maandag in week 31 door het jaar
Uit de brief van Paulus aan de Filippenzen 2, 1-4
Paulus roept ons vandaag op om de ander belangrijker te achten dan onszelf. Dit vraagt nederigheid en een diepgeworteld leven in de liefde van Christus. Hij wijst ons erop dat deze houding een vrucht is van de Geest die ons van binnenuit enthousiasmeert.
Broeders en zusters,
nu u door Christus zozeer bemoedigd wordt en liefdevol getroost, nu er onder u zo’n grote verbondenheid met de Geest is, zoveel hartelijk medeleven, maak mij dan volmaakt gelukkig door eensgezind te zijn, één in liefde, één in streven, één van geest. Handel niet uit geldingsdrang of eigenwaan, maar acht in alle nederigheid de ander belangrijker dan uzelf. Heb niet alleen uw eigen belangen voor ogen, maar ook die van de ander.
Tussenzang: Ps 131, 1-3
Refr.: Bij U, Heer, ben ik veilig; bescherm mij in uw vrede.
Heer, niet trots is mijn hart,
niet hoogmoedig mijn blik,
ik zoek niet wat te groot is
voor mij en te hoog gegrepen.
Nee, ik ben stil geworden,
ik heb mijn ziel tot rust gebracht.
Als een kind, de borst ontwend,
stil op de arm van zijn moeder,
zo is mijn ziel in mij.
Israël, hoop op de Heer,
van nu tot in eeuwigheid.
Vers voor het evangelie (Mt 4, 4b)
Alleluia.
De mens leeft niet van brood alleen,
maar van ieder woord
dat klinkt uit de mond van God.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Lucas 14, 12-14
Dit evangelie leert ons om gastvrijheid te bieden zonder de drang naar menselijk of hemels applaus. Ware blijdschap vinden we niet in het verkrijgen van likes, maar in het dienend omgaan met anderen, zonder te verwachten daar iets voor terug te krijgen.
Tegen de farizeeër die Jezus had uitgenodigd, zei Hij:
‘Wanneer u een maaltijd aanbiedt of een feestmaal geeft, vraag dan niet uw vrienden, uw broers, uw verwanten of uw rijke buren. Want zij zullen op hun beurt u uitnodigen, en zo doen zij iets voor u terug. Wanneer u een feestmaal geeft, nodig dan armen, kreupelen, verlamden en blinden uit. Dan zult u gelukkig zijn, juist omdat zij niets kunnen terugdoen. Want u zult ervoor beloond worden bij de opstanding van de rechtvaardigen.’
Van Woord naar leven
MAALTIJD DES HEREN
(Bij Lc 14, 12-14)
Toegegeven, november is pas begonnen, maar al snel zal het december zijn, en in ons achterhoofd zijn we misschien nu al bezig met de feestelijkheden rond Kerstmis en Nieuwjaar. Waar komt de familie dit jaar bijeen? Wie nodigen we uit? De eindejaarsfeesten hebben iets moois. Al zijn de banden met familie en kennissen niet altijd zoals we zouden willen, met het samenkomen drukken we toch uit dat we elkaar graag zien en elkaar niet willen loslaten. Laten we dit laatste vooral behouden.
Vanuit het evangelie van vandaag wil ik jullie aanmoedigen om toch iets verder te kijken. Is het misschien een idee om met je partner, familieleden, kennissen, medebroeders of -zusters eens rond de tafel te gaan zitten en samen na te denken over wie je dit jaar extra zou kunnen uitnodigen voor het samenzijn? Voor wie dat zou kunnen zijn, gebruik ik graag de woorden uit het evangelie van vandaag: armen, kreupelen, verlamden, blinden.
Er zijn mensen en gezinnen die het financieel moeilijk hebben, héél moelijk. We weten dat. En we weten ook dat deze mensen deel uitmaken van de gemeente of de stad waar we wonen. Wie heeft de moed, of de liefde, om deze mensen eens uit te nodigen aan de feesttafel? Natuurlijk is dat even buiten onze comfortzone. Maar geef toe: het zou mooi zijn, en het is evangelie!
