Onblevlekt Hart van Maria
Gedachtenis – eigen lezingen
Uit de profeet Jesaja 61, 9-11
Ik vind grote vreugde in de Heer.
Hun kinderen zullen vermaard zijn bij alle volken, elke natie kent hun nageslacht. Dan zullen allen die hen zien erkennen: ‘Dat zijn de kinderen die de Heer heeft gezegend.’ Ik vind grote vreugde in de Heer, mijn hele wezen jubelt om mijn God. Hij deed mij het kleed van de redding aan, hulde mij in de mantel van de gerechtigheid, zoals een bruidegom een kroon opzet, zoals een bruid zich tooit met haar sieraden. Want zoals de aarde haar gewassen voortbrengt, zoals een tuin het gezaaide laat ontkiemen, zo laat God, de Heer, gerechtigheid ontkiemen en glorie voor het oog van alle volken.
1 Sam 2, 1 + 4-8
Refr.: Mijn hart juicht dankzij de Heer.
Nu juicht mijn hart dankzij de Heer,
fier heft mijn hoofd zich op, dankzij de Heer,
mijn mond spreekt vrijmoedig tegen mijn vijanden,
want dankzij uw hulp beleef ik vreugde.
De boog van de helden is gebroken,
maar wie wankelen weten zich gesterkt.
Wie genoeg hadden, verkopen zich voor brood,
maar wie hongeren worden verzadigd.
De onvruchtbare baart zeven zonen,
maar wie veel kinderen heeft, verwelkt.
De Heer doet sterven en doet leven,
voert naar het dodenrijk en leidt eruit omhoog.
De Heer maakt arm en Hij maakt rijk,
vernedert diep en heft hoog op.
Hij verheft uit het stof wie berooid is,
uit het vuil tilt Hij op wie alles ontbeert.
Hij laat hen wonen bij hooggeplaatsten,
Hij houdt een ereplaats voor hen vrij.
Van de Heer zijn de pijlers der aarde
waarop Hij de wereld heeft vastgezet.
Vers voor het evangelie (Lc 1, 46-48a)
Alleluia.
Mijn ziel prijst en looft de Heer,
mijn hart juicht om God, mijn redder:
Hij heeft oog gehad voor mij,
zijn minste dienares.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Lucas 2, 41-51
Wist u niet dat Ik in het huis van mijn Vader moest zijn ?
De ouders van Jezus gingen jaarlijks voor het pesachfeest naar Jeruzalem. Toen Hij twaalf jaar was, maakten ze weer hun gebruikelijke pelgrimstocht. Na afloop van het feest vertrokken ze naar huis, maar Jezus bleef in Jeruzalem achter zonder dat zijn ouders het wisten. In de veronderstelling dat Hij zich bij het reisgezelschap bevond, reisden ze een hele dag voordat ze Hem overal onder hun verwanten en bekenden begonnen te zoeken. Toen ze Hem niet vonden, keerden ze terug naar Jeruzalem om Hem daar te zoeken. Na drie dagen vonden ze Hem in de tempel, waar Hij tussen de leraren zat, terwijl Hij naar hen luisterde en hun vragen stelde. Allen die Hem hoorden stonden versteld van zijn inzicht en zijn antwoorden.
Toen zijn ouders Hem zagen, waren ze ontzet, en zijn moeder zei tegen Hem: ‘Kind, wat heb Je ons aangedaan? Je vader en ik hebben met angst in het hart naar Je gezocht.’
Maar Hij zei tegen hen: ‘Waarom hebt u naar Me gezocht? Wist u niet dat Ik in het huis van mijn Vader moest zijn?’ Maar ze begrepen niet wat Hij tegen hen zei.
Hij reisde met hen terug naar Nazaret en was hun gehoorzaam. Zijn moeder bewaarde alles wat er met Hem gebeurd was in haar hart.
Van Woord naar leven
CONTEMPLEREND GEHOOR GEVEN
Vandaag lezen we bij de profeet Jesaja: ‘Zoals de aarde haar gewassen voortbrengt, zoals een tuin het gezaaide laat ontkiemen, zo laat God, de Heer, gerechtigheid ontkiemen en glorie voor het oog van alle volken.’
Deze woorden zijn erg diepgaand. Tegelijk sluipt er een addertje onder het gras ze fout te interpreteren.
Het is waar: de gerechtigheid ligt bij God. Hij schept als het ware voortdurend gerechtigheid. Vanuit het citaat zou je kunnen denken dat alles van God komt, en dat de mens dus niets hoeft te doen. In de zin van: ‘Alles is genade’. Of: ‘Het heeft zo moeten zijn’.
