Het gebed is het roer dat de koers van Jezus bepaalt

In zijn catechese tijdens de algemene audiëntie van woensdag 4 november 2020 vroeg de paus nadrukkelijk om net als Jezus vaker en in stilte te bidden.

Geliefde broeders en zusters, goedendag!

Tot onze spijt zijn we moeten terugkeren naar een audiëntie in de Pauselijke Bibliotheek. Om ons te beschermen tegen besmetting door het coronavirus. Dit maakt ons ook duidelijk dat we erg strikt de voorschriften van de overheid moeten naleven. Zowel van de politieke als van de medische overheden om ons te beschermen tegen deze pandemie. Laten we de afstand tussen ons aan de Heer aanbieden tot welzijn van allen en houden we in gedachten zowel de zieken als hen die omwille van besmetting worden opgenomen. Denken we ook aan de artsen, verpleegkundigen, vrijwilligers en de vele mensen die op dit ogenblik met zieken begaan zijn. Zij wagen hun leven en doen dat uit liefde tot de naaste. Als een roeping. Laten we voor hen bidden.

Intieme dialoog met de Vader

Tijdens zijn openbare leven heeft Jezus voortdurend een beroep gedaan op de kracht van het gebed. De evangelies tonen ons dat, wanneer Hij zich in afzondering terugtrekt om te bidden. Het zijn beknopte en bescheiden aanduidingen die slechts de gebedsdialoog laten vermoeden. Het zijn echter duidelijke getuigenissen dat Jezus, ook op ogenblikken van intense zorg voor armen en zieken, nooit verzaakte aan de intieme dialoog met de Vader. In de mate dat Hij begaan was met de zorgen van de mensen, voelde Hij ook de noodzaak, aan rust in de gemeenschap van de Drie-eenheid. De nood om terug te keren naar de Vader en de Geest.

Geheim

In het leven van Jezus is er een geheim, verborgen voor mensenogen, en dat kern is van alles. Het gebed van Jezus is een geheimzinnige werkelijkheid, waarover we slechts enig vermoeden hebben maar dat ons toch in staat stelt zijn hele zending in het juiste perspectief te lezen.

In die eenzame uren – voor de dageraad of ’s nachts – dompelt Jezus zich onder in de intimiteit met de Vader, dat wil zeggen in de Liefde waarnaar elke ziel smacht.

Dat is wat oplicht vanaf de eerste dagen van zijn publieke zending.

Eenzame plaats

Op een sabbat, bijvoorbeeld, wordt het dorp Kafarnaüm herschapen in een veldhospitaal. Na zonsondergang worden alle zieken bij Jezus gebracht en Hij geneest hen. Maar, vóór de dageraad, verdwijnt Jezus. Hij trekt zich op een eenzame plaats terug en bidt. Simon en de anderen zoeken Hem. En wanneer ze Hem vinden, zeggen ze: Iedereen zoekt U. Hij antwoordde hun: Laten we ergens anders heen gaan, naar de dorpen in de omtrek, opdat Ik ook daar kan prediken. (Mc 1,35-38). Jezus gaat almaar verder, verder in het gebed met de Vader en verder, naar andere dorpen, andere horizonten om te preken, bij andere mensen.

Het gebed is het roer dat de koers van Jezus bepaalt.

Niet het succes of de instemming bepaalt de etappes van zijn zending, niet die bekoorlijke uitspraak: Iedereen zoekt U. Wat de weg van Jezus bepaalt, is het minder makkelijke pad dat beantwoordt aan de inspiratie van de Vader die Jezus beluistert en in zijn eenzaam gebed beantwoordt.

De catechismus zegt: Wanneer Jezus bidt, leert Hij ons al hoe wij moeten bidden (CKK, n. 2607). Vandaar dat wij uit het voorbeeld van Jezus enkele kenmerken van het christelijk gebed kunnen afleiden.

