vrijdag in week 4 van de veertigdagentijd
Uit het boek Wijsheid 2, 1a + 12-22
Door zijn manier van leven is de rechtvaardige een uitdaging voor zijn slechte omgeving. De rechtvaardige zal worden ter dood gebracht.
Ten onrechte houden de goddelozen zichzelf het volgende voor:
‘Laten we voor de rechtvaardige een valstrik leggen, want hij is ons alleen maar tot last. Hij dwarsboomt ons in alles wat we doen, hij verwijt ons dat we de wet overtreden en houdt ons voor dat we verloochenen wat ons geleerd is. Hij beweert over kennis van God te beschikken en noemt zich kind van de Heer. Hij is een levende aanklacht tegen onze opvattingen geworden. Zijn verschijning alleen al is ons een doorn in het oog, omdat hij anders leeft dan anderen en zich afwijkend gedraagt. Wij zijn in zijn ogen minderwaardig en hij mijdt onze levenswijze alsof die onrein is. Hij geeft hoog op van de bestemming van de rechtvaardigen en beroemt zich erop dat God zijn vader is.
Laten we zien of hij gelijk heeft en afwachten wat er bij zijn dood gebeurt. Als de rechtvaardige echt een zoon van God is, zal die hem toch te hulp komen en hem uit de greep van zijn vijanden redden? Laten we hem aan geweld en marteling onderwerpen om te zien of hij echt zo zachtmoedig is, laten we zijn uithoudingsvermogen op de proef stellen. We zullen hem veroordelen tot een vernederende dood, want hij beweert toch dat hij gered zal worden?’
Aldus de gedachtegang van de goddelozen. Maar ze vergissen zich, verblind als ze zijn door hun slechtheid. Ze zijn niet bekend met Gods geheimen: ze verwachten niet dat vroomheid beloond wordt en geloven niet dat wie onberispelijk leeft, gelauwerd wordt.
Tussenzang: ps 34, 17-23
Refr.: Gebroken mensen is de Heer nabij.
Toornig ziet de Heer wie kwaad doen aan,
Hij wist hun namen op aarde uit.
De Heer hoort de kreten van de rechtvaardigen,
Hij bevrijdt hen uit de nood.
Gebroken mensen is de Heer nabij.
De Heer redt wie zwaar wordt getroffen.
Al blijft de rechtvaardige niets bespaard,
de Heer zal hem steeds weer bevrijden.
Hij waakt zelfs over zijn beenderen,
niet één ervan wordt verbrijzeld.
Een slecht mens komt om door eigen kwaad,
wie een rechtvaardige haat zal boeten.
De Heer redt het leven van zijn dienaren,
nooit zal boeten wie schuilt bij Hem.
Vers voor het evangelie (Joh 3, 16)
God had de wereld zo lief
dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven,
opdat iedereen die in Hem gelooft
niet verloren gaat,
maar eeuwig leven heeft.
Uit het evangelie volgens Johannes 7, 1-2 + 10 + 25-30
Ter gelegenheid van de grote feesten bezochten vele Joden de tempel van Jeruzalem. Jezus treedt op. Sommigen stellen zich de vraag of de overheid nu werkelijk erkend zou hebben dat Hij de messias is. Anderen daarentegen willen zich van Hem meester maken omdat Hij gezegd heeft dat degene die Hem gezonden heeft waarachtig is en dat ze Hem niet kennen.
Jezus trok door Galilea; in Judea wilde Hij niet komen, omdat de Joden daar Hem wilden doden. Nu naderde het Joodse Loofhuttenfeest. Maar toen zijn broers naar het feest vertrokken waren, ging Hij zelf ook, niet openlijk, maar in het geheim.
Sommige Jeruzalemmers zeiden: ‘Is dat niet die man die ze willen doden? Moet je zien, Hij spreekt vrijuit en ze zeggen niets tegen Hem. Zouden onze leiders werkelijk tot de overtuiging zijn gekomen dat Hij de messias is? Van Hém weten we waar Hij vandaan komt, maar als de messias komt, zal niemand weten waar hij vandaan komt.’
Bij zijn onderricht in de tempel zei Jezus luid en duidelijk: ‘U kent Mij en u weet waar Ik vandaan kom. Maar Ik ben niet namens mezelf gekomen; Ik ben gezonden door iemand die betrouwbaar is, en Hem kent u niet. Ik ken Hem, omdat Ik bij Hem vandaan kom en Hij Mij heeft gezonden.’
Toen wilden ze Hem grijpen, maar niemand deed Hem iets, omdat zijn tijd nog niet gekomen was.
Van Woord naar leven
GETUIGENIS
(Bij Wijsh 2, 1a + 12-22)
De rechtvaardige is een levende aanklacht tegen onze opvattingen geworden. Zijn verschijning alleen al is ons een doorn in het oog, omdat hij anders leeft dan anderen en zich afwijkend gedraagt.
