vrijdag in week 6 door het jaar
Waar mensen zonder God bouwen aan hun eigen grootheid, verliezen ze elkaar. Maar de verstrooiing van Babel is niet het einde van Gods plan. Met Pinksteren schenkt Hij zijn Geest om de mensheid opnieuw te verenigen. Als gemeenschap, als leerlingen van Jezus, zijn wij geroepen niet voor onszelf te leven, maar in dienst van Gods Rijk van eenheid en vrede. Dit vraagt een nederig hart, bereid om het kruis op te nemen en zich te laten leiden door de Geest. Mogen wij steeds opnieuw kiezen voor verbondenheid met God en met elkaar, opdat zijn liefde voor de wereld door ons heen zichtbaar wordt.
Uit het boek Genesis 11, 1-9
De bouw van de toren van Babel toont de menselijke drang naar macht en roem, gedreven door hoogmoed. De Heer moest ingrijpen door verwarring te brengen om zo hun eigenmachtig streven te doorbreken.
Ooit werd er op de hele aarde één enkele taal gesproken. Toen de mensen in oostelijke richting trokken, kwamen ze in Sinear bij een vlakte, en daar vestigden ze zich.
Ze zeiden tegen elkaar: ‘Laten we van klei blokken vormen en die goed bakken in het vuur.’
De kleiblokken gebruikten ze als stenen, en aardpek als specie.
Ze zeiden: ‘Laten we een stad bouwen met een toren die tot in de hemel reikt. Zo vestigen we onze naam, en dan zullen we niet over de hele aarde verspreid raken.’
Maar toen daalde de Heer af om te kijken naar de stad en de toren die de mensen aan het bouwen waren. ‘Dit is één volk en ze spreken allemaal een en dezelfde taal,’ zei de Heer, ‘en wat ze nu doen is nog maar het begin. Alles wat ze verder nog van plan zijn, ligt nu binnen hun bereik. Laten Wij naar hen toe gaan en verwarring brengen in hun taal, zodat ze elkaar niet meer verstaan.’
De Heer verspreidde hen van daar over de hele aarde, en de bouw van de stad werd gestaakt.
Zo komt het dat die stad Babel heet, want daar bracht de Heer verwarring in de taal die op de hele aarde gesproken werd, en van daar verspreidde Hij de mensen over de hele aarde.
Tussenzang: Psalm 33, 10-15
Refr.: Gelukkig het volk dat de Heer als zijn God heeft, de natie die Hij verkoos als de zijne.
De Heer doet de plannen van volken teniet,
Hij verijdelt wat naties beramen,
maar het plan van de Heer houdt eeuwig stand,
wat Hij beraamt, blijft van geslacht tot geslacht.
Gelukkig het volk dat de Heer als zijn God heeft,
de natie die Hij verkoos als de zijne.
Uit de hemel ziet de Heer omlaag
en slaat Hij de sterveling gade.
Vanaf zijn troon houdt Hij het oog
op allen die de aarde bewonen.
Hij die de harten van allen vormt,
Hij doorziet al hun daden.
Vers voor het evangelie (2 Tim 1, 10)
Alleluia.
Onze redder Christus Jezus is verschenen,
die de dood heeft vernietigd
en onvergankelijk leven heeft doen oplichten
door het evangelie.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Marcus 8, 34 – 9, 1
Jezus roept zijn volgelingen op tot ware toewijding: wie Hem wil volgen, moet zichzelf verloochenen en zijn kruis dragen. Hij leert dat het zoeken naar aardse winst zonder God uiteindelijk verlies betekent, terwijl wie zijn leven geeft omwille van Hem, het ware leven zal vinden.
Jezus riep de menigte samen met de leerlingen bij zich en zei: ‘Wie achter Mij aan wil komen, moet zichzelf verloochenen, zijn kruis op zich nemen en Mij volgen. Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van Mij en het evangelie, zal het behouden. Wat heeft een mens eraan de hele wereld te winnen als dat ten koste gaat van zijn leven? Wat kan hij geven in ruil voor zijn leven? Als iemand zich tegenover de trouweloze en zondige mensen van deze tijd schaamt voor Mij en mijn woorden, zal de Mensenzoon zich ook voor hem schamen, wanneer Hij komt in het gezelschap van de heilige engelen en bekleed met de stralende luister van zijn Vader.’
