dinsdag in week 8 door het jaar
Uit het boek Wijsheid van Jezus Sirach 35, 1-12
Bij rituele offers is de innerlijke houding van gerechtigheid veel belangrijker dan het uiterlijke ceremonieel. Dit laatste is slechts belangrijk in zoverre het een uitdrukking is van onze eigen innerlijkheid. Het onderhouden van de geboden, het bewijzen van weldaden en het geven van aalmoezen zijn daarom echte offers.
Wie de wet in acht neemt brengt veel offers: de geboden naleven is een vredeoffer, een weldaad bewijzen is een graanoffer, barmhartigheid betonen is een dankoffer.
Je verre houden van slechtheid is de Heer welgevallig, je verre houden van onrecht brengt verzoening.
Verschijn niet met lege handen voor de Heer, want dit alles eisen de geboden.
Het offer van een rechtvaardige maakt het altaar vet, de aangename geur stijgt op naar de Allerhoogste.
Het offer van een rechtvaardige wordt aanvaard, het zal niet worden vergeten.
Breng de Heer hulde met je vrijgevigheid, wees niet karig met de vruchten van de nieuwe oogst.
Breng elke gave met een blij gezicht en heilig de tienden met vreugde.
Geef de Allerhoogste naar wat Hij gegeven heeft, wees vrijgevig, geef naar vermogen.
Psalm 50, 5 + 6 + 7 + 8 + 14 + 23
Refr.: Wie rechte wegen gaat zal zien dat God redt.
Breng mijn getrouwen vóór Mij,
die zich met offers aan Mij verbinden.
De hemel verkondigt Gods gerechtigheid,
Hijzelf treedt op als rechter.
Luister, mijn volk, Ik ga spreken,
Israël, Ik ga tegen je getuigen,
Ik, God, je eigen God.
Ik klaag je niet aan om je offers,
nooit dooft voor Mij het offervuur.
Breng God een dankoffer,
geef de Allerhoogste wat je Hem belooft.
wie een dankoffer brengt, geeft Mij alle eer,
wie zo zijn weg gaat, zal zien dat God redt.
Vers voor het evangelie (ps 27, 11)
Alleluia.
Wijs mij uw weg, Heer,
leid mij op een effen pad,
bescherm mij tegen mijn vijanden.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Marcus 10, 28-31
Wie ingaat op het aanbod van de Heer, en ook wil leven voor God en voor de anderen in navolging van Christus, zal daarin zijn grootste vreugde vinden. En dit niet alleen in een verre toekomst, maar nu reeds, zelfs te midden van moeilijkheden en beproevingen.
Petrus nam het woord en zei: ‘Wij hebben alles achtergelaten om U te volgen!’
Jezus zei: ‘Ik verzeker jullie: iedereen die broers of zussen, moeder, vader of kinderen, huis of akkers heeft achtergelaten omwille van Mij en het evangelie, zal het honderdvoudige ontvangen: in deze tijd broers en zussen, moeders en kinderen, huizen en akkers, al zal dat gepaard gaan met vervolging, en in de tijd die komt het eeuwige leven. Vele eersten zullen de laatsten zijn en vele laatsten de eersten.’
Van Woord naar leven
VRIJGEVIG ZIJN VANUIT ONZE ARMOEDE
uit: Jezus Sirach 35, 1-12
Beste mensen, vandaag denken we samen na over woorden die een wijs man uit oude tijden ons aanreikt.
De schrijver van het boek Wijsheid van Jezus Sirach aan het woord:
Verschijn niet met lege handen voor de Heer (vers 6) en wat verderop:
Breng de Heer hulde met je vrijgevigheid (vers 10) en nog veel sterker:
Geef de Allerhoogste naar wat Hij gegeven heeft … (vers 12).
Misschien roepen deze zinnen al meteen wat vragen in ons op:
- In de eerste zin: Hoe kunnen we met volle handen staan als alles ons gegeven is? Uit onszelf hebben we immers niets.
- In de tweede zin: hulde brengen aan de Heer. Dat zou een vrucht kunnen zijn van het feit dat we beseffen dat alles Hem toebehoort. De goede dingen die we doen hebben we niet allereerst aan onze eigen inzet te danken.
- De derde aansporing: Geef de Allerhoogste naar wat Hij gegeven heeft. Hoe zouden wij dat kunnen? Hij geeft zich totaal. Hoe beperkt kan ons geven soms zijn.