Zo horen we, in het boek Wijsheid, de zogenaamde goddelozen zeggen over de gelovigen.
Doorheen zijn gedrag, de keuzes die hij maakt, de woorden die hij spreekt, getuigt een christen. En ja, de kans dat christelijk leven een doorn in het oog is van anderen is niet onbestaande. Laat het vooral geen reden zijn om je levensstijl aan te passen. Als je maar nederig blijft en de ander (ook de andersdenkende) ten diepste respecteert als mens, al was het maar omdat ook hij of zij ook een kind van God is.
André Louf zegt dat – wanneer iemand in God leeft – niet anders zal kunnen dan getuigend aanwezig zijn in deze wereld. Hij zal zich daartoe van binnenuit gestuwd weten. Laten we luisteren wat hij daarover zegt:
‘Het levende leven dat deel uitmaakt van de christelijke ervaring is niet bedoeld om opgesloten te blijven in het hart van de gelovige. Integendeel. Het is een ervaring die we niet alleen met anderen kunnen delen, ze werkt ook uit zichzelf aanstekelijk. Jezus gebruikt niet toevallig het beeld van een bron die opborrelt. Of Hij heeft het over een bron die opwelt en overloopt. Dat is eigen aan de natuur van een bron. Heeft Jezus niet gezegd dat de mond overloopt waar het hart van vol is. (Mt 12, 34)’
‘Iemand die geraakt is door het goddelijk leven, kan niet anders dan het over dit wonder hebben. Hij voelt een onweerstaanbare aandrang vanuit zijn binnenste om te getuigen. Deze innerlijke aandrang is afkomstig uit het leven in zijn binnenste en heeft niets te maken met zijn goede wil of gulheid. Hij kan haast niet anders dan het spoor te volgen in de richting waar de Geest hem stuwt. Zonder tegenpruttelen laat hij zich stuwen door deze aandrang, zelfs als de Geest hem verder meeneemt dan hij oorspronkelijk van plan was. Tot zelfs daar waar hij niet wilde of durfde te gaan. Als de gelovige erin volhardt om te blijven luisteren naar het appel van de Geest, als hij elke innerlijke weerstand weet te overwinnen, kunnen prachtige zaken plaatsvinden, echte wonderen. Geen wonderen die hij op zijn eigen rekening kan schrijven, maar wonderen die de Geest onophoudelijk wil realiseren in zijn Kerk doorheen mannen en vrouwen die zich helemaal aan Hem durven toevertrouwen.’
‘Zulke wonderen veronderstellen bij wie getuigt over Jezus altijd aandacht voor wat er zich om hem heen afspeelt. Maar hij mag vooral het contact niet kwijtspelen met de ervaring die in het intieme van zichzelf plaatsvindt. Het klopt dat hij niet mag vervreemden van de wereld, maar vervreemden van God is zeker uit den boze. Zonder ophouden moet hij blijven luisteren naar zijn hart om – zelfs in het heetst van de strijd – afgestemd te blijven op de plannen van de Geest, waarlangs die in hem werkzaam is. Ignatius zegt dat de mens die op zo’n manier samenwerkt met de Geest contemplatief is in de actie, wat wil zeggen dat hij onophoudelijk in contact blijft met de goddelijke bron in zijn hart. Hij verraadt zich trouwens wanneer je hem bezig ziet. De manier waarop hij werkt en het ritme van zijn activiteiten stralen een rust uit en missen krampachtigheid, terwijl een berg werk hem niet afschrikt. Hij lijkt nooit geërgerd. Hij oogt ontspannen en rustig. De Geest beult iemand niet af, ontmoedigt niet. De Geest is soepel. Hij maakt vrij en draagt bij tot efficiëntie. Hij schenkt vreugde. Hij toont zich in alle gebeurtenissen. “Alles wat gebeurt is verrukkelijk”, zegt Léon Bloy.’
(Uit ‘De innerlijke mens, André Louf, blz. 32-33, uitgegeven bij Halewijn, 2023).
Dus geen getuigenis los van God, op eigen houtje. Nee, van binnenuit, gestuwd door de Geest. Het staat zelfs los van het feit of je wil getuigen of niet. De Geest zal je meenemen en stuwen, Hij zal je richting geven, zoals ook woorden en daden. ‘Wonderen’ zal hij verrichten, zegt Louf. De wonderen van de Geest, de wonderen van God, de wonderen van het evangelie.
Elk wonder zal thuishoren in de barmhartigheid van Christus. Zonden zullen vergeven worden, naakten zullen worden gekleed, armen zullen voedsel krijgen, ontheemden zullen verwelkomd worden, gevangenen worden bezocht, zieken verzorgd, enzovoort. We kennen de wonderen van het leven in God. Wél, ze zullen gebeuren, wanneer wij ons verbinden met Gods Geest in ons die ons zal binnenvoeren in het leven van Christus.