Bidden komt eerst

Vooreerst komt het op de eerste plaats. Het is het eerste verlangen van de dag, iets dat men bij dageraad doet, voordat de wereld ontwaakt. Het geeft adem aan wat anders zonder ademhaling zou blijven. Een dag zonder gebed loopt het gevaar een lastige of vervelende ervaring te worden. Al wat ons overkomt zou voor ons een moeilijk te plaatsen blind noodlot worden. Jezus echter leert gehoorzaamheid aan de werkelijkheid en dus aan het luisteren. Het gebed is vooral gehoor geven aan en ontmoeting met God. De dagelijkse problemen worden dan geen hinderpalen maar oproepen van God zelf om te luisteren naar en te ontmoeten wie wij op ons pad aantreffen. De beproevingen van het leven worden op die wijze mogelijkheden om te groeien in geloof en liefde. De dagelijkse weg, inclusief de vermoeidheid, krijgt zo het perspectief van roeping. Het gebed heeft de kracht in goed te veranderen wat anders een veroordeling zou zijn.

Het gebed bezit de kracht voor de geest een breed perspectief te openen en het hart te verruimen.

Volharding

Op de tweede plaats is het gebed een kunst die met volharding moet beoefend worden. Jezus zelf zegt: klopt aan, klopt aan, klopt aan. Allemaal zijn we bekwaam van tijd tot tijd te bidden. Gebed dat ontspruit aan het gevoel van het ogenblik. Jezus voedt ons op tot een ander soort gebed. Een gebed dat tucht kent, oefening en dat een plaats heeft in een leefregel.

Volhardend gebed bewerkt een voortschrijdende verandering, maakt sterk in tijden van verwarring, schenkt de genade ondersteund te worden door Hem die ons altijd bemint en beschermt. 

Eenzaamheid

Een ander kenmerk van Jezus’ gebed is de eenzaamheid. Wie bidt, ontvlucht de wereld niet, maar verkiest afgezonderde plaatsen. Daar, in de stilte, kunnen de vele stemmen hoorbaar worden die we stiekem verbergen: de meest onderdrukte verlangens, de waarheid die wij hardnekkig blijven verstikken en zo verder. 

En vooral, in de stilte spreekt God.

Elkeen heeft nood aan een ruimte voor zichzelf, waar men het eigen inwendig leven kan cultiveren, waar het doen zijn zin terugvindt. Zonder inwendig leven worden we oppervlakkig, gejaagd, angstig – angst doet zoveel pijn! Daarom moeten we tot het gebed komen. Zonder inwendig leven ontvluchten we de werkelijkheid en vluchten we ook voor onszelf. Mannen en vrouwen voortdurend op de vlucht.

Zich overleveren in de handen van de Vader

Ten slotte, het gebed van Jezus is de plaats waar men ziet dat alles van God komt en naar Hem terugkeert. Soms achten wij, mensen, ons de meesters van alles of, in tegendeel, verliezen we elke achting voor onszelf. We zwalpen van het ene naar het andere.

Het gebed helpt ons het juiste midden te vinden, in verhouding tussen God, onze Vader, en heel de schepping.

Het gebed van Jezus is uiteindelijk het zich overleveren in de handen van de Vader, zoals Jezus in de Hof van Olijven, in angst: Vader als het mogelijk is … maar uw wil geschiede. De overgave in de handen van de Vader. Mooi is het, wanneer we opgejaagd zijn en vol zorgen, dat de Heilige Geest ons dan van binnenuit verandert en ons brengt tot die overgave in de handen van de Vader: Vader, uw wil geschiede.

Geliefde broeders en zusters, laten we in het Evangelie opnieuw Jezus ontdekken als meester in het gebed en laten we naar zijn school gaan.

Ik verzeker jullie dat we vreugde en vrede zullen vinden.

Vertaling uit het Italiaans: Marcel De Pauw msc

Bron: Kerknet.be