woensdag in week 20 door het jaar
Uit de profeet Ezechiël 34, 1-11
God bekritiseert de leiders van het volk omdat ze hun eigen belangen hebben vooropgesteld, het volk hebben verwaarloosd en slecht behandeld. Hij kondigt aan dat Hij zelf voor het volk zal zorgen en hun leiders hun macht zal ontnemen.
De Heer richtte zich tot mij:
‘Mensenkind, profeteer tegen de herders van Israël, profeteer en zeg tegen hen: “Dit zegt God, de Heer: Wee jullie, herders van Israël, want jullie hebben alleen jezelf geweid! Horen herders niet hun schapen te weiden? Jullie eten wel van hun kaas, jullie gebruiken hun wol voor je kleren en jullie slachten de vette dieren, maar de schapen weiden, dat doen jullie niet. Zwakke dieren hebben jullie niet laten aansterken, zieke dieren niet genezen, gewonde dieren niet verbonden, verjaagde dieren niet teruggehaald, verdwaalde dieren niet gezocht – jullie hebben de dieren hard en wreed behandeld. Zonder herder raakten ze verstrooid, en werden ze door wilde dieren verslonden. Mijn schapen zijn verstrooid, ze dwalen rond in de bergen en hoog in de heuvels; over heel het aardoppervlak raken ze verstrooid, en er is niemand die naar ze omziet, niemand die naar ze op zoek gaat.
Daarom, herders, luister naar de woorden van de Heer: Zo waar Ik leef – spreekt God, de Heer –, mijn schapen hadden geen herder, ze werden weggeroofd en door de wilde dieren verslonden; en jullie, herders, keken niet naar mijn schapen om, jullie hebben alleen jezelf geweid maar niet mijn schapen!
Daarom, herders, luister naar de woorden van de Heer: Dit zegt God, de Heer: Ik keer me tegen de herders en eis mijn schapen op; zij zullen ze niet meer mogen weiden. Ook zullen ze niet langer zichzelf weiden: Ik zal mijn schapen uit hun mond redden, zij zullen ze niet meer eten! Dit zegt God, de Heer: Ik zal zelf naar mijn schapen omzien en zelf voor ze zorgen.’
Tussenzang: Ps 23, 1-6
Refr.: De Heer is mijn herder, het ontbreekt mij aan niets.
De Heer is mijn herder,
het ontbreekt mij aan niets.
Hij laat mij rusten in groene weiden
en voert mij naar vredig water.
Hij geeft mij nieuwe kracht
en leidt mij langs veilige paden
tot eer van zijn Naam.
Al gaat mijn weg door een donker dal,
ik vrees geen gevaar, want U bent bij mij,
uw stok en uw staf, zij geven mij moed.
U nodigt mij aan tafel
voor het oog van de vijand,
U zalft mijn hoofd met olie,
mijn beker vloeit over.
Geluk en genade volgen mij
alle dagen van mijn leven,
ik verblijf in het huis van de Heer
tot in lengte van dagen.
Uit het evangelie volgens Matteüs 20, 1-16
We horen de gelijkenis van de arbeiders in de wijngaard, waarin Jezus het Koninkrijk van de hemel vergelijkt met een landheer die zijn arbeiders allen hetzelfde loon geeft, ongeacht het tijdstip waarop ze begonnen zijn met werken.
Jezus vertelde volgende gelijkenis:
‘Het is met het koninkrijk van de hemel als met een landheer die er bij het ochtendgloren op uit trok om dagloners voor zijn wijngaard te zoeken. Nadat hij met de arbeiders een dagloon van één denarie overeengekomen was, stuurde hij hen naar zijn wijngaard. Drie uur later trok hij er opnieuw op uit, en toen hij anderen werkloos op het marktplein zag staan, zei hij ook tegen hen: “Gaan jullie ook maar naar mijn wijngaard, de betaling zal rechtvaardig zijn.” En ze gingen erheen. Rond het middaguur ging hij er nogmaals op uit, en drie uur later weer, en handelde als tevoren. Toen hij tegen het einde van de dag nog eens op weg ging, trof hij een groepje dat er nog steeds stond. Hij vroeg hun: “Waarom staan jullie hier de hele dag zonder werk?” “Niemand heeft ons ingehuurd,” antwoordden ze. Hij zei hun: “Gaan jullie ook maar naar de wijngaard.”
