vrijdag in week 19 door het jaar
Uit de profeet Ezechiël 16, 59-63
God spreekt tot zijn volk over hun gebroken verbond en kondigt aan dat Hij, ondanks hun fouten, een eeuwig verbond met hen zal sluiten, wat hen tot schaamte en bezinning zal brengen. Uiteindelijk zal Hij hen vergeven, en in hun schaamte zullen zij zwijgen, bewust van zijn vergevende genade.
Dit zegt God, de Heer:
‘Door je niet te houden aan ons verbond heb je je eed gebroken, en daarom zal Ik je behandelen zoals je verdient. Toch zal Ik aan dat verbond blijven denken, het verbond dat Ik met je gesloten heb in de dagen dat je nog jong was. Daarom zal Ik nu een verbond met je sluiten dat eeuwig zal duren.
Als je grote en je kleine zus weer bij je komen, zul je over je gedrag nadenken en je ervoor schamen. Je zult ze van Mij als dochters krijgen, al maken zij van het verbond geen deel uit.
Als Ik mijn verbond met jou heb gesloten, zul je beseffen dat Ik de Heerben. Dan zul je terugdenken aan wat er gebeurd is en je zult je schamen.
Wanneer Ik je alles heb vergeven wat je hebt gedaan, zul je voortaan uit schaamte zwijgen – zo spreekt God, de Heer.’
Tussenzang: Jes. 12, 2 + 3 + 4bcd + 5 + 6
Refr.: Ik dank U, Heer, want hoewel U toornig op mij was, schenkt U mij nu troost en vergeving.
God, Hij is mijn redder.
Ik heb een vast vertrouwen,
ik ben niet bang,
want de Heer is mijn sterkte,
Hij is mijn beschermer,
Hij heeft mij redding gebracht.
Vol vreugde zullen jullie water putten
uit de bron van de redding.
Loof de Heer, roep zijn Naam uit.
Maak alle volken zijn daden bekend,
verkondig zijn verheven Naam.
Zing een lied voor de Heer,
machtig zijn zijn daden.
Laat heel de aarde dit weten.
Jubel en juich, inwoners van Sion,
want groot is de Heilige van Israël,
die in jullie midden woont.
Uit het evangelie volgens Matteüs 19, 3-12
Jezus wordt door de farizeeën uitgedaagd over echtscheiding en benadrukt dat het huwelijk een door God ingesteld en onverbreekbaar verbond is. Verder legt Hij uit dat niet iedereen geroepen is tot het huwelijk, en dat sommigen ervoor kiezen omwille van het koninkrijk van de hemel niet te trouwen.
Er kwamen enkele farizeeën op Hem af om Hem op de proef te stellen.
Ze vroegen: ‘Mag een man zijn vrouw om willekeurig welke reden verstoten?’
Hij zei: ‘Hebt u niet gelezen dat de schepper de mens bij het begin mannelijk en vrouwelijk heeft gemaakt? En dat Hij gezegd heeft: “Daarom zal een man zich losmaken van zijn vader en moeder en zich hechten aan zijn vrouw, en die twee zullen één lichaam zijn”? Ze zijn dus niet langer twee, maar één. Wat God heeft verbonden, mag een mens niet scheiden.’
Toen vroegen ze Hem: ‘Waarom heeft Mozes dan voorgeschreven haar een scheidingsbrief te geven en haar zo te verstoten?’
Hij antwoordde: ‘Omdat u halsstarrig bent, daarom heeft Mozes u toegestaan uw vrouw te verstoten. Maar dat is niet vanaf het begin zo geweest. Ik zeg u dit: een man die om een andere reden dan ontucht zijn vrouw verstoot en met een ander trouwt, pleegt overspel.’
Hierop zeiden zijn leerlingen: ‘Als het met de verhouding tussen man en vrouw zo gesteld is, kun je maar beter niet trouwen.’
