donderdag in week 6 door het jaar
Gods verbond met Noach na de zondvloed getuigt van zijn trouw en barmhartigheid: Hij belooft de aarde nooit meer te vernietigen en geeft de regenboog als teken van hoop. Deze zelfde barmhartigheid openbaart zich ten volle in Jezus, die het kruis draagt om de wereld te verlossen. Wanneer Hij zijn leerlingen inwijdt in dit mysterie, stuit Hij op onbegrip – Petrus wil Hem behoeden voor het lijden, maar Jezus wijst hem terecht. Gods liefde is geen weg van gemak, maar van zelfgave en overgave. Ook wij worden geroepen om in die liefde te leven, om in de voetsporen van Jezus de weg van dienstbaarheid, vergeving en mededogen te gaan. Het kruis is geen einde, maar een doorgang naar het volle leven waartoe God ons roept.
Uit het boek Genesis 9, 1-13
Na de zondvloed sluit God een nieuw verbond met Noach, zijn nakomelingen en alle levende wezens op aarde. Hij bevestigt zijn belofte met een teken: de regenboog, als blijvend symbool van zijn trouw en barmhartigheid.
God zegende Noach en zijn zonen; Hij zei tegen hen: ‘Wees vruchtbaar en word talrijk en bevolk de aarde. De dieren die in het wild leven, de vogels van de hemel, de dieren die op de aardbodem rondkruipen en de vissen van de zee zullen ontzag en angst voor jullie voelen – ze zijn in jullie macht. Alles wat leeft en beweegt zal jullie tot voedsel dienen; dit alles geef Ik je, zoals Ik je ook de planten heb gegeven. Maar vlees waarin nog leven is, waar nog bloed in zit, mag je niet eten. En Ik zal genoegdoening eisen wanneer jullie eigen bloed, waarin je levenskracht schuilt, wordt vergoten; Ik eis daarvoor genoegdoening van mens en dier. Van iedereen die zijn medemens doodt, eis Ik genoegdoening. Wie bloed van mensen vergiet, diens bloed wordt door mensen vergoten, want God heeft de mens als zijn evenbeeld gemaakt. Wees vruchtbaar en word talrijk, en verspreid je over de hele aarde.’
Ook zei God tegen Noach en zijn zonen: ‘Hierbij sluit Ik een verbond met jullie en met je nakomelingen, en met alle levende wezens die bij jullie zijn: vogels, vee en wilde dieren, met alles wat uit de ark is gekomen, alle dieren op aarde. Ik sluit met jullie dit verbond: nooit weer zal alles wat leeft door het water van een vloed worden uitgeroeid, nooit weer zal er een zondvloed komen om de aarde te vernietigen. En dit,’ zei God, ‘zal voor alle komende generaties het teken zijn van het verbond tussen Mij en jullie en alle levende wezens bij jullie: Ik plaats mijn boog in de wolken; die zal het teken zijn van het verbond tussen Mij en de aarde.
Tussenzang: Psalm 102, 16-21
Refr.: De Heer buigt zich neer naar de aarde.
Alle volken zullen de Naam van de Heer vrezen,
alle koningen van de aarde zijn majesteit eren
als de Heer Sion heeft opgebouwd
en in majesteit is verschenen,
als Hij zich neigt tot het gebed van de ontheemden
en zich van hun bidden niet afkeert.
Laat dit voor het nageslacht worden opgeschreven,
dan zal een herboren volk de Heer loven
als de Heer heeft neergezien van zijn heilige hoogte,
zich vanuit de hemel naar de aarde heeft neergebogen
om het zuchten van gevangenen te horen,
om vrij te laten wie de dood nabij zijn.
Vers voor het evangelie (2 Tes 2, 14)
Alleluia.
God heeft u geroepen
door het evangelie
dat wij u verkondigd hebben
en waardoor u zult delen
in de luister
van onze Heer Jezus Christus.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Marcus 8, 27-33
Jezus confronteert zijn leerlingen met de vraag naar zijn ware identiteit, waarop Petrus vol overtuiging belijdt dat Hij de Messias is. Wanneer Jezus vervolgens spreekt over zijn lijden en dood, stuit dit op onbegrip. Hij wijst Petrus terecht omdat hij zich laat leiden door menselijke gedachten in plaats van Gods plan.
