“Vrij als ik ben ten opzichte van iedereen, ben ik de slaaf van iedereen geworden om zo veel mogelijk mensen te winnen.” 

Het maandelijkse ‘Woord van leven’, uitgegeven door de Focolarebeweging, is een zin uit de Bijbel met een uitleg die wil helpen om de woorden in concreet leven om te zetten. De tekst wordt in 90 talen uitgegeven en bereikt wereldwijd miljoenen mensen. Hieronder de tekst voor deze maand september.

“Vrij als ik ben ten opzichte van iedereen, ben ik de slaaf van iedereen geworden om zo veel mogelijk mensen te winnen.”  (1 Korintiërs 9:19)

Het Woord van leven van deze maand is genomen uit de eerste brief van Paulus aan de christenen in de grote welvarende Griekse stad Korinte. Hij is zelf op dat moment in Efeze. Met zijn woorden probeert hij een aantal antwoorden te geven op de problemen die zijn ontstaan in de gemeenschap van Korinte. De ontvangers van de brief hadden zich een paar jaar daarvoor, dankzij de prediking van Paulus, bekeerd tot het christelijke geloof. Een van de twistpunten die de gemeenschap verdeelde, had betrekking op de vraag of men kon eten van het vlees van de heidense riten dat geofferd was aan de afgoden. Paulus benadrukt in zijn antwoord de vrijheid die we in Christus hebben verkregen.

“Vrij als ik ben ten opzichte van iedereen, ben ik de slaaf van iedereen geworden om zo veel mogelijk mensen te winnen.”

Omdat de christenen weten dat “alle afgoden in de hele wereld niets voorstellen en dat er maar één God is” (8:4), maakt het niet uit om al dan niet het vlees te eten dat geofferd is aan de afgoden. Het probleem ontstaat pas wanneer een christen zich in aanwezigheid bevindt van iemand die dit bewustzijn nog niet bezit. Die zou zich kunnen ergeren aan zo’n vrije opstelling.

Paulus benadrukt dat een christen altijd moet kiezen voor de liefde, eventueel ook ten koste van zijn eigen vrijheid. Christus heeft dat voorgedaan. Hij heeft zich vrijwillig tot ‘slaaf’ gemaakt uit liefde.

Van belang is dus de relatie met de broeder of zuster die nog niet zover is. Het doel is die naaste te ‘winnen’ en om het goede nieuws van het Evangelie aan een zo groot mogelijk aantal personen door te geven.

“Vrij als ik ben ten opzichte van iedereen, ben ik de slaaf van iedereen geworden om zo veel mogelijk mensen te winnen.”

Voor Chiara Lubich was dit altijd een belangrijk Bijbelvers. Zij schreef ooit het volgende: “Wanneer onder de eerste christenen de eendracht verbroken dreigde te worden, werd hun aangeraden om de eigen ideeën los te laten en zo de liefde onder elkaar te bewaren. Paulus hield de christenen uit Rome voor: ‘Aanvaard degenen die zwak staan in het geloof, ontvang hen zonder hun opvattingen te bestrijden’ (Rom. 14:1). Hij wilde niet dat de liefde zou ontbreken door iets van weinig belang, door een andere manier van redeneren. Daarom is voor Paulus verdraagzaamheid zo belangrijk. Ook voor ons moet dat gelden. Al zijn we soms overtuigd dat een bepaalde zienswijze de beste is, omwille van het behoud van de liefde is het vaak beter onze eigen ideeën opzij te zetten. Beter het minder volmaakte in harmonie met de anderen dan het volmaakte in verdeeldheid. Liever buigen dan breken. Het is misschien pijnlijk, maar zeker zo effectief en het zal worden gezegend door God.”

“Vrij als ik ben ten opzichte van iedereen, ben ik de slaaf van iedereen geworden om zo veel mogelijk mensen te winnen.”

De Vietnamese kardinaal François van Thuan bracht dertien jaar van zijn leven in gevangenschap door, waarvan negen jaar in volledig isolement (1). Tijdens zijn detentie kreeg hij op een nacht de gedachte: François, jij hebt de liefde van God in je hart; bemin allen zoals Jezus jou heeft bemind. Hij vond in de kleinste dingen een aanleiding om zijn medegevangenen en zijn bewakers lief te hebben. Iedere twee weken moesten de cipiers afgewisseld worden uit vrees dat ze door de liefdevolle bisschop ‘besmet’ raakten. Uiteindelijk kwamen te veel bewakers in de ban van de bijzondere gevangene en besloot de leiding twee vaste bewakers in te zetten. Van Thuan vertelt dat de bewakers in het begin niet met hem spraken. Ze antwoordden alleen met ja en nee. Maar uiteindelijk werden ook zij ‘besmet’. De gevangene en de bewakers werden vrienden van elkaar. Samen met hen maakte de bisschop van stukjes hout en ijzer een borstkruis. Hij zou het, ook na zijn vrijlating, als symbool van die vriendschap altijd blijven dragen.

Letizia Magri

(1): François Van Thuan werd in 1928 geboren in een katholiek gezin. Hij werd priester en bisschop van Saigon. In 1975 arresteerden de Vietnamese politie hem. Daarmee begon een martelgang van dertien jaar in strafkampen, isoleercellen, dwangarbeid en allerlei soorten straffen. Hij stierf in 2002 in Rome.

Bron: Focolare.nl