H. Familie, Jezus, Maria en Jozef
Waar we gisteren nog werden geconfronteerd met de gruwel van Herodes, mogen we ons vandaag warmen aan de schoonheid van de Heilige Familie. In dit gezin stond de liefde centraal: een liefde die de ander de ruimte gaf om te groeien, zichzelf te zijn en Gods weg te gaan. Jezus, Maria en Jozef leefden niet voor zichzelf, maar voor God en voor elkaar, in diepe eenheid en trouw. In ‘Van Woord naar Leven’ gaan we dieper in op hoe deze liefde ons vandaag kan inspireren. Wat kunnen we van hen leren over het beleven van eenheid in liefde, terwijl we elkaar tegelijk loslaten om die weg te gaan die God met ieder van ons wil gaan.
Uit het boek Wijsheid van Jezus Sirach 3, 2-6 + 12-14
Deze lezing benadrukt het goddelijke gebod om ouders te eren en met liefde en begrip voor hen te zorgen, bijzonder in hun kwetsbaarheid.
De Heer heeft de vader aanzien bij zijn kinderen gegeven en de zonen aan het oordeel van hun moeder verplicht.
Wie zijn vader eer bewijst, bewerkt verzoening voor zijn zonden.
Wie zijn moeder hoogacht is als iemand die schatten verzamelt.
Wie zijn vader eer bewijst, vindt vreugde in zijn kinderen en wanneer hij bidt, wordt hij verhoord.
Wie zijn vader hoogacht, zal lang leven, wie luistert naar de Heer, geeft zijn moeder rust.
Kinderen, wees je vader op zijn oude dag tot steun en doe hem geen verdriet zolang hij leeft. Als zijn verstand hem verlaat, heb dan begrip voor hem. Jij die nog al je kracht hebt mag niet op hem neerzien. Als je je over je vader ontfermt, wordt dat niet vergeten; zo bouw je weer op wat je zonden hebben afgebroken.
Tussenzang: Uit ps 84
(Tekst onder geluidsfragment)
Refr.: Gelukkig zij die wonen in uw huis, o Heer.
Hoe lief is mij uw woning, Heer der hemelmachten,
mijn ziel verlangt en hunkert naar uw heiligdom.
Mij hart en heel mijn wezen gaan juichend uit naar U,
de God die leeft.
Gelukkig zij die wonen in uw Huis, o Heer,
die U daar altijd mogen prijzen.
Gelukkig die op U mag steunen
wanneer hij aan zijn bedevaart begint.
Gij, Heer der hemelmachten, hoor mijn smeken,
wil mij aanhoren, Jakobs God.
God, mijn beschermer, zie omlaag,
zie om naar uw gezalfde.
Uit de brief van Paulus aan de Kolossenzen 3, 12-21
Paulus roept op tot een leven van liefde, nederigheid en vergeving, waarin de vrede van Christus centraal staat en relaties worden gebouwd op respect en dankbaarheid. Ze benadrukt de harmonie binnen gezin en gemeenschap als weerspiegeling van de eenheid in Christus.
Broeders en zusters,
omdat God u heeft uitgekozen, omdat u zijn heiligen bent en Hij u liefheeft, moet u zich kleden in innig medeleven, in goedheid, nederigheid, zachtmoedigheid en geduld. Verdraag elkaar en vergeef elkaar als iemand een ander iets te verwijten heeft; zoals de Heer u vergeven heeft, moet u elkaar vergeven. En bovenal, kleed u in de liefde, dat is de band die u tot een volmaakte eenheid maakt. Laat de vrede van Christus heersen in uw hart, want daartoe bent u geroepen als de leden van één lichaam. Wees ook dankbaar.
Laat Christus’ woorden in al hun rijkdom in u wonen; onderricht en vermaan elkaar in alle wijsheid, zing voor God met heel uw hart psalmen, hymnen en liederen die de Geest u vol genade ingeeft. Doe alles wat u zegt of doet in de naam van de Heer Jezus, terwijl u God, de Vader, dankt door Hem.
