Lezingen van de dag – zondag 19 maart 2017

3e zondag in de vastentijd – A

Omwille van de zondag wordt het hoogfeest
van de H. Jozef verplaatst naar morgen.

Uit het boek Exodus 17, 3-7

De derde belangrijke etappe in de heilsgeschiedenis is de uittocht door de woestijn. God stelt er zijn volk op de proef en het volk beproeft er zijn God. Gekweld door de dorst twijfelt Israël aan Gods trouw. Op Mozes’ verzoek doet God wonderbare dingen. Water laat Hij ontspringen uit de rots.

In die dagen leden de Israëlieten tijdens de woestijntocht hevige dorst.
‘Waarom hebt u ons uit Egypte weggevoerd?’ zeiden ze tegen Mozes. ‘Om ons van dorst te laten sterven, met onze kinderen en ons vee?’
Mozes riep luid de Heer aan. ‘Wat moet ik met dit volk beginnen?’ vroeg hij. ‘Er hoeft niet veel meer te gebeuren of ze stenigen mij!’
De Heer antwoordde Mozes: ‘Ga samen met een aantal van de oudsten van Israël voor het volk uit. Neem de staf waarmee je op de Nijl hebt geslagen in je hand en ga op weg. Ik zal je opwachten op de rots bij de Horeb. Als je op de rots slaat, zal er water uit stromen, zodat het volk te drinken heeft.’ Mozes deed dit, in het bijzijn van de oudsten van Israël. Hij noemde die plaats Massa en Meriba, omdat de Israëlieten Mozes daar verwijten hadden gemaakt en omdat ze daar de Heer op de proef hadden gesteld door te vragen: ‘Is de Heer nu in ons midden of niet?’

Psalm 95, 1 + 2 + 6 + 7 + 8 + 9

Refr.: Luister vandaag naar Gods stem.

Kom, laten wij jubelen voor de Heer,
juichen voor onze rots, onze redding.
Laten wij Hem naderen met een loflied,
Hem toejuichen met gezang.

Ga binnen, laten wij buigen in aanbidding,
knielen voor de Heer, onze maker.
Ja, Hij is onze God
en wij zijn het volk dat hij hoedt.

Wij zijn de kudde door zijn hand geleid.
Luister vandaag naar zijn stem:
‘Wees niet koppig als bij Meriba,
als die dag bij Massa, in de woestijn,
toen jullie voorouders mij op de proef stelden,
mij tartten, al hadden ze mijn daden gezien.

Uit de brief van Paulus aan de Romeinen 5, 1-2 + 5-8

Om onze dorst te lessen op de weg van onze uittocht en om onze hoop levendig te houden, hebben wij de heilige H.Geest. Hij is het levend water dat in ons murmelt: ‘Kom naar de Vader’.

Broeders en zusters,
wij zijn als rechtvaardigen aangenomen op grond van ons geloof en leven in vrede met God, door onze Heer Jezus Christus.
Dankzij Hem hebben we door het geloof toegang gekregen tot Gods genade, die ons fundament is, en in de hoop te mogen delen in zijn luister prijzen we ons gelukkig.
Deze hoop zal niet worden beschaamd, omdat Gods liefde in ons hart is uitgegoten door de heilige Geest, die ons gegeven is.
Toen wij nog hulpeloos waren is Christus immers voor ons, die op dat moment nog schuldig waren, gestorven.
Er is bijna niemand die voor een rechtvaardig mens wil sterven; slechts een enkeling durft voor een goed mens zijn leven te geven.
Maar God bewees ons zijn liefde doordat Christus voor ons gestorven is toen wij nog zondaars waren.

Kyrie eleison.

Gij zijt werkelijk de Redder van de wereld.
Geef mij van het levend water
zodat ik geen dorst meer krijg.

Kyrie eleison.

Uit het evangelie volgens Johannes 4, 5-42

De ontmoeting van Jezus met de Samaritaanse vrouw is voor Johannes een gelegenheid om de opeenvolgende fasen in het geloofsproces van een mens te schetsen. Het geloof wordt opgewekt door het getuigenis van anderen of door een sprekend feit. Zo komt het tot een persoonlijke ontmoeting met onze Redder. Wij erkennen Hem na een dialoog die soms met aarzelingen en terughoudendheid gepaard gaat. De gelovige wordt in Jezus’ mysterie ingewijd door de Geest. Daardoor wordt hij uitgenodigd zijn leven te veranderen. De bekeerling wordt apostel.

