vrijdag in week 7 door het jaar
Trouw is een kostbaar en zeldzaam goed, of het nu gaat om vriendschap, relaties of onze verbondenheid met God. Jezus Sirach laat in de eerste lezing zien hoe ware vriendschap standhoudt door weer en wind, terwijl het evangelie ons herinnert aan de diepe betekenis van trouw in het huwelijk. In een wereld waar relaties soms breekbaar zijn en mensen elkaar verlaten in moeilijke tijden, roept God ons op om trouw te zijn, ook als het niet vanzelf gaat. Ware trouw is niet gebaseerd op gemak of eigenbelang, maar op liefde, respect en een bewuste keuze om bij de ander te blijven. Zowel in vriendschap als in huwelijk is trouw een schuilplaats, een medicijn, een teken van Gods aanwezigheid in ons leven. Laten we onszelf daarom de vraag stellen: hoe trouw zijn wij werkelijk – aan onze vrienden, aan onze relaties, aan God?
Uit het boek Wijsheid van Jezus Sirach 6, 5-17
Jezus Sirach benadrukt de waarde van ware vriendschap, de voorzichtigheid bij het kiezen van vrienden en het belang van loyaliteit in goede en slechte tijden.
Hartelijke woorden maken veel vrienden, wie goede dingen zegt, krijgt een hoffelijk antwoord. Laat velen vriendschappelijk met je omgaan, maar laat slechts één op de duizend je raadgever zijn.
Als je iemand tot vriend wilt maken, stel hem dan eerst op de proef, vertrouw hem niet te snel. Sommige vrienden zijn enkel je vriend in goede tijden, in slechte tijden zie je ze niet. Er zijn vrienden die opeens je vijand worden en jullie ruzie tot je schande verder vertellen. Er zijn vrienden die met je aan tafel zitten, maar in slechte tijden zie je ze niet. Als het je goed gaat lopen ze achter je aan en gaan ze gemoedelijk met je slaven om; maar als het je slecht gaat keren ze zich tegen je en laten ze je in de steek. Ga je vijanden uit de weg en houd je vrienden in de gaten.
Een trouwe vriend is een veilige schuilplaats, wie er een gevonden heeft, heeft een schat gevonden. Een trouwe vriend is onbetaalbaar, tegen zijn waarde weegt niets op. Een trouwe vriend is een krachtig medicijn, wie ontzag heeft voor de Heer, vindt zo’n vriend. Wie ontzag heeft voor de Heer, houdt zijn vrienden in ere; zoals hijzelf is, zo zijn de mensen met wie hij omgaat.
Tussenzang: Psalm 119, 12 + 16 + 18 + 27 + 34-35
Refr.: Laat mij het pad gaan van uw geboden,
Geprezen bent U, Heer,
onderwijs mij in uw wetten.
Ik verheug mij in uw wetten,
uw woord zal ik niet vergeten.
Neem de sluier van mijn ogen – dan zal ik zien
hoe wonderlijk mooi uw wet is.
Leer mij de weg van uw regels begrijpen,
en ik zal uw wonderen overdenken.
Geef mij inzicht, en ik zal uw wet volgen,
hem onderhouden met heel mijn hart.
Laat mij het pad gaan van uw geboden,
dat is mij het liefst.
Vers voor het evangelie
Alleluia.
Spreek, Heer, uw dienaar luistert;
uw woorden zijn woorden van eeuwig leven.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Marcus 10, 1-12
Jezus krijgt een vraag van de farizeeën – die Hem op de proef willen stellen – over echtscheiding. Hij verwijst naar Gods oorspronkelijke bedoeling voor het huwelijk als een diepe en blijvende verbintenis tussen man en vrouw. Aan zijn leerlingen legt Hij uit dat deze band kostbaar is en met respect en trouw moet worden benaderd.
Jezus vertrok naar Judea en het gebied aan de overkant van de Jordaan, en de mensen verzamelden zich weer in groten getale om Hem heen; Hij onderwees hen zoals Hij gewoon was te doen.
Er kwamen ook farizeeën op Hem af. Ze vroegen Hem of een man zijn vrouw mag verstoten. Zo wilden ze Hem op de proef stellen.
Hij vroeg hun: ‘Hoe luidt het voorschrift van Mozes?’
