donderdag in week 3 van de advent

Uit het boek Rechters 13, 2-7 + 24-25

In die tijd leefde er in de omgeving van Sora een zekere Manoach, die tot de stam Dan behoorde. Zijn vrouw was onvruchtbaar en had nooit kinderen gekregen. Op een dag verscheen de engel van de Heer aan haar. ‘Tot nu toe was je onvruchtbaar en heb je geen kinderen gekregen,’ zei Hij. ‘Maar nu zul je zwanger worden en een zoon baren. Je mag daarom geen wijn of bier drinken en geen onrein voedsel eten. Je zult zwanger worden en een zoon krijgen. Nooit mag zijn hoofd door een scheermes worden aangeraakt, want hij zal al vanaf de moederschoot als nazireeër aan God gewijd zijn. Hij zal een begin maken met de bevrijding van Israël uit de greep van de Filistijnen.’
De vrouw ging naar haar man en vertelde hem dat er een godsman bij haar was geweest. ‘Hij zag er bijzonder ontzagwekkend uit,’ zei ze, ‘het leek wel een engel van God. Ik heb Hem niet gevraagd waar Hij vandaan kwam en Hij heeft me zijn naam niet gezegd. Hij zei tegen me dat ik zwanger zou worden en een zoon zou krijgen. Van nu af aan mag ik geen wijn of bier drinken en niets onreins eten, want onze zoon zal vanaf de moederschoot tot aan de dag van zijn dood als nazireeër aan God gewijd zijn.’
De vrouw bracht een zoon ter wereld en noemde hem Simson. De jongen genoot de zegen van de Heer en groeide voorspoedig op.
Tussen Sora en Estaol, waar de Danieten hun tenten hadden opgeslagen, werd hij voor het eerst door de geest van de Heer tot daden aangezet.

Tussenzang: Ps 71, 3-6ab + 16-17

Refr.: Mijn mond was vervuld van uw lof, U prees ik van vroeg tot laat.

Wees de rots waarop ik kan wonen,
waar ik altijd heen kan gaan.
U hebt mijn redding bevolen,
mijn rots en mijn burcht, dat bent U.

Mijn God, bevrijd mij uit de hand van schurken,
uit de greep van wrede onderdrukkers.
U bent mijn enige hoop.

Heer, mijn God,
van jongs af vertrouw ik op U.
Al vanaf mijn geboorte steun ik op U,
al in de moederschoot was U het die mij droeg.

Spreken zal ik over uw macht, Heer, mijn God,
de rechtvaardigheid roemen van U alleen.
God, U onderwees mij van jongs af aan,
en steeds nog vertel ik uw wonderen.

Vers voor het evangelie

Alleluia.
Wortel van Jesse,
teken van hoop voor alle volken,
kom en bevrijd ons,
wil niet langer wachten.
Alleluia.

Uit het evangelie volgens Lucas 1, 5-25

Toen Herodes koning van Judea was, leefde er een priester die Zacharias heette en tot de priesterafdeling van Abia behoorde. Zijn vrouw, Elisabet, stamde af van Aäron. Beiden waren rechtvaardig in Gods ogen en leidden een onberispelijk leven, geheel volgens de geboden en wetten van de Heer. Ze hadden geen kinderen, want Elisabet was onvruchtbaar, en beiden waren al op leeftijd.
Toen de afdeling van Zacharias aan de beurt was om de priesterdienst te vervullen, werd er volgens het gebruik van de priesters geloot en werd Zacharias aangewezen om het reukoffer op te dragen in het heiligdom van de Heer. De samengestroomde menigte bleef buiten staan bidden terwijl het offer werd gebracht. Opeens verscheen hem een engel van de Heer, die aan de rechterkant van het reukofferaltaar stond. Zacharias schrok hevig bij het zien van de engel en hij werd door angst overvallen. Maar de engel zei tegen hem: ‘Wees niet bang, Zacharias, je gebed is verhoord: je vrouw Elisabet zal je een zoon baren, en je moet hem Johannes noemen. Vreugde en blijdschap zullen je ten deel vallen, en velen zullen zich over zijn geboorte verheugen. Hij zal groot zijn in de ogen van de Heer, en wijn of bier zal hij niet drinken. Hij zal vervuld worden van de heilige Geest terwijl hij nog in de schoot van zijn moeder is, en hij zal velen uit het volk van Israël naar de Heer, hun God, terugbrengen. Hij zal voor Hem uit gaan met de geest en de kracht van Elia, om ouders met hun kinderen te verzoenen en om van zondaars rechtvaardigen te maken, en zo zal hij voor de Heer een volk gereedmaken.’
Zacharias vroeg aan de engel: ‘Hoe kan ik weten of dat waar is? Ik ben immers een oude man en ook mijn vrouw is al op leeftijd.’
De engel antwoordde: ‘Ik ben Gabriël, die altijd in Gods nabijheid is, en ik ben uitgezonden om je dit goede nieuws te brengen. Maar omdat je geen geloof hebt gehecht aan mijn woorden, die op de voorbestemde tijd in vervulling zullen gaan, zul je stom zijn en niet kunnen spreken tot de dag waarop dit alles gaat gebeuren.’
De menigte stond buiten op Zacharias te wachten, en de mensen vroegen zich af waarom hij zo lang in het heiligdom bleef. Maar toen hij naar buiten kwam, kon hij niets tegen hen zeggen. Ze begrepen dat hij in het heiligdom een visioen had gezien; hij maakte gebaren tegen hen, maar spreken kon hij niet. Toen zijn tempeldienst voorbij was, ging hij terug naar huis.
Korte tijd later werd zijn vrouw Elisabet zwanger. Ze leefde vijf maanden lang in afzondering en zei bij zichzelf: De Heer heeft zich mijn lot aangetrokken. Hij heeft dit voor mij gedaan opdat de mensen me niet langer verachten.