Vrouwen, erken het gezag van uw man, zoals het volgelingen van de Heer past. Mannen, heb uw vrouw lief en wees niet bitter tegen haar. Kinderen, gehoorzaam je ouders in alles, want dat is de wil van de Heer.
Vaders, drijf uw kinderen niet tot het uiterste, want dat maakt ze moedeloos.
Vers voor het evangelie (Kol 3, 15a + 16a)
Alleluia.
Laat de vrede van Christus
heersen in uw hart,
Laat Christus’ woorden
in al hun rijkdom in u wonen.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Lucas 2, 41-52
We horen in dit evangelie over Jezus’ terugvinding in de tempel, waar Hij zijn toewijding aan de Vader uitspreekt en daarna met zijn ouders terugkeert naar Nazaret.
Maria en Jozef gingen jaarlijks voor het pesachfeest naar Jeruzalem. Toen Jezus twaalf jaar was, maakten ze weer hun gebruikelijke pelgrimstocht. Na afloop van het feest vertrokken ze naar huis, maar Jezus bleef in Jeruzalem achter zonder dat zijn ouders het wisten. In de veronderstelling dat Hij zich bij het reisgezelschap bevond, reisden ze een hele dag voordat ze Hem overal onder hun verwanten en bekenden begonnen te zoeken. Toen ze Hem niet vonden, keerden ze terug naar Jeruzalem om Hem daar te zoeken.
Na drie dagen vonden ze Hem in de tempel, waar Hij tussen de leraren zat, terwijl Hij naar hen luisterde en hun vragen stelde. Allen die Hem hoorden stonden versteld van zijn inzicht en zijn antwoorden. Toen zijn ouders Hem zagen, waren ze ontzet, en zijn moeder zei tegen Hem: ‘Kind, wat heb Je ons aangedaan? Je vader en ik hebben met angst in het hart naar Je gezocht.’ Maar Hij zei tegen hen: ‘Waarom hebt u naar Me gezocht? Wist u niet dat Ik in het huis van mijn Vader moest zijn?’ Maar ze begrepen niet wat Hij tegen hen zei.
Hij reisde met hen terug naar Nazaret en was hun gehoorzaam. Zijn moeder bewaarde alles wat er met Hem gebeurd was in haar hart.
Jezus groeide verder op en zijn wijsheid nam nog toe. Hij kwam steeds meer in de gunst bij God en de mensen.
Van Woord naar leven
IN LIEFDE GEKLEED
(Bij het feest van de Heilige Familie)
Vandaag, op de eerste zondag na kerstmis, vieren we traditiegetrouw het gezin ‘Jezus, Maria en Jozef’, de Heilige Familie zoals men dat dan plechtig noemt.
Wat dit gezin zo heilig maakt, lezen we misschien wel bij Paulus vandaag, waar hij de gemeenschap van Kolosse oproept zich in de liefde te kleden. ‘Dat is de band die u tot een volmaakte eenheid maakt,’ zo schrijft hij.
Dat kan zeker gezegd worden van Maria, Jozef en Jezus: zij hebben zich gekleed in Gods liefde, en dat maakte hen één; één in de liefde voor elkaar, vanuit de liefde van en voor God die zij in zich droegen. Dat maakte hen tot een hecht gezin; een familie die tot doel had te leven in Gods plan, daar alles voor te doen en te geven, tot hun eigen leven toe.
Dat deed ieder op de plaats waar God hen bracht. Jozef moest dit doen als Jozef, Maria als Maria, en Jezus als Jezus. Zij verlangden niet van elkaar te zijn zoals zijzelf waren. Nee, hun eenheid van liefde bestond erin elkaar zo nabij te zijn, of los te laten, dat ieder kon doen wat hij of zij moest doen. En zo geschiedde…
Dit zou het hart kunnen zijn van elk gezin vandaag, en van de Kerk die als gemeenschap een gezin in Christus vormt. Laat ons erover waken dat God het levend hart mag zijn van ons samenzijn. Dat we, net zoals in de heilige familie, zo met elkaar leven, zo voor elkaar bidden, zo elkaar beminnen, dat ieder kan doen wat hij of zij moet doen, dat ieder in z’n diepste binnenste kan ontdekken welke weg hij of zij moet gaan. Laat ons elkaar zo nabij zijn dat ieder de ruimte en de vrijheid krijgt tot innerlijke groei, opdat ieder de weg kan ontdekken die God met hen wil gaan.