Jezus kwam bij de Samaritaanse stad Sichar, dicht bij het stuk grond dat Jakob aan zijn zoon Jozef gegeven had, waar de Jakobsbron is. Hij was vermoeid van de reis en ging bij de bron zitten; het was rond het middaguur.
Toen kwam er een Samaritaanse vrouw water putten. Jezus zei tegen haar: ‘Geef mij wat te drinken.’ Zijn leerlingen waren namelijk naar de stad gegaan om eten te kopen.
De vrouw antwoordde: ‘Hoe kunt U, als Jood, mij om drinken vragen? Ik ben immers een Samaritaanse!’ Joden gaan namelijk niet met Samaritanen om.
Jezus zei tegen haar: ‘Als u wist wat God wil geven, en wie het is die u om water vraagt, zou u Hém erom vragen en dan zou Hij u levend water geven.’
‘Maar heer’, zei de vrouw, ‘U hebt geen emmer, en de put is diep, waar wilt U dan levend water vandaan halen? U kunt toch niet meer dan Jakob, onze voorvader? Hij heeft ons die put gegeven en er zelf nog uit gedronken, en ook zijn zonen en zijn vee.’
‘Iedereen die dit water drinkt zal weer dorst krijgen’, zei Jezus, ‘maar wie het water drinkt dat Ik hem geef, zal nooit meer dorst krijgen. Het water dat Ik geef, zal in hem een bron worden waaruit water opwelt dat eeuwig leven geeft.’
‘Geef mij dat water, heer’, zei de vrouw, ‘dan zal ik geen dorst meer hebben en hoef ik ook niet meer hierheen te komen om water te putten.’
Toen zei Jezus tegen haar: ‘Ga uw man eens roepen en kom dan weer terug.’
‘Ik heb geen man’, zei de vrouw.
‘U hebt gelijk als u zegt dat u geen man hebt’, zei Jezus, ‘u hebt vijf mannen gehad, en degene die u nu hebt is uw man niet. Wat u zegt is waar.’
Daarop zei de vrouw: ‘Nu begrijp ik, heer, dat u een profeet bent! Onze voorouders vereerden God op deze berg, en bij U zegt men dat in Jeruzalem de plek is waar God vereerd moet worden.’
‘Geloof me’, zei Jezus, ‘er komt een tijd dat jullie noch op deze berg, noch in Jeruzalem de Vader zullen aanbidden. Jullie weten niet wat je vereert, maar wij weten dat wel; de redding komt immers van de Joden. Maar er komt een tijd, en die tijd is nu gekomen, dat wie de Vader echt aanbidt, Hem aanbidt in Geest en in waarheid. De Vader zoekt mensen die Hem zo aanbidden, want God is Geest, dus wie Hem aanbidt, moet dat doen in Geest en in waarheid.’
De vrouw zei: ‘Ik weet wel dat de messias zal komen’ (dat betekent ‘gezalfde’), ‘wanneer Hij komt zal Hij ons alles vertellen.’
Jezus zei tegen haar: ‘Dat ben Ik, die met u spreekt.’
Op dat moment kwamen zijn leerlingen terug, en ze verbaasden zich erover dat Hij met een vrouw in gesprek was. Toch vroeg niemand: ‘Wat wilt U daarmee?’ of ‘Waarom spreekt u met haar?’
De vrouw liet haar kruik staan, ging terug naar de stad en zei tegen de mensen daar: ‘Kom mee, er is iemand die alles van mij weet. Zou dat niet de messias zijn?’
Toen gingen de mensen de stad uit, naar Hem toe.
Intussen zeiden de leerlingen tegen Jezus: ‘Rabbi, U moet iets eten.’
Maar Hij zei: ‘Ik heb voedsel dat jullie niet kennen.’
‘Zou iemand Hem iets te eten gebracht hebben?’ zeiden ze tegen elkaar.
Maar Jezus zei: ‘Mijn voedsel is: de wil doen van hem die mij gezonden heeft en zijn werk voltooien. Jullie zeggen toch: “Nog vier maanden en dan komt de oogst”? Ik zeg jullie: kijk om je heen, dan zie je dat de velden rijp zijn voor de oogst! De maaier krijgt zijn loon al en verzamelt vruchten voor het eeuwige leven, zodat de zaaier en de maaier tegelijk feest kunnen vieren. Hier is het gezegde van toepassing: De een zaait, de ander maait. Ik stuur jullie erop uit om een oogst binnen te halen waarvoor je geen moeite hebt hoeven doen; dat hebben anderen gedaan en jullie maken hun werk af.’
In die stad kwamen veel Samaritanen tot geloof in Hem door het getuigenis van de vrouw: ‘Hij weet alles van me.’
Ze gingen naar Hem toe en vroegen Hem bij hen te blijven.
Toen bleef Hij nog twee dagen.
Nog veel meer mensen kwamen tot geloof door wat Hij zei. Ze zeiden tegen de vrouw: ‘Wij geloven nu niet meer om wat jij gezegd hebt, maar we hebben Hem zelf gehoord en we weten dat Hij werkelijk de redder van de wereld is.’

Laten wij bidden

Heer, bron van levend water, geef dat wij dagelijks tot bij U komen om van U te drinken, van U te ontvangen, om in U te leven. Trek ons in U, en laat ons aanzitten aan de tafel van uw Drie-ene Liefde. Amen.

De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.