dinsdag in week 29 door het jaar
Uit de brief van Paulus aan de Efeziërs 2, 12-22
Laten we in deze lezing stil staan bij de omvorming die Christus in ons leven teweegbrengt. Hij haalt ons uit de duisternis en verbindt ons met het leven in zijn Licht, waar we niet langer vreemdelingen zijn, maar volwaardige burgers van het Koninkrijk van God. In deze gemeenschap van gelovigen, gebouwd op het fundament van de apostelen en profeten, ervaren we de vrede en de eenheid die alleen door Hem mogelijk is.
Broeders en zusters,
bedenk dat u destijds niet verbonden was met Christus, uitgesloten was van het burgerschap van Israël en geen deel had aan de verbondssluitingen en de beloften die daarbij hoorden. U leefde zonder hoop en zonder God in deze wereld.
Maar nu bent u, die eens ver weg was, in Christus Jezus dichtbij gekomen, door zijn bloed. Want Hij is onze vrede: Hij heeft met zijn dood Joden en niet-Joden verenigd, de muur van vijandschap, die hen scheidde, afgebroken en de wet met zijn geboden en voorschriften buiten werking gesteld, om uit die twee in zichzelf één nieuwe mens te scheppen. Zo bracht Hij vrede en verzoende Hij door het kruis beiden in één lichaam met God, door in zijn lichaam de vijandschap te doden. Vrede kwam Hij verkondigen aan u die ver weg was en vrede aan hen die dichtbij waren: dankzij Hem hebben wij allen door één Geest toegang tot de Vader.
Zo bent u dus geen vreemdelingen of gasten meer, maar burgers, net als de heiligen, en huisgenoten van God, gebouwd op het fundament van de apostelen en profeten, met Christus Jezus zelf als de hoeksteen. In Hem vormt het bouwwerk één geheel en groeit het uit tot een tempel die gewijd is aan de Heer, in wie ook u samen opgebouwd wordt tot een plaats waar God woont door zijn Geest.
Tussenzang: Ps 85, 9-14
Refr.: Ik wil horen wat God ons zegt, de Heer spreekt woorden van vrede.
Ik wil horen wat God ons zegt.
De Heer spreekt woorden van vrede
tegen zijn volk, zijn getrouwen.
Laten zij niet weer vervallen in dwaasheid!
Voor wie Hem eren is zijn hulp nabij:
zijn glorie komt wonen in ons land,
trouw en liefde omhelzen elkaar,
recht en vrede begroeten elkaar met een kus,
trouw bloeit uit de aarde op,
recht ziet uit de hemel toe.
De Heer geeft al het goede:
ons land zal vruchten geven.
Het recht gaat voor God uit
en baant voor Hem de weg.
Vers voor het evangelie ( 2 Kor 5, 19)
Alleluia.
God heeft in Christus
de wereld met zich verzoend.
Ons heeft Hij de verkondiging
van de verzoening toevertrouwd.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Lucas 12, 35-38
In dit evangelie roept Jezus ons op tot waakzaamheid. Hij herinnert ons eraan dat we ons dagelijks moeten voorbereiden op zijn komst, met een open hart en brandende lampen van hoop. Diegenen die trouw en alert blijven, zullen worden beloond met de nabijheid en genegenheid van de Heer, ongeacht het uur van zijn komst.
Jezus sprak tot zijn leerlingen:
‘Sta klaar, doe je gordel om en houd de lampen brandend, en wees als knechten die hun heer opwachten wanneer hij terugkeert van een bruiloft, zodat ze direct voor hem opendoen wanneer hij aanklopt. Gelukkig de knechten die de heer bij zijn komst wakend aantreft. Ik verzeker jullie: hij zal zijn gordel omdoen, hen voor de maaltijd nodigen en hen bedienen. Gelukkig degenen die hij zo aantreft, ook al komt hij midden in de nacht of kort voor het aanbreken van de dag.’
Van Woord naar leven
ALTIJD KLAARSTAAN
(Bij Lc 12, 35-38)
Beste mensen, vandaag lezen we maar vier verzen uit hoofdstuk 12 van het evangelie volgens Lucas. Hij is er snel mee klaar, maar wij hebben er misschien wel een heel leven voor nodig om ter harte te nemen wat hij ons wil zeggen.
