Paus tot nieuwe kardinalen: ‘Laat de vreugde van de ontmoeting en de zorg voor de meest kwetsbaren jullie kardinaalschap inspireren’

In de Sint-Pietersbasiliek leidde paus Franciscus vorige zaterdag het consistorie voor de creatie van 21 nieuwe kardinalen. Hij riep op om zich niet te laten verblinden door de lokroep van prestige, de verleiding van macht en schijn, maar het leven te baseren op de enige ware ‘spil’ die Jezus is. De paus moedigde aan om hun dienstwerk altijd te laten inspireren door ‘het avontuur van de weg, de vreugde van de ontmoeting met anderen en de zorg voor de meest kwetsbaren’.

“Laten we even stilstaan bij dit verhaal: Jezus is onderweg naar Jeruzalem. Zijn weg leidt niet naar wereldse glorie, maar naar de glorie van God, die neerkomt op een afdaling in de diepte van de dood. In de Heilige Stad zal Hij immers sterven aan het kruis, om ons het leven terug te schenken. Toch hebben Jakobus en Johannes, die zich een ander lot voor hun Meester voorstellen, een verzoek: ‘Sta ons toe dat we in uw glorie naast u mogen zitten, de een aan uw rechterhand en de ander aan uw linkerhand’ (Mc 10, 37).

Het evangelie belicht een schrijnend contrast: terwijl Jezus een zware, stijgende weg bewandelt die naar Golgotha leidt, denken de leerlingen aan een makkelijke afdaling naar de overwinning van de Messias. Dit mag ons niet shockeren, maar ons nederig doen beseffen hoe gecompliceerd – om Manzoni te citeren – “de wirwar van het menselijk hart” is (De verloofden, hoofdstuk 10). Zo is het nu eenmaal.

Dit kan ook ons overkomen: dat ons hart afdwaalt, verblind door de lokroep van prestige, de verleiding van macht, of een te menselijk enthousiasme voor onze Heer. Daarom is het belangrijk om naar binnen te kijken, nederig voor God en eerlijk voor onszelf, en ons af te vragen: waarheen gaat mijn hart? Welke richting sla ik in? Ben ik misschien de verkeerde weg ingeslagen? Hierin waarschuwt Augustinus ons: ‘Waarom dwaal je op verlaten paden? Keer terug van je omzwervingen; keer terug! Waarheen? Naar de Heer. Maar eerst, keer terug naar je eigen hart. Daar vind je het beeld van God; binnenin de mens woont Christus, binnenin word je vernieuwd naar Gods beeld’ (Commentaar op het evangelie van Johannes, 18,10).

Terugkeren naar ons hart om opnieuw op Jezus’ weg te komen – dat hebben we nodig. En vandaag wil ik in het bijzonder tegen jullie, dierbare broeders die het kardinaalschap ontvangen, zeggen: zorg ervoor dat je Jezus’ weg volgt.

Wat betekent dit? Jezus’ weg volgen betekent allereerst naar Hem terugkeren en Hem opnieuw centraal stellen in alles. In ons geestelijk en pastoraal leven lopen we soms het risico ons te verliezen in bijzaken en het wezenlijke te vergeten. Te vaak nemen secundaire dingen de plaats in van wat echt belangrijk is. We verliezen ons in activiteiten die we dringend achten, maar raken niet de kern. We moeten altijd terugkeren naar de kern, naar de basis, ons ontdoen van het overbodige en ons bekleden met Christus (vgl. Rom 13, 14). Zelfs de term ‘kardinaal’ roept dit in herinnering: het verwijst naar de spil waarop een deur draait, het solide steunpunt. Jezus is die basis, het middelpunt van ons dienstwerk, het ‘kernpunt’ dat de richting van ons hele leven bepaalt.

Jezus’ weg volgen betekent ook een passie ontwikkelen voor ontmoeting. Jezus bewandelt nooit de weg alleen; zijn verbondenheid met de Vader sluit Hem niet af van het lijden van de wereld. Integendeel, Hij is juist gekomen om de wonden van de mens te genezen, lasten te verlichten, zonden weg te nemen en ketenen van slavernij te breken. Langs de weg ontmoet Hij mensen die gebukt gaan onder pijn, Hij komt dicht bij wie de hoop heeft verloren, richt wie gevallen zijn weer op, en geneest wie ziek is. Jezus’ wegen zijn gevuld met gezichten en verhalen. Terwijl Hij voorbijgaat, droogt Hij de tranen van hen die huilen en geneest Hij de gebrokenen van hart (Ps 147, 3).

De vreugde van de ontmoeting en de zorg voor de meest kwetsbaren moeten jullie kardinaalschap inspireren. Zoals don Primo Mazzolari zei: ‘De Kerk begon langs de weg; langs de wegen van de wereld gaat zij verder. Je hoeft geen deuren te kloppen of te wachten: ga op pad, en je zult de Kerk vinden; ga op pad, en zij zal naast je zijn” (Tijd om te geloven, Bologna 2010, p. 80-81). Vergeet niet dat stilstand het hart bederft, zoals stilstaand water het eerste is dat gaat rotten.

Jezus’ weg volgen betekent tenslotte bouwers zijn van gemeenschap en eenheid. Terwijl bij de discipelen de competitie eenheid vernietigt, leidt Jezus’ weg naar Golgotha. Aan het kruis voltooit Hij zijn missie: niemand laten verloren gaan (Joh 6, 39), de muur van vijandschap afbreken (Ef 2, 14) en ons allemaal laten zien dat we kinderen van dezelfde Vader en broeders van elkaar zijn. Dit is jullie missie: getuigen van broederschap, ambachtslieden van gemeenschap en bouwers van eenheid.

Met deze geest, dierbare broeders, kunnen jullie het verschil maken. Zoals Jezus tegen zijn leerlingen zei over de wereldse competitie: ‘Bij jullie mag dat niet zo zijn’ (Mc 10, 43). Wees anders: volg Mij, en je zult een helder teken zijn in een samenleving geobsedeerd door schijn en de drang naar de eerste plaatsen. ‘Onder jullie mag dat niet zo zijn,’ herhaalt Jezus: houd van elkaar met broederlijke liefde en wees elkaars dienaren, dienaren van het evangelie.

Laten we samen Jezus’ weg bewandelen, met nederigheid, verwondering en vreugde.”

Bron: Vatican-news