vrijdag in week 6 door het jaar
Uit het boek Genesis 11, 1-9
De toren van Babel is voor de Bijbelse schrijver het symbool van een wereld waarin door hoogmoed en machtsdrang geen plaats meer is voor God. Het resultaat is onvermijdelijk verwarring en onenigheid. Alleen de Geest zal in staat zijn deze spraakverwarring weer tot echte eenheid te brengen. Dit zal blijken uit de gave der talen bij de zending van de heilige Geest.
Ooit werd er op de hele aarde één enkele taal gesproken. Toen de mensen in oostelijke richting trokken, kwamen ze in Sinear bij een vlakte, en daar vestigden ze zich.
Ze zeiden tegen elkaar: ‘Laten we van klei blokken vormen en die goed bakken in het vuur.’
De kleiblokken gebruikten ze als stenen, en aardpek als specie.
Ze zeiden: ‘Laten we een stad bouwen met een toren die tot in de hemel reikt. Zo vestigen we onze naam, en dan zullen we niet over de hele aarde verspreid raken.’
Maar toen daalde de Heer af om te kijken naar de stad en de toren die de mensen aan het bouwen waren. ‘Dit is één volk en ze spreken allemaal een en dezelfde taal,’ zei de Heer, ‘en wat ze nu doen is nog maar het begin. Alles wat ze verder nog van plan zijn, ligt nu binnen hun bereik. Laten Wij naar hen toe gaan en verwarring brengen in hun taal, zodat ze elkaar niet meer verstaan.’
De Heer verspreidde hen van daar over de hele aarde, en de bouw van de stad werd gestaakt.
Zo komt het dat die stad Babel heet, want daar bracht de Heer verwarring in de taal die op de hele aarde gesproken werd, en van daar verspreidde Hij de mensen over de hele aarde.
Psalm 33, 10-15
Refr.: Gelukkig het volk dat de Heer als zijn God heeft, de natie die Hij verkoos als de zijne.
De Heer doet de plannen van volken teniet,
Hij verijdelt wat naties beramen,
maar het plan van de Heer houdt eeuwig stand,
wat Hij beraamt, blijft van geslacht tot geslacht.
Gelukkig het volk dat de Heer als zijn God heeft,
de natie die Hij verkoos als de zijne.
Uit de hemel ziet de Heer omlaag
en slaat Hij de sterveling gade.
Vanaf zijn troon houdt Hij het oog
op allen die de aarde bewonen.
Hij die de harten van allen vormt,
Hij doorziet al hun daden.
Vers voor het evangelie (2 Tim 1, 10)
Alleluia.
Onze redder Christus Jezus is verschenen,
die de dood heeft vernietigd
en onvergankelijk leven heeft doen oplichten
door het evangelie.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Marcus 8, 34 – 9, 1
Willen de leerlingen christenen heten, dan zullen zij zoals Jezus moeten dienen ten einde toe: zichzelf verloochenen en hun kruis opnemen. Zich schamen over Hem en zijn evangelie uit angst voor de spot der mensen is Hem verloochenen.
Jezus riep de menigte samen met de leerlingen bij zich en zei: ‘Wie achter Mij aan wil komen, moet zichzelf verloochenen, zijn kruis op zich nemen en Mij volgen. Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van Mij en het evangelie, zal het behouden. Wat heeft een mens eraan de hele wereld te winnen als dat ten koste gaat van zijn leven? Wat kan hij geven in ruil voor zijn leven? Als iemand zich tegenover de trouweloze en zondige mensen van deze tijd schaamt voor Mij en mijn woorden, zal de Mensenzoon zich ook voor hem schamen, wanneer Hij komt in het gezelschap van de heilige engelen en bekleed met de stralende luister van zijn Vader.’
En Hij eindigde met de woorden: ‘Ik verzeker jullie: sommigen die hier aanwezig zijn zullen de dood niet ervaren voordat ze het koninkrijk van God hebben zien komen in al zijn kracht.’
Van Woord naar leven
Vandaag inspireerde ik me op een tekst van Vincenzo Paglia, spiritueel raadgever van de Gemeenschap van Sant’ Egidio.
Vandaag beluisterden we het verhaal van de toren van Babel. Dit verhaal is een bespiegeling over de mensheid wanneer zij zich laat leiden door absoluut meester te willen zijn van haar leven. Dit leidt tot hoogmoed en alsmaar méér en ‘hoger’. Aanvankelijke eenheid is slechts schijn. Het trekt, integendeel, wat er nog is van gemeenschap uit elkaar. Dit om de eenvoudige reden dat hoogmoed de mens in zichzelf keert; hij ziet de naaste amper nog staan, laat staan dat hij in relatie met hem treedt als een werkelijke broer of zus. Als hij de ander al ziet, zal hij hem ervaren als een concurrent die bestreden moet worden.