De evangelist Lucas heeft deze woorden in de mond van Jezus gelegd: ‘Sta klaar, doe je gordel om en houd de lampen brandend.’
Dat klinkt bijna als een noodsignaal. We zien het op tv hoe mensen klaarstaan om te vluchten. Elk ogenblik kan hun laatste zijn. Met zoveel knallende geluiden om zich heen voelen ze zich voortdurend in levensgevaar.
Jezus kan toch niet bedoelen dat wij dag en nacht paraat moeten zijn. We hebben onze slaap hard nodig als we een hele dag gewerkt hebben.
Ons leven ziet er wel zo uit, dat we elke dag moeten klaarstaan, ja, dat is waar, maar waarvoor? Onder andere om tijdig op ons werk te zijn, of kinderen moeten op tijd op school zijn. Misschien heb je een afspraak met een tandarts of een opticien? Ook bussen en treinen rijden op vaste tijden. En ’s avonds moet het eten voor al die rammelende magen klaar staan.
Jezus heeft geen horloge om. Hij werkt vanuit een andere tijd, vanuit Gods tijd.
Het leven is een pelgrimage, zegt men wel eens. Van geboorte naar dood. Eigenlijk is het woord ‘dood’ niet goed gekozen, want we hopen toch dat het einde van ons leven, niet het echte einde zal zijn, al zal niet iedereen dat kunnen geloven.
We staan niet dagelijks stil bij ons sterven. Er zijn zoveel andere dingen om bij stil te staan. Wij kunnen er ons trouwens ook geen voorstelling van maken hoe het ‘later’ zal zijn. Dus houden we ons maar bezig met de dingen van de dag. Ons werkveld ligt toch hier op aarde!
En toch! Op verloren momenten zullen we er wel bij stilstaan. Is dit leven dan alles?
Het beeld van een pelgrimage is wel heel sprekend. We lopen op die weg, dag na dag, en vullen onze dagen in volgens onze roeping. Je werk, je gezin en je andere bezigheden. Dit alles bepaalt ons doen en laten. Sommige terugkerende dingen doe je ook automatisch.
Wat is het een zegen, als we op een gegeven ogenblik ontdekken dat er een dimensie meer in ons leven zit, meer dan alleen je besognes. We voelen van binnen dat er een stille stem in ons werkzaam is die ons wenkt. Wat zegt die stem die zo zacht fluistert dat je het bijna niet kunt verstaan? Die stem die beroep doet op jou om er helemaal te zijn met al je kwaliteiten. Aanwezig te zijn voor Hem en voor je omgeving in de breedste zin. Altijd klaarstaan, zonder ‘vrije dagen.’ Het gaat dan niet over vakantie, maar over je innerlijke houding ten opzichte van je hoogste roeping: Licht uit te stralen in de donkere wereld met brandende lampen. In de beste momenten ben je bereid om er helemaal voor te gaan. Je wordt zelf vervuld van geluk dat je dit mag doen. Dit geluk stroomt over naar anderen. Zo kan de wereld gelukkiger worden, mede door jou. Dit is het wat Jezus bedoelt met de woorden: Sta klaar, doe je gordel om en houd de lampen brandend.
Lezen we nog even verder hoe Lucas vervolgt: ‘Gelukkig de knechten die de heer bij zijn komst wakende aantreft, Ik verzeker jullie: hij zal zijn gordel omdoen, hen voor de maaltijd nodigen en hen bedienen.’
Ik heb die zin meerdere keren moeten lezen. Het was voor mij een eyeopener. Ik dacht dat er een opdracht zou volgen om ‘de Heer’ te bedienen, maar wonderlijk genoeg krijgen degenen die toegesproken werden nu te horen dat de heer zelf hén gaat bedienen. Het is een ontwikkeling van het verhaal die we niet verwacht hadden.
Jezus zelf gaat ons voor, in het dienen en bedienen. Hij is de Dienende bij uitstek. En wij leren van Hem dat we dit dienstwerk voort mogen zetten.
