maandag in week 6 van de paastijd
Uit de Handelingen van de Apostelen 16, 11-15
Op doorreis in de stad Filippi geniet Paulus gastvrijheid bij een vrome vrouw. Haar geloof en haar opname in de Kerk door de doop, samen met haar gezin, vormen het eerste begin van de latere bloeiende kerkgemeente te Filippi. Paulus heeft later een brief geschreven aan deze gemeente, die hem altijd zeer trouw steunde.
Wij – Paulus en Silas – gingen in Troas aan boord van een schip en zetten rechtstreeks koers naar Samotrake; de dag daarop voeren we verder naar Neapolis. Van daar reisden we naar Filippi, een belangrijke stad in dat deel van Macedonië. In deze stad, die volgens Romeins recht wordt bestuurd, bleven we enkele dagen.
Op sabbat gingen we de stadspoort uit in de richting van de rivier, naar de plaats waar gewoonlijk werd gebeden. We gingen zitten en spraken de vrouwen toe die daar bijeen waren gekomen. Een van onze toehoorsters was een vrouw uit Tyatira die in purperstoffen handelde; ze heette Lydia en vereerde God. De Heer opende haar hart voor de woorden van Paulus. Nadat zij en haar huisgenoten waren gedoopt, nodigde ze ons uit met de woorden: ‘Als u ervan overtuigd bent dat ik in de Heer geloof, neem dan bij mij uw intrek.’ Ze drong er bij ons sterk op aan.
Psalm 149, 1-5
Refr.: De Heer vindt vreugde in zijn volk.
Zing voor de Heer een nieuw lied,
roem Hem te midden van zijn getrouwen.
Laat Israël verheugd zijn over zijn machtige maker,
het volk van Sion juichen om zijn koning.
Laten zij dansend zijn naam loven,
bij lier en tamboerijn voor Hem zingen.
Ja, de Heer vindt vreugde in zijn volk.
Hij kroont de vernederden met de zege.
Laten zijn getrouwen juichen in luister,
nog jubelen als zij te ruste gaan.
Vers voor het evangelie
Alleluia.
Christus stond op uit het graf,
Hij die voor ons stierf op een kruis.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Johannes 15, 26 – 16, 4a
Elke christen is geroepen om te getuigen. Onbegrip, spot, vijandigheid, in onze tijd wellicht geloofsafval en crisis, mogen hem niet ontmoedigen. Jezus voorspelde ons dat het niet gemakkelijk zou zijn. Maar de Geest is bij ons, geeft kracht om te volharden.
Jezus sprak tot zijn leerlingen:
‘Wanneer de pleitbezorger komt die Ik van de Vader naar jullie zal zenden, de Geest van de waarheid, die van de Vader komt, zal die over Mij getuigen. Ook jullie moeten mijn getuigen zijn, want jullie zijn vanaf het begin bij Mij geweest. Dit alles heb Ik tegen jullie gezegd om te voorkomen dat jullie je geloof verliezen.
Jullie zullen uit de synagoge gezet worden, en er komt zelfs een tijd dat iedereen die jullie doodt, meent daarmee God te dienen. Maar ze doen dat omdat ze de Vader en Mij niet kennen. Ik zeg jullie dit nu, en wanneer die tijd komt zullen jullie denken aan wat Ik gezegd heb.’
Van Woord naar leven
Lieve mensen,
meer dan ooit hebben we de Geest van God nodig om staande te blijven. De Geest immers doet diep in ons dat heilige vuur ontbranden dat ons in gebed doet roepen: ‘Abba Vader’. Het is de Geest die ons in relatie brengt met God, doorheen de Zoon. Net zoals Jezus de Geest nodig had om in de Vader te kunnen blijven.
Jezus zegt ons vandaag dat er vervolging zal plaatsvinden. Hij zegt niet dat de kans bestaat dat dit kan gebeuren; Hij zegt dát het zal gebeuren. Spreekt Hij over de jaren van christenvervolging tijdens de eerste eeuwen, of spreekt Hij over de christenvervolging van latere tijden, of heeft Hij het over de vervolging tijdens deze tijden? Spreekt Hij over bepaalde gebieden in de wereld, of spreekt Hij over vervolging waar ook ter wereld? Wel, ik denk dat Hij over dit alles spreekt. En ook al is de ene tijd de andere niet, en is de ene vervolging niet de andere, in wezen raakt welke vervolging ook, ons allen. Het ráákt ons tot in ons diepste binnenste. Dit laatste behoort wezenlijk tot ons kerk-zijn; binnen de grenzen van de katholieke gemeenschap, maar ook ver daarbuiten. Het zou zo moeten zijn dat ieder die de liefde Gods in zich draagt en daarom vervolgd wordt, dit ons persoonlijk raakt. Het is waar dat ieder van ons een individu is, maar het is even waar dat we een gemeenschap vormen. En zoals bij een lichaam het been pijn heeft en daardoor het hele lichaam dit doorvoelt, zo voelen wij – als het goed is – pijn wanneer er waar ook ter wereld een mens wordt vervolgd.
