vrijdag in de 6e paasweek
Uit de Handelingen van de Apostelen 18, 9-18
Terwijl Paulus te Korinte verblijft, bekeren vele mensen zich tot Christus. Sommige Joden stemden daar niet mee in. Paulus moet het dan ook ontgelden. Hij wordt echter vrijgesproken door de romeinse ambtenaar die niet zoveel begrijpt van die interne godsdienstige twisten in de kolonie.
’s Nachts zei de Heer in een visioen tegen Paulus: ‘Wees niet bang, maar blijf spreken en zwijg niet! Ik sta je bij en niemand zal een vinger naar je uitsteken om je kwaad te doen, want veel mensen in deze stad behoren Mij toe.’ Paulus bleef anderhalf jaar in Korinte en onderrichtte de inwoners over Gods boodschap.
Toen Gallio proconsul van Achaje was, keerden de Joden zich echter gezamenlijk tegen Paulus en daagden hem voor het gerecht. Ze namen hem mee naar Gallio en zeiden: ‘Deze man haalt de mensen over om God te vereren op een wijze die in strijd is met de wet.’ Nog voordat Paulus daarop kon reageren, zei Gallio tegen de Joden: ‘Als er sprake was van een misdrijf of een ernstige vorm van wangedrag, zou ik uw aanklacht uiteraard ontvankelijk hebben verklaard, maar aangezien het een geschil betreft over woorden en namen en uw eigen wet, moet u zelf maar zien wat u doet; over die zaken wil ik geen recht spreken.’ En hij gaf bevel hen uit de rechtszaal te verwijderen. Toen grepen de omstanders met zijn allen Sostenes vast, een leider van de synagoge, en ranselden hem voor de rechterstoel af. Gallio trok zich van dit alles echter niets aan.
Nadat Paulus nog geruime tijd bij de leerlingen had doorgebracht, nam hij afscheid en vertrok per schip naar Syrië, samen met Priscilla en Aquila.
Voor zijn vertrek had hij in Kenchreeën zijn hoofd laten kaalscheren, omdat hij aan een gelofte gebonden was.
Psalm 47, 2 + 3 + 4 + 5 + 6 + 7
Refr.: Koning is God over heel de aarde.
Klap in de handen, o volken,
juich God toe met jubelzang:
geducht is de Heer, de Allerhoogste,
machtige koning van heel de aarde.
Volken dwong Hij voor ons op de knieën,
naties legde Hij aan onze voeten.
Hij koos voor ons een eigen land,
de trots van Jakob, het volk dat Hij liefheeft.
Onder gejuich steeg God omhoog,
de Heer steeg op bij hoorngeschal.
Zing voor God, zing een lied,
zing voor onze koning, zing Hem een lied
Uit het evangelie volgens Johannes 16, 20-23a
Het behoren tot het christendom is geen vrijgeleide voor menselijk succes, voor macht in deze wereld. Jezus beloofde ons wèl een diepe inwendige vreugde, namelijk door zijn verrijzenis getuige te kunnen zijn van de geboorte van een nieuwe wereld.
Jezus sprak tot zijn leerlingen:
‘Werkelijk, Ik verzeker jullie, je zult huilen en weeklagen, terwijl de wereld blij zal zijn. Je zult bedroefd zijn, maar je verdriet zal in vreugde veranderen. Ook een vrouw die baart heeft het zwaar als haar tijd gekomen is, maar wanneer haar kind geboren is, herinnert ze zich de pijn niet meer, omdat ze blij is dat er een mens ter wereld is gekomen.
Jullie hebben nu verdriet, maar Ik zal jullie terugzien, en dan zul je blij zijn, en niemand zal jullie je vreugde afnemen. Dan hoeven jullie Mij niets meer te vragen.’
Van Woord naar leven
OVER HET ‘NIEUWE ZIEN’
Vandaag zegt Jezus ons: ‘Jullie hebben nu verdriet, maar Ik zal jullie terugzien, en dan zul je blij zijn, en niemand zal jullie je vreugde afnemen.’
Toen de Heer deze woorden sprak droegen de leerlingen de verrijzenisgenade nog niet in zich. Wanneer alles zal voltrokken zijn, zal Hij, anders en meer dan ooit tevoren, bij hen terugkeren, en hen zijn vrede en vreugde schenken. Het zal zo diep geschonken worden dat niemand nog hen deze vreugde zal kunnen afnemen. Het zal een ‘nieuw zien’ zijn van de Heer; niet fysiek, maar des ter sterker, of intiemer.
