Hoop in de vasten?
Het is dit jaar een vasten tussen wanhoop en hoop.
Door Kolet Janssen
Vasten zou een tijd van hoop moeten zijn. Als kind keek ik uit naar Pasen, naar de chocolade eieren en paashazen.
Naar de diepbruin geverfde hardgekookte eieren van mijn grootmoeder, waarvoor ze wekenlang haar uienschillen spaarde. Naar de kleurig beschilderde eieren die we thuis versierden en hoe die op Paasdag over de hele voortuin en oprit verspreid zouden liggen. Naar de nieuwe bal in een netje die ik elk jaar met Pasen kreeg.
Het was allemaal wel iets minder spannend dan met Sinterklaas, maar de paasklokken zorgden toch voor veel plezier. Het was ook altijd de tijd waarin de hele wereld leek op te klaren: er kwamen paasklokjes tevoorschijn en hier en daar al wat blaadjes. De dagen waren opnieuw licht en in de plassen kon je al kikkervisjes vinden. Na al die tijd konden we eindelijk weer elke dag buitenspelen.