Ze zeiden: ‘Mozes heeft de man toegestaan een scheidingsbrief te schrijven en haar te verstoten.’
Jezus zei tegen hen: ‘Hij heeft u dat voorgeschreven omdat u halsstarrig bent. Maar al bij het begin van de schepping heeft God de mens mannelijk en vrouwelijk gemaakt; daarom zal een man zich losmaken van zijn vader en moeder en zich hechten aan zijn vrouw, en die twee zullen één lichaam zijn, ze zijn dus niet langer twee, maar één. Wat God heeft verbonden, mag een mens niet scheiden.’
In huis stelden de leerlingen Hem hier weer vragen over. Hij zei tegen hen: ‘Wie zijn vrouw verstoot en met een ander trouwt, pleegt overspel; en als zij haar man verstoot en met een ander trouwt, pleegt zij overspel.’
Van Woord naar leven
VRIENDSCHAP … BEELD VAN GODS TROUW
(bij Sir 6, 5-17)
Echte vriendschap is goud waard. Ze toont iets van Gods trouw aan de mensheid. Vriendschap heeft te maken met liefde, respect en ‘ervoor gaan’. Ze is een schuilplaats in stormachtige tijden, een medicijn voor de ziel. Ja, ware vriendschap is écht goud waard.
Hoe kijken wij zelf naar de vriendschappen die we aangaan? Zijn we enkel aanwezig als alles goed gaat, of blijven we trouw, ook wanneer de ander – om welke reden ook – in een dipje zit? Kunnen we er dan echt zijn voor die ander, hem of haar – in ware trouw – dragen door weer en wind?
Velen snakken naar vriendschap. Als je een brede kennissenkring hebt, ben je je er misschien niet zo van bewust, maar er zijn zovelen die het gemis voelen van een oprechte vriend of vriendin.
Veel mensen zijn vaak gekwetst als het op vriendschap aankomt. Er is zoveel pijn bij het dragen van teleurstelling, van zogenaamde vrienden die hen verlieten op de momenten dat ze hen het meest nodig hadden. Het is waar: veel mensen zijn er voor elkaar zijn in goede tijden, maar in lastige tijden zie je ze niet. Pijnlijk.
De wereld is vaak hard. Mensen draaien met de wind, en oprechte trouw is soms ver te zoeken. Toch kan vriendschap iets wonderlijks zijn: een band die niet breekt bij een eerste storm, maar standhoudt door de seizoenen heen.
Wanneer we door de stad lopen en de volle cafés en restaurants zien, de lachende gezichten en de vrolijke gesprekken, kan het lijken alsof het met verbinding en vriendschap in onze maatschappij best meevalt. Maar laten we niet vergeten dat achter vele gevels mensen lijden onder eenzaamheid, verlangend naar iemand die hen ziet, die hen hoort. Ze verlangen niet enkel naar iemand die hen uit liefdadigheid een keer komt bezoeken, maar vooral naar mensen die oprechte vriendschapsbanden met hen willen aangaan. Oh, er is op dat vlak zoveel eenzaamheid.
Nog iets over de onvoorwaardelijkheid van vriendschap. Vriendschap is geen transactie. Het is niet iets wat we geven en ontvangen in ruil voor een wederdienst. Ware vriendschap is er zonder voorwaarden. Het is een band die niet gebaseerd is op verplichtingen of verwachtingen, maar op oprechte genegenheid en wederzijds respect. Het is geen rekensom waarbij we nauwkeurig bijhouden hoeveel we geven en hoeveel we terugkrijgen. Ware vriendschap betekent er zijn voor de ander, zelfs zonder de vraag of het uitkomt. Het is een keuze die niet afhangt van omstandigheden, maar van een diepgewortelde verbondenheid en trouw.
Echte vrienden blijven staan, ook als de weg hobbelig wordt en anderen zich afkeren. Ze delen niet alleen de hoogtepunten, maar ook de stille, moeilijke momenten waarop woorden soms overbodig zijn. Ze luisteren zonder oordeel en steunen zonder voorwaarden. Vriendschap is een stille zekerheid die blijft, ongeacht wat er gebeurt. Juist in kwetsbaarheid bewijst vriendschap vaak haar waarde, want als ze echt is, blijft ze overeind – ook wanneer alles lijkt te wankelen.
