maandag in week 3 door het jaar
Uit het tweede boek Samuël 5, 1-7 + 10
Na de dood van de zoon van Saul wordt David koning over heel Israël. Eerst was hij koning van Juda alleen. Hij koos Jeruzalem als residentie, het was gelegen tussen de twee rijken. Dit alles lukte hem omdat de Heer hem bijstond.
Alle stammen van Israël kwamen bij David in Hebron en zeiden tegen hem: ‘Hier zijn we, uw eigen vlees en bloed. Ook vroeger al, toen Saul nog over ons regeerde, was u degene die de troepen van Israël aanvoerde. De Heer heeft u beloofd: Jij zult mijn volk Israël weiden; jij zult vorst over Israël zijn.’
De oudsten van Israël kwamen bij de koning in Hebron. Daar sloot koning David ten overstaan van de Heer een verdrag met hen, en zij zalfden hem tot koning van Israël. David was dertig jaar toen hij koning werd en hij regeerde veertig jaar: vanuit Hebron regeerde hij zeven jaar en zes maanden over Juda en vanuit Jeruzalem regeerde hij drieëndertig jaar over heel Israël en Juda.
De koning en zijn mannen trokken op naar Jeruzalem, waar de Jebusieten woonden. De Jebusieten zeiden tegen David: ‘U komt er niet in! Sterker nog: de lammen en de blinden zullen u verjagen! David komt er niet in!’
Toch veroverde David de bergvesting van Sion, de huidige Davidsburcht.
In de loop der tijd werd David steeds machtiger, want de Heer, de God van de hemelse machten, stond hem terzijde.
Psalm 89, 20-22 + 25-26
Refr.: Mijn trouw en mijn liefde vergezellen hem.
Ooit hebt U in een visioen gesproken
tot uw getrouwen en gezegd:
Ik heb hulp geboden aan een held,
een jongen uit het volk verheven.
In David vond Ik een dienaar,
Ik zalfde hem met heilige olie.
Mijn hand geeft hem steun,
mijn arm maakt hem sterk.
Mijn trouw en mijn liefde vergezellen hem,
door mijn naam zal hij in aanzien stijgen.
Zijn linkerhand leg Ik op de zee,
zijn rechterhand op de rivier.
Vers voor het evangelie (ps 119, 34)
Alleluia.
Geef mij inzicht, en ik zal uw wet volgen,
hem onderhouden met heel mijn hart.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Marcus 3, 22-30
Het geheim van Jezus’ optreden was gelegen in zijn gehoorzaamheid aan de Geest die in Hem woonde. Jezus weerlegt de beschuldiging dat Hij door satanische machten zou bezeten zijn, want, zegt Hij, de satan is verdeeld. Al zijn volgelingen zal Hij zijn heilige Geest geven. Hun opdracht wordt het daaraan trouw te zijn. Hun grootste fout is duidelijke inspraken van deze heilige Geest af te wijzen, door deze inspraken in zichzelf en in anderen te ontkennen.
De schriftgeleerden die uit Jeruzalem gekomen waren, zeiden: ‘Hij is bezeten door Beëlzebul,’ en: ‘Dankzij de vorst der demonen kan Hij demonen uitdrijven.’
Toen Hij hen bij zich geroepen had, sprak Hij tot hen in gelijkenissen: ‘Hoe kan Satan zichzelf uitdrijven? Als een koninkrijk innerlijk verdeeld is, kan dat koninkrijk niet standhouden; als een gemeenschap innerlijk verdeeld is, zal die gemeenschap niet kunnen standhouden. En als Satan tegen zichzelf in opstand komt en innerlijk verdeeld is, kan ook hij niet standhouden, maar gaat hij zijn einde tegemoet. Bovendien kan niemand het huis van een sterke man binnengaan om zijn inboedel te roven, als hij die man niet eerst vastgebonden heeft; pas dan kan hij zijn huis leeghalen. Ik verzeker u: alle wandaden en godslasteringen, hoe erg ook, kunnen de mensen worden vergeven, maar wie lastertaal spreekt tegen de heilige Geest, krijgt in alle eeuwigheid geen vergeving, want zo iemand is schuldig aan een onuitwisbare zonde.’