Onlangs zei iemand me nog met betrekking op de huidige oorlog in Oekraïne: ‘God wil dit, anders zou het niet gebeuren. In zijn almacht kan Hij immers optreden, maar het is zijn wil dat dit gebeurt’. En die persoon voegde er nog aan toe: ‘Het is een straf van God aan de mensheid’. Bedenkelijke uitspraken …
Wat het vers uit Jesaja wil zeggen is dat inderdaad de oorsprong van de ware gerechtigheid bij God ligt. Hij is er de bron van, de schepper. Maar Hij is ook degene die de mens de genade verleent om mee te werken aan zijn scheppingswerk. De mens is niet gemaakt om werkeloos toe te kijken, maar juist om vanuit Gods genade te bouwen aan een wereld van gerechtigheid, zowel in de grote wereld als in de kleine omgeving waarin we concreet leven en werken. God vraagt en verwacht van ons verantwoordelijkheid, engagement.
Een oorlog toeschrijven aan God is fout. Oorlog, geweld, onrecht, is het gevolg van het nee-woord van de mens aan Hem.
God heeft de mens de vrijheid gegeven ‘ja’ of ‘nee’ te zeggen. In zekere zin heeft Hij daarmee een risico genomen. Maar dat is juist liefde. Hoe kun je van iemand wederliefde vragen terwijl je hem geen vrijheid zou geven? Het is juist in de vrijheid dat de mens zijn liefde jegens God kan beantwoorden. Dat geldt trouwens ook voor de liefde tussen mensen onderling.
Het is zoals bij Maria. Zij stond met haar hele zijn in het scheppingswerk van de Vader. Maria zei ‘ja’. Terwijl ze ook ‘nee’ kon zeggen.
Maria begreep niet alles. Net zoals wij ook lang niet alles begrijpen. Mooi aan Maria was dat ze steeds alles bewaarde in de stilte van haar hart, zoals we vandaag lezen in het evangelie. Na een hele zoektocht naar Jezus gehoorzaamde ze Hem uiteindelijk; Hij die vanuit een heilig moeten lange tijd in de tempel verbleef, zoals het evangelie van vandaag verhaalt.
Maria contempleerde alles wat gebeurde aangaande Jezus. En zo hield ze diep in haarzelf de openheid om beschikbaar te blijven voor, en gehoorzaam te zijn aan, Gods wil. Om van te leren!
Laten we, naar het voorbeeld van Maria, altijd trachten ‘ja’ zeggen op God, ‘ja’ op het leven, ‘ja’ op de liefde. In vrijheid, met ons hele zijn.
Laten we bidden
Maria, goede Moeder,
neem ons als uw kinderen bij de hand
en leer ons wat het betekent beschikbaar te zijn
voor Gods wil in ons leven.
Leer ons stil te worden,
leer ons zwijgen in het gebed,
leer ons luisteren naar Gods aanwezigheid,
leer ons het waaien van de Geest aanvoelen,
leer ons een bedding te zijn van Gods vrede,
een bron waar velen Hem kunnen ontmoeten.
Maria, goede Moeder,
ga ons voor, bid voor ons.
Amen.
Een mooie zaterdag voor ieder van u.
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Onbevlekt Hart van Maria
Het Onbevlekt Hart is het symbool van de pure liefde van de Moeder Gods, die door een bijzondere genade werd gevrijwaard van de erfzonde.
Heilig Hart
De devotie tot het Onbevlekt Hart van Maria gaat terug tot de Middeleeuwen en is een afgeleide van de verering van het Heilig Hart van Jezus. In de moderne tijd kwam ze tot bloei na de Mariaverschijning aan de heilige Carina Labouré in Parijs in 1830 en na de afkondiging van het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria in 1854.
Door zwaard doorboord
De oorspronkelijke Latijnse titel van het ‘object’ van verering was Purissimum Cor (‘Allerzuiverst Hart’). Later werd dat Immaculatum Cor (‘Onbevlekt Hart’), om te benadrukken dat zij niet met de erfzonde is besmet. De verering betreft het hart van Maria als het symbool van haar totale toewijding aan haar Zoon en haar universele moederliefde. Het iconografisch symbool daarvan is een brandend hart, omkranst met rozen en doorstoken met een zwaard. Dat laatste is een verwijzing naar een passage uit het Lucas-evangelie (2,25-35) waarin de vrome man Simeon tegen Maria zei dat haar kind ooit een teken van tegenspraak zou zijn en dat een zwaard haar ziel zou doorboren.
Derde verschijning in Fatima
De Maria-verschijningen in het Portugese Fatima in 1917 gaven de toewijding aan het Onbevlekt Hart een apocalyptische betekenis. Tijdens de derde verschijning aan de drie kinderen Lúcia Santos, Jacinta Marto en Francisco Marto op 13 juli 1917 had de Maagd volgens hen gezegd dat God wenste dat de gelovigen de rozenkrans baden en zich zouden toewijden aan het Onbevlekt Hart. Daarmee zou kunnen worden voorkomen dat veel zielen naar de hel zouden gaan. De zienertjes zeiden ook dat Rusland moest worden gewijd aan het Onbevlekt Hart.
