donderdag in week 20 door het jaar
Uit de profeet Ezechiël 36, 23-28
Ondanks de bemiddeling van de profeten kon de lange ketting van ontrouw niet worden verbroken. God grijpt nu zelf in. Het hart van steen zal Hij verbrijzelen en een nieuw hart en een nieuwe geest geven. Zijn heilige Geest zal deze omkeer bewerken.
Zo spreekt de Heer:
‘Ik zal de heiligheid van mijn grote Naam, die door jullie bij die volken is ontwijd, herstellen. Die volken zullen beseffen dat Ik de Heer ben – spreekt God, de Heer. Door jullie zal Ik ze laten zien dat Ik heilig ben: Ik leid jullie bij die volken weg, Ik breng jullie uit die landen bijeen en laat je naar je eigen land gaan. Ik zal zuiver water over jullie uitgieten om jullie te reinigen van alles wat onrein is, van al jullie afgoden. Ik zal jullie een nieuw hart en een nieuwe geest geven, Ik zal je versteende hart uit je lichaam halen en je er een levend hart voor in de plaats geven. Ik zal jullie mijn geest geven en ervoor zorgen dat jullie je aan mijn bepalingen houden en mijn regels naleven. Jullie zullen in het land wonen dat Ik aan je voorouders gegeven heb, jullie zullen mijn volk zijn en Ik zal jullie God zijn.’
Psalm 51, 12 + 13 + 14 + 15 + 18 + 19
Refr.: Schep, o God, een zuiver hart in mij.
Schep, o God, een zuiver hart in mij,
vernieuw mijn geest, maak mij standvastig,
verban mij niet uit uw nabijheid,
neem uw heilige geest niet van mij weg.
Red mij, geef mij de vreugde van vroeger,
de kracht van een sterke geest.
Dan wil ik verdwaalden uw wegen leren,
en zullen zondaars terugkeren tot U.
U wilt van mij geen offerdieren,
in brandoffers schept U geen behagen.
Het offer voor God is een gebroken geest;
een gebroken en verbrijzeld hart
zult U, God, niet verachten.
Vers voor het evangelie
Alleluia.
Spreek, Heer, uw dienaar luistert;
uw woorden zijn woorden van eeuwig leven.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Matteüs 22, 1-14
De eerst geroepenen hebben de uitnodiging van de profeten niet aanvaard. De volgenden verwierpen de oproep van Christus en van de apostelen. Maar het feest gaat toch door. Want iedereen is welkom. Als wij ons maar met Christus bekleden en zo de vruchten van de Geest voortbrengen.
Jezus nam het woord en sprak tot de hoogepriesters en de oudsten van het volk:
‘Het is met het koninkrijk van de hemel als met een koning die een bruiloftsfeest gaf voor zijn zoon. Hij stuurde zijn dienaren eropuit om de genodigden voor de bruiloft bijeen te roepen, maar die wilden niet komen. Daarna stuurde hij andere dienaren op pad met de opdracht: “Zeg tegen de genodigden: ‘Ik heb het feestmaal bereid, ik heb mijn stieren en het mestvee laten slachten. Alles staat klaar, kom dus naar de bruiloft!’” Maar ze negeerden hen en vertrokken, de een naar zijn akker, de ander naar zijn handel. De overigen namen zijn dienaren gevangen, mishandelden en doodden hen. De koning ontstak in woede en stuurde zijn troepen eropaf, hij liet de moordenaars ombrengen en hun stad in brand steken. Vervolgens zei hij tegen zijn dienaren: “Alles staat klaar voor het bruiloftsfeest, maar de genodigden waren het niet waard. Ga daarom naar de toegangswegen van de stad en nodig voor de bruiloft iedereen uit die je tegenkomt.” De dienaren gingen de straat op en brachten alle mensen die ze tegenkwamen bijeen, zowel goede als slechte. En de bruiloftszaal vulde zich met gasten voor de maaltijd. Toen de koning binnenkwam om te zien wie er allemaal aanlagen, zag hij iemand die geen bruiloftskleed droeg, en hij vroeg hem: “Vriend, hoe ben je hier binnengekomen terwijl je niet eens een bruiloftskleed aanhebt?” De man wist niets te zeggen. Daarop zei de koning tegen zijn hofdienaars: “Bind hem aan handen en voeten en gooi hem eruit, in de uiterste duisternis, waar men jammert en knarsetandt.”
Velen zijn geroepen, maar slechts weinigen uitverkoren.’
Van Woord naar leven
De parabel van vandaag plaatst ons voor een feestende God, die blijde en gelukkige mensen rond zich heen wilt, mensen die houden van Hem en dus van elkaar. Het gaat hier over een God die zijn kinderen de vreugde van de hemel wil schenken, mensen die delen in zijn oneindig geluk. Maar…
‘Ze wilden niet komen.’
Er zijn altijd mensen die Gods uitnodiging afslaan. Ze denken dat ze het beter weten. Ze zijn zo met zichzelf en met hun eigen zaakjes bezig dat ze geen tijd en geen zin hebben om te komen. Eigenlijk weten ze niet wat ze missen. Ze kiezen citroenen voor appelen. Ze rekenen op hun eigen stad, maar die stad wordt in brand gestoken.
Hij zag iemand die geen bruiloftskleed droeg.
