Lezingen van de dag – donderdag 11 febr. 2016
DONDERDAG NA ASWOENSDAG
Uit het boek Deuteronomium 30, 15-20
Als ons hart afdwaalt en als wij naar Gods stem niet luisteren, kennen we dood en ongeluk. De wil van God volbrengen betekent echter kiezen voor het leven en het geluk. Daarom kunnen wij altijd blijven hopen.
Mozes sprak tot het volk:
‘Besef goed, vandaag stel ik u voor de keuze tussen voorspoed en tegenspoed, tussen leven en dood.
Wanneer u zich houdt aan de geboden van de Heer, uw God, zoals ik ze u vandaag heb gegeven, door Hem lief te hebben, door de weg te volgen die Hij wijst, en zijn geboden, wetten en regels in acht te nemen, dan zult u in leven blijven en in aantal toenemen, en dan zal de Heer, uw God, u zegenen in het land dat u in bezit zult nemen.
Maar als u Hem de rug toekeert en weigert te luisteren, als u zich ertoe laat verleiden neer te knielen voor andere goden en die te vereren, dan zeg ik u op voorhand dat u te gronde zult gaan. Uw verblijf aan de overkant van de Jordaan, in het land dat u in bezit zult nemen, zal dan van korte duur zijn.
Ik roep vandaag hemel en aarde als getuigen op: u staat voor de keuze tussen leven en dood, tussen zegen en vloek. Kies voor het leven, voor uw eigen toekomst en die van uw nakomelingen, door de Heer, uw God, lief te hebben, Hem te gehoorzamen en Hem toegedaan te blijven.
Dan zult u lang blijven wonen in het land dat Hij uw voorouders Abraham, Isaak en Jakob onder ede heeft beloofd.’
Psalm 1, 1 + 2 + 3 + 4 + 6
Refr.: Gelukkig de mens die op de Heer zijn hoop stelt.
Gelukkig de mens
die niet meegaat met wie kwaad doen,
die de weg van zondaars niet betreedt, 
bij spotters niet aan tafel zit,
maar vreugde vindt in de wet van de Heer
en zich verdiept in zijn wet, dag en nacht.
Hij zal zijn als een boom,
geplant aan stromend water.
Op tijd draagt hij vrucht,
zijn bladeren verdorren niet.
Alles wat hij doet komt tot bloei.
Zo niet de wettelozen !
Zij zijn als kaf dat verwaait in de wind.
De Heer beschermt de weg van de rechtvaardigen,
de weg van de wettelozen loopt dood.
Uit het evangelie volgens Lucas 9, 22-25
Sprekend over zijn dood en verrijzenis laat Jezus zijn toehoorders iets vermoeden van het geheim van zijn zending: sterven om te leven. Dit is ook de weg die zijn leerlingen moeten gaan: zichzelf verloochenen en elke dag opnieuw Jezus’ kruis opnemen.
Jezus zei tot zijn leerlingen: ‘De Mensenzoon zal veel moeten lijden en door de oudsten, de hogepriesters en de schriftgeleerden worden verworpen en gedood, maar op de derde dag zal Hij uit de dood worden opgewekt.’
Tegen allen zei Hij:
‘Wie achter mij aan wil komen, moet zichzelf verloochenen en dagelijks zijn kruis op zich nemen en mij volgen. Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen; maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden.
Wat heeft een mens eraan als hij de hele wereld wint, maar zichzelf verliest of schade toebrengt?’