Pausen
Paus Pius XII wijdde Rusland in 1952 toe aan de Moeder Gods. In 1984 wijdde paus Johannes Paulus II de wereld toe aan het Onbevlekt Hart, staande voor het beeld van Onze Lieve Vrouw van Fatima, dat toen voor de gelegenheid naar Rome was overgevlogen. De kroon die het Mariabeeld draagt bevat thans de kogel die Johannes Paulus II trof bij de aanslag door Mehmet Ali Agca op 13 mei 1981. De Poolse paus geloofde dat hij de aanslag had overleefd dankzij de tussenkomst van Onze Lieve Vrouw van Fatima.
Bron: KRO-NCRV
Van Woord naar leven
CONTEMPLEREND GEHOOR GEVEN
Vandaag lezen we bij de profeet Jesaja: ‘Zoals de aarde haar gewassen voortbrengt, zoals een tuin het gezaaide laat ontkiemen, zo laat God, de Heer, gerechtigheid ontkiemen en glorie voor het oog van alle volken.’
Deze woorden zijn erg diepgaand. Tegelijk sluipt er een addertje onder het gras ze fout te interpreteren.
Het is waar: de gerechtigheid ligt bij God. Hij schept als het ware voortdurend gerechtigheid. Vanuit het citaat zou je kunnen denken dat alles van God komt, en dat de mens dus niets hoeft te doen. In de zin van: ‘Alles is genade’. Of: ‘Het heeft zo moeten zijn’.
Onlangs zei iemand me nog met betrekking op de huidige oorlog in Oekraïne: ‘God wil dit, anders zou het niet gebeuren. In zijn almacht kan Hij immers optreden, maar het is zijn wil dat dit gebeurt’. En die persoon voegde er nog aan toe: ‘Het is een straf van God aan de mensheid’. Bedenkelijke uitspraken …
Wat het vers uit Jesaja wil zeggen is dat inderdaad de oorsprong van de ware gerechtigheid bij God ligt. Hij is er de bron van, de schepper. Maar Hij is ook degene die de mens de genade verleent om mee te werken aan zijn scheppingswerk. De mens is niet gemaakt om werkeloos toe te kijken, maar juist om vanuit Gods genade te bouwen aan een wereld van gerechtigheid, zowel in de grote wereld als in de kleine omgeving waarin we concreet leven en werken. God vraagt en verwacht van ons verantwoordelijkheid, engagement.
Een oorlog toeschrijven aan God is fout. Oorlog, geweld, onrecht, is het gevolg van het nee-woord van de mens aan Hem.
God heeft de mens de vrijheid gegeven ‘ja’ of ‘nee’ te zeggen. In zekere zin heeft Hij daarmee een risico genomen. Maar dat is juist liefde. Hoe kun je van iemand wederliefde vragen terwijl je hem geen vrijheid zou geven? Het is juist in de vrijheid dat de mens zijn liefde jegens God kan beantwoorden. Dat geldt trouwens ook voor de liefde tussen mensen onderling.
Het is zoals bij Maria. Zij stond met haar hele zijn in het scheppingswerk van de Vader. Maria zei ‘ja’. Terwijl ze ook ‘nee’ kon zeggen.
Maria begreep niet alles. Net zoals wij ook lang niet alles begrijpen. Mooi aan Maria was dat ze steeds alles bewaarde in de stilte van haar hart, zoals we vandaag lezen in het evangelie. Na een hele zoektocht naar Jezus gehoorzaamde ze Hem uiteindelijk; Hij die vanuit een heilig moeten lange tijd in de tempel verbleef, zoals het evangelie van vandaag verhaalt.
Maria contempleerde alles wat gebeurde aangaande Jezus. En zo hield ze diep in haarzelf de openheid om beschikbaar te blijven voor, en gehoorzaam te zijn aan, Gods wil. Om van te leren!
Laten we, naar het voorbeeld van Maria, altijd trachten ‘ja’ zeggen op God, ‘ja’ op het leven, ‘ja’ op de liefde. In vrijheid, met ons hele zijn.
Laten we bidden
Maria, goede Moeder,
neem ons als uw kinderen bij de hand
en leer ons wat het betekent beschikbaar te zijn
voor Gods wil in ons leven.
Leer ons stil te worden,
leer ons zwijgen in het gebed,
leer ons luisteren naar Gods aanwezigheid,
leer ons het waaien van de Geest aanvoelen,
leer ons een bedding te zijn van Gods vrede,
een bron waar velen Hem kunnen ontmoeten.
Maria, goede Moeder,
ga ons voor, bid voor ons.
Amen.
Een mooie zaterdag voor ieder van u.
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.