Over Gods barmhartigheid

Onderstaande tekst schreef ik na het boek te hebben gelezen over André Louf: ‘De innerlijke mens – André Louf’, uitgegeven bij Halewijn.

In de diepte van ons bestaan stroomt de onuitputtelijke bron van Gods barmhartigheid. Het is als een eeuwige stroom die ons voortdurend omringt, omarmt en draagt, zelfs als we ons niet bewust zijn van zijn aanwezigheid. Gods barmhartigheid is als een oceaan van liefde die al onze tekortkomingen en zonden overstijgt. Het is een liefdevolle omhelzing die ons nooit loslaat, zelfs niet in onze donkerste momenten.

Maar vaak zijn we geneigd om ons af te sluiten voor deze stroom van barmhartigheid. We zijn bang voor ons eigen falen, voor onze zonden en tekortkomingen. We denken dat we het niet waard zijn om Gods liefde te ontvangen. Maar juist op die momenten nodigt God ons uit om onze armen te openen en zijn barmhartigheid te omarmen. Hij nodigt ons uit om te erkennen dat we zondaars zijn, maar dat zijn liefde groter is dan al onze zonden.

Het is belangrijk om te begrijpen dat Gods barmhartigheid niet afhankelijk is van onze verdiensten of prestaties. Het is een vrije gave die Hij ons schenkt uit zijn oneindige liefde. Het is een geschenk dat we alleen maar hoeven te aanvaarden, met nederigheid en dankbaarheid.

Wanneer we Gods barmhartigheid ervaren, verandert er iets in ons hart. We voelen ons geliefd en gewaardeerd, niet om wat we doen, maar om wie we zijn als kinderen van God. En dat verandert alles. Het opent ons hart voor vergeving en verzoening, voor mededogen en compassie, voor een leven dat gericht is op liefde en dienstbaarheid.

Laten we daarom met vertrouwen en hoop ons toevertrouwen aan de barmhartigheid van God. Laten we onze zonden en tekortkomingen voor Hem brengen en Hem vragen om ons te vergeven en te genezen. Laten we ons openstellen voor zijn liefde en genade, wetende dat Hij altijd klaar staat om ons te ontvangen en te omarmen, met open armen en een liefdevol hart.

Kris