm 33, 12 + 13 + 14 + 15 + 20 + 21
Refr.: Uw koningschap, Heer, omspant de eeuwen.
Gelukkig het volk dat de Heer als zijn God heeft,
de natie die Hij verkoos als de zijne.
Uit de hemel ziet de Heer omlaag
en slaat Hij de sterveling gade.
Vanaf zijn troon houdt Hij het oog
op allen die de aarde bewonen.
Hij die de harten van allen vormt,
Hij doorziet al hun daden.
Wij wachten vol verlangen op de Heer,
Hij is onze hulp en ons schild.
Ja, om Hem is ons hart verblijd,
op zijn heilige Naam vertrouwen wij.
Vers voor het evangelie (Joh 14, 6)
Alleluia.
Ik ben de weg, de waarheid en het leven,
zegt de Heer.
Niemand kan bij de Vader komen dan door Mij.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Lucas 4, 38-44
De mensen wilden Jezus, de wonderdoener, vasthouden voor zichzelf. De genezingen die Hij verrichtte gaven daar schijnbaar aanleiding toe. Maar Jezus was gekomen voor alle mensen en niet slechts voor een kleine groep.
Na het verlaten van de synagoge ging Jezus naar het huis van Simon. Simons schoonmoeder had hoge koorts, en ze vroegen Jezus om haar te helpen. Hij boog zich over haar heen en sprak de koorts bestraffend toe. Die verliet haar, en meteen stond ze op en begon voor hen te zorgen.
Toen de zon was ondergegaan, brachten de mensen al hun zieken naar Hem toe, aan welke kwaal ze ook leden. Hij legde hun een voor een de hand op en genas hen.
Hij dreef ook veel demonen uit, die schreeuwden: ‘Jij bent de Zoon van God!’ Hij sprak hen bestraffend toe en verbood hun iets te zeggen; ze wisten immers dat Hij de messias was.
Bij het aanbreken van de dag vertrok Hij en ging naar een eenzame plaats. De mensen gingen Hem zoeken, en toen ze Hem gevonden hadden probeerden ze Hem ervan te weerhouden bij hen weg te gaan. Maar Hij zei tegen hen: ‘Ook in de andere steden moet Ik het goede nieuws over het koninkrijk van God brengen, want daarvoor ben Ik gezonden.’
En Hij maakte dat goede nieuws bekend in de synagogen van Judea.
Van Woord naar leven
Simons schoonmoeder had hoge koorts, en ze vroegen Jezus om haar te helpen. Hij boog zich over haar heen en sprak de koorts bestraffend toe. Die verliet haar, en meteen stond ze op en begon voor hen te zorgen.
Meteen stond ze op…
Wie geraakt wordt door de Heer, wie door Hem genezen wordt staat op, bij de schoonmoeder van Petrus letterlijk, maar ook in het hart. Zij mocht bij wijze van spreken al even proeven van de genade van Jezus’ opstanding die korte tijd later zou plaatsvinden.
Zo is het ook met ons. Wanneer wij ons laten raken door Jezus, ons laten genezen door Hem, maakt Jezus ons deelgenoot van zijn opstanding, deelgenoot van zijn verrijzenisvreugde en -vrede waarvan we drager worden en als het goed is ook uitdrager.
Wanneer we biddend terugblikken op ons leven zullen we zeker momenten bespeuren waarin we ons aangeraakt wisten door de Heer, op welke wijze ook. Het is goed dat we deze momenten her-inneren, ze een plaats geven in ons innerlijk, opdat ze een blijvende bron mogen zijn van genade, een bron van levengevend water waar Jezus zelf de oorzaak van is.
We kunnen deze genade ook wegduwen, ze wegdringen naar ons onderbewuste, waar haar vlammetje langzaam maar zeker uitdooft en alle kracht verliest. Dat zou jammer zijn.
Wanneer Jezus ons aanraakt is dat altijd met de bedoeling dat we innerlijk zouden opstaan, verenigd met Hem kijkend naar de Vader van wie alle genade komt. In Hem zal Jezus ons ja-woord tot de Vader bezielen met de liefde van de heilige Geest opdat het in waarheid mag gezegd worden en vruchten mag afwerpen die haar oorsprong vinden in God zelf.