Van Woord naar leven
‘Wat heeft een mens eraan als hij de hele wereld wint, maar zichzelf verliest of schade toebrengt ?', zegt Jezus ons vandaag.Wanneer Jezus hier spreekt over ‘zichzelf verliezen’ doelt Hij op de persoon waartoe we ten diepste geroepen zijn; namelijk die persoon die God geschapen heeft naar zijn eigen beeld en gelijkenis. Wanneer wij erop los leven (los van Gods liefde) verliezen we inderdaad ‘onszelf’. We brengen het schade toe, om de woorden van Jezus te gebruiken. We schaden niet enkel onze eigen persoon, maar ook elke gelegenheid die we hadden om lief te hebben. Treinen van genade rijden aan ons voorbij, wat jammer is voor onszelf en allen die hadden kunnen drinken van Gods liefde door ons heen.Eén van de tien geboden luidt: ‘Gij zult niet doden’. We mogen dit letterlijk lezen, maar we mogen dit ook toepassen op de het evangelie van vandaag. We mogen onze persoon waartoe we geroepen zijn niet doden, we mogen de kansen van liefde niet doden, we mogen de vruchten die ons leven kan opbrengen niet doden.Sleutel om in de persoon te blijven waartoe we geroepen zijn is dagelijks Christus volgen en zijn kruis opnemen, zoals het evangelie van deze dag vraagt.Het gaat niet om de houten materie van het kruis; het gaat om de Gekruisigde. We zijn geroepen Hem te volgen, op de weg die Hij ons is voorgegaan, genade ontvangend van deze weg; van het kruis dus.Dag na dag. Dus geen eenmalige krachtprestatie, een emotioneel wauw-gebeuren. Nee dag na dag, trouw, rustig, standvastig.Het kruis van de Heer en wij hebben een wederkerige relatie. De Gekruisigde bemint ons, en wij Hem. Dit huwelijk houdt ons in de liefde van Hem die ons in zijn Zoon bemint en voortdurend uitnodigt deze liefde handen en voeten te geven in het leven van elke dag.Ja, het leven van elke dag: ons dagelijks werk, onze huisbewoners, onze gebeden, de keuzen die we maken,… We mogen het allemaal beleven vanuit de liefde van de Gekruisigde, en vanuit onze liefde voor Hem.Schenk je aan Hem, neem zijn kruis op je schouders, en ga de weg die je te gaan hebt. Het evangelie belooft nergens dat dit een makkelijke weg zal zijn. Maar in de diepte is het wel een weg van Vrede en in zekere zin van diepe vreugde. Want wie het kruis omhelst in zijn dagelijks bestaan deelt reeds in de paasvreugde van de Heer.krisReageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.Laten wij bidden
Heer,
leer ons inzien dat het opnemen van uw kruis leven geeft aan Kerk en wereld. Trek ons in de liefde van deze weg opdat ieder de diepe vreugde van uw Opstanding mag zien en ervaren.
Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes (1858)
Maria’s verschijningen te Lourdes, Frankrijk; 1858Maria’s verschijningen te Lourdes, Frankrijk; 1858.
Op 11 februari 1858 kreeg Bernadette Soubirous de eerste verschijning van ‘een vrouwe’, zoals ze zelf zei. Het meisje was de 14-jarige dochter van een werkeloze molenaar. Ze was arm en zo traag van begrip dat ze niet eens de antwoorden van de katechismus uit haar hoofd kon leren. Op 25 februari droeg de Vrouwe het meisje op naar de bron in de rots te gaan die daar vlakbij lag, en van het water te drinken en zich ermee te wassen. Bovendien gaf de Vrouwe te kennen dat er een kapel moest komen ter ere van haar zodat de mensen er naartoe konden gaan op bedevaart. Toen het kind ervan aan de pastoor vertelde, was deze aanvankelijk zeer terughoudend. Hij droeg het meisje op de Vrouwe te vragen naar haar naam. Zij kwam terug met het bericht dat de Vrouwe had gezegd: “Ik ben de Onbevlekte Onvangenis.” Door dit antwoord geloofde de pastoor in de echtheid van de verschijningen. Vier jaar eerder had de paus het dogma afgekondigd van Maria’s Onbevlekte Ontvangenis. Maar dat een eenvoudig, dommig kind als Bernadette die woorden in de mond nam: dat kon ze eenvoudig niet van zichzelf hebben. Alles bijeen herhaalden zich de verschijningen achttien keer. De laatste vond plaats op 16 juli van datzelfde jaar.Nog geen veertien dagen later had de bisschop van Tarbes er al een commissie op gezet om te onderzoeken wat hier aan de hand was. Het duurde bijna drie jaar voor ze met haar eindoordeel kwam, dat het hier zeer waarschijnlijk authentieke verschijningen betrof. De gelovigen werd toegestaan naar die plek op bedevaart te gaan. Op aanwijzingen van Bernadette vervaardigde de beeldhouwer J. Fabisch een beeld van de Vrouwe dat vanaf 1864 een plaatsje kreeg in de grot van de verschijningen. In 1876 kon men de kerk inwijden die er gebouwd was. Vijfentwintig jaar later was ook de eronder liggende Rozenkranskerk klaar.Vandaag de dag komen er elk jaar zo’n twee miljoen mensen naar Lourdes, onder wie vele zieken die er meestal bemoedigd en getroost weer vandaan komen. Sinds de bedevaarten op gang zijn gekomen, zijn er zestig officieel erkende wonderen gebeurd. Van vele andere wonderbare gebedsgenezingen en verhoringen wordt nog onderzocht of zij als wonder kunnen worden erkend. Produceerde de bron op het moment van de verschijning een klein waterstroompje, tegenwoordig geeft ze ruim honderdduizend liter water per dag.Bernadette werd in 1925 zalig en in 1933 heilig verklaard († 1879; feest 16 april).
Laten wij bidden
leer ons inzien dat het opnemen van uw kruis leven geeft aan Kerk en wereld. Trek ons in de liefde van deze weg opdat ieder de diepe vreugde van uw Opstanding mag zien en ervaren.
Amen.