Jezus vertrok met zijn leerlingen naar de dorpen in de buurt van Caesarea Filippi. Onderweg vroeg Hij aan zijn leerlingen: ‘Wie zeggen de mensen dat Ik ben?’
Ze antwoordden: ‘Johannes de Doper, en anderen zeggen Elia, en weer anderen zeggen dat U een van de profeten bent.’
Toen vroeg Hij hun: ‘En jullie, wie zeggen jullie dat Ik ben?’
Petrus antwoordde: ‘U bent de messias.’
Hij verbood hun uitdrukkelijk om met iemand hierover te spreken.
Hij begon hun te leren dat de Mensenzoon veel zou moeten lijden en door de oudsten van het volk, de hogepriesters en de schriftgeleerden verworpen zou worden, en dat Hij gedood zou worden, maar drie dagen later zou opstaan; Hij sprak hierover in alle openheid.
Toen nam Petrus Hem apart en begon Hem fel terecht te wijzen.
Maar Hij draaide zich om, keek zijn leerlingen aan en wees Petrus streng terecht met de woorden: ‘Ga terug, Satan, achter Mij! Jij denkt niet aan wat God wil, maar alleen aan wat mensen willen.’
Van Woord naar leven
‘GA TERUG, SATAN’
Petrus bedoelde het zonder twijfel goed. Zijn liefde voor Jezus was oprecht en hij kon niet verdragen dat zijn Meester over lijden en dood sprak. Hij wilde Hem behoeden voor dit noodlot, Hem vrijwaren van de pijn. De kans is groot dat wij hetzelfde zouden gereageerd hebben.
Toch wijst Jezus Petrus streng terecht: “Ga terug, Satan, achter Mij! Jij denkt niet aan wat God wil, maar alleen aan wat mensen willen.” Woorden die hard klinken, maar wel to the point zijn.
Jezus moest de weg van het kruis gaan. Niet enkel omdat het een tragisch lot was dat Hem overkwam, maar omdat dit de weg was van Gods liefde. Door zijn kruis en verrijzenis heeft Hij de wereld verlost en de mensheid opgenomen in zijn opstanding. Het was geen nederlaag, maar de ultieme overwinning van de liefde.
Betekent dit dat ook wij geroepen zijn om hetzelfde kruis te dragen? Nee, Jezus heeft dat offer éénmaal en voor altijd gebracht. Maar wij worden wél geroepen om zijn weg te volgen: de weg van de liefde. Geen liefde die zoekt naar gemak of eigenbelang, maar een liefde die zich geeft, die zichzelf weggeeft in dienstbaarheid, vergeving en mededogen.
Elke dag krijgen we kansen om die weg te bewandelen: in onze omgang met mensen, in onze zorg voor de schepping, in ons gebed en ons engagement. Het is geen gemakkelijke weg, maar wel een die het meer dan waard is om te gaan.
Mogen wij groeien op die weg, groeien in die liefde; een liefde die niet terugdeinst voor moeite, maar die zich laat inspireren door het kruis van Christus – een kruis dat geen einde betekent, maar een doorgang is naar leven in overvloed.
Laat we bidden
Heer Jezus,
moge uw Heilige Geest ons ten diepste inspireren,
opdat wij van binnenuit de weg mogen begrijpen
die U voor ons moest gaan.
Mogen wij, in het zog van uw kruis,
de weg van de liefde gaan,
ons gevend aan Gods plan met de Kerk
en met ieder van ons,
vandaag en alle dagen van ons leven.
Amen.
Geliefde mensen, mogen wij het kruis omhelzen als een weg van toewijding aan uw liefde.
Een gezegende donderdag,
kris
Om mee op weg te gaan
Hoe kijken wij, in ons diepste binnenste, naar het kruis van Jezus? Zien we het als een pijnlijke noodzaak, of als de ultieme uiting van Gods liefde? Durven we de weg van zelfgave en dienstbaarheid te omarmen, zoals Hij ons heeft voorgedaan? Laat ons vandaag stilstaan bij wat het kruis voor ons betekent en hoe wij erdoor mogen groeien in ware liefde.