Laten we bidden
Lieve Vader,
in Jezus Uw zoon, hebben we gezien
dat Hij onze dienaar bij uitstek is.
Hij die altijd heeft klaargestaan
voor ons en voor de wereld in nood.
Hij gaf het voorbeeld.
En Hij roept ons op
om altijd klaar te staan voor anderen.
Wij willen U danken
dat wij in zijn voetspoor mogen meewerken
aan uw rijk van liefde en dienstbaarheid,
door Jezus die ons nog steeds bedient.
Wij staan klaar, met uw hulp.
Amen
Beste mensen, staan jullie er ook klaar voor? Vertrouw erop dat je het kunt, naar zijn voorbeeld en vanuit zijn kracht!
Ricky
Om mee op weg te gaan
Hoe is de verhouding tussen bereidheid om altijd in zijn dienst te staan en je dagelijkse beslommeringen?
Kun je de weg vinden om die twee polen van je leven te verbinden?
Mocht je uit balans zijn, hoe keer je dan terug?
Als je wilt, mediteer eens over het maaltijd houden met Hem!
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Johannes Paulus II
Paus Johannes Paulus de Tweede (Latijn: Ioannes Paulus II; Pools: Jan Paweł II) wordt beschouwd als de 264ste Bisschop van Rome. Zijn pontificaat duurde van 1978 tot zijn dood in 2005. De in 1920 in Polen geboren paus werd in 2014 heiligverklaard.
De 58-jarige kardinaal Karol Wojtyła werd tot paus gekozen op 16 oktober 1978, de derde dag van het tweede conclaaf van dat jaar. Hij nam de naam van zijn directe voorganger aan als eerbetoon aan hem. De aan hartfalen overleden Johannes Paulus I was slechts 33 dagen paus geweest.
Johannes Paulus II was de eerste niet-Italiaanse paus sinds Adrianus VI in de 16de eeuw, en ook de tweede langst dienende paus in de geschiedenis na Pius IX.
Hij was een van de meest bereisde wereldleiders in de geschiedenis. Tijdens zijn pontificaat had hij 129 landen bezocht, waaronder Nederland in 1985. Het internationale megaevenement van de Wereldjongerendagen werd door hem in het leven geroepen.
Tijdens zijn pontificaat werden de relaties van de Katholieke Kerk met de oosters-orthodoxe en de oud-oriëntaalse kerken aanzienlijk verbeterd. Het contact met het Patriarchaat van Moskou bleef echter slecht; dat kwam mede omdat Johannes Paulus II in 2002 het Latijnse aartsbisdom van Moskou oprichtte. De interreligieuze dialoog kwam onder zijn leiding in een stroomversnelling, vooral na de historische ontmoeting van religieuze leiders in Assisi in 1986. De katholieke relaties met het judaïsme en de islam werden geïntensiveerd. In 1986 bezocht Johannes Paulus II de grote synagoge van Rome. Daarmee was hij de eerste paus die een joods bedehuis betrad. Tijdens zijn bezoek aan Syrië in 2001 werd hij ontvangen in de Omajjadenmoskee in Damascus; daarmee was hij de eerste paus ooit die een islamitisch bedehuis betrad. .
Johannes Paulus II handhaafde de eerdere standpunten van de Katholieke Kerk over zaken als abortus, kunstmatige anticonceptie, euthanasie, de sacramentele wijding van vrouwen en de celibaatsplicht voor priesters van de Latijnse Kerk. Hoewel hij de hervormingen van het Tweede Vaticaans Concilie steunde, werd hij beschouwd als een conservatieve interpretator van Vaticanum II. In 1983 vaardigde hij een nieuwe kerkelijk wetboek uit: de Codex voor Canoniek Recht. In 1992 gaf hij opdracht tot publicatie van de Catechismus van de Katholieke Kerk.
De Poolse paus legde veel nadruk op het gezin als hoeksteen van de samenleving. Hij uitte felle kritiek op het consumentisme, hedonisme en het nastreven van rijkdom. Ook nam hij geen blad voor de mond als hij sprak over de verderfelijke invloed van de georganiseerde misdaad op de Italiaanse samenleving.
