vrijdag in week 29 door het jaar (even jaren)
Uit de brief van Paulus aan de Efeziërs 4, 1-6
Eén Heer, één geloof, één doop.
Broeders en zusters,
ik, die gevangen zit omwille van de Heer, vraag u dringend de weg te gaan die past bij de roeping die u hebt ontvangen: wees steeds bescheiden, zachtmoedig en geduldig, en verdraag elkaar uit liefde. Span u in om door de samenbindende kracht van de vrede de eenheid te bewaren die de Geest u geeft: één lichaam en één geest, zoals u één hoop hebt op grond van uw roeping, één Heer, één geloof, één doop, één God en Vader van allen, die boven allen, door allen en in allen is.
Psalm 24, 1-6
Refr.: Zegen ons, Heer, en al uw getrouwen.
Van de Heer is de aarde en alles wat daar leeft,
de wereld en wie haar bewonen,
Hij heeft haar op de zeeën gegrondvest,
op de stromen heeft Hij haar verankerd.
Wie mag de berg van de Heer bestijgen,
wie mag staan op zijn heilige plaats?
Wie reine handen heeft en een zuiver hart,
zich niet inlaat met leugens en niet bedrieglijk zweert.
Zegen zal hij ontvangen van de Heer
en recht verkrijgen van God, zijn redder.
Dat valt hun ten deel die U zoeken,
die zich tot U wenden – het volk van Jakob.
Uit het evangelie volgens Lucas 12, 54-59
Zien wij ook in deze tijd de tekenen van de Heer ?
Jezus sprak tot de menigte:
‘Wanneer jullie een wolk zien opkomen in het westen, zeggen jullie meteen dat er regen op komst is, en dat is ook zo. En wanneer jullie merken dat de wind uit het zuiden komt, zeggen jullie dat er hitte op komst is, en dat is ook zo. Huichelaars!
De aanblik van de aarde en de hemel kunnen jullie duiden, hoe kan het dan dat jullie deze tijd niet kunnen duiden? Waarom bepalen jullie niet uit jezelf wat juist is?
Als je met je tegenstander op weg bent naar een hoge autoriteit, doe dan moeite om nog onderweg tot een vergelijk met hem te komen, anders sleept hij je voor de rechter, en de rechter zal je uitleveren aan de gerechtsdienaar, en die zal je in de gevangenis gooien. Ik zeg je, dan kom je niet vrij voor je ook de laatste cent betaald hebt.’
Van Woord naar leven
Vandaag lezen we wij Paulus: ‘Wees steeds bescheiden, zachtmoedig en geduldig, en verdraag elkaar uit liefde.’
Uit liefde elkaar verdragen… Het klinkt alsof we in liefde vervelende dingen van elkaar moeten dulden. Inderdaad, het klinkt niet alleen zo, het is ook zo. Ieder die op een of andere wijze met andere mensen te maken heeft (ouders, kinderen, partners, collega’s, medezusters- of broeders, klasgenoten,…) zal dat onderschrijven. Soms moeten we elkaar verdragen. Zo dikwijls zijn we lastig en ambetant naar elkaar toe.
Maar wanneer we dat woord ‘verdragen’ nader bekijken, zien we daar twee woorden in, namelijk ‘ver’ en ‘dragen’. En als je ‘verdragen’ kunt beleven vanuit deze twee afzonderlijke woorden, namelijk ‘ver’ en ‘dragen’, wordt ‘verdragen’ een zeer rijk en liefdevol gebeuren. Is het niet ieders roeping om elkaar te dragen, niet een kleine afstand, maar ver, voor een lange tijd?
Je hoort me niet zeggen dat dit vanzelfsprekend is. Het is verre van dat. Het vraagt inzet, geduld, volharding, soms verstandsliefde, keuze, zachtmoedigheid, bescheidenheid,… Kortom, het vraagt liefde; een dragende liefde, een ver dragende liefde. Niet eenvoudig. Maar zeer zeker de moeite deze weg te gaan.
Laten we ons spiegelen aan het teken van Gods liefde bij uitstek: Jezus’ kruis. Zijn totaal gegeven liefde is niet enkel ons tot voorbeeld, maar het kan ook onze kracht en hulp worden.
Laten we ons hart openen voor Jezus’ genade, opdat we verenigd met Hem elkaar mogen liefhebben; elkaar verdragend en dragend.
kris
Reageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.
Laten wij bidden
Heer Jezus,
naar U kijken wij op, van U willen wij ontvangen. Schenk ons de diepe genade te mogen delen in uw liefde voor allen. Mogen wij niet enkel liefhebben die ons sympathiek lijken, maar ook hen waar we het moeilijk mee hebben, hen die ons het leven lastig maken, hen waarmee we het niet mee kunnen vinden. Leer ons liefhebben, Heer Jezus, zoals Gij hebt liefgehad. Leer ons achter moeilijke karakters de mens te zien die Gij bemint, de mens waarmee Gij geduld hebt, de mens die Gij wilt helen. En ja Heer, maak ons nederig door in te zien hoe ambetant we misschien zelf soms zijn voor anderen. Kom Heer Jezus, kom, trek ons in die warme gloed van uw liefde.
Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Johannes van Capestrano († 1456)
Johannes van Capestrano,Ilok (bij Vukovar ten noordwesten van Belgrado); † 1456.
Hij werd op 24 juni 1386 geboren te Capestrano, een plaatsje in de Italiaanse Abruzzen. Hij studeerde rechten achtereenvolgens aan de universiteiten van Perugia en Rome. In 1412 werd hij door koning Ladislas van Napels tot rechter benoemd in de stad Perugia. Bij een inval van de soldatenbendes van Malatesta werd hij gevangen genomen en opgesloten. In de kerker zou hij visioenen ontvangen hebben, met als gevolg dat hij brak met zijn verleden en intrad bij de Franciscaanse tak der observanten. Het huwelijk dat hij vlak voordien gesloten had, maar door zijn gevangenschap nog niet door geslachtsgemeenschap had kunnen consumeren, liet hij ontbinden.
Vanaf 1417 begint zijn apostolische werkzaamheid, die hem rusteloos door heel Europa zal voeren. Net als zijn vriend Bernardinus van Siena († 1444; feest 20 mei) is hij rondreizend predikant. Tot aan 1451 beweegt hij zich uitsluitend binnen de grenzen van Italië, met uitzonering van een visitatiereis naar Palestina en een preekmissie naar de Nederlanden. Naast godsdienstige onderwerpen als Christus, genade en gebed, gaan ze ook over vrede en gerechtigheid; in dat verband preekt hij regelmatig tegen de woekerrente die in die tijd heel gebruikelijk was en wel op kon lopen tot vijftig à zestig procent. Elke dag houdt hij wel ergens een preek die dan vaak meer dan een uur duurde. Daarna wachten hem rijen biechtelingen die hem uren achtereen in de biechtstoel gekluisterd houden. Waar hij maar kan, richt hij gebedsbroederschappen op en sticht hij gasthuizen voor zieken, zwervers en daklozen. Intussen heeft hij met veel inzet geijverd voor de heiligverklaring van zijn vriend Bernardinus, welke inderdaad in 1450 zijn beslag krijgt.
Vanaf 1451 tot 1454 trekt hij op verzoek van keizer Frederik III († 1493) Europa in. Zo vinden we hem in Oostenrijk en Bohemen, waar hij strijdgesprekken houdt met de Hussieten en er velen, vooral van adel, weet terug te brengen te de moederkerk.
Vervolgens zien we hem optreden in Beieren, Thüringen, Saksen, Sleeswijk en Polen. In het voorbijgaan verricht hij honderden wonderbaarlijke genezingen. Van minstens tweeduizend zijn er notariële getuigenverslagen vastgelegd. Tussen de bedrijven door werkt hij ijverige mee aan de hervorming van zijn kloosterorde, en wordt hij herhaaldelijk door de paus ingeschakeld als zijn persoonlijk gezant en treedt hij op als bemiddelaar en vredestichter aan Italiaanse en Europese hoven.
Vanaf 1454 komt er een hoofdthema bij in zijn predikaties: een kruistocht tegen de Turken. Hij schijnt nauw betrokken geweest te zijn bij de overwinning op de Turken op 22 juli 1456, waardoor Belagrado op het nippertje van de ondergang werd gered: ‘Met Johannes in de voorste rijen maakte het leger van de Hongaarse veldheer János Hunyadi op 22 juli 1456 een einde aan het beleg van Belgrado door sultan Mehmed II,’aldus Van der Linden. Enige maanden later wordt hij aangetast door de pest en sterft niet ver van Belgrado, in het plaatsje Ilok aan de Donau.
Hij werd in de plaatselijke kerk bijgezet. Bij onlusten in 1526 wordt zijn graf geschonden; sindsdien is zijn lijk spoorloos verdwenen.
Bij zijn leven werd hij al beschouwd als een groot heilige. Hij wordt genoemd ‘de Redder van Belgrado’ en ‘Apostel van Europa’. In 1690 werd hij door paus Alexander VIII († 1691) heilig verklaard. Hij geldt als patroon van het verenigde Europa. Daarnaast wordt hij op basis van de verschillende episodes in zijn leven vereerd als beschermheilige van juristen, legeraalmoezeniers.
Hij wordt afgebeeld als minderbroeder (franciscaan); vaak met een rood kruis op de borst of kruisvaan in de hand (oproep tot een nieuwe kruistocht); aan zijn voeten soms overwonnen Turken.
Bron: Heiligen.net
Laten wij bidden
Heer Jezus,
naar U kijken wij op, van U willen wij ontvangen. Schenk ons de diepe genade te mogen delen in uw liefde voor allen. Mogen wij niet enkel liefhebben die ons sympathiek lijken, maar ook hen waar we het moeilijk mee hebben, hen die ons het leven lastig maken, hen waarmee we het niet mee kunnen vinden. Leer ons liefhebben, Heer Jezus, zoals Gij hebt liefgehad. Leer ons achter moeilijke karakters de mens te zien die Gij bemint, de mens waarmee Gij geduld hebt, de mens die Gij wilt helen. En ja Heer, maak ons nederig door in te zien hoe ambetant we misschien zelf soms zijn voor anderen. Kom Heer Jezus, kom, trek ons in die warme gloed van uw liefde.
Amen.