Van Woord naar leven

WANNEER WOORDEN VERSTILLEN
(Bij Lc 1, 5-25)

Wanneer we dit verhaal van Zacharias lezen, zien we een moment van spanning en genade. Zacharias, een trouwe priester, ontmoet een engel met een boodschap die zijn leven en dat van zijn vrouw Elisabet volledig zal veranderen. Maar in plaats van vreugdevol te reageren, trekt hij Gods plan in twijfel. De reactie van God lijkt streng: Zacharias wordt negen maanden lang met stilte geconfronteerd. Maar laten we dit van een andere kant bekijken: was dit echt een straf, of misschien een genadevolle tijd van bezinning?

Beeld je in dat de wereld vandaag negen maanden zou moeten zwijgen. Geen stemmen meer die door elkaar heen praten, geen eindeloze discussies op sociale media, geen lawaai van constant nieuws. Een tijd waarin niet alleen de stemmen van anderen stilvallen, maar ook ons eigen innerlijk gebabbel. Wat zou dat met ons doen?

Voor Zacharias betekende de stilte meer dan enkel de afwezigheid van woorden. Het werd een periode van reflectie, van wachten, van leren vertrouwen op Gods beloftes. Toen zijn zoon Johannes werd geboren, barstte Zacharias uit in een lofzang die doordrenkt was van geloof en inzicht: de bekende lofzang, het Benedictus (Lc 1, 68-79). Zijn woorden getuigen van diepe dankbaarheid en vreugde, maar ook van een nieuw begrip van Gods grootheid. De stilte had hem niet enkel veranderd, maar hem voorbereid om een boodschap van hoop en redding te verkondigen.

Wat als wij in ons leven, en bijzonder deze dagen voor Kerstmis, zouden aangrijpen om ook zo’n genadevolle stilte te omarmen? Misschien hoeven we niet letterlijk te zwijgen, maar kunnen we – wat ons eigen getater betreft – bewust een stap terugzetten. Wat als we onze stemmen zouden temperen en meer ruimte zouden geven aan het luisteren – naar God, naar elkaar, naar ons eigen hart? In die stilte kunnen we ontdekken wat écht belangrijk is. We kunnen, net als Zacharias, leren om te vertrouwen op de plannen die groter zijn dan onze eigen beperkte blik.

Stilte is niet enkel de afwezigheid van geluid; het is de aanwezigheid van rust, van vrede, van Gods fluisterstem. In een wereld die overspoeld wordt door lawaai, is stilte een geschenk dat ons dichter bij de kern van ons bestaan brengt.

En stel je voor dat ook het oorlogsgeweld een tijd zou verstommen. Geen bommen die steden verwoesten, geen schoten die levens beëindigen, geen sirenes die angst aanjagen. Hoe zou het zijn als de aarde zich even kon koesteren in een diepe en vredige stilte, een stilte waarin genezing en hoop kunnen groeien? Een hernieuwde focus op wat er werkelijk toe doet.

Laten we in deze dagen die ons nog resten voor Kerstmis proberen om bewust ruimte te maken voor stilte, puur uit verlangen om Gods aanwezigheid dieper te ervaren. Misschien wacht ons, net zoals bij Zacharias, ook een lofzang: een vreugdevolle uiting van geloof en hoop dat voortkomt uit een hart dat heeft leren vertrouwen op God.

Laten we bidden

Heilige Geest,
wij bidden om innerlijke stilte.
Maak van ons hart een bedding
waarin Gods stem kan worden gehoord.
Mogen wij zijn zacht fluisteren niet alleen horen,
maar ook beminnen en koesteren.
Mogen wij, vanuit stilte en luisteren,
groeien in vertrouwen op Gods belofte.
Bereid ons zo voor
om de geboorte van Jezus volgende week
vol vreugde te verwelkomen.
In zijn naam. Amen

Geliefde mensen, laten we afdalen in de stilte van de Heilige Geest.
Een vredevolle donderdag,
kris


Om mee op weg te gaan

Tracht in deze dagen voor Kerstmis bewust ruimte te maken voor stilte. Verbind je met de Geest diep in jezelf. Hij is het die je in échte stilte zal brengen. Zet je telefoon stil, sluit Bijbelcitaat.be af, geen radio of tv. Even geen mensen rondom je. Enkel stilte. Stilte in de Geest. Moge deze heilige momenten je innig voorbereiden op Jezus’ komst met Kerst.


Blog ‘Van Woord naar leven’

Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.

Klik hier voor de blog.

Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.

 

De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.