donderdag in week 15 door het jaar
Uit het boek Exodus 3, 13-20
Mozes deinst terug voor zijn opdracht. Hij vraagt aan God in wiens naam hij moet spreken. ‘Ik-zal-er-zijn’, klinkt het antwoord. Met deze opdracht kan Mozes op weg.
Toen Mozes de stem van God had gehoord in het vuur dat opvlamde uit een doornstruik sprak hij opnieuw tot God: ‘Stel dat ik naar de Israëlieten ga en tegen hen zeg dat de God van hun voorouders mij gestuurd heeft, en ze vragen: “Wat is de naam van die God?” Wat moet ik dan zeggen?’
Toen antwoordde God hem: ‘Ik ben die er zijn zal. Zeg daarom tegen de Israëlieten: “Ik-zal-er-zijn heeft mij naar u toe gestuurd.”’
Ook zei Hij tegen Mozes: ‘Zeg tegen hen: “De Heer heeft mij gestuurd, de God van uw voorouders, de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jakob. En Hij heeft gezegd: ‘Zo wil Ik voor altijd heten, met die naam wil Ik worden aangeroepen door alle komende generaties.’”
Laat de oudsten van Israël bij elkaar komen en zeg tegen hen: “De Heer, de God van uw voorouders, is aan mij verschenen, de God van Abraham, Isaak en Jakob, en Hij heeft gezegd: ‘Ik heb gezien wat jullie in Egypte wordt aangedaan en Ik heb mij jullie lot aangetrokken. Ik heb besloten om jullie uit de ellende in Egypte weg te halen en je naar een land te brengen dat overvloeit van melk en honing, het gebied van de Kanaänieten, de Hethieten, Amorieten, Perizzieten, Chiwwieten en Jebusieten.’”
Je zult bij de oudsten van Israël gehoor vinden, en dan moet je samen met hen naar de koning van Egypte gaan. Zeg hem dat de Heer, de God van de Hebreeën, naar jullie toe gekomen is, en vraag hem toestemming om drie dagreizen ver de woestijn in te trekken om de Heer, jullie God, offers te brengen. Ik weet dat de koning jullie dat niet zal toestaan, tenzij hij daartoe met harde hand wordt gedwongen. Daarom zal Ik met krachtige hand ingrijpen en Egypte straffen, Ik zal er wonderbaarlijke daden verrichten, en dan zal hij jullie laten gaan.’
Psalm 105, 1 + 5 + 8 + 9 + 24 + 25 + 26 + 27
Refr.: Voor eeuwig blijft Gods verbond van kracht.
Loof de Heer, roep luid zijn Naam,
maak zijn daden bekend onder de volken.
Gedenk de wonderen die Hij heeft gedaan,
de oordelen die Hij heeft uitgesproken.
Tot in eeuwigheid zal Hij gedenken,
zijn belofte aan duizend geslachten,
het verbond dat Hij sloot met Abraham,
en voor Isaak bevestigde met een eed.
God maakte zijn volk zeer vruchtbaar,
machtiger dan wie het belaagden.
Hij veranderde hun hart: ze gingen zijn volk haten,
en spanden samen tegen zijn dienaren.
Hij stuurde Mozes, zijn dienaar,
en Aäron, de man van zijn keuze.
Zij kondigden zijn wondertekenen aan,
machtige daden in het land van Cham.
Uit het evangelie volgens Matteüs 11, 28-30
Jezus vraagt veel van zijn volgelingen. Hijzelf is zachtmoedig en nederig van hart. Wie op zijn vragen wil ingaan zal door de harde korst stoten en de vreugde vinden van iemand die zich geeft zonder berekenen. Dan is zijn last licht en ontdekt hij de ware liefde.
Jezus nam het woord en sprak:
‘Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal Ik jullie rust geven.
Neem mijn juk op je en leer van mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.’
Van Woord naar leven
Jezus vraagt: ‘Kom naar mij’. Hij vraagt een beweging van ons. Hij vraagt dat we ons naar Hem richten, een stap zetten naar Hem, ons openen voor Hem. Nederig als Hij is, wacht Hij op opening, op verwelkoming. Hij dringt zich niet en nooit op. Dit past niet bij de liefde. De liefde klopt aan, biedt zich aan, en wacht tot de ander z’n hand uitstrekt.