Menselijk gezien moeten we elkaar daarvoor misschien loslaten, maar gelovig gezien is dit de enige juiste weg waarvan het goed is dat we deze elkaar gunnen. Het evangelie van vandaag leert ons dat ook Maria de weg van het ‘loslaten’ moest leren. Beslist niet evident. Maar ze nam de stille vermaning van haar Zoon wel ernstig, in de zin dat ze het opnam in de stilte van haar hart, zoals het evangelie ons vandaag verhaalt.
Eigenlijk zouden christenen elkaar moeten bemoedigen en stimuleren die weg te gaan die ieder te gaan heeft. En met ‘die weg’ bedoel ik: de weg die Christus met je wil gaan. En dat vraagt soms loslaten. Dit loslaten staat helemaal niet haaks op de band van de liefde die, zoals Paulus zegt, elkaar tot eenheid maakt. Integendeel. De band van christelijke liefde gaat veel verder, of reikt veel dieper, dan mogelijke familiaire banden koste wat het kost te willen bewaren. Dit laatste kan zelfs een belemmering vormen de weg te gaan die je te gaan hebt. Echte liefde reikt veel verder dan fysiek elkaar nabij zijn en dit per se willen behouden. Het gaat erom de ander de weg te gunnen die God met hen wil gaan. Dat is christelijke liefde.
Moge de heilige Familie ons tot voorbeeld zijn in het elkaar loslaten, opdat ieder Gods weg kan gaan.
Laten we bidden
Vader,
moge het gezin van Jezus, Maria en Jozef
ons tot spiegel zijn in ons ja-woord tot U.
Help ons om elkaar zo nabij te zijn
dat uw Geest vrij kan waaien,
en dat ieder de weg kan gaan
die hij of zij moet gaan.
In Christus, onze Broeder en Heer.
Amen.
Geliefde mensen, moge de heilige Familie ons inspireren om elkaar in liefde nabij te zijn en los te laten, zodat ieder de weg kan gaan die God voor hem of haar heeft voorbereid.
Een feestelijke zondag,
kris
Om mee op weg te gaan
Sta stil bij je relaties met de mensen die je liefhebt – je kinderen, je partner, een broeder of zuster uit de gemeenschap, een vriend of kennis. Gun je hen werkelijk de vrijheid om de weg te gaan die zij moeten gaan, of speelt er onbewust een verlangen om hen dicht bij jezelf te houden, zelfs als dat hun groei of hun weg belemmert?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Heilige familie
In de regel op de zondag na Kerstmis wordt het feest van de Heilige Familie gevierd, behalve wanneer Kerstmis op een zondag valt.
Voluit is het het feest van de Heilige Familie, Jezus, Maria en Jozef.
Het is een heel recent feest in de liturgiegeschiedenis. Het werd immers pas ingevoerd in 1921 en wordt pas sinds 1969 gevierd op de zondag na Kerstmis.
Zo werpt het een eigen licht op het kerstmysterie: het Kind dat in Betlehem werd geboren – het Woord dat mens geworden is – heeft ons menselijk bestaan gedeeld en heeft dus ook in een gezin geleefd zoals de meeste van ons. Zo werd het gezin geheiligd.
Het christelijke gezin, dat zich modelleert op de Heilige Familie, kan een plaats, een gebeuren zijn waarin ouders en kinderen de menslievendheid van God ontdekken en eraan gestalte geven.
Van Woord naar leven
IN LIEFDE GEKLEED
(Bij het feest van de Heilige Familie)
Vandaag, op de eerste zondag na kerstmis, vieren we traditiegetrouw het gezin ‘Jezus, Maria en Jozef’, de Heilige Familie zoals men dat dan plechtig noemt.