Wat de vrijgevigheid betreft in vers 10 van onze lezing moest ik denken aan het spreekwoord: Wie geeft wat hij heeft, is waard dat hij leeft. Zo was dat ook met de twee muntjes die de weduwe in de offerkist gooide. Marcus en Lucas vertellen dat allebei. Die twee muntjes waren meer waard dan het grote geld van de rijken.
In de tekst van Jezus Sirach gaat het over gaven, over offers, onder andere, van dankbaarheid. Dit brengt me bij Franciscus van Asisisi die het ‘dankbaar zijn’ uitdrukt met het woord Teruggeven. Dat woord kan een eyeopener voor ons worden. Hij gaat ervan uit dat we alles gekregen hebben. En dat dankbaarheid getoond kan worden door aan de Ene alles terug te geven wat we ontvangen hebben. Natuurlijk niet ongebruikt als een cadeau wat we niet willen aannemen, maar juist een geschenk waarmee we, naar vermogen, aan de slag zijn gegaan.
Het teruggeven aan Hem betekent dat we niet gaan pronken om iedereen te laten zien: ‘Dit heb ik nu gedaan.’ Teruggeven wil vooral zeggen dat we niet zelf de eer opstrijken, maar juist die eer toekennen aan de Bron waaraan we alles te danken hebben, ook onze talenten, waarmee we goede dingen gedaan hebben.
Geven en geven is twee. In geld uitgedrukt gaf die weduwe eigenlijk nauwelijks iets, maar Jezus kijkt er blijkbaar anders naar. Hij zegt dat ze alles heeft gegeven wat ze had, terwijl de anderen nog niet eens merken dat ze iets gegeven hadden. Het gaat namelijk om de beweging van het hart, die misschien nauwelijks aanwezig is bij rijken die gul geven, terwijl de weduwe er met heel haar hart bij betrokken is geweest.
Deze hele tekst van Jezus Sirach gaat over offeren (vredeoffer, graanoffer, dankoffer). Ik vind offeren altijd een zwaar woord, leg liever een accent op ‘een cadeau geven’. Dat past wel bij vers 11, uit dezelfde lezing van de wijze man: Breng elke gave met een blij gezicht.
Wordt er te veel van ons gevraagd? Zijn de woorden van de wijze man niet reëel?
Ik denk dat hij best met beide voeten op de grond staat. Het zullen vooral oproepen zijn om het beste in ons naar boven te halen.
Vrijgevig zijn vanuit onze armoede. Zo hebben we onze overweging genoemd. Wanneer zijn we rijk, wanneer zijn we arm? Bestaat onze echte rijkdom niet juist uit het besef in wezen arm te zijn?
Laten we bidden
Goede God en Vader,
U kent ons mensen met al onze zwakheden.
In Jezus hebt U de weg gebaand
naar de wezenlijke rijkdom
vanuit onze armoede.
We danken U voor alle woorden uit de Schrift.
Woorden die soms vragen oproepen,
maar die tegelijkertijd,
diep in ons herkend kunnen worden
als we in staat zijn
ze toe te laten.
Zo moge het steeds meer worden!
Begeleid ons op de weg
die tegelijkertijd tekenen van armoede
én rijkdom biedt.
Schenk ons wijsheid om het onderscheid
te leren kennen,
door Christus Jezus,
onze leermeester.
Wijsheid gewenst op onze ontdekkingstocht!
Ricky Rieter
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Maugille van St-Riquier († 685)
Maugille van St-Riquier (ook van Montrelet), Frankrijk
Hij behoorde tot de medewerkers van Fursey in East-Anglia; stak met hem mee over naar het vasteland en werd prior in de kloostervestiging van Lagny. Na Fursey’s dood sloot Maugille zich aan bij de kluizenaars van Centula (later naar de stichter St-Riquier geheten); daar trof hij o.a. de Ierse monniken Caidoc en Fricor († 7e eeuw; feest 1 april) die Riquier († 645; feest 26 april) indertijd hadden bekeerd en enthousiast gemaakt voor het kluizenaarsideaal. Maar niet lang daarna ging hij het evangelie verkondigen langs de oevers van de Athie. Hij bewoonde een hutje op enige afstand van het riviertje in Montrelet. Het kapelletje dat hij ernaast bouwde, heeft meer dan duizend jaar dienst gedaan als parochiekerk en druk bezocht bedevaartsoord.
In de loop van de tijd werd zijn gebeente overgebracht naar het klooster van St-Riquier. Sindsdien ontstond de gewoont om op zijn feestdag te voet van St-Riquier naar Montrelet te trekken. Er schijnen heel wat wonderen bij te zijn gebeurd.
