Juana Tun & Vicente Menchu († 1980)

Juana Tun, Chimel, Quiché, Guatemala; omgebracht net als haar man Vicente Menchu en hun zoon Patrocini

Zij vormden een gezin dat ernst wilde maken met het evangelie in de concrete situatie. Daarom hielpen zij – geïnspireerd door het evangelie – mee aan de alfabetisering van de arme Indianen in hun land en gaven zij lessen economie en politiek inzicht.

Vicente behoort tot de bezetters van de Spaanse ambassade in Guatemala, en komt om in de vlammen, als deze in puin geschoten wordt.

Juana had zich vooral gericht op de vrouwen en moeders. Zij maakte ze bewust van hun ondergeschikte positie. Op 19 april 1980 werd ze om elf uur ’s avonds in het plaatsje Uspantán opgepakt. Na gruwelijk te zijn toegetakeld wordt ze gedumpt op een veldje in de buurt van haar dorp. Daar ligt ze vijf dagen ten volkomen naakt, zonder eten of drinken in de brandende hitte. Ze sterft er aan haar verwondingen en ontberingen.

Patrocinio, hun zoon, wordt ook gearresteerd en na dagenlange martelingen in het openbaar verbrand.

Hun dochter Rigoberta Menchu kreeg enkele jaren geleden de Nobelprijs voor de vrede.

Bron: Heiligen.net

Dochter Rigoberta Menchu

Jezus sprak: ‘U moet geen moeite doen voor voedsel dat vergaat, maar voor voedsel dat niet vergaat en eeuwig leven geeft; de Mensenzoon zal het u geven, want de Vader, God zelf, heeft Hem die volmacht gegeven.’
Ze vroegen: ‘Wat moeten we doen? Hoe doen we wat God wil?’
‘Dit moet u voor God doen: geloven in Hem die Hij gezonden heeft’, antwoordde Jezus.

Als we rondom ons kijken, en ook in onszelf, zien we dat er heel dikwijls geleefd wordt voor dat soort voedsel dat vergaat. Gewoonlijk gaat het om een soort zelfbevrediging van het eigen ik. IJdelheid en zelfbelang behoren tot de pijlers van dit soort leven. ‘Vergankelijk’, zegt Jezus ons vandaag. Het heeft geen eeuwigheidswaarde. Of anders gezegd: het heeft weinig of niets met liefde te maken. Het is niet goed, zegt Hij, onze tijd daarmee te verspelen.

Waar gaat het dan wel om? ‘Je moet geloven in Hem die God gezonden heeft’, zegt Jezus. Dàt, en enkel dàt, is de sleutel van een liefdevol leven; van een leven in en voor God.

Geloven in Hem die God gezonden heeft… Geloven dus in Jezus.

We moeten het woord ‘geloven’ in z’n diepe betekenis leren verstaan. In het latijn spreekt men van ‘credere’, waar we het woord ‘credo’ in horen. De geloofsbelijdenis noemen we dan ook het ‘credo’. Credo is afgeleid van het Latijnse werkwoord ‘credere’, wat het dus werkwoord ‘geloven’ betekent. Dit ‘credere’ is dan weer afgeleid van ‘cor dare’, wat letterlijk vertaald betekent: ‘uw hart geven aan’.
Dus, wanneer wij zeggen: ‘Ik geloof in Jezus Christus’, zeggen wij eigenlijk: ‘Ik geef mijn hart aan Jezus’.

Met andere woorden: geloof is veel meer dan een belijdenis met de lippen. Het is een gebedshouding, een zich toevertrouwen aan de Heer. Het gaat om ‘overgave’ aan zijn aanwezigheid in en onder ons. Het betekent: je verinnigen met Hem. Het is binnengaan in Gods liefde door je te schenken aan, en te verenigen met, Jezus.

Wanneer je dus zegt: ‘Ik geloof in Jezus’, begeef je je dus in de wereld van het gebed. Je stelt je beschikbaar voor de Heer. Je laat toe dat Hij jou in Zich opneemt. Je stemt in dat Hij jouw hele persoon transformeert tot zijn liefde. Je bent bereid daarvoor je oppervlakkig ik achter te laten (het ik dat leeft voor voedsel dat vergaat) opdat je diepere ik (waarvan God gezegd heeft dat Hij het geschapen heeft naar beeld en gelijkenis) tot volle bloei kan komen. Dat diepere ik is het ik dat leeft in en voor de liefde, het is het ik dat niet enkel de goedheid van God in zich draagt, maar deze ook uitdraagt. Het is het ik dat leeft vanuit en voor het voedsel dat niet vergaat.

Zoals gezegd: het vraagt van ons een gebedshouding. Doch dit ‘voedsel dat niet vergaat’ wordt ons geschonken. Van ons wordt openheid gevraagd, maar de Heer geeft. Jezus zegt het duidelijk: ‘Dat voedsel zal de Mensenzoon geven’. We mogen het niet maken, enkel ontvangen. De Heer schenkt het.

Met andere woorden: Onze overgave aan de Heer is de poort, maar het is Hij die intreedt, zich gevend aan ons, ons de voeten wassend.

In dit licht wens ik u allen een mooie gods-ontmoeting toe, en van daaruit een liefde-volle dag.

kris

Reageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.

Heer,
neem ons op in U en breng ons voor het aanschijn van de Vader, opdat wij, verenigd met U, in de liefde van de Geest, mee mogen tafelen aan de maaltijd van het leven: Gods liefde dragend en uitdragend. Om deze genade bidden wij, in uw naam.