Als onderdeel van zijn speciale nadruk op de universele oproep tot heiligheid, verklaarde hij 1.344 katholieken zalig en canoniseerde hij er 483, meer dan het totaal van zijn voorgangers in de voorgaande vijf eeuwen.
Hij wordt beschouwd als een sterke factor bij de beëindiging van de communistische dictaturen in Oost-Europa. Onder hem breidde de Katholieke Kerk haar invloed in Afrika en Latijns-Amerika sterk uit en behield haar invloed in Europa en de rest van de wereld.
Johannes Paulus II werd op 132 mei 1981 neergeschoten op het Sint-Pietersplein door de Turk Mehmet Ali Agca, die onmiddellijk daarna werd overmeesterd. Volgens een begin maart 2006 gepubliceerd onderzoeksrapport van een Italiaanse parlementaire commissie was het bewind van de voormalige Sovjet-Unie verantwoordelijk voor de moordaanslag.
Het proces voor de heiligverklaring van Johannes Paulus II begon al een maand na zijn dood op 2 april 2005, waarbij werd afgezien van de traditionele wachtperiode van vijf jaar. Op 19 december 2009 werd Johannes Paulus II eerbiedwaardig verklaard en op 1 mei 2011 werd hij zaligverklaard op basis van een aan zijn voorspraak voorgevallen wonder: de genezing van de Franse religieuze Marie Simon Pierre van de ziekte van Parkinson. Een tweede wonder werd goedgekeurd op 2 juli 2013 en twee dagen later bevestigd door paus Franciscus. Johannes Paulus II werd gecanoniseerd op 27 april 2014, samen met Johannes XXIII.
Terwijl de feestdagen van heiligen traditioneel worden gevierd op hun sterfdag, wordt die van Johannes Paulus II op 22 oktober gevierd: de verjaardag van zijn inauguratie als herder van de universele kerk. Het graf van Sint-Johannes Paulus II bevindt zich in het zijaltaar van Sint-Sebastiaan in de Vaticaanse Basiliek.
De heiligheid van Johannes Paulus II wordt door een aantal critici sterk betwijfeld omdat hij als paus niet voortvarend het seksueel misbruik van minderjaren door katholieke geestelijken zou hebben bestreden. Ook zou Wojtyła als aartsbisschop van Krakau kinderen niet voldoende hebben beschermd tegen enkele pedofiele priesters. Die beschuldigingen worden in kerkelijke kringen in Polen sterk in twijfel worden getrokken. Op 2 april 2023, de achttiende sterfdag van Sint-Johannes Paulus II, kwamen in heel Polen vele duizenden katholieken op de been om zijn reputatie te verdedigen.
Bron: KRO
Johannes Paulus II
Van Woord naar leven
ALTIJD KLAARSTAAN
(Bij Lc 12, 35-38)
Beste mensen, vandaag lezen we maar vier verzen uit hoofdstuk 12 van het evangelie volgens Lucas. Hij is er snel mee klaar, maar wij hebben er misschien wel een heel leven voor nodig om ter harte te nemen wat hij ons wil zeggen.
De evangelist Lucas heeft deze woorden in de mond van Jezus gelegd: ‘Sta klaar, doe je gordel om en houd de lampen brandend.’
Dat klinkt bijna als een noodsignaal. We zien het op tv hoe mensen klaarstaan om te vluchten. Elk ogenblik kan hun laatste zijn. Met zoveel knallende geluiden om zich heen voelen ze zich voortdurend in levensgevaar.
Jezus kan toch niet bedoelen dat wij dag en nacht paraat moeten zijn. We hebben onze slaap hard nodig als we een hele dag gewerkt hebben.
Ons leven ziet er wel zo uit, dat we elke dag moeten klaarstaan, ja, dat is waar, maar waarvoor? Onder andere om tijdig op ons werk te zijn, of kinderen moeten op tijd op school zijn. Misschien heb je een afspraak met een tandarts of een opticien? Ook bussen en treinen rijden op vaste tijden. En ’s avonds moet het eten voor al die rammelende magen klaar staan.