Toen de avond gevallen was, zei de heer van de wijngaard tegen zijn rentmeester: “Roep de arbeiders bij je en betaal hun het loon uit. Begin daarbij met de laatsten en eindig met de eersten.” En zij die er vanaf het einde van de dag waren, kwamen naar voren en kregen ieder een denarie. En toen zij die als eersten waren gekomen naar voren stapten, dachten ze dat zij wel meer zouden krijgen. Maar ook zij kregen ieder die ene denarie.
Toen ze het geld hadden aangenomen, gingen ze bij de landheer hun beklag doen: “Die laatsten hebben één uur gewerkt en u behandelt hen zoals u ons behandelt, terwijl wij het onder de brandende zon de hele dag hebben volgehouden.” Hij antwoordde een van hen: “Vriend, ik behandel je toch niet onrechtvaardig? Je hebt toch ingestemd met het loon van één denarie? Neem wat je toekomt en ga. Ik wil aan die laatsten hetzelfde geven als aan jou. Of mag ik met mijn geld niet doen wat ik wil? Ben je jaloers omdat ik goed ben?”
Zo zullen de laatsten de eersten zijn en de eersten de laatsten.’
Van Woord naar leven
GENADE OP ELK UUR
(Bij Mat 20, 1-16)
Vandaag beluisteren we de gelijkenis van Jezus over de werkers van het laatste uur. Terwijl sommigen de hele dag hadden gewerkt, kregen de laatkomers hetzelfde loon voor de korte tijd dat zij die dag gewerkt hadden. Wat leert deze gelijkenis ons?
Ten eerste valt op dat het koninkrijk van de hemel wordt vergeleken met een wijngaard, een plaats waar gewerkt wordt. Zoals we weten, is de kerkgemeenschap – en in wezen elke mens – geroepen om het koninkrijk van God hier op aarde gestalte te geven. Dit is een rijk waar God en de naaste ten diepste worden bemind. De wereld waarin we leven, en waartoe we gezonden zijn, mag dus geen plek zijn om een luilekkerleventje te leiden. Nee, het is een plaats waar men zich in vrijheid engageert om Gods goedheid zichtbaar te maken door zorg te dragen voor elkaar, biddend en handelend, ieder naar zijn roeping en met zijn gaven en talenten.
Een tweede punt dat opvalt, is de houding van de heer van de wijngaard, vooral aan het einde van de dag. De werkers die tegen het laatste uur kwamen, kregen evenveel loon als zij die de hele dag hadden gewerkt. Wel, zo is God: volmaakt goed. Natuurlijk is God blij wanneer mensen hun hele leven, van jongs af aan, als goede en liefdevolle mensen leven. Maar God is ook blij – bijzonder blij zelfs – wanneer mensen tegen het einde van hun leven de zin van het bestaan ontdekken: namelijk leven in en voor de liefde. Dat noemt men barmhartigheid. God staat altijd opnieuw open voor hen die zich naar de liefde keren, ongeacht op welk moment in hun leven dat gebeurt. Denk aan de ‘goede moordenaar’ die naast Jezus werd gekruisigd. Hij had berouw en bad oprecht om ontferming. Hij keerde zich naar Jezus, naar de liefde, naar wat waar is. En dat was voor Jezus genoeg om hem te beloven dat hij nog diezelfde dag in het paradijs zou zijn. Zo is God.
Een derde punt dat opvalt, is de ontevredenheid van zij die de hele dag onder de brandende zon hadden gewerkt en nu moeten vaststellen dat de laatkomers evenveel loon kregen. De heer van de wijngaard berispt hen met de woorden: ‘Ben je jaloers omdat ik goed ben?’
Een vraag die hier opkomt, is de volgende: kunnen wij ten diepste blij en dankbaar zijn wanneer anderen God vinden in hun leven, ook al lijkt het erop dat zij een groot deel van hun leven hebben ‘geprofiteerd’? Zijn wij oprecht blij, met de vreugde van de hemel, wanneer mensen God vinden?