Ware vriendschap is een weerspiegeling van de trouw die God voor de mens heeft. Zoals Hij ons nooit verlaat, mogen wij ook voor elkaar een teken zijn van standvastigheid en liefde.
Terecht zegt Jezus Sirach ons vandaag: Een trouwe vriend (vriendin) is onbetaalbaar, tegen zijn (haar) waarde weegt niets op.
Laten we bidden
Vader,
mogen wij niet lichtzinnig omgaan
met onze vriendschappen.
Mogen wij ervoor gaan,
in goede en lastige tijden,
trouw, zoals U trouw bent.
Mogen wij ook oog en hart hebben
voor eenzame mensen
die vaak snakken naar vriendschap.
Mogen wij – in de mate van wat mogelijk is –
een ware broer of zus zijn voor hen.
Moge de Kerk zo beeld van U zijn.
In Christus, haar Hart en onze Heer.
Amen.
Geliefde mensen, laten we onze vriendschappen diep koesteren. En laten we oog en hart hebben voor hen die ernaar dorsten.
Een mooie vrijdag,
kris
Om mee op weg te gaan
Vriendschap is een kostbare gave, maar hoe bewust gaan we ermee om? Hoe trouw zijn wij in onze vriendschappen, ook als het moeilijk wordt? Zijn we echt aanwezig voor de ander, of blijven we aan de oppervlakte? Durven we er voluit voor te gaan?
Mogen deze vragen ons uitnodigen om met een open en eerlijk hart naar onze relaties te kijken. En moge dit ons leiden tot een vriendschapsbeleving die een wederzijdse gave is van liefde en trouw.
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Daniël Brottier († 1936)
Daniel Alex Brottier, Parijs, Frankrijk; missionaris & stichter
Hij werd geboren op 7 september 1876 in het plaatsje La-Ferté-St.-Cyr, behorend tot het bisdom Blois. In 1897 werd hij priester gewijd. Na een paar jaar als professor te hebben lesgegeven te Ponlevoy trad hij in bij de Paters van de Heilige Geest, een missiecongregatie. Hij was bestemd voor de missie in het Afrikaanse land Senegal, maar om gezondheidsredenen keerde hij al gauw terug, 1911. Terug in eigen land richtte hij het fonds ‘Souvenir Africain’ (‘Herinnering aan Afrika’) op om de bouw van de kathedraal te Dakar bekostigen.
Na het uitbreken van Wereldoorlog I werd hij legeraalmoezenier. Vier lang was hij onder de meest barre omstandigheden op de slagvelden te vinden van Lotharingen, aan de Somme, bij Verdun en in Vlaanderen.
Na de oorlog stichtte hij de ‘Union Nationale des Combattants’, een vereniging voor oud-strijders. In 1923 werd hij door de aartsbisschop van Parijs, kardinaal Dubois, gevraagd om het zieltogende wezenwerk te Auteuil weer op poten te zetten. Pater Brottier heeft daar dertig jaar lang met hart en ziel aan gewerkt.
Een van zijn liefhebberijen was wielrennen.
Op grond van zijn liefhebberij zou men hem kunnen vereren als patroon van het wielrennen.
Hij werd zalig verklaard in 1984; daarbij werd hem de eretitel ‘vader van de wezen’ toegekend.
Bron: Heiligen.net
Daniel Alex Brottier
Van Woord naar leven
VRIENDSCHAP … BEELD VAN GODS TROUW
(bij Sir 6, 5-17)
Echte vriendschap is goud waard. Ze toont iets van Gods trouw aan de mensheid. Vriendschap heeft te maken met liefde, respect en ‘ervoor gaan’. Ze is een schuilplaats in stormachtige tijden, een medicijn voor de ziel. Ja, ware vriendschap is écht goud waard.
Hoe kijken wij zelf naar de vriendschappen die we aangaan? Zijn we enkel aanwezig als alles goed gaat, of blijven we trouw, ook wanneer de ander – om welke reden ook – in een dipje zit? Kunnen we er dan echt zijn voor die ander, hem of haar – in ware trouw – dragen door weer en wind?