En Hij eindigde met de woorden: ‘Ik verzeker jullie: sommigen die hier aanwezig zijn zullen de dood niet ervaren voordat ze het koninkrijk van God hebben zien komen in al zijn kracht.’
Van Woord naar leven
VAN BABEL NAAR PINKSTEREN
(Bij Gen 11, 1-9)
Vandaag liet ik mij inspireren door een tekst van aartsbisschop Vincenzo Paglia, spiritueel raadgever van de Gemeenschap van Sant’Egidio.
We luisterden vandaag naar het verhaal van de toren van Babel. Dit verhaal weerspiegelt wat er gebeurt wanneer de mens zichzelf als absolute meester van zijn leven beschouwt. Het leidt tot hoogmoed en een tomeloze drang naar ‘meer’ en ‘hoger’. De aanvankelijke eenheid blijkt slechts schijn, want dit streven verscheurt wat er nog overblijft van gemeenschap. Hoogmoed keert de mens in zichzelf, waardoor hij zijn naaste nauwelijks nog ziet, laat staan dat hij hem als een echte broer of zus benadert. En als hij de ander al ziet, dan vaak als een concurrent die bestreden moet worden.
Hier moest God ingrijpen.
Met Pinksteren wordt de scheiding van Babel ten volle overwonnen: de verstrooide mensheid zal, zij het in verschillende talen, opnieuw luisteren naar hetzelfde evangelie. Sindsdien staan de leerlingen van Jezus – wij dus – onder leiding van de Geest, in dienst van God, die steeds opnieuw eenheid onder zijn kinderen wil bewerken. In deze universele horizon ligt de kern van de zending van de Kerk: dienstbaar zijn aan de eenheid van de menselijke familie.
Laten we ons toevertrouwen aan de leiding van de Geest, want zonder Hem dreigen we opnieuw te vervallen in de verdeeldheid van Babel.
Laten we bidden
God van liefde en eenheid,
U die ons roept om niet voor onszelf te leven,
maar in verbondenheid met U en met elkaar,
zend uw Geest over ons neer.
Bewaar ons voor hoogmoed en zelfzucht,
opdat wij niet bouwen aan onze eigen torens,
maar aan uw Rijk van vrede en gerechtigheid.
Laat ons elkaar ontmoeten als broers en zussen,
als kinderen van U,
verenigd in geloof, hoop en liefde.
Om deze genade bidden wij,
door Christus, onze Heer.
Amen.
Geliefde mensen, laten we van God ontvangen in plaats van voor God te willen spelen. Mogen we in nederigheid elkaars broers en zussen zijn, in de diepste en meest religieuze betekenis van het woord.
Een gezegende vrijdag,
kris
Om mee op weg te gaan
De hoogmoed van Babel leeft subtiel voort in ons eigen hart, waar we soms denken zelf meester te zijn over ons leven. Durven we, zodra we hiervan een glimp opvangen, ons in gebed toe te vertrouwen aan de Heilige Geest, die ons van binnenuit tot ware nederigheid zal leiden? Waar de Geest waait ontstaat openheid voor God en de ander.
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Petrus Damiani († 1072)
Petrus Damiani osb, Faenza, Italië; bisschop
Hij werd in 1006 of 1007 geboren in de Italiaanse stad Ravenna. Zijn naam Damiani dankt hij waarschijnlijk aan een weldoener (‘geestelijke broeder’) Damianus die hem in staat stelde te studeren. In 1035 trad hij in bij de benedictijner eremieten te Fonte Avellana. Daar werd hij in 1043 tot prior benoemd. In die functie ijverde hij voor een waardig kloosterleven. Daarnaast schreef hij boeken om kerkelijke misstanden te bestrijden. Vooral de morele losbandigheid van geestelijken en de simonie* bij priesters en bisschoppen.
De paus vroeg hem naast zich als zijn persoonlijk raadsman en benoemde hem tot bisschop van Ostia.