Wat dit gezin zo heilig maakt, lezen we misschien wel bij Paulus vandaag, waar hij de gemeenschap van Kolosse oproept zich in de liefde te kleden. ‘Dat is de band die u tot een volmaakte eenheid maakt,’ zo schrijft hij.
Dat kan zeker gezegd worden van Maria, Jozef en Jezus: zij hebben zich gekleed in Gods liefde, en dat maakte hen één; één in de liefde voor elkaar, vanuit de liefde van en voor God die zij in zich droegen. Dat maakte hen tot een hecht gezin; een familie die tot doel had te leven in Gods plan, daar alles voor te doen en te geven, tot hun eigen leven toe.
Dat deed ieder op de plaats waar God hen bracht. Jozef moest dit doen als Jozef, Maria als Maria, en Jezus als Jezus. Zij verlangden niet van elkaar te zijn zoals zijzelf waren. Nee, hun eenheid van liefde bestond erin elkaar zo nabij te zijn, of los te laten, dat ieder kon doen wat hij of zij moest doen. En zo geschiedde…
Dit zou het hart kunnen zijn van elk gezin vandaag, en van de Kerk die als gemeenschap een gezin in Christus vormt. Laat ons erover waken dat God het levend hart mag zijn van ons samenzijn. Dat we, net zoals in de heilige familie, zo met elkaar leven, zo voor elkaar bidden, zo elkaar beminnen, dat ieder kan doen wat hij of zij moet doen, dat ieder in z’n diepste binnenste kan ontdekken welke weg hij of zij moet gaan. Laat ons elkaar zo nabij zijn dat ieder de ruimte en de vrijheid krijgt tot innerlijke groei, opdat ieder de weg kan ontdekken die God met hen wil gaan.
Menselijk gezien moeten we elkaar daarvoor misschien loslaten, maar gelovig gezien is dit de enige juiste weg waarvan het goed is dat we deze elkaar gunnen. Het evangelie van vandaag leert ons dat ook Maria de weg van het ‘loslaten’ moest leren. Beslist niet evident. Maar ze nam de stille vermaning van haar Zoon wel ernstig, in de zin dat ze het opnam in de stilte van haar hart, zoals het evangelie ons vandaag verhaalt.
Eigenlijk zouden christenen elkaar moeten bemoedigen en stimuleren die weg te gaan die ieder te gaan heeft. En met ‘die weg’ bedoel ik: de weg die Christus met je wil gaan. En dat vraagt soms loslaten. Dit loslaten staat helemaal niet haaks op de band van de liefde die, zoals Paulus zegt, elkaar tot eenheid maakt. Integendeel. De band van christelijke liefde gaat veel verder, of reikt veel dieper, dan mogelijke familiaire banden koste wat het kost te willen bewaren. Dit laatste kan zelfs een belemmering vormen de weg te gaan die je te gaan hebt. Echte liefde reikt veel verder dan fysiek elkaar nabij zijn en dit per se willen behouden. Het gaat erom de ander de weg te gunnen die God met hen wil gaan. Dat is christelijke liefde.
Moge de heilige Familie ons tot voorbeeld zijn in het elkaar loslaten, opdat ieder Gods weg kan gaan.
Laten we bidden
Vader,
moge het gezin van Jezus, Maria en Jozef
ons tot spiegel zijn in ons ja-woord tot U.
Help ons om elkaar zo nabij te zijn
dat uw Geest vrij kan waaien,
en dat ieder de weg kan gaan
die hij of zij moet gaan.
In Christus, onze Broeder en Heer.
Amen.
Geliefde mensen, moge de heilige Familie ons inspireren om elkaar in liefde nabij te zijn en los te laten, zodat ieder de weg kan gaan die God voor hem of haar heeft voorbereid.
Een feestelijke zondag,
kris
Om mee op weg te gaan
Sta stil bij je relaties met de mensen die je liefhebt – je kinderen, je partner, een broeder of zuster uit de gemeenschap, een vriend of kennis. Gun je hen werkelijk de vrijheid om de weg te gaan die zij moeten gaan, of speelt er onbewust een verlangen om hen dicht bij jezelf te houden, zelfs als dat hun groei of hun weg belemmert?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.