vrijdag in week 29 door het jaar
Uit de brief van Paulus aan de Romeinen 7, 18-25a
Paulus drukt in deze lezing een diep menselijke ervaring uit. Dikwijls lukken wij niet in het goede dat we willen terwijl het kwade – dat we niet willen – steeds weer opduikt. Paulus biedt hiervoor een oplossing: Jezus Christus, onze Heer. God zij gedankt!
Broeders en zusters,
ik besef dat in mij, in mijn aardse natuur, het goede niet aanwezig is. Ik wíl het goede wel, maar het goede doen kan ik niet. Want ik doe niet wat ik wil, het goede, maar juist wat ik niet wil, het kwade, dat doe ik. Maar wanneer mijn daden in strijd zijn met mijn wil, ben ik daar niet meer zelf de oorzaak van, maar de zonde die in mij woont. Ik ontdek in mezelf dus de wetmatigheid dat het kwade zich aan mij opdringt, ook al wil ik het goede doen. Innerlijk stem ik vol vreugde in met de wet van God, maar in alles wat ik doe zie ik die andere wet. Hij voert strijd tegen de wet waarmee ik met mijn verstand instem en maakt van mij, in heel mijn doen en laten, een gevangene van de wet van de zonde. Wie zal mij, ongelukkig mens, redden uit dit bestaan dat beheerst wordt door de dood? God zij gedankt, die ons redt door Jezus Christus, onze Heer.
Psalm 119, 66 + 68 + 76 + 77 + 93 + 94
Refr.: God, onderwijs mij in uw wetten.
Leer mij goed oordelen en onderscheiden,
ik heb vertrouwen in uw geboden.
U bent goed en U doet goed,
onderwijs mij in uw wetten.
Moge uw liefde mij vertroosten,
zoals U aan uw dienaar hebt beloofd.
Heb mededogen met mij, en ik zal leven,
uw wet verheugt mij.
In eeuwigheid zal ik uw regels niet vergeten,
daardoor houdt U mij in leven.
Ik ben van U, red mij,
want steeds zoek ik uw regels.
Vers voor het evangelie (Ps 119, 105)
Alleluia.
Uw woord is een lamp voor mijn voet, Heer,
een licht op mijn pad.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Lucas 12, 54-59
Zien wij ook in deze tijd de tekenen van de Heer?
Jezus sprak tot de menigte:
‘Wanneer jullie een wolk zien opkomen in het westen, zeggen jullie meteen dat er regen op komst is, en dat is ook zo. En wanneer jullie merken dat de wind uit het zuiden komt, zeggen jullie dat er hitte op komst is, en dat is ook zo. Huichelaars! De aanblik van de aarde en de hemel kunnen jullie duiden, hoe kan het dan dat jullie deze tijd niet kunnen duiden? Waarom bepalen jullie niet uit jezelf wat juist is? Als je met je tegenstander op weg bent naar een hoge autoriteit, doe dan moeite om nog onderweg tot een vergelijk met hem te komen, anders sleept hij je voor de rechter, en de rechter zal je uitleveren aan de gerechtsdienaar, en die zal je in de gevangenis gooien. Ik zeg je: dan kom je niet vrij voor je ook de laatste cent betaald hebt.’
Van Woord naar leven
STAAN IN DE STROOM VAN GODS GENADE
Vandaag lezen we bij Paulus: ‘Ik doe niet wat ik wil, het goede, maar juist wat ik niet wil, het kwade, dat doe ik.’
Zo menselijk. Zo herkenbaar. Ik ben blij en dankbaar te lezen dat ook de grote Paulus hiermee vocht. Want voeren we niet allen die strijd? Diep vanbinnen weten we hoe het moet, en dragen we zelfs de oprechte intentie hieraan gehoor te geven … De praktijk echter leert ons dat het vaak gebeurt dat we niet doen wat we eigenlijk willen doen. De mens is, wat dit betreft, een merkwaardig wezen.
Het zegt iets over de innerlijke strijd tussen het volgen van ons ego versus het volgen van Gods stem. Een inwendig oorlogje dat ieder – de ene allicht al meer dan de andere – dagelijks moet uitvechten.
Hoewel … uitvechten. Moeten we dit echt zelf uitvechten?
In zekere zin toch wel, ja. Zoals we gisteren zeiden: we moeten bereid zijn de keuze te maken voor God, tegen het kwaad. De keuze om te leven in Christus. Die keuze moet ieder van ons maken, en daar dragen we als persoon een immense verantwoordelijkheid in.
