lezingen van de dag – donderdag 13 oktober 2016
donderdag in week 28 door het jaar
Uit de brief van Paulus aan de Efeziërs 1, 1-10
Paulus begint zijn brief aan de christenen van Efeze met een schets van Gods heilsplan. In Christus heeft God ons uitverkoren, alles geregeld voor ons heil. Hij is voortaan de kern die alles leidt en waarop alles gericht is.
Van Paulus, door Gods wil apostel van Christus Jezus. Aan de heiligen in Efeze, aan de gelovigen die één zijn in Christus Jezus. Genade zij u en vrede van God, onze Vader, en van Jezus Christus, de Heer.
Gezegend zij de God en Vader van onze Heer Jezus Christus, die ons in de hemelsferen, in Christus, met talrijke geestelijke zegeningen heeft gezegend. In Christus immers heeft God, voordat de wereld gegrondvest werd, ons vol liefde uitgekozen om voor Hem heilig en zuiver te zijn, en Hij heeft ons naar zijn wil en verlangen voorbestemd om in Jezus Christus zijn kinderen te worden, tot eer van de grootheid van Gods genade, ons geschonken in zijn geliefde Zoon.
In Hem zijn wij door zijn bloed verlost en zijn onze zonden vergeven, dankzij de rijke genade die God ons in overvloed heeft geschonken. Hij heeft ons in al zijn wijsheid en inzicht dit mysterie onthuld: zijn voornemen om met Christus de voltooiing van de tijd te verwezenlijken en zijn besluit om alles in de hemel en op aarde onder één hoofd bijeen te brengen, onder Christus.
Psalm 98, 1-6
Refr.: Juich de Heer toe, heel de aarde !
Zing voor de Heer een nieuw lied:
wonderen heeft Hij verricht.
Zijn rechterhand heeft overwonnen, 
zijn heilige arm heeft redding gebracht.
De Heer heeft zijn overwinning bekendgemaakt,
voor de ogen van de volken zijn gerechtigheid onthuld.
Hij heeft gedacht aan zijn liefde en trouw
voor het volk van Israël.
De einden der aarde hebben het gezien:
de overwinning van onze God.
Juich de Heer toe, heel de aarde,
juich en jubel, zing het uit.
Zing voor de Heer bij de lier,
laat bij de lier uw lied weerklinken.
Blaas op de ramshoorn en de trompetten,
juich als de Heer, uw koning, verschijnt.
Uit het evangelie volgens Lucas 11, 47-54
Vele wetgeleerden maakten één grote fout: ze bleven steken bij de erkende profeten. Deze waren slechts overgangsfiguren, wegbereiders van Hem die komen moest. Daardoor bleven vele Farizeeërs doof voor elke aanvulling van de profeten en tenslotte voor Christus zelf. Anderen hebben ze aldus belet deze ontmoeting in hun leven waar te maken.
Jezus sprak tot de wetgeleerden:
‘Wee jullie, want jullie bouwen graftomben voor de profeten, terwijl jullie voorouders hen hebben gedood. Jullie zijn getuigen die instemmen met de daden van jullie voorouders, want zij hebben hen gedood en jullie bouwen de tomben! Daarom heeft God in zijn wijsheid gezegd: “Ik zal profeten en apostelen naar hen zenden, maar ze zullen sommigen van hen doden en anderen vervolgen.”
Voor het bloed van al de profeten dat sinds de grondvesting van de wereld vergoten is, zal van deze generatie genoegdoening worden geëist, van het bloed van Abel tot het bloed van Zecharja, die omkwam tussen het brandofferaltaar en het heiligdom.
Ja, Ik zeg jullie, van deze generatie zal genoegdoening worden geëist! Wee jullie wetgeleerden, want jullie hebben de sleutel tot de kennis weggenomen; zelf zijn jullie niet binnengegaan, en anderen die wel binnen wilden gaan hebben jullie tegengehouden.’
Toen Hij het huis verliet, waren de schriftgeleerden en de Farizeeën uitzinnig van woede; ze begonnen Hem over van alles uit te vragen, in een arglistige poging om Hem te betrappen op een ongeoorloofde uitspraak.
Van Woord naar leven
Jezus zelf heeft de schuld op zich genomen van degenen die Hem verwierpen. En daar gaat Hij mee door, door in Kerk mensen te roepen die door hun dagelijks gebed het kwaad in hun hart opnemen om dit in zijn naam aan te bieden aan de Vader.Monialen zijn daar op een bijzonder wijze toe geroepen, maar in wezen draagt elke christen deze roeping in zich.De dagelijkse vraag naar ontferming, het eventuele vasten, kleine offertjes brengen doorheen de dag, ook het dragen van een ziekte… zijn geen onbelangrijke bijdragen aan de zending van de Kerk die geroepen is de liefde van God te belichamen en de mensheid tot Hem te brengen.krisReageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.
Laten wij bidden
Goede God,
wij danken U om die grote Liefde van waaruit Gij ons roept en zendt. Geef dat ons ja-woord zich altijd meer mag uitzuiveren, ons richtend naar U, het leggend in het ja-woord van uw Zoon.
Kom heilige Geest.
Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Maurice Duault van Carnoët († 1191)
Maurice (ook Mauritius, Moris, Vorice) Duault van Carnoët, Bretagne, Frankrijk; abt en kloosterstichterMaurice was afkomstig uit een klein plaatsje, Loudéac, in het bisdom Saint-Brieuc, Bretagne. Zijn familienaam luidt Duault. Hoewel zijn ouders het bepaald niet breed hadden, lieten zij hun zoon toch studeren. In die tijd stond dat praktisch gelijk aan de voorbereiding op een geestelijke ambt. Volgens sommige bronnen behaalde hij de meesterstitel in de theologie. Een mooie kerkelijke carrière lag voor hem open.Maar hij zag af van al de verleidelijke voordelen ervan, en trok zich terug in het cisterciënzerklooster Langonnet. Het was zijn verlangen om in het verborgene een leven voor God te leiden. Omdat hij zoveel ernst maakte met zijn bedoelingen, werd hij al na drie jaar tot abt van het klooster gekozen. De roep van zijn milde vriendelijkheid drong ook door tot de buitenwereld. Reden, waarom hij in 1161 gevraagd wordt te bemiddelen in een kerkelijk conflict tussen allerlei kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders die ruzie hadden gekregen over de verdeling van een belangrijk stuk land.De hertog van Bretagne, Conan IV, wilde graag de kerkelijke cultuur verder verspreiden over zijn gebied. Hij verzocht daarom Maurice, of hij bereid was een nieuwe kloostervestiging te beginnen in een bijzonder onherbergzame en eenzame streek. Volgens de kronieken waren het de ratten die er de dienst uitmaakten. Maurice nam de uitdaging aan, en stichtte het klooster van Carnoet, dat na zijn dood naar hem werd genoemd 'Saint-Maurice', totdat de Franse Revolutie (1789) de monniken verjoeg en het gebouw een wereldse bestemming gaf.Maurice zou op 5 oktober 1191 op ongeveer 74-jarige leeftijd zijn overleden.
Bron: Heiligen.net
Laten wij bidden
wij danken U om die grote Liefde van waaruit Gij ons roept en zendt. Geef dat ons ja-woord zich altijd meer mag uitzuiveren, ons richtend naar U, het leggend in het ja-woord van uw Zoon.
Kom heilige Geest.
Amen.