Kreupelen en verlamden … Ja, die zijn er ook. Hoeveel mensen leven in eenzaamheid, verborgen achter kale gevels, vaak gekwetst en verlamd door hun verleden. Wie vraagt hen?
En blinden… Ja, er zijn nogal wat mensen die blind zijn geworden voor de schoonheid van het leven, vaak verbitterd door wat ze hebben meegemaakt.
Het zijn allemaal mensen. Médemensen. En ze wonen in onze buurten. We weten dat.
Geliefde mensen, het laatste wat ik wil doen is de moraalridder uithangen. Maar laten we toch ook de evangelieverzen zoals we die vandaag horen omarmen, ook al schuren ze in ons hart. Laten we ze lezen als een oproep van binnenuit om oog en hart te hebben voor hen die vaak aan de rand van onze samenleving leven.
Laten we als Kerk nadenken over hoe we onze feesten inrichten en wie we uitnodigen. Moge het evangelie hierbij onze leidraad zijn.
Laten we bidden
Heer Jezus,
wij bidden om een ruimhartig hart, dat oog heeft voor wie aan de rand van onze samenleving leeft. Help ons hen met open armen te ontvangen, niet alleen wie ons lief is, maar allen; bijzonder degenen die gekwetst, eenzaam of ontmoedigd zijn. Schenk ons de moed om onze tafel te delen, zodat allen zich welkom en gezien weten. Laat ons, met uw Woord als ons kompas, in liefde gemeenschap vormen.
In uw naam.
Amen.
Geliefde mensen, laten we als Kerk een gemeenschap zijn naar Gods beeld en gelijkenis.
Zegen over deze nieuwe week.
Van harte, kris
Om mee op weg te gaan
Welke personen in mijn omgeving hebben nood aan steun, liefde of aandacht? Kan ik iets betekenen voor hen? Ben ik bereid mijn hart of huis voor hen te openen?
Zie ik de komende feestdagen vooral als een gelegenheid voor familie en vrienden, of ook als een kans om anderen welkom te heten?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Carolus Borromeus († 1584)
Carolus Borromeus (1538-1584) was kardinaal en aartsbisschop van Milaan. Hij stond bekend als een van de voormannen van de Contrareformatie en was een fervent bestrijder van kerkelijke misstanden.
Oom wordt paus
Carlo Borromeo werd geboren op 2 oktober 1538 in Arona, Lombardije. In 1559 studeerde hij af aan de Universiteit van Pavia als doctor in utroque iure, dat wil zeggen in zowel burgerlijk als kerkelijk recht. Het jaar daarop werd zijn oom van moederszijde, Gian Angelo Medici, tot paus gekozen onder de naam Pius IV. Deze riep zijn neef Carlo naar Rome.
Kardinaal en aartsbisschop van Milaan
Op 22-jarige leeftijd werd Carlo door zijn oom tot kardinaal verheven en belast met het bestuur van de Pauselijke Staat. De paus benoemde hem ook tot aartsbisschop van Milaan, maar verhinderde hem aanvankelijk om naar zijn bisdom af te reizen.
Concilie van Trente
Kardinaal Borromeo nam deel aan de laatste sessie van het Concilie van Trente (1562-1563). Daar ontpopte hij zich als een van de belangrijkste voorvechters van de Contrareformatie en de bestrijding van kerkelijke misstanden, zoals bijgeloof en onwetendheid onder geestelijken. Ook stelde hij het nepotisme (afgeleid van het Latijnse nepos = kleinzoon, neef) aan de kaak. Ironisch genoeg had Carolus zijn eigen positie aan zijn oom te danken.
Pastoraal werk in het aartsbisdom Milaan
Na de dood van Pius IV in 1565 kon Borromeo eindelijk naar Milaan vertrekken om zijn werk als aartsbisschop op te nemen. Hij bezocht alle parochies in zijn uitgestrekte diocees, zelfs de moeilijkst bereikbare kerkjes in de Alpen.