Laten we bidden
Heer,
Wij danken U
voor Uw onmetelijke barmhartigheid,
die elke dag en elk uur omarmt.
Leer ons, verenigd met U,
om uw goedheid te tonen
in onze gedachten en daden.
Moge ons leven een afspiegeling zijn
van Uw liefde voor allen.
In uw naam.
Amen.
Geliefde mensen, laten we vandaag elke kans koesteren om anderen te omarmen met het licht van Gods barmhartigheid.
Een mooie woensdag,
kris
Om mee op weg te gaan
Voel ik diep vanbinnen, ondanks de kronkelige paden die ik misschien heb bewandeld, de uitnodiging van God om in zijn wijngaard te werken?
Deze vraag nodigt me uit om terug te kijken op mijn leven en mijn kronkelwegen te overpeinzen. Ervaar ik in dit alles Gods barmhartigheid, die me op geen enkel moment heeft verworpen, maar die mij blijft waarderen én uitnodigen om in zijn wijngaard te komen werken?
Ben ik bereid om anderen op een uitnodigende en warme manier aan te moedigen om ook als arbeider in Gods wijngaard te stappen?
Beleef ik als christen de missie van de Kerk om anderen, wanneer het kan, te vertellen over God en hen uit te nodigen om in zijn liefde te leven?
Ben ik oprecht blij en dankbaar wanneer anderen Gods liefde ontdekken, ongeacht het moment waarop dit gebeurt?
Zelfs als mensen fouten hebben gemaakt en zich pas later tot God wenden, kan ik daar dan oprecht dankbaar voor zijn? Ben ik bereid hen blijvend te ondersteunen? Laat ik toe dat zij mij ondersteunen?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Pius X, paus
De heilige Paus Pius X, geboren als Giuseppe Melchiorre Sarto op 2 juni 1835 in Riese, Italië, en overleden op 20 augustus 1914, was paus van de room-katholieke Kerk van 1903 tot zijn dood.
Liturgische Hervormingen
Pius X stimuleerde de actieve deelname van gelovigen aan de eucharistie en moedigde frequente ontvangst van de heilige communie aan. Hij verlaagde de leeftijd voor de eerste ommunie tot zeven jaar, waarmee hij de toegang tot dit sacrament voor kinderen vergemakkelijkte.
Catechese en Onderwijs
Hij legde veel nadruk op het belang van religieus onderwijs voor kinderen en jongeren. Zijn visie was dat een goede catechese cruciaal was voor de ontwikkeling en toekomst van de Kerk.
Bezorgdheid om Moderne Invloeden
Pius X was bezorgd over de invloed van modernistische ideeën op de Kerk. In zijn encycliek “Pascendi Dominici Gregis” uit 1907 benadrukte hij het belang van het behouden van de traditionele leerstellingen van de Kerk om deze te beschermen tegen verwarring en verdunning.
Oecumenische Pogingen
Hoewel hij trouw bleef aan de katholieke leer, was hij ook bezorgd over de eenheid van de Kerk en zocht hij manieren om de kloof tussen katholieken en anderen te overbruggen door middel van gebed en dialoog.
Heiligverklaring en Nalatenschap
Na zijn overlijden werd hij op 3 september 1951 zalig verklaard en op 29 mei 1954 heilig verklaard door Paus Pius XII. Zijn feestdag wordt gevierd op 21 augustus. Paus Pius X wordt herinnerd als een hervormer die de Kerk wilde versterken en zijn visie op liturgie en catechese blijft invloedrijk in de rooms-katholieke Kerk.
Pius X
Van Woord naar leven
GENADE OP ELK UUR
(Bij Mat 20, 1-16)
Vandaag beluisteren we de gelijkenis van Jezus over de werkers van het laatste uur. Terwijl sommigen de hele dag hadden gewerkt, kregen de laatkomers hetzelfde loon voor de korte tijd dat zij die dag gewerkt hadden. Wat leert deze gelijkenis ons?