Laten we de Heer in ons leven her-inneren. Dat dit ons blij en dankbaar mag stemmen. Dat de her-innering ons mag doen opstaan, het Pasen uitdragend naar allen die God op ons levenspad brengt.
Simons schoonmoeder, zo lezen we, begon nadat ze opstond voor hen te zorgen. Zo mooi. Laten we niet opstaan en zomaar wat rondkijken. Laten we zorgend gaan leven, met zorg voor elkaar: thuis, in onze gemeenschap, morgen op school, op het werk, in de buurt, naar de armen toe, naar hen die geen licht meer zien,…
Laat ons opstaan en Paasmensen worden: vanuit Gods vrede zorg dragen voor onze samenleving.
Een vredevolle dinsdag,
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
Laten wij bidden
Heer,
raak ons aan, genees ons, doe ons in U opstaan. Neem ons op in uw ja-woord tot de Vader, opdat ons hart steeds missionair mag zijn en de hoop in zich zou dragen dat ieder Gods Liefde zou mogen proeven.
In uw naam.
Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Maria, Moeder en Middelares van genade
gedachtenis
De heilige Maagd werkte op buitengewone wijze mee in het verlossingswerk van haar Zoon. Het was haar vrije instemming bij de Aankondiging door de aartsengel Gabriël, die de menswording bewerkstelligde. Volgens de heilige Thomas van Aquino was het alsof God de Vader had gewacht op de toestemming van de mensheid door de stem van Maria.
Door haar goddelijk moederschap is Maria op innige wijze verenigd met het mysterie van de verlossing, tot aan de vervulling ervan aan het kruis. Daar, op Calvarië, nam Maria op een bijzondere wijze deel aan het lijden en sterven van haar Zoon. Vanop het kruis was Hij zo goed Maria aan de apostel Johannes te geven, die de gehele mensheid vertegenwoordigde. Dit verklaart de redenering achter de leer van de Kerk, die niet ophoudt te verkondigen, zoals kort geleden gedefinieerd door het Tweede Vaticaanse Concilie: «De moederlijke taak van Maria tegenover de mensen verduistert of vermindert op geen enkele wijze dat enig middelaarschap van Christus, maar toont aan, hoe krachtig het is.»
Zij is de Middelares vanwege de Middelaar, haar Zoon. Het gaat om een «middelaarschap in Christus». «De onmiddellijke vereniging van de gelovigen met Christus wordt er geenszins door belemmerd, maar juist bevorderd.»
Maria oefende dit middelaarschap al uit toen Johannes de Doper van vreugde opsprong in de schoot van Elisabeth.
Jaren later, op de bruiloft te Kana, was Maria verantwoordelijk voor het eerste wonder dat door haar Zoon verricht werd. In deze situatie wilde Maria haar gastheer en gastvrouw van dienst zijn, zodat zij niet in verlegenheid gebracht werden. De heilige Johannes wijst erop dat dit wonder ook geestelijke consequenties had: en zijn leerlingen geloofden in Hem.
Zoals het geval is bij alle moeders, sprak zij ten gunste van anderen bij haar Zoon, bij veel gelegenheden die in de evangelies niet genoemd worden. «Ten hemel opgenomen, heeft zij deze heilbrengende taak niet neergelegd, maar door haar menigvuldige voorspraak gaat zij voort ons de gaven van het eeuwige heil te bezorgen. Met moederlijke liefde draagt zij zorg voor de broeders van haar Zoon die nog op pelgrimstocht zijn en in gevaren en angsten verkeren, totdat zij het gezegend vaderland bereiken. Daarom wordt de heilige Maagd door de Kerk aangeroepen onder de titels van voorspreekster, hulp, weldoenster, middelares.»
Laten wij bidden
Heer,
raak ons aan, genees ons, doe ons in U opstaan. Neem ons op in uw ja-woord tot de Vader, opdat ons hart steeds missionair mag zijn en de hoop in zich zou dragen dat ieder Gods Liefde zou mogen proeven.
In uw naam.
Amen.