vrijdag in week 20 door het jaar
Uit het boek Ruth 1, 1 + 3-6 + 14b-16 + 22
Ruth, een vreemde uit het land van Moab, was gehuwd met een Israëliet die kinderloos sterft. Zij was overgegaan naar het geloof van de Israëlieten en zo keert ze als weduwe ook terug naar het land van haar man, waar ze geloof en leven van het volk deelt.
In de tijd dat de rechters het volk leidden, brak er een hongersnood uit in het land. Een man trok daarom met zijn vrouw en zijn twee zonen weg uit Betlehem in Juda, om als vreemdeling te gaan wonen in de vlakte van Moab.
Na enige tijd stierf Elimelech, de man van Naomi, en zij bleef achter met haar twee zonen. Zij trouwden allebei met een Moabitische vrouw. De naam van de ene was Orpa, die van de andere was Ruth. Nadat ze daar ongeveer tien jaar gewoond hadden, stierven ook Machlon en Kiljon, en de vrouw bleef alleen achter, zonder haar twee zonen en zonder haar man.
Toen Naomi hoorde, daar in Moab, dat de Heer zich het lot van zijn volk had aangetrokken en het weer brood had gegeven, maakte ze zich samen met haar twee schoondochters gereed om Moab te verlaten en terug te keren. Orpa kuste haar schoonmoeder vaarwel, maar Ruth week niet van haar zijde.
‘Kijk, je schoonzus gaat terug naar haar volk en haar god,’ zei Naomi, ‘ga haar toch achterna!’
Maar Ruth antwoordde: ‘Vraag me toch niet langer u te verlaten en terug te gaan, weg van u. Waar u gaat, zal ik gaan, waar u slaapt, zal ik slapen; uw volk is mijn volk en uw God is mijn God.’
Zo kwam Naomi terug uit Moab, samen met haar schoondochter Ruth, de Moabitische. Ze kwamen in Betlehem aan bij het begin van de gersteoogst.
Psalm 146, 5-10
Refr.: De Heer zal ik loven mijn leven lang.
Gelukkig wie de God van Jakob tot hulp heeft,
wie zijn hoop vestigt op de Heer, zijn God,
die hemel en aarde heeft gemaakt,
de zee en alles wat daar leeft,
Hij die trouw is tot in eeuwigheid,
recht doet aan de verdrukten,
brood geeft aan de hongerigen.
De Heer bevrijdt de gevangenen,
de Heer opent de ogen van blinden,
de Heer richt de gebogenen op,
de Heer heeft de rechtvaardigen lief.
De Heer beschermt de vreemdelingen,
wezen en weduwen steunt Hij,
maar goddelozen richt Hij te gronde.
De Heer is koning tot in eeuwigheid,
je God, Sion, van geslacht op geslacht.
Vers voor het evangelie (Jak 1, 21b)
Alleluia.
Aanvaard de boodschap die in u is geplant
en die u kan redden.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Matteüs 22, 34-40
Tegenover de kleinzielige verplichtingen van de Joodse voorschriften stelt Jezus de liefde tot God en tot de evenmens. Dat is voor Hem de Wet. De twee geboden van het Oude Testament zijn er voor Hem slechts één. Voor de christen is de liefde tot alle mensen niet te scheiden van de liefde tot God, die de bron is van alle liefde.
Nadat de farizeeën hadden vernomen dat Jezus de sadduceeën tot zwijgen had gebracht, kwamen ze bij elkaar.
Om Hem op de proef te stellen vroeg een van hen, een wetgeleerde: ‘Meester, wat is het grootste gebod in de wet?’
Hij antwoordde: ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf. Deze twee geboden zijn de grondslag van alles wat er in de Wet en de Profeten staat.’
Van Woord naar leven
DE GRONDSLAG VAN WET EN PROFETEN
Jezus antwoordde: : ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf. Deze twee geboden zijn de grondslag van alles wat er in de Wet en de Profeten staat.’