Zo ook bij ons wanneer we ons hart openen voor de paasgenade: Christus’ vrede zullen we ontvangen. Ook wij zullen Hem ‘zien’. En al ons doen en laten zullen we mogen beleven vanuit Hem, vanuit zijn vrede, en wel zo dat niets of niemand deze vrede en vreugde zal kunnen wegnemen. Zoals we lezen bij Paulus in de Romeinenbrief: ‘Niets zal ons nog kunnen scheiden van de liefde van Christus.’
In dit gebeuren mogen we de aanwezigheid en het waaien van de Geest niet onderschatten. Het is immers de Geest die ons in het ‘nieuwe zien’ zal brengen, door ons in de liefde van Christus te blazen en te houden.
Vandaag zijn we een noveenlengte verwijderd van Pinksteren. Ook hier bij Bijbelcitaat.be bidden we negen dagen lang om de komst van Gods Geest. Wanneer we als gemeenschap deze dagen biddend doorgaan is het een tijd vol van genade. Meer dan ooit heeft immers onze wereld, alsook de Kerk, de Geest nodig. Al was het maar om onze harten in de juiste richting te plaatsen, open en beschikbaar voor Gods aanwezigheid in Christus. Laten we samen deze noveentijd ter harte nemen, door net iets meer, of intenser, tijd te maken voor gebed.
Laten we bidden
Heilige Geest,
neig ons in Christus,
wees de gloed van onze binnenkant.
In Jezus’ naam.
Amen.
Met een hartelijke groet,
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Ivo Hélory († 1303)
Ivo Hélory; Tréguier, Frankrijk; priester & jurist
Hij werd op 17 oktober 1253 geboren op het landgoed Kermartin in het plaatsje Minihy dichtbij Tréguier in Bretagne. Hij was van gegoede afkomst. Vanaf 1267 studeerde hij gedurende tien jaren te Parijs rechten, filosofie en theologie. Daarna specialiseerde hij zich verder in de Rechten te Orléans. Van 1280 tot 1284 was hij kerkelijk rechter te Rennes. Hij leidde een gestreng leven: een collega zag toevallig waar hij sliep: er lagen schots en scheef wat blokken hout op de grond, hier en daar wat opgevuld met stro; één of andere goedkope lap deed dienst als deken. Intussen probeerde Ivo zijn kennis en kunde vooral ten goede te laten komen aan de armen en ongeletterden.
Hij ontving in Rennes ook de priesterwijding. Toen de bisschop uit zijn geboortestad Tréguier een beroep op hem deed, kwam hij met de kerkelijke overheden van Rennes tot de slotsom dat hij daaraan gehoor moest geven. Uit erkentelijkheid voor al zijn verdiensten kreeg hij van zijn kerkelijke werkgever te Rennes een paard cadeau; daarmee zou de reis naar huis een stuk sneller en gemakkelijker gaan. Maar voor hij vertrok had hij het alweer verkocht en de opbrengst onder de armen verdeeld.
Van 1292 tot 1298 was hij plattelandspastoor te Louannec. Hij preekte eenvoudig en recht tot het hart van de mensen; bovendien sprak hij gewoon Bretons, de taal van de streek. Intussen bleef hij zijn ambt van advocaat uitoefenen. Men noemde hem al gauw ‘de advocaat van de armen’. Hij was bijzonder scherpzinnig, wanneer hij het onrecht van rijken jegens armen moest ontmaskeren.
Vanaf 1298 trok hij zich terug op het ouderlijk landgoed dat hij had geërfd. Hij richtte er gasthuizen in voor zieken, bejaarden, wezen en zwerfkinderen. Hij sliep zelf op een houten brits met een stromatras. De bijbel diende hem als hoofdkussen. Daarnaast had hij er een kapel en een spreekkamer. Daar aanhoorde hij alle klachten over het onrecht dat de rijken de armen aandeden.
Van overal kwamen armen, analfabeten en rechtelozen zijn hulp inroepen. Vaak ging hij zelf naar het kasteel van een rijke heer om een koe of schaap terug te vorderen, dat door de heer in beslag genomen was, zogenaamd omdat een boer zijn belasting niet had betaald.