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Eucherius van Orléans († 743)
Eucherius van Orléans, osb, Frankrijk; bisschop
Hij was afkomstig uit Orléans en genoot een zorgvuldige opvoeding. Rond 714 trad hij in bij de benedictijnen van klooster Jumièges aan de Seine in het bisdom Rouen. In 721 werd hij bisschop van zijn geboortestad. Omdat hij zich te weer stelde tegen de wijze waarop Karel Martel met kerkelijke goederen omsprong, werd hij in 737 naar Keulen verbannen. Daar werd hij al gauw een geliefd man. Vervolgens werd hij naar Luik gestuurd en bracht zijn laatste jaren door in de abdij van Sint-Truiden, België.
Hij stond in zo’n hoog aanzien, dat hij naast de stichter van het klooster Sint Trudo, begraven werd.
Hun beider gebeente werd tot tweemaal toe verheven; de eerste keer op 11 augustus 880, en voor de tweede keer op 11 augustus 1169.
Geschiedkundigen menen, dat zijn verering er de oorzaak van is geworden, dat zijn naam terecht is gekomen op de lijst van Maastrichtse bisschoppen, en dat hij sindsdien wordt aangezien voor achtste bisschop van die stad.
Bron: Heiligen.net
Van Woord naar leven
‘GA TERUG, SATAN’
Petrus bedoelde het zonder twijfel goed. Zijn liefde voor Jezus was oprecht en hij kon niet verdragen dat zijn Meester over lijden en dood sprak. Hij wilde Hem behoeden voor dit noodlot, Hem vrijwaren van de pijn. De kans is groot dat wij hetzelfde zouden gereageerd hebben.
Toch wijst Jezus Petrus streng terecht: “Ga terug, Satan, achter Mij! Jij denkt niet aan wat God wil, maar alleen aan wat mensen willen.” Woorden die hard klinken, maar wel to the point zijn.
Jezus moest de weg van het kruis gaan. Niet enkel omdat het een tragisch lot was dat Hem overkwam, maar omdat dit de weg was van Gods liefde. Door zijn kruis en verrijzenis heeft Hij de wereld verlost en de mensheid opgenomen in zijn opstanding. Het was geen nederlaag, maar de ultieme overwinning van de liefde.
Betekent dit dat ook wij geroepen zijn om hetzelfde kruis te dragen? Nee, Jezus heeft dat offer éénmaal en voor altijd gebracht. Maar wij worden wél geroepen om zijn weg te volgen: de weg van de liefde. Geen liefde die zoekt naar gemak of eigenbelang, maar een liefde die zich geeft, die zichzelf weggeeft in dienstbaarheid, vergeving en mededogen.
Elke dag krijgen we kansen om die weg te bewandelen: in onze omgang met mensen, in onze zorg voor de schepping, in ons gebed en ons engagement. Het is geen gemakkelijke weg, maar wel een die het meer dan waard is om te gaan.
Mogen wij groeien op die weg, groeien in die liefde; een liefde die niet terugdeinst voor moeite, maar die zich laat inspireren door het kruis van Christus – een kruis dat geen einde betekent, maar een doorgang is naar leven in overvloed.
Laat we bidden
Heer Jezus,
moge uw Heilige Geest ons ten diepste inspireren,
opdat wij van binnenuit de weg mogen begrijpen
die U voor ons moest gaan.
Mogen wij, in het zog van uw kruis,
de weg van de liefde gaan,
ons gevend aan Gods plan met de Kerk
en met ieder van ons,
vandaag en alle dagen van ons leven.
Amen.
Geliefde mensen, mogen wij het kruis omhelzen als een weg van toewijding aan uw liefde.
Een gezegende donderdag,
kris
Om mee op weg te gaan
Hoe kijken wij, in ons diepste binnenste, naar het kruis van Jezus? Zien we het als een pijnlijke noodzaak, of als de ultieme uiting van Gods liefde? Durven we de weg van zelfgave en dienstbaarheid te omarmen, zoals Hij ons heeft voorgedaan? Laat ons vandaag stilstaan bij wat het kruis voor ons betekent en hoe wij erdoor mogen groeien in ware liefde.
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.