Dit omdat ze gezegd hadden: ‘Hij is bezeten door een onreine geest.’
Van Woord naar leven
ZONDE TEGEN DE GEEST
(Bij Mc 3, 22-30)
Vandaag zegt Jezus: ‘Alle wandaden en godslasteringen, hoe erg ook, kunnen de mensen worden vergeven, maar wie lastertaal spreekt tegen de heilige Geest, krijgt in alle eeuwigheid geen vergeving, want zo iemand is schuldig aan een onuitwisbare zonde.’
Een onuitwisbare zonde … wat mag dat wel voor een zonde zijn?
Het is geen bepaalde zonde zoals wij ons dat voorstellen, want in de zonde Jezus komt naar ons toe om ons te genezen en te vergeven. Het gaat hier over zondig zijn tegen de heilige Geest, zonde tegen zondevergiffenis. Het is zeggen dat je Gods vergeving niet nodig hebt.
De toegang tot de hemel staat voor allen open, maar we kunnen hem dus ook weigeren door halsstarrig te blijven zeggen dat we Gods barmhartigheid niet nodig hebben. Wat kan God nog meer doen?
Laten we bidden
Vader,
wij danken U om uw barmhartigheid.
Mogen we ons – in Christus –
als kinderen werpen in uw armen,
vergeving en genezing
van U ontvangend.
Behoed ons ervoor om ooit maar één seconde
uw barmhartigheid te weigeren.
In Christus,
onze Broeder en Heer.
Amen.
Een mooie maandag,
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
Na ‘goedkeuring’ (er bevinden zich wel eens kapers op de kust) worden de reacties geplaatst.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Vincentius van Zaragoza († 304)
Vincentius van Zaragoza, ook wel Vincentius van Valencia en Vincentius de Diaken genoemd, was een diaken onder bisschop Sint Valerius van Valencia. Hij zou gelijk met zijn bisschop gevangengenomen zijn tijdens de christenvervolgingen onder keizer Diocletianus. Hij stierf in 304 de marteldood. De Kerk gedenkt hem op 22 januari.
Legendarisch
Over het leven van Vincentius, die volgens latere meest middeleeuwse hagiografieën buitengewoon welbespraakt geweest moet zijn, bestaan geen bronnen. Aangenomen wordt dat het verhaal van zijn martelaarschap grotendeels legendarisch is zoals dat het geval wordt geacht voor veel meer van de vroegchristelijke martelaren.
Broer van Laurentius?
Volgens sommige, meest Spaanse, legenden zou Vincentius een broer geweest zijn van Sint-Laurentius van Rome. Evenals Laurentius zou Vincentius geboren zijn in Huesca in Arágon en evenals Vincentius was Laurentius een diaken. Maar het vermoedelijke geboortejaar van Laurentius (225) en de vermoedelijke sterfdatum van Vincentius (304) liggen dusdanig ver uit elkaar dat alleen al om die reden het broederschap van beide heiligen wordt uitgesloten. Opvallend is wel dat de martelaarsgeschiedenissen van beiden sterke overeenkomsten vertonen. Zo zouden beiden zijn geroosterd. Vincentius bracht zijn jeugd door in Zaragoza en dankt daaraan zijn naam.
Gevangen genomen
Aangenomen wordt dat Vincentius diende als diaken onder bisschop Sint Valerius van Valencia. In 304 zouden de bisschop en zijn diaken gelijktijdig gevangen zijn genomen op last van een zekere Dacianus, die in de hagiografie nu eens rechter, dan weer stadhouder wordt genoemd. Dit alles vloeide voort uit de in 302 door keizer Diocletianus ingezette vervolging van de christenen.