En maken we daarmee een verschil in deze wereld? Ja, heel zeker.
Zullen er mensen zijn die zich ergeren, zoals het citaat uit het boek Wijsheid aangeeft? Ja, da’s mogelijk. Waarschijnlijk zelfs.
Is dit een reden om onze getuigenis dan maar af te zwakken? ’t Is te hopen van niet.
Zijn we daarmee hoogmoedig? Nee, integendeel. Laat het je niet aanpraten. Wie zich laat leiden door de Geest is juist nederig, in de diepe betekenis van het woord.
Als we de ander maar altijd hoger achten dan onszelf (Rom 12, 10b), bereid zijn hem of haar de voeten te wassen.
Laten we bidden
Vader,
moge uw Geest
ons maken tot getuigen
van uw Blijde Boodschap,
getuigen van Christus’ Pasen,
door uw barmhartigheid uit te dragen
doorheen gebed, daad en woord.
Om deze genade bidden wij,
in Christus, onze Heer.
Amen.
Een mooie vrijdag,
kris
Vragen om mee op weg te gaan
Hoe kun je Gods barmhartigheid delen met anderen in je dagelijkse leven?
Wat zou je willen zeggen tegen mensen die misschien worstelen om Gods barmhartigheid te begrijpen of te ervaren?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Louise de Marillac († 1660)
Louise de Marillac, Parijs, Frankrijk; stichteres
Zij was een onecht kind dat in 1591 in de hogere kringen van de Parijse adel werd geboren. Hoewel zij zelf het liefste in het klooster was gegaan, gaf haar geestelijk leidsman de raad toch maar in het huwelijk te treden met de secretaris van de koningin, Antoine Le Gras. Hij stierf in 1625; op dat moment was Louise nog pas 34 jaar oud.
Wat zou ze nu verder met haar leven aanvangen? Haar aandacht was getrokken door de Parijse priester Vincentius a Paolo. Hem ging ze om raad vragen. Hij maakte in haar het vroegere verlangen weer wakker om het klooster in te gaan. Hij spoorde haar aan om aandacht te geven aan haar geloofsleven en werken van christelijke naastenliefde te gaan doen.
Dat leidde er uiteindelijk toe dat zij samen een nieuwe broeder- en zustercongregatie stichtten: de Zusters en Broeders van Liefde. De eerste zusters traden toe in 1638. Zij trokken op de eerste plaats de aandacht vanwege de wijde kappen die ze droegen. Maar veel belangrijker was het dat zij zich toelegden op allerlei vormen van sociaal werk. Van het begin af aan tot aan haar dood is Louise hun overste geweest.
Zij werd zalig verklaard in 1920 en heilig in 1934.
Zij ligt begraven in het moederhuis van de Zusters van Liefde in de Rue du Bac te Parijs.
Zij is patrones van alle vormen van sociaal werk.
Bron: Heiligen.net
Louise de Marillac
Van Woord naar leven
GETUIGENIS
(Bij Wijsh 2, 1a + 12-22)
De rechtvaardige is een levende aanklacht tegen onze opvattingen geworden. Zijn verschijning alleen al is ons een doorn in het oog, omdat hij anders leeft dan anderen en zich afwijkend gedraagt.
Zo horen we, in het boek Wijsheid, de zogenaamde goddelozen zeggen over de gelovigen.
Doorheen zijn gedrag, de keuzes die hij maakt, de woorden die hij spreekt, getuigt een christen. En ja, de kans dat christelijk leven een doorn in het oog is van anderen is niet onbestaande. Laat het vooral geen reden zijn om je levensstijl aan te passen. Als je maar nederig blijft en de ander (ook de andersdenkende) ten diepste respecteert als mens, al was het maar omdat ook hij of zij ook een kind van God is.