Hier moest God ingrijpen.
Met Pinksteren zal de scheiding van Babel ten volle overwonnen worden, als de verstrooide mensheid – zij het in verschillende talen – weer zal luisteren naar hetzelfde evangelie. Sindsdien staan de leerlingen van Jezus – wij dus -, geleid door de Geest, in dienst van God die altijd weer opnieuw eenheid onder zijn kinderen wil bewerken. Het is binnen deze universele horizon dat de zin van de zending van de Kerk ligt: dienstbaarheid aan de eenheid van de menselijke familie.
Laten we ons plaatsen onder de leiding van de Geest, want zonder Hem zullen we weer snel hervallen in het Babelgebeuren.
Laten wij bidden …
Kom heilige Geest,
wees Gij onze binnenkant,
het vuur van Gods liefde,
dat ons binnenvoert
in ware eenheid.
Moge alzo de mensheid
groeien naar Gods droom.
In Christus’ naam.
Amen.
Een vredevolle vrijdag,
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
Omdat er soms niet toelaatbare berichten werden achtergelaten, zal je reactie na acceptatie worden geplaatst.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Zeven Stichters van de Servietenorde († vóór 1310)
Zeven Stichters van de Servietenorde; stichters
De Servieten vormen een religieuze orde, die in 1233 op grond van een gezamenlijk Maria-visioen door zeven vooraanstaande burgers van Florence als bedelorde in het leven werd geroepen. De zeven waren:
Giovanni di Buonagiunt, Buonfiglio dei Monaldi, Bartolomeo degli Amidei, Benedetto dell’ Antella, Ricoverino dei Lippi-Uggocioni, Gherardino di Sostegno, Alessio de’Falconieri.
Zij vormden een reactie op de materialistische mentaliteit en de teloorgang van religieus besef zoals die steeds meer zichtbaar werden in het rijke Florence van hun dagen.
Aanvankelijk bewoonden zij een burgerhuis in de stad. In 1334 trokken zij zich als kluizenaars terug op de Monte Senario bij Florence. Hun regel ontleenden zij aan de geschriften van Sint Augustinus († 430; feest 28 augustus), waar ze een aantal elementen aan toevoegden uit de regel van de dominicanen.
De officiële naam van hun orde luidt: ‘Servi Beatissimae Mariae Virginis’ (= ‘Slaven van de Allerzaligste Maagd Maria’ of ‘Ordo Servorum Mariae’ (= ‘Orde van Slaven van Maria’), afgekort als s.b.m.v. of o.s.m. Paus Innocentius IV († 1254) gaf in 1249 en 1252 officieel zijn goedkeuring aan hun regel.
Er is ook een contemplatieve vrouwelijke tak en een derde orde, de mantellaten of mantellatinnen. Zij werden eveneens te Florence gesticht door Juliana Falconieri in 1341.
Bron: Heiligen.net
Van Woord naar leven
Vandaag inspireerde ik me op een tekst van Vincenzo Paglia, spiritueel raadgever van de Gemeenschap van Sant’ Egidio.
Vandaag beluisterden we het verhaal van de toren van Babel. Dit verhaal is een bespiegeling over de mensheid wanneer zij zich laat leiden door absoluut meester te willen zijn van haar leven. Dit leidt tot hoogmoed en alsmaar méér en ‘hoger’. Aanvankelijke eenheid is slechts schijn. Het trekt, integendeel, wat er nog is van gemeenschap uit elkaar. Dit om de eenvoudige reden dat hoogmoed de mens in zichzelf keert; hij ziet de naaste amper nog staan, laat staan dat hij in relatie met hem treedt als een werkelijke broer of zus. Als hij de ander al ziet, zal hij hem ervaren als een concurrent die bestreden moet worden.
Hier moest God ingrijpen.
Met Pinksteren zal de scheiding van Babel ten volle overwonnen worden, als de verstrooide mensheid – zij het in verschillende talen – weer zal luisteren naar hetzelfde evangelie. Sindsdien staan de leerlingen van Jezus – wij dus -, geleid door de Geest, in dienst van God die altijd weer opnieuw eenheid onder zijn kinderen wil bewerken. Het is binnen deze universele horizon dat de zin van de zending van de Kerk ligt: dienstbaarheid aan de eenheid van de menselijke familie.
Laten we ons plaatsen onder de leiding van de Geest, want zonder Hem zullen we weer snel hervallen in het Babelgebeuren.
Laten wij bidden …
Kom heilige Geest,
wees Gij onze binnenkant,
het vuur van Gods liefde,
dat ons binnenvoert
in ware eenheid.
Moge alzo de mensheid
groeien naar Gods droom.
In Christus’ naam.
Amen.
Een vredevolle vrijdag,
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
Omdat er soms niet toelaatbare berichten werden achtergelaten, zal je reactie na acceptatie worden geplaatst.