Hij zei tegen hen: ‘Niet iedereen kan deze kwestie begrijpen, alleen degenen aan wie het gegeven is. Er zijn mannen die niet trouwen omdat ze onvruchtbaar geboren zijn, andere omdat ze door mensen onvruchtbaar gemaakt zijn, en er zijn mannen die niet trouwen omdat ze zichzelf onvruchtbaar gemaakt hebben met het oog op het koninkrijk van de hemel. Laat wie bij machte is dit te begrijpen het begrijpen!’
Van Woord naar leven
HET HUWELIJK ALS SPIEGEL VAN GODS TROUW
(Bij Mat 19, 3-12)
Jezus sprak: ‘Daarom zal een man zich losmaken van zijn vader en moeder en zich hechten aan zijn vrouw, en die twee zullen één lichaam zijn. Ze zijn dus niet langer twee, maar één. Wat God heeft verbonden, mag een mens niet scheiden.’
Wanneer twee mensen verliefd worden, kan het gebeuren dat ze ervoor kiezen om te trouwen. Zij kiezen, maar wat er gebeurt bij het altaar is puur gave, en wel van God. God maakt deze twee mensen tot één. In liefde geven ze zich aan elkaar, maar wezenlijk is het iets dat aan hen gebeurt. Het is Christus die door het sacrament van het huwelijk de band smeedt.
Het is de bedoeling dat de geliefden dagelijks putten uit dit sacrament. Net zoals bij het doopsel is elk sacrament een bron van levend water die niet ophoudt genade te schenken. Daarom is het belangrijk om dicht bij deze bron te blijven, in goede en kwade dagen.
Liefde is zowel gave als opgave, iets waar dagelijks aan gewerkt moet worden en waarin veel verdragen en gedragen moet worden. Het is een weg van voortdurend opnieuw timmeren, van vallen en samen weer opstaan. In het huwelijk kan een koppel getuigen van Gods trouw aan de mensheid. Zij zijn als het ware een beeld van deze trouw.
Laat ons bidden voor de gehuwden. Mogen zij dagelijks drinken uit de bron van het huwelijkssacrament dat hen ooit is geschonken.
Laat ons ook bidden voor die koppels waar het huwelijk gestrand is. Mogen zij God niet verliezen en hun band met Christus steeds inniger maken, ondanks het stranden. En moge de Kerk, wij allen, hen met Christus’ liefde omarmen.
Laten we bidden
Zegen, Vader, de gehuwden. Mogen zij trouw zijn aan de liefde die hen aan elkaar bindt.
Zegen hen die gestrand zijn in hun huwelijk. Mogen zij hun wonden in de Heer neerleggen en de weg gaan die U nu met hen wil gaan.
Zegen de Kerk; moge zij zowel de gehuwden als zij die pijn hebben geleden in hun huwelijk omarmen en met hen de weg van het evangelie bewandelen.
Door Christus, uw Zoon en onze Heer.
Amen.
Geliefde mensen, moge ons hart vervuld zijn van Gods liefde en trouw.
Een toegewijde vrijdag.
kris
Om mee op weg te gaan
Is het sacrament van het huwelijk voor mij een bron van blijvende genade?
Deze vraag peilt of je het huwelijkssacrament beschouwt als een voortdurende bron van genade en steun in je leven, en hoe het je spirituele groei en relatie beïnvloedt.
Hoe kan ik koppels ondersteunen die moeilijke tijden doorgaan in hun huwelijksleven?
Deze vraag nodigt je uit na te denken hoe je vanuit een christelijk perspectief praktische en emotionele steun kunt bieden aan koppels die worstelen in hun huwelijk.
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Stefanus I van Hongarije († 1038)
Stefanus I van Hongarije, Boedapest, Hongarije; eerste christenkoning
Hij werd rond 970 in de Hongaarse stad Esztergóm geboren als Vajk (of Vaik), zoon van fejedelem (ook vojvoda = vorst) Géza (of Geysa). In die tijd viel Hongarije nog onder het bisdom Passau. Een priester uit de St-Peregrinuskerk kwam om hem te dopen, waarbij hij de naam István (= Stefanus) ontving. Zijn vorming kreeg hij van de heilige Adalbertus van Praag († 997; feest 23 april). Na de dood van zijn vader Geysa in 977 volgde hij hem op als ‘Voivoda’ der Hongaren. In 995 huwde hij met Gisela, die later eveneens als heilige zou worden vereerd († 1065; feest 7 mei).
