H. Familie, Jezus, Maria en Jozef (feest)

Jezus werd niet geboren als een prins, maar als een arme. Hij deelde het bestaan van eenvoudige mensen, van Jozef en Maria. Hij was het hart van deze kleine familie in Nazaret. Jezus is ook het hart van onze eigen thuis. Hij is de band die ons samenhoudt en die ons in staat stelt lief te hebben. De jeugd van Jezus leert ons dat, wie de wil doet van de Vader, vaak een teken van tegenspraak wordt. Gods wegen zijn niet de onze. Maria en Jozef begrepen hun kind niet altijd, maar ze gaven het de ruimte om de wil van de Vader te doen.


Uit het boek Wijsheid van Jezus Sirach 3, 2-6 + 12-14

Over het eren van de ouders.

De Heer heeft de vader aanzien bij zijn kinderen gegeven en de zonen aan het oordeel van hun moeder verplicht.
Wie zijn vader eer bewijst maakt zijn zonden goed.
Wie zijn moeder hoogacht is als iemand die schatten verzamelt.
Wie zijn vader eer bewijst vindt vreugde in zijn kinderen en wanneer hij bidt, wordt hij verhoord.
Wie zijn vader hoogacht zal lang leven, wie luistert naar de Heer geeft zijn moeder rust.
Kinderen, wees je vader op zijn oude dag tot steun en doe hem geen verdriet zolang hij leeft.
Als zijn verstand hem verlaat, heb dan begrip voor hem. Jij die nog al je kracht hebt mag niet op hem neerzien.
Als je je over je vader ontfermt, wordt dat niet vergeten; zo bouw je weer op wat je zonden hebben afgebroken.

Psalm 128, 1-5ab

Refr.: Ontvang de zegen van de Heer.

Gelukkig ieder die ontzag heeft voor de Heer,
en de weg gaat die Hij wijst.

Je zult eten wat je werk opbrengt,
geluk en voorspoed vallen je toe.

Je vrouw is als een vruchtbare wijnstok
in het midden van je huis.

Je kinderen zijn als jonge olijfbomen
in een kring om je tafel.

Ja, zo wordt gezegend,
de man die ontzag heeft voor de Heer.

Ontvang de zegen van de Heer uit Sion,
verheug je in de voorspoed van Jeruzalem.

Uit de brief van Paulus aan de Kolossenzen 3, 12-21

Wij kunnen Paulus niet verwijten dat hij een man van zijn tijd was. Hij heeft dan ook de verhoudingen tussen man en vrouw, ouders en kinderen anders voorgesteld, dan wij het vandaag doen. Wij moeten echter op de eerste plaats opmerken, hoe hij aandringt op de noodzakelijke wederzijdse vergeving, die pas mogelijk is in nederigheid en respect voor elkaar. Voor de tijdgenoten van Paulus was dit een verrassende taal. Maar het is zeker: waar vergeven wordt, daar ontstaat vrede en waar vrede heerst daar leeft er vreugde.

Broeders en zusters,
omdat God u heeft uitgekozen, omdat u zijn heiligen bent en Hij u liefheeft, moet u zich kleden in innig medeleven, in goedheid, bescheidenheid, zachtmoedigheid en geduld.
Verdraag elkaar en vergeef elkaar als iemand een ander iets te verwijten heeft; zoals de Heer u vergeven heeft, moet u elkaar vergeven.
En bovenal, kleed u in de liefde, dat is de band die u tot een volmaakte eenheid maakt.
Laat in uw hart de vrede van Christus heersen, want daartoe bent u geroepen als de leden van één lichaam.
Wees ook dankbaar.
Laat Christus’ woorden in al hun rijkdom in u wonen; onderricht en vermaan elkaar in alle wijsheid, zing met heel uw hart psalmen en hymnen voor God en liederen die de Geest u vol genade ingeeft.
Doe alles wat u zegt of doet in de naam van de Heer Jezus, terwijl u God, de Vader, dankt door Hem.
Vrouwen, erken het gezag van uw man, zoals past bij uw verbondenheid met de Heer.
Mannen, heb uw vrouw lief en wees niet bitter tegen haar.
Kinderen, gehoorzaam je ouders in alles, want dat is de wil van de Heer.
Vaders, vit niet op uw kinderen, want dat maakt ze moedeloos.

Alleluia.
Laat de vrede van Christus heersen in uw hart.
Het woord van Christus
moge in volle rijkdom onder u wonen.
Alleluia.

Uit het evangelie volgens Lucas 2, 22 + 39-40

De opdracht van Jezus in de tempel gebeurt niet louter omwille van een wettelijk voorschrift. Ze laat zien hoe Jezus, zoals iedereen, van kindsbeen af geleefd heeft in een familie, die nederig en onderworpen was aan de godsdienst van de voorvaderen. De opdracht van hun kind aan de Heer toont tevens de grootheid van Maria en Jozef, die de mysterieuze roeping van hun kind moedig hebben aanvaard.

Toen de tijd was aangebroken waarop Maria en het kind overeenkomstig de wet van Mozes zich rein moesten laten verklaren, brachten ze Hem naar Jeruzalem om Hem aan de Heer aan te bieden.
Toen ze alles overeenkomstig de wet van de Heer hadden gedaan, keerden ze terug naar Galilea, naar hun woonplaats Nazaret.
Het kind groeide op, werd sterk en was begiftigd met wijsheid; Gods genade rustte op Hem.

Van Woord naar leven

Naar goede gewoonte vieren wij de zondag na kerst de Heilige Familie.
Terwijl we twee dagen geleden vooral nog keken naar de kleine Jezus in de kribbe, kijken we deze zondag ook naar zijn vader en moeder, naar het gezin in z’n geheel, de Heilige Familie, zoals men dat gezin van oudsher noemt.

