Franciscus a Paola († 1508)

Franciscus a Paola, Plessis, Frankrijk; ordestichterFranciscus is genoemd naar Franciscus van Assisi. Zijn ouders waren zeer arme mensen. Ze woonden in Paola, een klein plaatsje aan de Calabrische kust ten zuiden van Napels. Geruime tijd bleef hun huwelijk kinderloos. Vandaar, dat ze de inspraak van Franciscus van Assisi inriepen en God om een kind vroegen. Toen dan ook enige tijd daarna een kind geboren werd, beschouwden ze dat als een regelrechte gebedsverhoring, en noemden het naar Franciscus van Assisi.Van jongs af aan bleek het kind gevoelig voor de dingen van God. Het vastte veel en leidde een zeer sober leven. Het werd voor een religieuze opvoeding toevertrouwd aan de franciscaner monniken van een klooster uit de buurt. Op 15-jarige leeftijd trok hij zich in de eenzaamheid terug in een grot om het leven van een kluizenaar te leiden. Hij sliep op de rotsgrond, at de planten en kruiden die hij in het naburig bos vond, of soms van wat zijn vrienden hem brachten. Veel was het in ieder geval niet. Nog voor zijn 20e sloten zich twee andere jongemannen bij hem aan. Deze harde leefgemeenschap groeide uit tot een heuse religieuze orde, welke in 1436 werd gesticht en in 1474 officieel goedgekeurd: de Minimi of Miniemen; zo genoemd, omdat zij werkelijk de minsten wilden zijn naar het voorbeeld van Jezus.Er werd een huis gebouwd, en een grote kerk; en er ontstond steeds meer toeloop. Maar de levenswijze bleef streng: men sliep op een matje op de rotsgrond; een blok hout of grote steen diende als hoofdkussen; men sliep niet meer dan strikt noodzakelijk was; men gebruikte één maaltijd per dag, en deze bestond meestal alleen uit water en brood. Bereidde men zich voor op een feestdag, dan at men de twee dagen tevoren meestal helemaal niets. Franciscus betreurde het, dat de regels voor de vasten in de Kerk telkens weer verslapten; hij was ervan overtuigd, dat de gelovigen de weldaad van consequent vasten en het zich ontzeggen van allerlei levensbehoeften niet beseften.Over Franciscus worden wonderlijke verhalen verteld. In de jaren 1447, 1448 en 1449 zou hij bij herhaling de verovering van Constantinopel door de Turken hebben voorspeld: deze vond inderdaad plaats in 1453. Er zijn zelfs heel wat officiële documenten bewaard gebleven, waarin met bijna wetenschappelijke bewijzen wordt gestaafd hoe vaak hij allerlei kerkelijke en maatschappelijke gebeurtenissen had voorspeld. Daarnaast zijn er ook genezingen en andere wonderen bekend.Eens kwam een hoge ambtenaar naar hem toe om hem duidelijk te maken, dat al te grote gestrengheid in het geestelijk leven tot misgroei en zelfs hoogmoed kon leiden. Franciscus hoorde hem geduldig en vriendelijk aan, en ging zeer liefdevol in op de opmerkingen van de man. Maar deze was zichtbaar niet overtuigd. Daarop nam Franciscus een vurige kool uit het brandende vuur en hield deze geruime tijd in zijn hand voor de ogen van de ambtenaar, en hij zei: "Alle schepselen gehoorzamen aan mensen die God met een zuiver hart dienen."Koning Lodewijk XI van Frankrijk († 1483) lag doodziek in zijn verblijf te Plessis. Maar de zucht naar het leven was zo sterk, dat hij niet alleen koning Ferdinand van Napels, maar ook de Paus de opdracht gaf de beroemde Franciscus naar hem toe te sturen; met de bedoeling dat deze hem zou genezen, en hem zou redden van een vroegtijdige dood. Hij loofde een hoge beloning uit voor de eerste die hem zou komen berichten, dat Franciscus voet op Franse bodem had gezet, en stuurde vervolgens de kroonprins op hem af bij wijze van geleide. Op 24 april 1482 kwam de man Gods in Plessis aan. De koning kwam zelf naar buiten om hem te begroeten. Hij viel hem te voet en smeekte, dat hij God zou vragen om een langer leven voor hem, de koning van Frankrijk. Maar Franciscus antwoordde ter plekke, dat hij zoiets nooit zou beloven; en bracht hem vervolgens onder ogen, dat het leven van een koning evenzeer aan een bepaalde grens gebonden was als dat van de allerlaagst geplaatste mens. Het zag er naar uit, dat Gods besluit met hem, Lodewijk, vaststond. De koning deed er beter aan zich bij de feiten neer te leggen en de resterende tijd te gebruiken om zich op gepaste wijze voor te bereiden op zijn dood. Dat deed de koning, zodat deze in vrede afscheid kon nemen van zijn vrouw en kinderen: hij stierf in de armen van Franciscus op 30 augustus van hetzelfde jaar.Zijn zoon en opvolger, Karel VIII, vatte een grote bewondering voor hem op, en overlaadde hem met gunsten. Hij bouwde overal kloosters voor hem, en zorgde aldus voor een geweldige verbreiding van zijn orde. Franciscus bleef in Plessis. In die tijd was hij onder meer geestelijk leidsman van de zalige Margaretha van Lotharingen († 1521; feest 2 november). Tenslotte stierf hij te Plessis op 2 april 1508, ruim 91 jaar oud.Reeds in 1519 werd hij officieel heilig verklaard. Zijn relieken werden tijdens de woelingen van de Reformatie op een 13e april door ketters verbrand.Hij is patroon van de kluizenaars en sinds 1943 van de Italiaanse zeelieden (ooit zou hij bij gebrek aan een boot op zijn mantel de zee naar Sicilië zijn overgestoken); hij wordt met name aangeroepen door onvruchtbare echtparen om kinderen te krijgen, in tijden van lijden, en tegen de pest.Hij wordt afgebeeld in een zwart religieus habijt, waarvan de kraag tot over de gordel omlaag valt. Vaak met het woord 'glorie' ergens op de afbeelding, meestal boven hem; of als asceet met gesel, boek en doodskop.Bron: Heiligen.net