Wanneer men de Bijbel in enkele bewoordingen zou moeten samenvatten, zou men dit antwoord van Jezus – hierboven geciteerd – kunnen aanhalen.
Terecht zegt Jezus dan ook: ‘Deze twee geboden zijn de grondslag van alles wat er in de Wet en de Profeten staat.’
Doch mogen we niet vergeten welke weg Jezus hiervoor zelf gegaan is: de weg van het kruis, voor Hem heel letterlijk.
Wanneer Jezus spreekt over ‘liefhebben’, bedoelt Hij dat niet goedkoop. Hij heeft het over een liefhebben tot het uiterste, met een trouw om U tegen te zeggen, een beminnen zonder grenzen, een zich geven aan de ander, zonder voorkeur.
Een weg van totale geweldloosheid, de andere wang aanbiedend terwijl men op de ene slaat, biddend voor hen die je mishandelen, hen vergevend.
Tevens heeft Jezus in het lijden de nee-woorden van de wereld op zich genomen, de zonde in liefde gedragen; als Zoon van God.
In het kruis toonde, en toont, Hij ook zijn diepste solidariteit met al wat broos, gebroken en arm is in de wereld. In hen zien wij zijn gelaat, mogen we Hem ontmoeten en liefhebben.
En niet onbelangrijk: zijn kruisweg ging Hij in de liefde van de Geest. Hij deed het nooit in eigen persoontje, maar altijd vanuit de heilige Geest; de levende liefde die Hem met zijn Vader verbond.
Hij is ons de weg van het kruis voorgegaan om ons te tonen wat de inhoud is van ‘God beminnen, je naaste en jezelf’.
Geen goedkope weg, maar in de diepte de meest schone en edele levensweg die een mens zich kan indenken.
De kruis-weg van Jezus zou het hart moeten zijn van ons liefhebben. Niet enkel als voorbeeld, maar ook en voorál als bron van diepe genade.
Laten wij, wanneer wij bidden voor een kruisbeeld, vragen om Gods genade: dat wij vanuit Jezus’ inwoning zijn liefde mogen belichamen in al ons doen en laten.
Dat dit vooral geen vrome theorie moge zijn, maar een blijde werkelijkheid. Opdat het Pasen van de Heer meer en meer zichtbaar mag zijn in ons persoonlijk leven, in de gemeenschap van de Kerk, in de hele wereld.
Laten we bidden
Heer Jezus, goede Broer,
moge het kruis een teken zijn,
én een weg,
vervuld van diepe genade
waarin de liefde van de Vader
zich door ons allen openbaart.
In uw naam.
Amen.
Een mooie vrijdag vervuld van Gods liefde.
Met een hartelijke groet,
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Jozef Calasanz († 1648)
Hij werd op 11 september 1556 geboren in de Spaanse plaats Peralta de la Sal, ten noordwesten van Lérida (Huesca) als zoon van de heer van Calasanz y Gastón. Hij studeerde aan de universiteiten van Lérida, Valencia en Alcalà en behaalde zijn doctorsgraad aan de universiteit van Barcelona. In 1583 ontving hij de priesterwijding. Negen jaar later verhuisde hij naar Rome, volgens zeggen, omdat hij daartoe in een visioen werd opgeroepen.
Meteen vielen hem de verwaarloosde kinderen op die overal rondzwierven en een losgeslagen leven leidden. In 1597 opende hij in het parochiehuis van de Santa Dorotea in Trastevere de eerste gratis lagere school voor arme kinderen van Europa. Met zijn medewerkers riep hij een nieuwe religieuze congregatie in het leven: ‘Het genootschap van reguliere priesters voor vrome scholen’, kortweg ‘piaristen genoemd naar het Latijnse woord ‘pius’ = ‘vroom’. Zoals de naam zegt legden zij zich toe op onderwijs en opvoeding van arme kinderen. Ze groeide uit tot een heuse religieuze orde.