Heiligverklaring
Hoewel Carlo Borromeo opgroeide in grote weelde, zijn ambt te danken had aan nepotisme, en vertoefde in kringen van de decadente adel, was hij toch een toonbeeld van nederigheid, naastenliefde en rechtvaardigheid. Zijn grote sociale bewogenheid werd al tijdens zijn leven door zowel vriend als vijand geroemd. Carolus stierf op 3 november 1584 en liet al zijn bezittingen na aan de armen. Hij werd begraven in de crypte van de Dom van Milaan. In 1610 verklaarde paus Paulus V hem heilig. Zijn liturgische gedachtenis valt op 4 november.
Bron: KRO-NCRV
Carolus Borromeus
Van Woord naar leven
MAALTIJD DES HEREN
(Bij Lc 14, 12-14)
Toegegeven, november is pas begonnen, maar al snel zal het december zijn, en in ons achterhoofd zijn we misschien nu al bezig met de feestelijkheden rond Kerstmis en Nieuwjaar. Waar komt de familie dit jaar bijeen? Wie nodigen we uit? De eindejaarsfeesten hebben iets moois. Al zijn de banden met familie en kennissen niet altijd zoals we zouden willen, met het samenkomen drukken we toch uit dat we elkaar graag zien en elkaar niet willen loslaten. Laten we dit laatste vooral behouden.
Vanuit het evangelie van vandaag wil ik jullie aanmoedigen om toch iets verder te kijken. Is het misschien een idee om met je partner, familieleden, kennissen, medebroeders of -zusters eens rond de tafel te gaan zitten en samen na te denken over wie je dit jaar extra zou kunnen uitnodigen voor het samenzijn? Voor wie dat zou kunnen zijn, gebruik ik graag de woorden uit het evangelie van vandaag: armen, kreupelen, verlamden, blinden.
Er zijn mensen en gezinnen die het financieel moeilijk hebben, héél moelijk. We weten dat. En we weten ook dat deze mensen deel uitmaken van de gemeente of de stad waar we wonen. Wie heeft de moed, of de liefde, om deze mensen eens uit te nodigen aan de feesttafel? Natuurlijk is dat even buiten onze comfortzone. Maar geef toe: het zou mooi zijn, en het is evangelie!
Kreupelen en verlamden … Ja, die zijn er ook. Hoeveel mensen leven in eenzaamheid, verborgen achter kale gevels, vaak gekwetst en verlamd door hun verleden. Wie vraagt hen?
En blinden… Ja, er zijn nogal wat mensen die blind zijn geworden voor de schoonheid van het leven, vaak verbitterd door wat ze hebben meegemaakt.
Het zijn allemaal mensen. Médemensen. En ze wonen in onze buurten. We weten dat.
Geliefde mensen, het laatste wat ik wil doen is de moraalridder uithangen. Maar laten we toch ook de evangelieverzen zoals we die vandaag horen omarmen, ook al schuren ze in ons hart. Laten we ze lezen als een oproep van binnenuit om oog en hart te hebben voor hen die vaak aan de rand van onze samenleving leven.
Laten we als Kerk nadenken over hoe we onze feesten inrichten en wie we uitnodigen. Moge het evangelie hierbij onze leidraad zijn.
Laten we bidden
Heer Jezus,
wij bidden om een ruimhartig hart, dat oog heeft voor wie aan de rand van onze samenleving leeft. Help ons hen met open armen te ontvangen, niet alleen wie ons lief is, maar allen; bijzonder degenen die gekwetst, eenzaam of ontmoedigd zijn. Schenk ons de moed om onze tafel te delen, zodat allen zich welkom en gezien weten. Laat ons, met uw Woord als ons kompas, in liefde gemeenschap vormen.
In uw naam.
Amen.
Geliefde mensen, laten we als Kerk een gemeenschap zijn naar Gods beeld en gelijkenis.
Zegen over deze nieuwe week.
Van harte, kris
Om mee op weg te gaan
Welke personen in mijn omgeving hebben nood aan steun, liefde of aandacht? Kan ik iets betekenen voor hen? Ben ik bereid mijn hart of huis voor hen te openen?
Zie ik de komende feestdagen vooral als een gelegenheid voor familie en vrienden, of ook als een kans om anderen welkom te heten?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.