Geef je aan de Heer, vlij je tegen Hem aan. Zullen je lasten en zorgen verdwijnen? Nee hoor, je houdt de volle last van het leven. Maar je zal het niet meer alleen dragen. De Heer zal het samen met u dragen. Of beter gezegd: Hij zal u dragen, met al je zorgen en lasten, ook met je blijdschap en vreugden. Dragend zal Hij in u aanwezig zijn. En dat is een wezenlijk verschil dan dat je je zorgen draagt los van Hem.
Wie zich gedragen weet door Hem zal zich ook gaan gedragen naar Hem. Je zult namelijk de ervaring hebben zelf zachtmoedig en nederig te worden. Niet als prestatie, maar als gevolg van de genade in Hem te leven. Zo zul je je eigen zorgen dragen, en anderen nabij zijn in het dragen van hun zorgen, en wel: zacht-moedig en nederig. Zoals de Heer.
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
Laten wij bidden
Heer Jezus,
moge de heilige Geest ons hart wenden naar U, opdat we U ten diepste welkom mogen heten, ons neerleggend in uw vrede, drinkend van uw genade, levend in uw leven. Mogen wij zo, zoals Gij, nederig worden en zachtmoedig, het leven dragend in U; Gij in ons.
In uw naam. Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Bonaventura van Albano († 1274)
Bonaventura (eigenlijk Johannes Fidanza) van Albano (ook van Lyon) ofm., Italië; bisschop & kerkleraar
Hij werd in 1217 te Bagnoregio bij Orvieto, Italië, als Johannes Fidanza geboren. Op vierjarige leeftijd werd hij door Franciscus van Assisi († 1226; feest 4 oktober) op wonderbare wijze genezen van een ziekte. De heilige had uitgeroepen: “O buona ventura!” (= “Wat een gelukkige gebeurtenis!”). Sindsdien droeg hij die uitroep als bijnaam.
Op zijn twintigste trad hij in bij de franciscanen en deed zijn studies aan de universiteit van Parijs. Vanaf 1253 fungeerde hijzelf als docent theologie; één van zijn collega’s was de beroemde dominicaner theoloog Thomas van Aquino († 1274; feest 28 januari). In 1257 werd hij niet alleen hoofddocent aan de faculteit, maar practisch tezelfdertijd werd hij benoemd tot 36e generale overste van zijn orde. In zijn tijd waren de ongeveer 30.000 franciscanen diepgaand verdeeld over de te volgen koers van de orde. Het ene gedeelte wilde een strenge, contemplatieve levenswijze naar het voorbeeld van de benedictijnen; het andere zag het liefst dat men zo letterlijk mogelijk de regel van Vader Faranciscus volgde. Bonaventura vond een middenweg tussen een godverbonden gemeenschappelijk gebedsleven en de apostolische ijver naar de mensen toe. Door zijn hervormingen van de franciscanenorde wordt hij soms de tweede stichter van de orde genoemd.
Een benoeming tot aartsbisschop van York wees hij af, maar paus Gregorius X († 1276; feest 10 januari) wees hem in 1273 aan als kardinaal-bisschop van Albano. Hij overleed tijdens het mede door hem voorbereide concilie van Lyon (1274), en werd begraven in de huidige St-Bonaventurekerk in die stad. Zijn lijfspreuk was ‘solo Deo honor et gloria’ (alleen aan God komt eer en glorie toe).
Hij werd in 1482 door paus Sixtus IV († 1484) heilig verklaard. Paus Sixtus V († 1590) riep hem uit tot ‘serafijns (= engelachtige) kerkleraar’ naar het voorbeeld van zijn collega in de scholastieke theologie, Thomas van Aquino, die sinds 1567 was uitgeroepen tot ‘doctor angelicus’ (= ‘engelachtige leraar’).
Hij is patroon van de franciscanen; daarnaast van theologen, zijdefabrikanten, arbeiders en in het bijzonder van sjouwers, en tenslotte van kinderen.
Hij wordt afgebeeld in de grijze of bruine pij van de franciscanen; als bisschop (tabberd, staf en mijter) of kardinaal (met breedgerande rode kardinaalshoed); met kruis en/of boek.
Bron: Heiligen.net
Laten wij bidden
Heer Jezus,
moge de heilige Geest ons hart wenden naar U, opdat we U ten diepste welkom mogen heten, ons neerleggend in uw vrede, drinkend van uw genade, levend in uw leven. Mogen wij zo, zoals Gij, nederig worden en zachtmoedig, het leven dragend in U; Gij in ons.
In uw naam. Amen.