Vertragen, reflecteren en bidden om meer zorgzamer te kunnen zijn

Tijdens zijn wekelijkse Angelustoespraak op zondag 21 juli riep paus Franciscus de gelovigen op om meer te vertragen door tijd door te brengen in contemplatie en gebed om onze fysieke en geestelijke energie op te laden.

Tijdens zijn toespraak tot de menigte die zich verzameld had voor het zondagse Angelus op het Sint-Pietersplein, reflecteerde paus Franciscus op het evangelie van de dag, waarin de apostelen Jezus vertelden over alles wat ze bereikt hadden op hun missietocht die Hij hen had toevertrouwd. De Heer stelde hen toen voor wat rust te nemen. Maar – zo staat er in het evangelie – de menigte wachtte op hen, en de Heer toonde zijn mededogen.

Paus Franciscus legde uit dat de uitnodiging van de Heer om te rusten en zijn mededogen voor de menigte geen tegenstrijdige reacties zijn, maar dat we eigenlijk de combinatie van beiden nodig hebben.

Vermijd de dictatuur van het doen

De eisen van het apostolaat kunnen uitputtend zijn, merkte de paus op, en Jezus toonde zijn bezorgdheid voor de leerlingen toen Hij zag hoe moe ze waren. Dit is ook vandaag de dag een steeds aanwezig risico, vooral wanneer enthousiasme voor ons werk, met al zijn taken en verantwoordelijkheden, ons slachtoffer kan maken van over-activisme, waarbij onze ’to do’-lijst en resultaten het enige zijn dat we nog zien. De drang naar het doen kan een dwangmatigheid worden waarmee we uit het oog verliezen wat essentieel is, waarschuwde de paus, en dit kan uiteindelijk wegen op de dienst aan de Kerk en in onze pastorale zorg. Hij benadrukte dat we ‘op onze hoede moeten zijn voor de dictatuur van het doen!’

Uitdaging voor gezinnen

De paus merkte op dat in gezinnen de vader vaak uit noodzaak altijd aan het werk is om brood op de plank te krijgen, wat betekent dat kostbare tijd met zijn vrouw en kinderen wordt opgeofferd. Hij beschreef dit als een sociale onrechtvaardigheid en onderstreepte dat een vader en een moeder tijd zouden moeten hebben om te delen met hun kinderen om een liefdevol gezin op te bouwen, zonder te vervallen in de ‘dictatuur van het doen.’ De paus nodigde uit om na te denken over hoe we gezinnen in deze situatie kunnen helpen.

Lichaam en geest opladen

De noodzaak om te rusten hoeft geen ontsnapping aan de wereld te zijn. Het heeft ook niets te maken met een al te enge focus op persoonlijk welzijn. Maar het is noodzakelijk om ons lichaam en geest op te laden om met liefdevolle zorg en mededogen te kunnen reageren op de behoeften van de mensen om ons heen. Rusten en mededogen zijn verbonden, legde de paus uit: ‘Alleen als we leren hoe we kunnen rusten, kunnen we mededogen hebben.’ Wanneer ons hart niet overweldigd is door de drang om altijd bezig te moeten zijn, en we openstaan om Gods genade te ontvangen door gebed en aanbidding, kunnen we echt ‘een mededogende blik hebben, die weet hoe te reageren op de behoeften van anderen,’ legde de paus uit.

Vertragen, reflecteren, bidden

Tot slot suggereerde de paus om te reflecteren op ons eigen leven. Moeten we niet af en toe stoppen met waar we mee bezig zijn en wat tijd nemen om bij de Heer te zijn; onszelf te vernieuwen in lichaam en geest?

Hij bad dat de Heilige Maagd Maria ons moge helpen om ‘in de Geest te rusten’, ook midden in de dagelijkse activiteiten, om beter beschikbaar en mededogend te kunnen zijn voor anderen.

Bron: Vatican-news