Thuis deelde hij elke avond zijn tafel met een hele drom zwervers en bedelaars. Hij was degene die hen bediende en verzorgde. Er wordt verhaald dat op een avond een bijzonder onappetijtelijke verschijning aan zijn poort kwam aankloppen. De man zat onder de zweren en hij stonk afschuwelijk. Ivo liet hem aan zijn rechterhand plaatsnemen. Hij at met hem samen uit dezelfde schotel. De anderen waren nog lang niet uitgegeten, toen de vreemde zwerver alweer opstond om te vertrekken. Bij de deur stak hij zijn hand op en groette allen: “De Heer zij met u.” Onmiddellijk nadat hij door de deur was verdwenen, keerde hij terug, maar nu zo stralend en schitterend en zo’n weldadige geur verspreidend, dat het voor ieder duidelijk was: dit is de Heer zelf. Nog lang daarna hoorde men Ivo verzuchten: “Ik kan het maar nauwelijks geloven dat de Heer aan ons een bezoek heeft gebracht. Ik had Hem ook bijna niet herkend.”
Bij zijn leven al werd hij beschouwd als een groot heilige.
Hij is patroon van Bretagne; van de steden Rennes en Tréguier alsmede van de universiteit van Nantes. Daarnaast is hij beschermheilige van de rechtspraak. Zijn voorspraak wordt ingeroepen voor een goed en eerlijk verloop van een proces. Daarnaast is hij beschermheilige van de juristen (rechtsgeleerden), procureurs, rechters, vrederechters en gerechtsdienaren, advocaten, notarissen en deurwaarders en van alle ministeriële ambten; van pastoors en priesters; van de armen en wezen; bovendien van draaiers en houtbewerkers. De kerk te Tréguier waar hij begraven ligt, is nog altijd een drukbezocht bedevaartsoord.
Hij wordt afgebeeld als advocaat (toga en baret), met een boek bij zich en een schrijfveer. Vooral in Bretagne ziet men hem vaak tussen een arme en een rijke, waarbij hij zich meestal uitdrukkelijk tot de arme wendt.
Bron: Heiligen.net
Van Woord naar leven
OVER HET ‘NIEUWE ZIEN’
Vandaag zegt Jezus ons: ‘Jullie hebben nu verdriet, maar Ik zal jullie terugzien, en dan zul je blij zijn, en niemand zal jullie je vreugde afnemen.’
Toen de Heer deze woorden sprak droegen de leerlingen de verrijzenisgenade nog niet in zich. Wanneer alles zal voltrokken zijn, zal Hij, anders en meer dan ooit tevoren, bij hen terugkeren, en hen zijn vrede en vreugde schenken. Het zal zo diep geschonken worden dat niemand nog hen deze vreugde zal kunnen afnemen. Het zal een ‘nieuw zien’ zijn van de Heer; niet fysiek, maar des ter sterker, of intiemer.
Zo ook bij ons wanneer we ons hart openen voor de paasgenade: Christus’ vrede zullen we ontvangen. Ook wij zullen Hem ‘zien’. En al ons doen en laten zullen we mogen beleven vanuit Hem, vanuit zijn vrede, en wel zo dat niets of niemand deze vrede en vreugde zal kunnen wegnemen. Zoals we lezen bij Paulus in de Romeinenbrief: ‘Niets zal ons nog kunnen scheiden van de liefde van Christus.’
In dit gebeuren mogen we de aanwezigheid en het waaien van de Geest niet onderschatten. Het is immers de Geest die ons in het ‘nieuwe zien’ zal brengen, door ons in de liefde van Christus te blazen en te houden.
Vandaag zijn we een noveenlengte verwijderd van Pinksteren. Ook hier bij Bijbelcitaat.be bidden we negen dagen lang om de komst van Gods Geest. Wanneer we als gemeenschap deze dagen biddend doorgaan is het een tijd vol van genade. Meer dan ooit heeft immers onze wereld, alsook de Kerk, de Geest nodig. Al was het maar om onze harten in de juiste richting te plaatsen, open en beschikbaar voor Gods aanwezigheid in Christus. Laten we samen deze noveentijd ter harte nemen, door net iets meer, of intenser, tijd te maken voor gebed.
Laten we bidden
Heilige Geest,
neig ons in Christus,
wees de gloed van onze binnenkant.
In Jezus’ naam.
Amen.
Met een hartelijke groet,
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.