Anderzijds moeten we de Heer zijn werk laten doen, en moeten wij gaan staan in de stroom van zijn genade, zodat de omvorming naar Gods liefde meer en meer vorm kan krijgen. Maar zelfs dit ‘gaan staan in de de stroom van Gods genade’ hoeven we niet zelf te doen. Het is zelfs beter dat we het niet doen. Want als we het doen, of trachten te doen, eigenen we ons Gods genade toe. De werkelijke genade bestaat er in je in stilte toe te vertrouwen aan de heilige Geest die je zal brengen in die stroom van Gods genade. Het nietsdoen omarmen … daarover gaat het. Opdat God álles kan doen.
Laten we bidden
Heer God,
wij danken U om uw hand
die Gij voortdurend naar ons uitstrekt
doorheen uw Zoon.
Geef ons de nederigheid en de liefde
onze hand in de Uwe te leggen,
ons ten diepste toevertrouwend aan Christus.
Moge de Geest ons binnenleiden
in dit gebeuren.
Alle dagen van ons leven.
Amen.
Ik wens ieder van jullie een mooie godsontmoeting toe vandaag.
Alle Goeds, kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Vincentius, Sabina & Christeta van Avila († 303)
Vincentius van Ávila, Spanje; met Sabina & Christeta; martelaars
Volgens de legende gaat het hier om drie weeskinderen die van jongs af aan als christenen waren opgevoed. Ze waren afkomstig uit Talavera-la-Reyna (= het Portugese Evora) aan de Taag. Toen de antichristelijke edicten van de keizers Diocletianus (286-305) en Maximianus in Spanjeaan stadhouder Dacianus bekend werden, ontvluchtten zij hun woonplaats en kwamen na moeizame omzwervingen tenslotte in Ávila terecht. Maar de spionnen van Dacianus hadden hun werk goed gedaan. Zij spoorden hen op, arresteerden hen en leidden hen voor aan de stadhouder. Toen zij hun godsdienst niet wilden afzweren, gaf hij ze prijs aan de afschuwelijkste folteringen.
Van ouds staan zij te boek als patroonheiligen van de stad Ávila.
Bron: Heiligen.net
Van Woord naar leven
STAAN IN DE STROOM VAN GODS GENADE
Vandaag lezen we bij Paulus: ‘Ik doe niet wat ik wil, het goede, maar juist wat ik niet wil, het kwade, dat doe ik.’
Zo menselijk. Zo herkenbaar. Ik ben blij en dankbaar te lezen dat ook de grote Paulus hiermee vocht. Want voeren we niet allen die strijd? Diep vanbinnen weten we hoe het moet, en dragen we zelfs de oprechte intentie hieraan gehoor te geven … De praktijk echter leert ons dat het vaak gebeurt dat we niet doen wat we eigenlijk willen doen. De mens is, wat dit betreft, een merkwaardig wezen.
Het zegt iets over de innerlijke strijd tussen het volgen van ons ego versus het volgen van Gods stem. Een inwendig oorlogje dat ieder – de ene allicht al meer dan de andere – dagelijks moet uitvechten.
Hoewel … uitvechten. Moeten we dit echt zelf uitvechten?
In zekere zin toch wel, ja. Zoals we gisteren zeiden: we moeten bereid zijn de keuze te maken voor God, tegen het kwaad. De keuze om te leven in Christus. Die keuze moet ieder van ons maken, en daar dragen we als persoon een immense verantwoordelijkheid in.
Anderzijds moeten we de Heer zijn werk laten doen, en moeten wij gaan staan in de stroom van zijn genade, zodat de omvorming naar Gods liefde meer en meer vorm kan krijgen. Maar zelfs dit ‘gaan staan in de de stroom van Gods genade’ hoeven we niet zelf te doen. Het is zelfs beter dat we het niet doen. Want als we het doen, of trachten te doen, eigenen we ons Gods genade toe. De werkelijke genade bestaat er in je in stilte toe te vertrouwen aan de heilige Geest die je zal brengen in die stroom van Gods genade. Het nietsdoen omarmen … daarover gaat het. Opdat God álles kan doen.
Laten we bidden
Heer God,
wij danken U om uw hand
die Gij voortdurend naar ons uitstrekt
doorheen uw Zoon.
Geef ons de nederigheid en de liefde
onze hand in de Uwe te leggen,
ons ten diepste toevertrouwend aan Christus.
Moge de Geest ons binnenleiden
in dit gebeuren.
Alle dagen van ons leven.
Amen.
Ik wens ieder van jullie een mooie godsontmoeting toe vandaag.
Alle Goeds, kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.