Laten we samen dit gezin aanschouwen, en laten we het gezin van vandaag spiegelen aan deze Heilige Familie.

Wat maakt het gezin Maria-Jozef-Jezus zo heilig ?
Daar zou veel over te zeggen zijn, maar het evangelie dat we zonet hoorden licht alvast een tip van de sluier op, in de zin dat het evangelie van vandaag een feit verhaalt dat een gezin, eender welk, op weg zet naar heiliging.

We hoorden hoe Jozef en Maria met Jezus naar de tempel trokken om hun kind op te dragen aan God. Dit was zeker geen eenmalig gebeuren dat enkel dit gezin deed. Het was in die tijd, trouwens tot op heden, een gewoonte dat vrome Joden hun kinderen opdroegen aan God in de tempel, of vandaag de dag in de synagoge.
En da’s mooi, én belangrijk. In deze toewijding aan God dragen ze namelijk de diepe hoop in zich dat Gods wil in het leven van hun kind mag gebeuren. In de toewijding bidt men om genade dat God het kind zou leiden en behoeden.
In deze toewijding zit ook het engagement van de ouders om hun kinderen in een goede geest op te voeden, opdat het kind de wil van God in zijn leven zou aanvoelen. De ouders binden zich ertoe dat hun kind een mooie volwassene zou worden doorheen de opvoeding, men zal het kind leren liefhebben, leren vergeven, leren geen haat te dragen, enzomeer.
Het is een mooie en waardevolle gewoonte binnen de joodse gemeenschap.

Maar ook wij, binnen de Kerk, kennen deze toewijding, namelijk het doopsel.
Doorheen dit sacrament bieden wij ook hier ons kind aan God aan, en engageren ouders, peter en meter, en in wezen de hele kergmeenschap, zich ertoe het kind op te voeden in de geest van het evangelie, in de geest van Jezus.

Dat Maria en Jozef Jezus opdroegen aan God in de tempel draagt er zeker toe bij dat men dit gezin heilig mag noemen.
Maar dat geldt ook voor de gezinnen van vandaag die ervoor kiezen om hun kind te laten dopen. Niet dat deze gezinnen heilig zijn in de canonieke zin van het woord, maar het hart van deze gezinnen zit wel op de juiste plaats, of zo zou het moeten na een doopsel.
Men plaatst Christus aanwezig in de opvoeding, men zal het kind leren bidden, leren dat God iets kan vragen. Men zal het kind leren de Bijbel lezen en bestuderen, men zal het leren wat Kerk-zijn betekent. Men zal het leren liefhebben, vergeven, vrede doorgeven, en zo meer.

De gezinnen die hier de dag van vandaag aandacht aan geven zijn meer dan ooit echt waardevol. We leven immers in een samenleving waar het ego heel dikwijls een centrale plaats heeft, met alle gevolgen van dien. Zonder hoogmoedig te moeten zijn kan een christen hier het verschil maken. Vanuit Jezus’ inwoning zal hij leven met zijn vensters geopend naar de wereld, wetend en zich aantrekkend wat er gebeurt in de samenleving. Hij zal zich zorgen maken wanneer het niet goed gaat met de wereld, wanneer mensen al dan niet letterlijk honger hebben, wanneer er oorlog is, wanneer mensen zich van God en gebod niets meer aantrekken. Hij zal allen zien en ervaren als zijn broers en zussen die vanuit zichzelf vragen bemind te worden. De ander zal hem appelleren goed te doen.

Dergelijke gezinnen werken genezend voor de wereld. Ze zijn helend aanwezig in de samenleving. In het woord ‘helend’ horen we het woord ‘heilig’. Men brengt het heilige als het ware tegenwoordig, door verinnigd met de Heer Gods liefde aanwezig te stellen.

Laten we bidden voor onze maatschappij, voor de Kerk, voor onze gezinnen, voor onze kinderen, voor alle kinderen. Laat ons bidden dat onze moderne gezinnen haarden van vrede mogen zijn in onze samenleving. Dat het plekken mogen zijn waar men ervaart dat liefde en menslievendheid nog echt mogelijk is. Dat het huizen mogen zijn van waaruit verbindend, positief en opbouwend geleefd wordt.

Laten we ons spiegelen aan het gezin Maria-Jozef-Jezus. Laten we onze kinderen toewijden aan God, zoals Maria en Jozef dat gedaan hebben.

En laten we als ouders, meters en peters, grootouders, ja allen die op een of andere manier rond onze kinderen staan, onszelf engageren naar hen toe, om hun nabij te zijn in de geest van Jezus, opdat ze mogen leven in die voortdurende lichtende dorst naar hun grote Vriend voor het leven.

Lieve mensen, het gaat vandaag (hier in België toch) hard waaien en veel regenen. Ik zou zeggen: laat de zon schijnen binnenin, de Heer zelf. Volg met veel toewijding de eucharistieviering op tv. Moge Jezus je hart en leven verwarmen. Moge Hij ons allen aanraken in deze pandemie. Moge Hij ons hoop en licht geven.
En laten we dit ook zijn voor elkaar; verbindend en blij.

Een mooie zondag  voor ieder van u !

Van harte,
kris

Reageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.

Laten wij bidden

Goede God,
vandaag mogen wij vertoeven in het gezin van Nazareth waarin uw Zoon is opgegroeid. Verleen aan elk gezin de genade U centraal te stellen, opdat het in diepe verbondenheid met de Kerk kleine gemeenschappen mogen zijn die uw liefde belichamen vanuit een innige vereniging met Jezus. Moge onze gezinnen alzo haarden zijn van vrede, bronnen van hoop.
In Christus’ naam. Amen.

De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.