Hij nam de naam aan van Jose a Matre Dei. Het was zijn trots dat oud-leerlingen priester werden en als missionaris werkten in verre streken als Bohemen en Polen. Maar gaandeweg hadden ze te lijden van interne conflicten en aanvallen van buitenaf. Dat laatste vooral van andere congregaties die soortgelijk werk deden voor de jeugd. Jozef zelf moest aftreden als algemeen overste, omdat hij van alle kanten verdacht werd gemaakt, en omdat zijn goede bedoelingen en plannen door vijandige types consequent in een kwaad daglicht werden geplaatst. Dwars door dit alles heen deden de piaristen op vele plaatsen hun heilzaam werk. Met als gevolg dat de orde uiteindelijk in ere werd hersteld. Jozef zelf heeft dat niet meer mogen meemaken. Hij stierf arm en verguisd en ligt begraven in de San Pantaleo kerk in Rome. Hij werd heilig verklaard door paus Clemens XIII in 1767.
Van Woord naar leven
DE GRONDSLAG VAN WET EN PROFETEN
Jezus antwoordde: : ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf. Deze twee geboden zijn de grondslag van alles wat er in de Wet en de Profeten staat.’
Wanneer men de Bijbel in enkele bewoordingen zou moeten samenvatten, zou men dit antwoord van Jezus – hierboven geciteerd – kunnen aanhalen.
Terecht zegt Jezus dan ook: ‘Deze twee geboden zijn de grondslag van alles wat er in de Wet en de Profeten staat.’
Doch mogen we niet vergeten welke weg Jezus hiervoor zelf gegaan is: de weg van het kruis, voor Hem heel letterlijk.
Wanneer Jezus spreekt over ‘liefhebben’, bedoelt Hij dat niet goedkoop. Hij heeft het over een liefhebben tot het uiterste, met een trouw om U tegen te zeggen, een beminnen zonder grenzen, een zich geven aan de ander, zonder voorkeur.
Een weg van totale geweldloosheid, de andere wang aanbiedend terwijl men op de ene slaat, biddend voor hen die je mishandelen, hen vergevend.
Tevens heeft Jezus in het lijden de nee-woorden van de wereld op zich genomen, de zonde in liefde gedragen; als Zoon van God.
In het kruis toonde, en toont, Hij ook zijn diepste solidariteit met al wat broos, gebroken en arm is in de wereld. In hen zien wij zijn gelaat, mogen we Hem ontmoeten en liefhebben.
En niet onbelangrijk: zijn kruisweg ging Hij in de liefde van de Geest. Hij deed het nooit in eigen persoontje, maar altijd vanuit de heilige Geest; de levende liefde die Hem met zijn Vader verbond.
Hij is ons de weg van het kruis voorgegaan om ons te tonen wat de inhoud is van ‘God beminnen, je naaste en jezelf’.
Geen goedkope weg, maar in de diepte de meest schone en edele levensweg die een mens zich kan indenken.
De kruis-weg van Jezus zou het hart moeten zijn van ons liefhebben. Niet enkel als voorbeeld, maar ook en voorál als bron van diepe genade.
Laten wij, wanneer wij bidden voor een kruisbeeld, vragen om Gods genade: dat wij vanuit Jezus’ inwoning zijn liefde mogen belichamen in al ons doen en laten.
Dat dit vooral geen vrome theorie moge zijn, maar een blijde werkelijkheid. Opdat het Pasen van de Heer meer en meer zichtbaar mag zijn in ons persoonlijk leven, in de gemeenschap van de Kerk, in de hele wereld.
Laten we bidden
Heer Jezus, goede Broer,
moge het kruis een teken zijn,
én een weg,
vervuld van diepe genade
waarin de liefde van de Vader
zich door ons allen openbaart.
In uw naam.
Amen.
Een mooie vrijdag vervuld van Gods liefde.
Met een hartelijke groet,
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.