André Louf zegt dat – wanneer iemand in God leeft – niet anders zal kunnen dan getuigend aanwezig zijn in deze wereld. Hij zal zich daartoe van binnenuit gestuwd weten. Laten we luisteren wat hij daarover zegt:
‘Het levende leven dat deel uitmaakt van de christelijke ervaring is niet bedoeld om opgesloten te blijven in het hart van de gelovige. Integendeel. Het is een ervaring die we niet alleen met anderen kunnen delen, ze werkt ook uit zichzelf aanstekelijk. Jezus gebruikt niet toevallig het beeld van een bron die opborrelt. Of Hij heeft het over een bron die opwelt en overloopt. Dat is eigen aan de natuur van een bron. Heeft Jezus niet gezegd dat de mond overloopt waar het hart van vol is. (Mt 12, 34)’
‘Iemand die geraakt is door het goddelijk leven, kan niet anders dan het over dit wonder hebben. Hij voelt een onweerstaanbare aandrang vanuit zijn binnenste om te getuigen. Deze innerlijke aandrang is afkomstig uit het leven in zijn binnenste en heeft niets te maken met zijn goede wil of gulheid. Hij kan haast niet anders dan het spoor te volgen in de richting waar de Geest hem stuwt. Zonder tegenpruttelen laat hij zich stuwen door deze aandrang, zelfs als de Geest hem verder meeneemt dan hij oorspronkelijk van plan was. Tot zelfs daar waar hij niet wilde of durfde te gaan. Als de gelovige erin volhardt om te blijven luisteren naar het appel van de Geest, als hij elke innerlijke weerstand weet te overwinnen, kunnen prachtige zaken plaatsvinden, echte wonderen. Geen wonderen die hij op zijn eigen rekening kan schrijven, maar wonderen die de Geest onophoudelijk wil realiseren in zijn Kerk doorheen mannen en vrouwen die zich helemaal aan Hem durven toevertrouwen.’
‘Zulke wonderen veronderstellen bij wie getuigt over Jezus altijd aandacht voor wat er zich om hem heen afspeelt. Maar hij mag vooral het contact niet kwijtspelen met de ervaring die in het intieme van zichzelf plaatsvindt. Het klopt dat hij niet mag vervreemden van de wereld, maar vervreemden van God is zeker uit den boze. Zonder ophouden moet hij blijven luisteren naar zijn hart om – zelfs in het heetst van de strijd – afgestemd te blijven op de plannen van de Geest, waarlangs die in hem werkzaam is. Ignatius zegt dat de mens die op zo’n manier samenwerkt met de Geest contemplatief is in de actie, wat wil zeggen dat hij onophoudelijk in contact blijft met de goddelijke bron in zijn hart. Hij verraadt zich trouwens wanneer je hem bezig ziet. De manier waarop hij werkt en het ritme van zijn activiteiten stralen een rust uit en missen krampachtigheid, terwijl een berg werk hem niet afschrikt. Hij lijkt nooit geërgerd. Hij oogt ontspannen en rustig. De Geest beult iemand niet af, ontmoedigt niet. De Geest is soepel. Hij maakt vrij en draagt bij tot efficiëntie. Hij schenkt vreugde. Hij toont zich in alle gebeurtenissen. “Alles wat gebeurt is verrukkelijk”, zegt Léon Bloy.’
(Uit ‘De innerlijke mens, André Louf, blz. 32-33, uitgegeven bij Halewijn, 2023).
Dus geen getuigenis los van God, op eigen houtje. Nee, van binnenuit, gestuwd door de Geest. Het staat zelfs los van het feit of je wil getuigen of niet. De Geest zal je meenemen en stuwen, Hij zal je richting geven, zoals ook woorden en daden. ‘Wonderen’ zal hij verrichten, zegt Louf. De wonderen van de Geest, de wonderen van God, de wonderen van het evangelie.
Elk wonder zal thuishoren in de barmhartigheid van Christus. Zonden zullen vergeven worden, naakten zullen worden gekleed, armen zullen voedsel krijgen, ontheemden zullen verwelkomd worden, gevangenen worden bezocht, zieken verzorgd, enzovoort. We kennen de wonderen van het leven in God. Wél, ze zullen gebeuren, wanneer wij ons verbinden met Gods Geest in ons die ons zal binnenvoeren in het leven van Christus.
En maken we daarmee een verschil in deze wereld? Ja, heel zeker.
Zullen er mensen zijn die zich ergeren, zoals het citaat uit het boek Wijsheid aangeeft? Ja, da’s mogelijk. Waarschijnlijk zelfs.
Is dit een reden om onze getuigenis dan maar af te zwakken? ’t Is te hopen van niet.
Zijn we daarmee hoogmoedig? Nee, integendeel. Laat het je niet aanpraten. Wie zich laat leiden door de Geest is juist nederig, in de diepe betekenis van het woord.
Als we de ander maar altijd hoger achten dan onszelf (Rom 12, 10b), bereid zijn hem of haar de voeten te wassen.
Laten we bidden
Vader,
moge uw Geest
ons maken tot getuigen
van uw Blijde Boodschap,
getuigen van Christus’ Pasen,
door uw barmhartigheid uit te dragen
doorheen gebed, daad en woord.
Om deze genade bidden wij,
in Christus, onze Heer.
Amen.
Een mooie vrijdag,
kris
Vragen om mee op weg te gaan
Hoe kun je Gods barmhartigheid delen met anderen in je dagelijkse leven?
Wat zou je willen zeggen tegen mensen die misschien worstelen om Gods barmhartigheid te begrijpen of te ervaren?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.