Omdenken

Terwijl pastor Paulien van Bohemen na de dienst in het Tilburgse woonzorgcentrum spullen aan het opruimen is, komt een van de bewoners naar haar toe. “Het is een beetje gek misschien, maar ik wil het toch met u delen”

Door Paulien van Bohemen

Maandagmorgen half elf. Viering in de grote zaal in het woonzorgcentrum in Tilburg. Ik mag de viering leiden.

Natuurlijk: ik kan er niet omheen, ik wil er ook niet omheen. De oorlog in Oekraïne. Ik nodig de aanwezigen uit. “Laten we bidden om Gods ontferming over de vrouwen, mannen en kinderen in Oekraïne.”

“Omwille van de mensenlevens die worden geknakt door oorlog.” “Heer ontferm U”, klinkt het als uit één mond.

In de voorbede verderop in de dienst bidden we om vrede en gerechtigheid. In onze machteloosheid kunnen we in ieder geval bidden voor onze broeders en zusters in Oekraïne. Dat is toch iets.

De viering is klaar. Mensen verlaten de zaal. Met rollator, nog kwiek lopend, opgehaald door een verzorgende of zelf, in een elektrische rolstoel. “Fijne week. Goeds. Tot volgende keer,” klinkt het over en weer.

Even later is de zaal leeg. Tevreden maak ik van de achtergebleven kerkboekjes op de tafel bij de uitgang een nette stapel, en neurie ondertussen het slotlied.

Plotseling een zoemend geluid achter me, dat snel dichterbij komt. Ik draai me om, een paar kerkboekjes in mijn hand. Daar is ze, de mevrouw in de elektrische rolstoel. Ze zat net helemaal achteraan, dicht bij de deur, en was daarom als eerste weg.

“Pardon, ik wilde nog iets zeggen”, zegt ze weifelend. “Het is een beetje gek misschien, maar ik wil het toch met u delen. Ik bid elke avond voor Poetin.” Ze slaat haar ogen neer en friemelt ondertussen aan het bedieningsknuppeltje op haar rolstoel.

Dan kijkt ze op. Zelfverzekerder zegt ze: “Hij heeft ons gebed het meeste nodig, denk ik.”

Behendig draait ze zich met haar rolstoel om en rijdt weg.

Getroffen door haar woorden kijk ik haar na, tot ze in de lift verdwijnt. Zij begrijpt wat geloven inhoudt, en wijst me daar heel pakkend op. Geloven als christen betekent: de situatie van de andere kant willen en durven bekijken. Omdenken. Tegen de stroom ingaan. Met Jezus zeggen: “Bid voor zondaars, niet voor hen die Gods wil al doen.”

Bron: De Bezieling