Vandaag spreekt de Heer doorheen de profeet Ezechiël: Dit water stroomt door de oostelijke landstreek, dan naar beneden de Jordaanvallei in, en mondt uit in de Dode Zee. Wanneer het de zee in stroomt wordt het water daar zoet. Het zal er wemelen van levende wezens, overal waar de rivier stroomt komt leven, er zal vis zijn in overvloed. Als dit water in de Dode Zee aankomt wordt het water daar zoet; overal waar de rivier stroomt komt leven. Aan de oevers van de rivier zullen allerlei vruchtbomen opkomen, waarvan de bladeren niet zullen verwelken en de vruchten niet zullen opraken; elke maand zullen ze vrucht dragen. Het water stroomt immers uit het heiligdom. De vruchten zullen eetbaar zijn en de bladeren geneeskrachtig.Wat we hier horen zijn de vruchten van de Kerk, van hen die leven in het hart van de Kerk. Daar woont Christus die zich verenigt met ieder die zijn dorst komt lessen aan Hem. Hen neemt Hij in zich op om van de diepe vreugde te proeven van zijn liefde in de Geest met de Vader. Vanuit deze vreugde, die zijn Vrede is, zendt Hij ons, zoals Hijzelf gezonden was, om Gods goedheid uit te dragen naar allen zonder onderscheid.Kom, laat ons instrumenten zijn van Gods goedheid; in alles wat we doen, naar ieder die we ontmoeten, voor ieder die we in gebed bij ons Heer brengen.krisReageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.

Heer, levend hart van de Kerk, laat ons uw bedding zijn, stromen van levend water. Moge wij alzo uw liefde bezingen naar allen en alles, opdat Gods goedheid door ons heen mag vloeien, en ieder mag bevruchten die wij ontmoeten. Kom heilige Geest. Amen.