Ten eerste valt op dat het koninkrijk van de hemel wordt vergeleken met een wijngaard, een plaats waar gewerkt wordt. Zoals we weten, is de kerkgemeenschap – en in wezen elke mens – geroepen om het koninkrijk van God hier op aarde gestalte te geven. Dit is een rijk waar God en de naaste ten diepste worden bemind. De wereld waarin we leven, en waartoe we gezonden zijn, mag dus geen plek zijn om een luilekkerleventje te leiden. Nee, het is een plaats waar men zich in vrijheid engageert om Gods goedheid zichtbaar te maken door zorg te dragen voor elkaar, biddend en handelend, ieder naar zijn roeping en met zijn gaven en talenten.
Een tweede punt dat opvalt, is de houding van de heer van de wijngaard, vooral aan het einde van de dag. De werkers die tegen het laatste uur kwamen, kregen evenveel loon als zij die de hele dag hadden gewerkt. Wel, zo is God: volmaakt goed. Natuurlijk is God blij wanneer mensen hun hele leven, van jongs af aan, als goede en liefdevolle mensen leven. Maar God is ook blij – bijzonder blij zelfs – wanneer mensen tegen het einde van hun leven de zin van het bestaan ontdekken: namelijk leven in en voor de liefde. Dat noemt men barmhartigheid. God staat altijd opnieuw open voor hen die zich naar de liefde keren, ongeacht op welk moment in hun leven dat gebeurt. Denk aan de ‘goede moordenaar’ die naast Jezus werd gekruisigd. Hij had berouw en bad oprecht om ontferming. Hij keerde zich naar Jezus, naar de liefde, naar wat waar is. En dat was voor Jezus genoeg om hem te beloven dat hij nog diezelfde dag in het paradijs zou zijn. Zo is God.
Een derde punt dat opvalt, is de ontevredenheid van zij die de hele dag onder de brandende zon hadden gewerkt en nu moeten vaststellen dat de laatkomers evenveel loon kregen. De heer van de wijngaard berispt hen met de woorden: ‘Ben je jaloers omdat ik goed ben?’
Een vraag die hier opkomt, is de volgende: kunnen wij ten diepste blij en dankbaar zijn wanneer anderen God vinden in hun leven, ook al lijkt het erop dat zij een groot deel van hun leven hebben ‘geprofiteerd’? Zijn wij oprecht blij, met de vreugde van de hemel, wanneer mensen God vinden?
Laten we bidden
Heer,
Wij danken U
voor Uw onmetelijke barmhartigheid,
die elke dag en elk uur omarmt.
Leer ons, verenigd met U,
om uw goedheid te tonen
in onze gedachten en daden.
Moge ons leven een afspiegeling zijn
van Uw liefde voor allen.
In uw naam.
Amen.
Geliefde mensen, laten we vandaag elke kans koesteren om anderen te omarmen met het licht van Gods barmhartigheid.
Een mooie woensdag,
kris
Om mee op weg te gaan
Voel ik diep vanbinnen, ondanks de kronkelige paden die ik misschien heb bewandeld, de uitnodiging van God om in zijn wijngaard te werken?
Deze vraag nodigt me uit om terug te kijken op mijn leven en mijn kronkelwegen te overpeinzen. Ervaar ik in dit alles Gods barmhartigheid, die me op geen enkel moment heeft verworpen, maar die mij blijft waarderen én uitnodigen om in zijn wijngaard te komen werken?
Ben ik bereid om anderen op een uitnodigende en warme manier aan te moedigen om ook als arbeider in Gods wijngaard te stappen?
Beleef ik als christen de missie van de Kerk om anderen, wanneer het kan, te vertellen over God en hen uit te nodigen om in zijn liefde te leven?
Ben ik oprecht blij en dankbaar wanneer anderen Gods liefde ontdekken, ongeacht het moment waarop dit gebeurt?
Zelfs als mensen fouten hebben gemaakt en zich pas later tot God wenden, kan ik daar dan oprecht dankbaar voor zijn? Ben ik bereid hen blijvend te ondersteunen? Laat ik toe dat zij mij ondersteunen?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.