Hij stierf te Faenza op de terugweg van een pauselijke missie naar zijn geboortestad Ravenna. Hij ligt begraven in de dom van Faenza.
Hij is nooit officieel heilig verklaard. Desondanks werd hij in 1828 door paus Leo XII († 1829) uitgeroepen tot kerkleraar.
* Men spreekt van simonie, als geestelijken zich (duur) laten betalen voor hun geestelijk dienstwerk, dat eigenlijk gratis moet zijn naar het woord van Jezus: ‘Om niet hebt gij ontvangen, om niet moet gij geven.’
Bij (arme) gelovigen de indruk wekken dat zij alleen maar toegang tot God kunnen hebben of zelfs gered kunnen worden, op voorwaarde dat zij een flinke geldelijke bijdrage leveren, is een nog erger vorm van simonie.
De uitdrukking is genoemd naar Simon de Magiër uit Samaria. Hij had zich op de prediking van de apostelen tot Christus bekeerd. Bij het zien van al hun wonderen vroeg hij hoe duur het was om die wondermacht ook te kunnen bezitten. Maar Petrus antwoordde: ‘Wees ten ondergang verdoemd, jij met je geld, omdat je gemeend hebt de gave van God voor geld te kunnen krijgen.’ [Handelingen 8, 9-24]
Bron: Heiligen.net
Van Woord naar leven
VAN BABEL NAAR PINKSTEREN
(Bij Gen 11, 1-9)
Vandaag liet ik mij inspireren door een tekst van aartsbisschop Vincenzo Paglia, spiritueel raadgever van de Gemeenschap van Sant’Egidio.
We luisterden vandaag naar het verhaal van de toren van Babel. Dit verhaal weerspiegelt wat er gebeurt wanneer de mens zichzelf als absolute meester van zijn leven beschouwt. Het leidt tot hoogmoed en een tomeloze drang naar ‘meer’ en ‘hoger’. De aanvankelijke eenheid blijkt slechts schijn, want dit streven verscheurt wat er nog overblijft van gemeenschap. Hoogmoed keert de mens in zichzelf, waardoor hij zijn naaste nauwelijks nog ziet, laat staan dat hij hem als een echte broer of zus benadert. En als hij de ander al ziet, dan vaak als een concurrent die bestreden moet worden.
Hier moest God ingrijpen.
Met Pinksteren wordt de scheiding van Babel ten volle overwonnen: de verstrooide mensheid zal, zij het in verschillende talen, opnieuw luisteren naar hetzelfde evangelie. Sindsdien staan de leerlingen van Jezus – wij dus – onder leiding van de Geest, in dienst van God, die steeds opnieuw eenheid onder zijn kinderen wil bewerken. In deze universele horizon ligt de kern van de zending van de Kerk: dienstbaar zijn aan de eenheid van de menselijke familie.
Laten we ons toevertrouwen aan de leiding van de Geest, want zonder Hem dreigen we opnieuw te vervallen in de verdeeldheid van Babel.
Laten we bidden
God van liefde en eenheid,
U die ons roept om niet voor onszelf te leven,
maar in verbondenheid met U en met elkaar,
zend uw Geest over ons neer.
Bewaar ons voor hoogmoed en zelfzucht,
opdat wij niet bouwen aan onze eigen torens,
maar aan uw Rijk van vrede en gerechtigheid.
Laat ons elkaar ontmoeten als broers en zussen,
als kinderen van U,
verenigd in geloof, hoop en liefde.
Om deze genade bidden wij,
door Christus, onze Heer.
Amen.
Geliefde mensen, laten we van God ontvangen in plaats van voor God te willen spelen. Mogen we in nederigheid elkaars broers en zussen zijn, in de diepste en meest religieuze betekenis van het woord.
Een gezegende vrijdag,
kris
Om mee op weg te gaan
De hoogmoed van Babel leeft subtiel voort in ons eigen hart, waar we soms denken zelf meester te zijn over ons leven. Durven we, zodra we hiervan een glimp opvangen, ons in gebed toe te vertrouwen aan de Heilige Geest, die ons van binnenuit tot ware nederigheid zal leiden? Waar de Geest waait ontstaat openheid voor God en de ander.
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.