Moeten we dan allemaal dagelijks diep lijden? Want altijd wordt er wel ergens ter wereld iemand vervolgd omwille van zijn geloof. Wel, ik denk dat we inderdaad op een of andere wijze dat lijden mee moeten doorvoelen en dragen. Het is de echo van het kruis. Het is mede-lijden met dikwijls heel gewone mensen, vrouwen en mannen, moeders en vaders, religieuzen, anders- en niet-gelovigen.
Het zou echter diep jammer zijn dat het mee-lijden met de medemens onze vreugde omwille van het evangelie zou beknotten. Het ene mag het andere niet uitsluiten. Lijden (mee-lijden), en evangelische vreugde, gaan, hoe merkwaardig dit ook kan klinken, hand in hand. En dit om de eenvoudige reden dat God gewild heeft dat de dood omwille van de vervolging niet en nooit het laatste woord heeft. Christus heeft zijn lijden doorgegaan, en God heeft gewild dat er een Pasen was. In dit Pasen mogen wij leven, bewegen, bidden, zingen, beminnen. Dit neemt echter niet weg dat het lijden van onze broeders en zusters die vervolgd worden ons niet zou raken. Juist integendeel. Een echte paasmens zal dit lijden, waar ook ter wereld, ten diepste doorvoelen, het biddend dragen, en wel in Christus, zonder daarbij de vrede en de diepe innerlijke vreugde van de opstanding te verliezen.
En daarom is het zo belangrijk dat we de Geest van God in ons dragen. Want buiten de Geest is de mens tot dit laatste niet in staat. Het is de Geest die ons de gave en de kracht zal schenken van het kunnen mede-lijden met de vervolgden, en wel in de Vrede van Pasen.
Een vredevolle maandag voor ieder van u,
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
Laten wij bidden
Vader,
moge uw heilige Geest ons vergezellen in ons leven. Moge Hij het vuur zijn van onze liefde voor allen, ver over de grenzen heen van eigen lokale gemeenschap, kerk, land of tijd. Moge onze liefde voor de mensheid universeel zijn, haar ontvangend van U, haar dragend in uw Zoon. Mogen we als ware broers en zussen elkaar dragen in lief en leed. Ten diepste.
In Christus’ naam.
Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Didier van Langres († ca 407)
Didier van Langres, Frankrijk; bisschop & martelaar
De legende plaatst hem in 253, maar het is waarschijnlijker dat wij zijn leven tegen het eind van de vierde en aan het begin de vijfde eeuw moeten plaatsen.
Toen de heilige bisschop van Langres, Sint Justus, die destijds de eerste bisschop van de stad, Sint Senator was opgevolgd, een plaatsvervanger nodig had, verzamelden zich alle gelovigen in de toenmalige kerk, toegewijd aan Johannes de Doper. De hemel gaf te kennen dat ze op zoek moesten gaan naar een zekere Didier of Dizier. Maar geen van de aanwezigen kende iemand van die naam. Daarom trokken er een aantal pelgrims naar Rome om de paus om raad te vragen. Op de terugweg kwamen ze door het plaatsje Bavari in de buurt van Genua. Daar ontmoetten ze een boer, die juist bezig was een kar over zijn land voort te trekken. Ze hoorden, dat hij Desiderius heette. Ze riepen hem bij zich en hielden hem nauwlettend in de gaten. Groot was hun verbazing, toen ze zagen hoe de stok waarvan hij zich bediend had en die hij even in de grond had gezet, plotseling in blad en in bloei kwam te staan. Dat was het teken waarop ze gewacht hadden: hij was hun nieuwe bisschop.
Didier wijs een ijverig en liefdevol bisschop. Hij verkondigde het evangelie. Tijdens de invallen van Vandalen werd hij gedood, toen hij probeerde voor zijn mensen op te komen.
Behalve in Frankrijk wordt Didier op vele plaatsen in Italië vereerd: zo bv. in Milaan en Tortona.
Hij is patroon van Castelnovo.
Bron: Heiligen.net
Laten wij bidden
Vader,
moge uw heilige Geest ons vergezellen in ons leven. Moge Hij het vuur zijn van onze liefde voor allen, ver over de grenzen heen van eigen lokale gemeenschap, kerk, land of tijd. Moge onze liefde voor de mensheid universeel zijn, haar ontvangend van U, haar dragend in uw Zoon. Mogen we als ware broers en zussen elkaar dragen in lief en leed. Ten diepste.
In Christus’ naam.
Amen.