Jezus heeft geen horloge om. Hij werkt vanuit een andere tijd, vanuit Gods tijd.
Het leven is een pelgrimage, zegt men wel eens. Van geboorte naar dood. Eigenlijk is het woord ‘dood’ niet goed gekozen, want we hopen toch dat het einde van ons leven, niet het echte einde zal zijn, al zal niet iedereen dat kunnen geloven.
We staan niet dagelijks stil bij ons sterven. Er zijn zoveel andere dingen om bij stil te staan. Wij kunnen er ons trouwens ook geen voorstelling van maken hoe het ‘later’ zal zijn. Dus houden we ons maar bezig met de dingen van de dag. Ons werkveld ligt toch hier op aarde!
En toch! Op verloren momenten zullen we er wel bij stilstaan. Is dit leven dan alles?
Het beeld van een pelgrimage is wel heel sprekend. We lopen op die weg, dag na dag, en vullen onze dagen in volgens onze roeping. Je werk, je gezin en je andere bezigheden. Dit alles bepaalt ons doen en laten. Sommige terugkerende dingen doe je ook automatisch.
Wat is het een zegen, als we op een gegeven ogenblik ontdekken dat er een dimensie meer in ons leven zit, meer dan alleen je besognes. We voelen van binnen dat er een stille stem in ons werkzaam is die ons wenkt. Wat zegt die stem die zo zacht fluistert dat je het bijna niet kunt verstaan? Die stem die beroep doet op jou om er helemaal te zijn met al je kwaliteiten. Aanwezig te zijn voor Hem en voor je omgeving in de breedste zin. Altijd klaarstaan, zonder ‘vrije dagen.’ Het gaat dan niet over vakantie, maar over je innerlijke houding ten opzichte van je hoogste roeping: Licht uit te stralen in de donkere wereld met brandende lampen. In de beste momenten ben je bereid om er helemaal voor te gaan. Je wordt zelf vervuld van geluk dat je dit mag doen. Dit geluk stroomt over naar anderen. Zo kan de wereld gelukkiger worden, mede door jou. Dit is het wat Jezus bedoelt met de woorden: Sta klaar, doe je gordel om en houd de lampen brandend.
Lezen we nog even verder hoe Lucas vervolgt: ‘Gelukkig de knechten die de heer bij zijn komst wakende aantreft, Ik verzeker jullie: hij zal zijn gordel omdoen, hen voor de maaltijd nodigen en hen bedienen.’
Ik heb die zin meerdere keren moeten lezen. Het was voor mij een eyeopener. Ik dacht dat er een opdracht zou volgen om ‘de Heer’ te bedienen, maar wonderlijk genoeg krijgen degenen die toegesproken werden nu te horen dat de heer zelf hén gaat bedienen. Het is een ontwikkeling van het verhaal die we niet verwacht hadden.
Jezus zelf gaat ons voor, in het dienen en bedienen. Hij is de Dienende bij uitstek. En wij leren van Hem dat we dit dienstwerk voort mogen zetten.
Laten we bidden
Lieve Vader,
in Jezus Uw zoon, hebben we gezien
dat Hij onze dienaar bij uitstek is.
Hij die altijd heeft klaargestaan
voor ons en voor de wereld in nood.
Hij gaf het voorbeeld.
En Hij roept ons op
om altijd klaar te staan voor anderen.
Wij willen U danken
dat wij in zijn voetspoor mogen meewerken
aan uw rijk van liefde en dienstbaarheid,
door Jezus die ons nog steeds bedient.
Wij staan klaar, met uw hulp.
Amen
Beste mensen, staan jullie er ook klaar voor? Vertrouw erop dat je het kunt, naar zijn voorbeeld en vanuit zijn kracht!
Ricky
Om mee op weg te gaan
Hoe is de verhouding tussen bereidheid om altijd in zijn dienst te staan en je dagelijkse beslommeringen?
Kun je de weg vinden om die twee polen van je leven te verbinden?
Mocht je uit balans zijn, hoe keer je dan terug?
Als je wilt, mediteer eens over het maaltijd houden met Hem!
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.