Met Kerstmis van het jaar 1000 werd hij door Paus Silvester II († 1003) in Esztergóm tot eerste koning van Hongarije gezalfd en gekroond. Hiermee werd hij de grondlegger van het koningshuis Árpád. Bij deze gelegenheid verleende Silvester hem de eretitel van ‘apostel-koning’. Stefanus zag het christendom niet alleen als een geestelijke rijkdom, maar ook als een middel om de eenheid in zijn rijk te bevorderen. Hij beval daarom alle stamhoofden om de nieuwe godsdienst aan te nemen. Voor degenen die zich verzetten of opstandig waren, gebruikte hij soms geweld. Om het christendom te verspreiden, riep hij buitenlandse geestelijken aan. Onder hen was abt Gerard van het Venetiaanse klooster San Giorgio Maggiore, die op zijn pelgrimstocht naar Jeruzalem bij de koning verbleef. Gerard maakte zo’n indruk op Stefanus dat deze hem vroeg zijn plannen op te geven en bij hem te blijven om het evangelie in Hongarije te verkondigen. Gerard werd de eerste bisschop van Csanád (of Chunad), stierf in 1046 de marteldood en wordt in Hongarije nog altijd vereerd als Sint Gellert (feest 24 september).
Stefanus’ zoon Emmerik (of Imre), die rond 1007 werd geboren, staat ook als heilige te boek. Zijn ouders vertrouwden zijn opvoeding toe aan bisschop Gerard. Zodra Emmerik volwassen was, wilde Stefanus hem betrekken bij zijn bestuursactiviteiten en liet hij voor zijn zoon een vorstenspiegel maken. Dit boekje somde de deugden op die een christenvorst moest bezitten. Voordat Emmerik zijn opvoeding in de praktijk kon brengen, kwam hij om tijdens een jachtpartij, vierentwintig jaar oud († 1031; feest 4 november).
Stefanus was een bekwaam en krachtig leider die in vele oorlogen overwinningen behaalde, zijn volk voorspoed bracht en een uitstekende grondwet opstelde. Hij had vooral oog voor het geestelijk welzijn van zijn mensen. Hij zorgde voor een goede kerkelijke organisatie, vestigde in minstens tien steden bisschopszetels (waaronder Györ, Pécs en Veszprém), stichtte kloosters (waaronder in 1002 het nog bestaande Szent Márton [= Sint-Maarten], nu Pannonhalma) en haalde naast bisschop Gerard nog vele andere monniken naar Hongarije. Hij stelde zijn rijk onder de bescherming van Onze Lieve Vrouw.
Stefanus stierf op 15 augustus 1038. Op 20 augustus werd hij bijgezet in de voor hem gebouwde basiliek in Székesfehérvár, noordoostelijk van het Balatonmeer.
Stefanus werd heilig verklaard onder koning St. Ladislaus I van Hongarije door de feestelijke verheffing van zijn relieken in 1083, samen met die van Sint Emmerik. In Hongarije wordt hij niet alleen als heilige, maar ook als nationale held vereerd. Een relikwie van zijn rechterhand wordt bewaard in een schrijn in de Szent-Istvánbasiliek. Ook de kroon die hij op Kerstmis van het jaar 1000 uit handen van paus Silvester II ontving, is een van de kostbaarste herinneringen aan hem en is meermalen ontvreemd. Onlangs, in januari 1978, werd dit nationale symbool door de Verenigde Staten aan Hongarije teruggegeven en bevindt zich nu in het Nationaal Museum te Boedapest.
De dag van zijn begrafenis, 20 augustus, is in Hongarije een nationale feestdag, gekenmerkt door een grote processie in Boedapest. Tijdens de communistische overheersing van 1948 tot 1989 werd deze feestdag omgedoopt tot Dag van de Grondwet. Na de overwinning op de Turken door Oostenrijk-Hongarije in 1686, schreven de Hongaarse gelovigen deze zege toe aan de bescherming van de Heilige Maagd Maria en de voorspraak van hun heilige koning Stefanus.