Er zijn ook mensen die wel komen, maar niet van harte. Dit soort gasten zijn fysiek aanwezig, maar niet in de diepte. Ze voelen zich niet thuis omdat hun hart afwezig is. Hun lichaam is er maar ze hebben zich niet gekleed met de liefde van de Heer. Wie zo aanwezig is, of eigenlijk afwezig, kan niet blijven. Ze vallen op door hun ‘niet gekleed zijn’ en moeten (voorlopig) maar terug daar waar hun hart is.
De dienaren gingen de straat op en brachten alle mensen die ze tegenkwamen bijeen, zowel goede als slechte. En de bruiloftszaal vulde zich met gasten voor de maaltijd.
En dan zijn er ook mensen die van harte komen en van harte meedoen. Die gasten laten zich meeslepen door Gods diepe vreugde, én dat van al die anderen. Zij zijn eveneens blij omdat God iedereen heeft uitgenodigd en niet alleen maar de zogenaamde braven, de rechtvaardigen, maar juist ook al de anderen. Het zijn die gasten die blij zijn omdat ze voor God mogen staan, een God die zoveel verder gaat dan voor- en afkeur. Een God die alles en iedereen nieuw maakt, zelfs mensen van wie zij het amper kunnen geloven. Een God die de woorden schuldig en onschuldig in de mond neemt, en toch tegen iedereen zegt: ‘Kom binnen, wees welkom, wees hier thuis en verheug u met Mij.’
Het zijn gasten die ten diepste blij zijn omdat ze ondanks alles van aangezicht tot aangezicht de God ontmoeten die schepper is van alle leven, die hen aller Vader is, die de lucht is die zij inademen, die hen aanvaardt met licht en donker, die hen vrijspreekt moesten ze zichzelf veroordelen of afwijzen, die op hen zijn hoop stelt terwijl zij dikwijls wanhopen. Een God die alle tranen wist en zo graag het hemels glas wil heffen op zijn gemeenschap van mensen die Hij geheeld heeft en samen heeft gebracht.
Laat ons nu reeds proeven van dit hemels gastmaal, door ons deelgenoot te maken van zijn liefde.
Een mooie donderdag,
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
Laten wij bidden
Vader,
Gij nodigt ons uit op uw feest. Geef dat wij ons mogen bekleden met de liefde van Christus, uitkijkend naar het feest dat Gij voor ieder mensenkind bereidt. Wek in ons het verlangen naar U in het nu en naar de toekomst toe.
Kom heilige Geest, verwarm ons hart.
In Christus’ naam.
Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Alberto Hurtado († 1952)
SJ, Vina del Mar, Chili; zielzorger der armen
Alberto wordt geboren in 1901; zijn vader is herenboer, maar sterft al, als Alberto nog maar vier jaar oud is. Tot armoede vervallen wordt het gezin opgevangen door rijkere familieleden in de hoofdstad Santiago. Eenmaal leerling van het Sint-Ignatiuscollege aldaar dat geleid wordt door de paters jezuïeten groeit in hem het verlangen om ook jezuïet te worden. Toch is hij genoodzaakt na zijn eindexamen eerst geld te verdienen voor zijn familie; overdag studeert hij rechten aan de universiteit, en ’s avond verdient hij geld met bijbaantjes. Hij treedt in bij de jezuïeten op tweeëntwintigjarige leeftijd. Een flink stuk van zijn opleiding vindt plaats in België, respectievelijk aan de universiteit van Leuven, en in het opleidingshuis te Drongen bij Gent.
Eenmaal terug in Chili gaat hij voortvarend aan het werk. Hij wordt leraar aan zijn eigen St-Ignatiuscollege. Daarnaast is hij een veel gevraagd leidsman, vooral voor jongeren. Velen vinden hun weg naar het priesterschap of het religieuze leven, waaronder de jezuïetenorde.
Voortdurend klinkt in hem de vraag: ‘Wat zou Christus doen in mijn plaats?’ Deze vraag dwingt des te meer, wanneer hij de grote armoede om zich heen ziet onder clochards, zwerfkinderen, vereenzaamde bejaarden, krottenwijken. Voor hen sticht hij de zogeheten ‘Hogar de Cristo’ (‘Christustehuis’). Ze zullen zich in de jaren daarna over het hele land verspreiden; op dit ogenblik zijn het er zo’n achthonderd.
Alberto schrijft: ‘Een van de eerste eigenschappen die we moeten teruggeven aan onze misdeelden is het bewustzijn van hun waarde van personen, hun waardigheid als burgers, meer nog van kinderen van God.’
Ook op andere terreinen is hij actief. Hij bouwt een groot retraitehuis, sticht een katholieke vakbond en start een intellectueel tijdschrift. Intussen geeft hij retraites en conferenties, houdt hij spreekbeurten en schrijft hij boeken.
In het voorjaar van 1952 openbaart zich een agressieve vorm van kanker. Hij sterft na enkele weken, op 18 augustus; eenenvijftig jaar oud.
Paus Benedictus XVI verklaarde hem heilig op 23 oktober 2005.
Bron: Heiligen.net
Alberto Hurtado
Laten wij bidden
Vader,
Gij nodigt ons uit op uw feest. Geef dat wij ons mogen bekleden met de liefde van Christus, uitkijkend naar het feest dat Gij voor ieder mensenkind bereidt. Wek in ons het verlangen naar U in het nu en naar de toekomst toe.
Kom heilige Geest, verwarm ons hart.
In Christus’ naam.
Amen.