Martelingen
Nadat Vincentius werd opgepakt werd hij, volgens de overlevering, aan een onwaarschijnlijke reeks van aanvankelijk ’tevergeefse’ martelingen blootgesteld. Zo zou hij gevierendeeld, gedeeltelijk gevild en geroosterd zijn. Nadat hierop de dood niet intrad werd hij (of althans zo moet worden aangenomen, de delen waaruit hij eens bestond) in een met glasscherven bezaaide kerker gegooid. Hier zouden hem engelen verschenen zijn die hem troostten en de pijn verzachtten. Door de engelen veranderden de glasscherven in bloemen, waardoor zich een bloemengeur door de gevangenis verspreidde. Vicentius zelf zou een luide lofzang op God hebben aangeheven. Ook zou hij hebben geroepen: “Jullie aanbidden goden van steen, wij daarentegen de levende God en zijn zoon Jezus Christus”.
Raaf
Toen Dacianus begreep op welke wonderdadige wijze Vincentius ondanks alle wreedheden was blijven leven, zou hij, uit angst voor reacties van het volk, opdracht gegeven hebben de diaken uit zijn kerker te bevrijden en hem te laten verplegen. Vincentius zou evenwel overleden zijn juist op het moment dat zijn gemartelde lichaam in een zacht bed was gelegd. Dacianus zou hierover zo ontstemd zijn geweest dat hij het bevel gaf Vincentius ontzielde lichaam buiten de stadspoorten op het land te smijten. Hier zou het door een raaf zijn beschermd tegen gieren en andere wilde dieren.
Molensteen
Volgens sommige versies van zijn levensverhaal zou Vincentius nog voor de martelingen plaatsvonden in de zee zijn gegooid met een molensteen om zijn nek. Hij zou vervolgens niet gezonken zijn, maar bleef drijven. Meer algemeen wordt verhaald dat dit pas gebeurde na zijn overlijden, waarna hij aanspoelde op het strand van Valencia waar aanvankelijk zijn relieken werden bewaard. Later zouden zij, om ze beschermen tegen de Moren, zijn overgebracht naar Lissabon, van welke stad Vincentius evenals van Valencia patroonheilige is.
Patronaat en iconografie
De verering van Vincentius was gedurende middeleeuwen wijd verspreid. Zijn feestdag, 22 januari, werd in het handelsverkeer een belangrijke vervaldag. Vanwege zijn vanaf 531 in Frankrijk vereerde tuniek werd hij patroonheilige van het gilde van de wevers. Ook is hij, vanwege zijn naam (‘vin saint‘) beschermheilige van de wijnboeren. Hij wordt doorgaans afgebeeld gekleed in een rode dalmatiek en heeft als attributen een rooster, een raaf of een molensteen. Hij heeft meestal een martelaarspalm in zijn hand.
Bron: KRO-NVRV
Vincentius van Zaragoza – 11e eeuw – Chiesa di San Vincenzo, Cucciago, Italië
Van Woord naar leven
ZONDE TEGEN DE GEEST
(Bij Mc 3, 22-30)
Vandaag zegt Jezus: ‘Alle wandaden en godslasteringen, hoe erg ook, kunnen de mensen worden vergeven, maar wie lastertaal spreekt tegen de heilige Geest, krijgt in alle eeuwigheid geen vergeving, want zo iemand is schuldig aan een onuitwisbare zonde.’
Een onuitwisbare zonde … wat mag dat wel voor een zonde zijn?
Het is geen bepaalde zonde zoals wij ons dat voorstellen, want in de zonde Jezus komt naar ons toe om ons te genezen en te vergeven. Het gaat hier over zondig zijn tegen de heilige Geest, zonde tegen zondevergiffenis. Het is zeggen dat je Gods vergeving niet nodig hebt.
De toegang tot de hemel staat voor allen open, maar we kunnen hem dus ook weigeren door halsstarrig te blijven zeggen dat we Gods barmhartigheid niet nodig hebben. Wat kan God nog meer doen?
Laten we bidden
Vader,
wij danken U om uw barmhartigheid.
Mogen we ons – in Christus –
als kinderen werpen in uw armen,
vergeving en genezing
van U ontvangend.
Behoed ons ervoor om ooit maar één seconde
uw barmhartigheid te weigeren.
In Christus,
onze Broeder en Heer.
Amen.
Een mooie maandag,
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
Na ‘goedkeuring’ (er bevinden zich wel eens kapers op de kust) worden de reacties geplaatst.