Hij is de patroon van Hongarije en van de naar hem genoemde (ridder)orden, genoot- en broederschappen.
Stefanus wordt afgebeeld als koning met een ernstige blik in vorstelijke kledij (hermelijnen mantel, scepter en Byzantijnse Stephanuskroon met een scheef kruisje als gevolg van een ongeluk met de kroon); soms biedt hij de kroon aan Maria aan, of houdt hij een vlag of vaandel met een afbeelding van Maria (aangezien hij zijn rijk onder haar bescherming stelde). Hij wordt ook afgebeeld met een kerk in de hand (omdat hij twee aartsbisdommen en acht bisschoppelijke zetels stichtte) en met een dubbelkruis (omdat hij op grond van pauselijke privileges het metropolitanenkruis ontving).
Bron: Heiligen.net
Stefanus I van Hongarije
Van Woord naar leven
HET HUWELIJK ALS SPIEGEL VAN GODS TROUW
(Bij Mat 19, 3-12)
Jezus sprak: ‘Daarom zal een man zich losmaken van zijn vader en moeder en zich hechten aan zijn vrouw, en die twee zullen één lichaam zijn. Ze zijn dus niet langer twee, maar één. Wat God heeft verbonden, mag een mens niet scheiden.’
Wanneer twee mensen verliefd worden, kan het gebeuren dat ze ervoor kiezen om te trouwen. Zij kiezen, maar wat er gebeurt bij het altaar is puur gave, en wel van God. God maakt deze twee mensen tot één. In liefde geven ze zich aan elkaar, maar wezenlijk is het iets dat aan hen gebeurt. Het is Christus die door het sacrament van het huwelijk de band smeedt.
Het is de bedoeling dat de geliefden dagelijks putten uit dit sacrament. Net zoals bij het doopsel is elk sacrament een bron van levend water die niet ophoudt genade te schenken. Daarom is het belangrijk om dicht bij deze bron te blijven, in goede en kwade dagen.
Liefde is zowel gave als opgave, iets waar dagelijks aan gewerkt moet worden en waarin veel verdragen en gedragen moet worden. Het is een weg van voortdurend opnieuw timmeren, van vallen en samen weer opstaan. In het huwelijk kan een koppel getuigen van Gods trouw aan de mensheid. Zij zijn als het ware een beeld van deze trouw.
Laat ons bidden voor de gehuwden. Mogen zij dagelijks drinken uit de bron van het huwelijkssacrament dat hen ooit is geschonken.
Laat ons ook bidden voor die koppels waar het huwelijk gestrand is. Mogen zij God niet verliezen en hun band met Christus steeds inniger maken, ondanks het stranden. En moge de Kerk, wij allen, hen met Christus’ liefde omarmen.
Laten we bidden
Zegen, Vader, de gehuwden. Mogen zij trouw zijn aan de liefde die hen aan elkaar bindt.
Zegen hen die gestrand zijn in hun huwelijk. Mogen zij hun wonden in de Heer neerleggen en de weg gaan die U nu met hen wil gaan.
Zegen de Kerk; moge zij zowel de gehuwden als zij die pijn hebben geleden in hun huwelijk omarmen en met hen de weg van het evangelie bewandelen.
Door Christus, uw Zoon en onze Heer.
Amen.
Geliefde mensen, moge ons hart vervuld zijn van Gods liefde en trouw.
Een toegewijde vrijdag.
kris
Om mee op weg te gaan
Is het sacrament van het huwelijk voor mij een bron van blijvende genade?
Deze vraag peilt of je het huwelijkssacrament beschouwt als een voortdurende bron van genade en steun in je leven, en hoe het je spirituele groei en relatie beïnvloedt.
Hoe kan ik koppels ondersteunen die moeilijke tijden doorgaan in hun huwelijksleven?
Deze vraag nodigt je uit na te denken hoe je vanuit een christelijk perspectief praktische en emotionele steun kunt bieden aan koppels die worstelen in hun huwelijk.
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.