Velen snakken naar vriendschap. Als je een brede kennissenkring hebt, ben je je er misschien niet zo van bewust, maar er zijn zovelen die het gemis voelen van een oprechte vriend of vriendin.
Veel mensen zijn vaak gekwetst als het op vriendschap aankomt. Er is zoveel pijn bij het dragen van teleurstelling, van zogenaamde vrienden die hen verlieten op de momenten dat ze hen het meest nodig hadden. Het is waar: veel mensen zijn er voor elkaar zijn in goede tijden, maar in lastige tijden zie je ze niet. Pijnlijk.
De wereld is vaak hard. Mensen draaien met de wind, en oprechte trouw is soms ver te zoeken. Toch kan vriendschap iets wonderlijks zijn: een band die niet breekt bij een eerste storm, maar standhoudt door de seizoenen heen.
Wanneer we door de stad lopen en de volle cafés en restaurants zien, de lachende gezichten en de vrolijke gesprekken, kan het lijken alsof het met verbinding en vriendschap in onze maatschappij best meevalt. Maar laten we niet vergeten dat achter vele gevels mensen lijden onder eenzaamheid, verlangend naar iemand die hen ziet, die hen hoort. Ze verlangen niet enkel naar iemand die hen uit liefdadigheid een keer komt bezoeken, maar vooral naar mensen die oprechte vriendschapsbanden met hen willen aangaan. Oh, er is op dat vlak zoveel eenzaamheid.
Nog iets over de onvoorwaardelijkheid van vriendschap. Vriendschap is geen transactie. Het is niet iets wat we geven en ontvangen in ruil voor een wederdienst. Ware vriendschap is er zonder voorwaarden. Het is een band die niet gebaseerd is op verplichtingen of verwachtingen, maar op oprechte genegenheid en wederzijds respect. Het is geen rekensom waarbij we nauwkeurig bijhouden hoeveel we geven en hoeveel we terugkrijgen. Ware vriendschap betekent er zijn voor de ander, zelfs zonder de vraag of het uitkomt. Het is een keuze die niet afhangt van omstandigheden, maar van een diepgewortelde verbondenheid en trouw.
Echte vrienden blijven staan, ook als de weg hobbelig wordt en anderen zich afkeren. Ze delen niet alleen de hoogtepunten, maar ook de stille, moeilijke momenten waarop woorden soms overbodig zijn. Ze luisteren zonder oordeel en steunen zonder voorwaarden. Vriendschap is een stille zekerheid die blijft, ongeacht wat er gebeurt. Juist in kwetsbaarheid bewijst vriendschap vaak haar waarde, want als ze echt is, blijft ze overeind – ook wanneer alles lijkt te wankelen.
Ware vriendschap is een weerspiegeling van de trouw die God voor de mens heeft. Zoals Hij ons nooit verlaat, mogen wij ook voor elkaar een teken zijn van standvastigheid en liefde.
Terecht zegt Jezus Sirach ons vandaag: Een trouwe vriend (vriendin) is onbetaalbaar, tegen zijn (haar) waarde weegt niets op.
Laten we bidden
Vader,
mogen wij niet lichtzinnig omgaan
met onze vriendschappen.
Mogen wij ervoor gaan,
in goede en lastige tijden,
trouw, zoals U trouw bent.
Mogen wij ook oog en hart hebben
voor eenzame mensen
die vaak snakken naar vriendschap.
Mogen wij – in de mate van wat mogelijk is –
een ware broer of zus zijn voor hen.
Moge de Kerk zo beeld van U zijn.
In Christus, haar Hart en onze Heer.
Amen.
Geliefde mensen, laten we onze vriendschappen diep koesteren. En laten we oog en hart hebben voor hen die ernaar dorsten.
Een mooie vrijdag,
kris
Om mee op weg te gaan
Vriendschap is een kostbare gave, maar hoe bewust gaan we ermee om? Hoe trouw zijn wij in onze vriendschappen, ook als het moeilijk wordt? Zijn we echt aanwezig voor de ander, of blijven we aan de oppervlakte? Durven we er voluit voor te gaan?
Mogen deze vragen ons uitnodigen om met een open en eerlijk hart naar onze relaties te kijken. En moge dit ons leiden tot een vriendschapsbeleving die een wederzijdse gave is van liefde en trouw.
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.