Bron: Heiligen.net
Van Woord naar leven
VRIJGEVIG ZIJN VANUIT ONZE ARMOEDE
uit: Jezus Sirach 35, 1-12
Beste mensen, vandaag denken we samen na over woorden die een wijs man uit oude tijden ons aanreikt.
De schrijver van het boek Wijsheid van Jezus Sirach aan het woord:
Verschijn niet met lege handen voor de Heer (vers 6) en wat verderop:
Breng de Heer hulde met je vrijgevigheid (vers 10) en nog veel sterker:
Geef de Allerhoogste naar wat Hij gegeven heeft … (vers 12).
Misschien roepen deze zinnen al meteen wat vragen in ons op:
- In de eerste zin: Hoe kunnen we met volle handen staan als alles ons gegeven is? Uit onszelf hebben we immers niets.
- In de tweede zin: hulde brengen aan de Heer. Dat zou een vrucht kunnen zijn van het feit dat we beseffen dat alles Hem toebehoort. De goede dingen die we doen hebben we niet allereerst aan onze eigen inzet te danken.
- De derde aansporing: Geef de Allerhoogste naar wat Hij gegeven heeft. Hoe zouden wij dat kunnen? Hij geeft zich totaal. Hoe beperkt kan ons geven soms zijn.
Wat de vrijgevigheid betreft in vers 10 van onze lezing moest ik denken aan het spreekwoord: Wie geeft wat hij heeft, is waard dat hij leeft. Zo was dat ook met de twee muntjes die de weduwe in de offerkist gooide. Marcus en Lucas vertellen dat allebei. Die twee muntjes waren meer waard dan het grote geld van de rijken.
In de tekst van Jezus Sirach gaat het over gaven, over offers, onder andere, van dankbaarheid. Dit brengt me bij Franciscus van Asisisi die het ‘dankbaar zijn’ uitdrukt met het woord Teruggeven. Dat woord kan een eyeopener voor ons worden. Hij gaat ervan uit dat we alles gekregen hebben. En dat dankbaarheid getoond kan worden door aan de Ene alles terug te geven wat we ontvangen hebben. Natuurlijk niet ongebruikt als een cadeau wat we niet willen aannemen, maar juist een geschenk waarmee we, naar vermogen, aan de slag zijn gegaan.
Het teruggeven aan Hem betekent dat we niet gaan pronken om iedereen te laten zien: ‘Dit heb ik nu gedaan.’ Teruggeven wil vooral zeggen dat we niet zelf de eer opstrijken, maar juist die eer toekennen aan de Bron waaraan we alles te danken hebben, ook onze talenten, waarmee we goede dingen gedaan hebben.
Geven en geven is twee. In geld uitgedrukt gaf die weduwe eigenlijk nauwelijks iets, maar Jezus kijkt er blijkbaar anders naar. Hij zegt dat ze alles heeft gegeven wat ze had, terwijl de anderen nog niet eens merken dat ze iets gegeven hadden. Het gaat namelijk om de beweging van het hart, die misschien nauwelijks aanwezig is bij rijken die gul geven, terwijl de weduwe er met heel haar hart bij betrokken is geweest.
Deze hele tekst van Jezus Sirach gaat over offeren (vredeoffer, graanoffer, dankoffer). Ik vind offeren altijd een zwaar woord, leg liever een accent op ‘een cadeau geven’. Dat past wel bij vers 11, uit dezelfde lezing van de wijze man: Breng elke gave met een blij gezicht.
Wordt er te veel van ons gevraagd? Zijn de woorden van de wijze man niet reëel?
Ik denk dat hij best met beide voeten op de grond staat. Het zullen vooral oproepen zijn om het beste in ons naar boven te halen.
Vrijgevig zijn vanuit onze armoede. Zo hebben we onze overweging genoemd. Wanneer zijn we rijk, wanneer zijn we arm? Bestaat onze echte rijkdom niet juist uit het besef in wezen arm te zijn?
Laten we bidden
Goede God en Vader,
U kent ons mensen met al onze zwakheden.
In Jezus hebt U de weg gebaand
naar de wezenlijke rijkdom
vanuit onze armoede.
We danken U voor alle woorden uit de Schrift.
Woorden die soms vragen oproepen,
maar die tegelijkertijd,
diep in ons herkend kunnen worden
als we in staat zijn
ze toe te laten.
Zo moge het steeds meer worden!
Begeleid ons op de weg
die tegelijkertijd tekenen van armoede
én rijkdom biedt.
Schenk ons wijsheid om het onderscheid
te leren kennen,
door Christus Jezus,
onze leermeester.
Wijsheid gewenst op onze ontdekkingstocht!
Ricky Rieter
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.