martelaren van Reningelst († 1568)

Vlaanderen, België

Op maandag 12 januari 1568 om elf uur ’s nachts worden drie geestelijken uit Reningelst bij Poperinge, Vlaanderen, door zogeheten bosgeuzen op gruwelijke wijze om het leven gebracht: de pastoor, Judocus Hughesoone, zijn kapelaan Robertus Ryspoort en de priester Jacobus Panneel die tevens koster is..
De afgelopen weken hadden rondstropende geuzen in de wijde omgeving van Ieper al plundertochten ondernomen en dood en verderf gezaaid. Kerken, kloosters en particuliere huizen van pausgetrouwe christenen werden leeggeroofd en platgebrand. Een van die bendes, onder leiding van Jacob Huele en de predikant Jan Michels viel onverhoeds Reningelst binnen en kreeg de drie geestelijken te pakken. Nadat ze de kerk, de pastorie en alles op het hele terrein hadden kort en klein geslagen, begonnen ze hun drie gevangenen op alle mogelijke manieren te treiteren. Ze hingen hun zware kettingen om, lieten ze een dag lang zonder eten of drinken, en sleepten ze tenslotte door het hele dorp naar het naburige bos.

Daar probeerde de predikant hen van hun geloof te doen afvallen,maar dat was vergeefse moeite. Toen gingen de geuzen rechtbankje spelen en veroordeelden de drie ter dood. Na een aantal gruwelijke folteringen werden de drie priesters tenslotte onthoofd. Hun lijken werden door de gelovigen pas teruggevonden op de 19e januari. De dag daarop werden ze in de kerk begraven. De vijfentwintigste kwam de deken naar Reningelst om voor hen een plechtige uitvaartmis op te dragen. De kerk puilde uit van de mensen.
We zijn over hun dood goed ingelicht. Want aanvankelijk behoorde ook de pastoor van Dranouter, Jan Breufkin of Beufkin, tot de gevangenen. Maar hij kwam op het laatste moment vrij, ‘op wonderbare wijze’, staat erbij, maar hoe dat in zijn werk ging, wordt niet nader vermeld. Hij legde op die bewuste zaterdag de 19e, de dag dat de drie werden teruggevonden, een ooggetuigeverklaring af.
In diezelfde tijd zouden de geuzen nog eens zeven andere geestelijken uit de omgeving van Ieper om het leven hebben gebracht.
Hoewel er duidelijk sprake is van elf uur ’s avonds op 12 januari geven de bronnen toch 13 januari als sterfdag.

Bron: Heiligen.net

Juist omdat Hij zelf op de proef werd gesteld en het lijden volbracht heeft, kan Hij ieder die beproefd wordt bijstaan. Zo lezen we bij Paulus vandaag.

Wanneer wij op een of andere wijze een lijden doorgaan, hetzij fysisch of psychisch; Jezus is bij ons, Hij draagt ons.

In het woonzorgcentrum waar ik werkzaam ben woont er een dame die – en ik zeg dat niet goedkoop – op heel wat vlakken in haar leven een lijden doorgaat, zowel op lichamelijk vlak alsook door zaken die in haar gezinsleven gebeurd zijn met vele pijnlijke gevolgen. En zij lijdt daaronder, en wel dagelijks.
En toch kan ik niet zeggen dat deze dame een somber persoon is, wiens blik en zijn getekend is door bitterheid of wat dan ook, integendeel. Zij is een persoon die mild en zacht is in de omgang, geduldig, en altijd gericht op waar ze iets kan betekenen voor een ander.

Het geheim van haar binnenkant is Jezus waar ze zich, met Maria aan haar zijde, dagelijks aan toevertrouwt. Dat weet ik omdat we daar soms over praten. Dat gebeurde niet in onze eerste gesprekken. Ze gooit haar ‘geheim’ niet zomaar te grabbelen, ze loopt er niet mee te koop. Pas na heel wat gesprekken, ook over geloof, lichtte ze soms een tip van de sluier op. Persoonlijk heb ik een heel diep ontzag voor deze vrouw, om de wijze waarop ze haar leven leeft, nu op haar gezegende leeftijd.

Zoals ik zei: ze heeft heel wat meegemaakt in haar leven. Haar rugzak is niet klein. Zelf heeft ze, zo zegt ze zelf, fouten gemaakt toen ze jong was, waardoor ze veel mensen gekwetst heeft en waardoor ze nu met een zeker schuldgevoel leeft. Vele jaren later is ze geconfronteerd geworden in haar gezinsleven door zaken die haar tot op heden veel pijn doen. Omwille van privacy redenen kan ik daar natuurlijk niet concreet op ingaan, maar haar pijn is groot; dat is het minste wat je kan zeggen.

Belangrijker dan waar die pijn over gaat, is de wijze waarop ze met dit alles omgaat. En zoals ik zei: haar geheim is de Heer, en wel de Heer als de gekruisigde. Uiteraard ook de opgestane. Maar het feit dat Jezus het kruis heeft gedragen, en daarmee iedere lijdende mens nabij is geweest, en is, is voor haar een diepe kracht en genade om haar huidig lijden te dragen. Ze heeft namelijk de innige ervaring dat Jezus haar lijden met zich meedraagt. Zij draagt als persoon haar lijden, maar ze draagt het niet alleen. Ze weet Jezus bij haar. In Hem kan ze om vergeving vragen, zowel voor haar eigen fouten alsook voor de fouten van sommige anderen waardoor ze nu lijdt. Voor haar heeft het kruis, en het vragen en krijgen van vergeving, wezenlijk met elkaar te maken. In de vergeving die ze krijgt en waarvoor ze bidt, ontvangt ze genade om haar rugzak te dragen.

En het mooie is, lieve mensen, zij weet zich op deze wijze, ten dienste staan van de Kerk, het woonzorgcentrum waar ze nu woont, en heel de bredere samenleving. Zij draagt haar lijden in het hart van de Kerk, en ten dienste van haar. Onopvallend, biddend, en – niet onbelangrijk – in vrede. Ze is niet bitter, niet somber, ze leeft en bidt – de ene dag al beter dan de andere – in vrede.

Wanneer een persoon zulke dingen tegen je zegt, dan kun je alleen maar stil luisteren, in een geest van diep respect. Ik denk dat ik juist ben met te zeggen dat deze vrouw een zeer mooie weg gaat diep in haar zelf. Een vruchtbare weg. Zij verstaat de levenskunst haar lijden in liefde te dragen ter opbouw van Kerk en samenleving, en wel in eenheid met haar Heer.
En da’s iets groots in het leven van een mens.

Wanneer Paulus vandaag zegt dat Jezus het lijden gedragen heeft en daardoor ieder die lijdt kan bijstaan, denk ik te mogen zeggen dat deze vrouw dit van binnenuit goed begrepen heeft. Niet met al teveel woorden, maar in stilte deze weg gaande.

Voor mij is zij een groot voorbeeld.

Als je wilt: bid voor haar.

kris

Reageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.

Heer Jezus,
mogen wij in ons lijden U welkom heten, opdat onze rugzak mag gezegend zijn met uw aanwezigheid. Heer, wees ons genadig, draag ons lijden mee, opdat ons hart in vrede mag zijn, en ons lijden vruchtbaar; voor Kerk en samenleving.
In Christus’ naam. Amen.