Wat zou Jezus hiervan denken ?

Een persoonlijke reflectie over de heropening van de Notre-Dame, waarbij ik stilsta bij de 800 miljoen euro die hiervoor is uitgegeven en de vraag of dit strookt met onze waarden en prioriteiten als gemeenschap.

Dit weekend wordt de Notre-Dame in Parijs plechtig heropend. Het houdt me erg bezig. Ik zit namelijk vaak te denken aan die 800 miljoen euro die de renovatie van de Notre-Dame heeft gekost. En ik vraag me oprecht af wat Jezus hiervan zou denken; Hij die altijd sprak over eenvoud en zorg voor de armen. Zou Hij zulke bedragen niet liever anders zien besteed? Er zijn zoveel mensen in nood; in Frankrijk zelf, maar natuurlijk ook wereldwijd. Zou dat geld niet beter geïnvesteerd kunnen worden in hulp voor wie het écht nodig heeft?

En eigenlijk, zijn wij als gemeenschap niet geroepen om Gods tempel te zijn? Niet een gebouw, hoe indrukwekkend ook, maar wijzelf, door de liefde die we tonen aan elkaar en door onze aanwezigheid in de wereld? Zijn dat geen woorden van Jezus? Ik dacht het wel.

Ik vraag me oprecht af of dit soort bedragen, hoe waardevol erfgoed ook kan zijn, niet voorbijgaan aan wat werkelijk van betekenis is in de opbouw van Gods rijk.

Dat geldt trouwens niet alleen voor kerken, maar ook voor de absurde bedragen die wereldwijd worden uitgegeven aan defensie en andere excessieve zaken. Het lijkt soms alsof onze prioriteiten volledig uit balans zijn.

Natuurlijk, we geven zelf ook geld uit aan dingen die misschien niet altijd even noodzakelijk zijn. Mea culpa. Maar zulke enorme bedragen, zelfs voor een iconisch monument als de Notre-Dame – ik weet het niet.

Draagt deze enorme som geld van 800 miljoen euro bij aan de liefde, de gerechtigheid en de zorg die Jezus ons heeft voorgeleefd, en waartoe Hij ons roept?

Natuurlijk zijn liturgie en het samenbrengen van mensen ook manieren om zorg te dragen voor Gods Koninkrijk, en dat gebeurt in kathedralen. Maar het draait om die ongelofelijke som geld die in de renovatie is gestoken in contrast met de talloze mensen die in armoede leven.

Ik lees dat vele bekendheden aanwezig zullen zijn: vijftig staatshoofden en regeringsleiders, en zelfs (oh my God) Donald Trump. Op zondag zullen maar liefst 170 bisschoppen deelnemen aan de heilige Mis.
Uiteraard was ook paus Franciscus uitgenodigd. Maar hij stuurt zijn Vaticaanse kat. Hij gaat de komende week Corsica bezoeken waar hij een conferentie over religiositeit in het Middellandse-Zeegebied zal bijwonen. Hiermee benadrukt hij wederom zijn toewijding aan de periferie, zowel geografisch als symbolisch. Een groot man!

kris

Nadat ik deze tekst gisteren in de vooravond schreef, legde ik hem voor aan een een goede kennis van me; een diep gelovig iemand. Hij vond dat ik een punt had maar had er ook kritische bedenkingen bij. Hij stelde me voor de tekst voor te leggen aan Jezus zelf.
Dus wat deed ik? Ik e-mailde de tekst naar Jezus en vroeg wat Hij ervan dacht. Niet echt natuurlijk… En wat deed Hij? Hij e-mailde na een uurtje terug. Ook niet echt natuurlijk…

Hier Jezus’ antwoord 😉

Beste Kris,

Je e-mail is een mix van bezorgdheid, kritische reflectie, en… een vleugje humor (die opmerking over de “Vaticaanse kat” deed me glimlachen – al weet ik niet zeker of paus Franciscus er echt een heeft). Maar goed, laten we ter zake komen.

Het is waar, toen Ik rondliep op aarde, had ik een voorkeur voor eenvoud. Een stal als geboortelocatie, een ezel als vervoersmiddel – Ik stond nooit echt bekend om mijn flair voor het luxe leven. En ja, Ik riep mensen op om zorg te dragen voor de armen en het Koninkrijk van God op te bouwen door liefde, gerechtigheid en mededogen. Dat is tijdloos.

Maar wat betreft die 800 miljoen euro … Laat me je gedachten wat verruimen.

De Notre-Dame is niet zomaar een gebouw. Het is een symbool, een plaats waar mensen al eeuwen troost, hoop, en gemeenschap vinden. Het is een getuigenis van creativiteit en toewijding aan iets groters dan henzelf. Maar jij hebt gelijk: stenen, hoe prachtig ook, zijn niet de kern van mijn boodschap. Jullie zijn dat. Mensen. En liefde.

Als die 800 miljoen euro volledig besteed zou worden aan het helpen van de armen, zou dat fantastisch zijn. Maar laten we eerlijk zijn, zelfs dat zou de ongelijkheid in de wereld niet ineens oplossen. Het probleem zit veel dieper – het gaat om prioriteiten, systemen, en vooral: de harten van mensen.

En toch even een lichte correctie: Ik ben niet tegen kunst of architectuur. Als zulke dingen jullie dichter bij elkaar en bij God brengen, zie ik ze als een investering in het geestelijke welzijn. Maar als die pracht en praal jullie blind maakt voor de noden van je naaste, ja, dan gaat er iets grondig mis.

Over die absurde uitgaven aan defensie en andere excessen – je slaat de spijker op z’n kop. Het lijkt soms alsof mensen liever muren bouwen dan bruggen. Echt erg!
Prioriteiten, Kris. Het draait allemaal om prioriteiten. Als de Notre-Dame heropend wordt, bid Ik samen met mijn Moeder dat ze niet alleen een toeristisch gebeuren is, maar een herinnering aan het feit dat schoonheid, geloof en mededogen hand in hand kunnen gaan.

En over Trump die naar Parijs komt … Zucht. Laten we zeggen dat ik hoop dat zelfs hij een vleugje van mijn boodschap oppikt. Wonderen bestaan, toch?

Blijf kritisch, blijf liefhebben, en vergeet niet dat het Koninkrijk van God niet in stenen ligt, maar in jullie harten. En stuur paus Franciscus een berichtje over die kat – Ik wed dat hij dat geweldig vindt.

Met liefde en een eeuwige glimlach,
Jezus ✨